Η ιστορία της Melisandre.

 Γράφει η Μarkesina-Αριστονίκη Δημητριάδη (Ιστορικός και πρώην μέλος της tantric yoga team). 

Η συναρπαστική ιστορία, της Melisandre, έρχεται να συνταράξει, και να συναρπάσει.  

Στην αρχαιοελληνική θρησκεία συναντάμε δεισιδαιμονία και τελετες μαυρης μαγείας. 

Σε ολες τις θρησκευτικές εκφάνσεις υπηρχε ενα πέπλο μαγικών πρακτικών, που συνοδευοταν απο πρωτογονισμό και κανιβαλισμό. Μελετώντας την αρχαιοελληνική θρησκεία είναι εύκολο να διαπιστώσεις τα άπειρα εωσφορικα της στοιχεία.

Η μαυρη μαγεια, η μαντική, η αγυρτεία, αποτελουσαν καθημερινότητα, για τους ιερεις και ειδικα της ιερειες.

Η μαγεια είχε τέτοια έκταση στους κόλπους της αρχαιοελληνικής θρησκείας, ώστε είχε οριστεί ως προστάτιδά της, η θεά της νύχτας η Εκάτη – Άρτεμις, (Κορνούτος, Περί της θεών φύσεως, 34.1). Δεν είναι τυχαία η επιδίωξη των παγανιστών να εορτάζουν την πανσέληνο σε συγκριμένες ημέρες του χρόνου. Η Eλληνική “μυθολογία” είναι γεμάτη από μάγισσες και τελετουργίες. Μήδεια, Κίρκη, Αριάδνη, Πασιφάη, Διοτίμα, Οινόη, Ωραια Ελένη κλπ.

Διαβόητη μάγισσα υπήρξε η Αγαμήδη, η θυγατέρα του Αυγεία (Ομ.Ιλ.Λ΄739-741). Η ωραία Ελένη, γνώριζε την τέχνη της μαγείας και έριχνε τα μαγικά της φάρμακα στα ποτηρια των καλεσμένων της με σκοπο την σεξουαλικη μαγεια (Θ.Η.Ε.,τομ.8,στ.445). Ένα από τα κεντρα μαυρης μαγεία, ήταν η Θεσσαλία, οι γυναίκες της Θεσσαλίας ήταν οι πιο ονομαστές μαγισσες της αρχαιότητας. Ανδρες ιερείς και άλλοι διαφοροι συνέρρεαν στις περιβόητες μάγισσες της Θεσσαλίας για την εκμάθηση της μαγείας. Ο Σουηδός καθηγητης Μ. Νilsson, αναφερει ενδεικτικά :

«Oι μαγικές τελετουργίες του παρελθόντος πέρασαν στη λατρεία των θεών και έγιναν ιερές τελετές» (M. Nilsson, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας, Αθήνα 1977,σελ.109). Ο καθηγητής M. Nilsson αναφέρει οτι γινόταν μαγική τελετουργία διακόρευση παρθένου κοπέλας, σε διαφορες περιοχες (M.Nilsson Η ιστορία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας, σελ.273).

ΜΗΔΕΙΑ. 

Ο Πελίας ζήτησε από τον Ιάσονα να επιτελέσει έναν άθλο. Αυτος ηταν να του φέρει το χρυσόμαλλο δέρας που βρισκόταν στη χώρα των Κόλχων, κρεμασμένο σε μια βελανιδιά στο άλσος του Άρη και φρουρούμενο από έναν δράκο. Η κορη του βασιλεως των Κόλχων η Μήδεια ερωτεύτηκε τον Ιάσονα. Για αυτο, τον βοήθησε. 

Του έδωσε μια αλοιφή που είχε φτιάξει από το προμήθειο, βότανο που είχε φυτρώσει από το αίμα της πληγής του Προμηθέα. Με αυτό ο Ιάσονας άλειψε το σώμα του και επικάλυψε τα όπλα του και παρέμεινε προστατευμένος για εικοσιτέσσερις ώρες. Τόσο διαρκούσε η δύναμη της αλοιφής. Πριν από αυτό ο Ιάσονας έπρεπε να επικαλεστεί τη θεά Εκάτη. 

Προμήθειο και προσευχή τον προφύλαξαν από τις πύρινες ανάσες και τα χάλκινα πόδια των ταύρων.

Η μαγισσα Μήδεια αποκάλυψε στον Ιάσονα ότι, καθώς θα έσπερνε τα δόντια του δράκου, θα φύτρωναν αμεσως οπλισμένοι πολεμιστές, που θα επεδίωκαν να τον σκοτώσουν, όπως είχε συμβεί και με τον Κάδμο στην Αρεία πηγή. Ο Ιάσωνας θα έπρεπε να κάνει ό,τι και ο Κάδμος, να ρίξει μια πέτρα ανάμεσα στους πολεμιστές που «έσπειρε», οπότε αυτοί θα αλληλοσκοτώνονταν θεωρώντας ότι κάποιος από τους ίδιους την έριξε. Με τις συμβουλές της Μήδειας ο Ιάσωνας κατάφερε να ζέψει τους ταύρους χωρίς να καεί από τις φλόγες τους, και να γλυτώσει από την επιθετική μανία των «Σπαρτών» της Κολχίδας.

Ο Ιάσονας έπρεπε να πάρει το δέρας μόνος του, κάτι που δεν θα κατόρθωνε χωρίς τις ιδιαίτερες ικανότητες της Μήδειας που με τα μάγια της αποκοίμισε τον ακοίμητο δράκο που το φυλούσε. Ο Αιήτης καταδίωξε το ζευγάρι με πλοίο, αλλά η Μήδεια έσφαξε τον αδελφό της, από την ίδια ή από άλλη μητέρα, Άψυρτο, τον κομμάτιασε και πετούσε ένα-ένα τα κομμάτια στη θάλασσα, οπότε ο Αιήτης έχασε πολύ χρόνο για να περισυλλέξει τα κομμάτια του γιου του και οι Αργοναύτες διέφυγαν.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Ηρ. Ι2) ο Αιήτης μάζεψε τα κομμάτια του γιου του στον Φαση ποταμό, τον σημερινό ποταμό Ριόνι, στο έσχατο νοτιοανατολικό άκρο του Εύξεινου Πόντου, που θεωρούνταν όριο ανάμεσα σε Ασία και Ευρώπη. Στις όχθες του ποταμού Άλυ, στην Παφλαγονία, η Μήδεια θυσιάζει στην Εκάτη. Στην Κρήτη η Μηδεια κατεστρεψε με ξόρκια και με το μαγικό της βλέμμα τον γίγαντα Τάλο, του έστειλε απατηλά οράματα και τον έκανε να σχίσει την φλέβα του αστραγάλου του, κέντρο της ζωής του, πάνω σε βράχο.

Κατά μια άλλη εκδοχή του είπε πως αν του τραβήξει έξω το καρφί που συγκρατούσε το αίμα της φλέβας θα γινόταν αθάνατος. Έτσι, μπόρεσαν οι Αργοναύτες να αποβιβαστούν και να διανυκτερεύσουν με ασφάλεια στο νησι.

Η Μάγισσα Μήδεια ήταν η κόρη του Βασιλιά Αιήτη. Εκεινη ειχε κάνει το φίλτρο της νεότητας για τον πεθερό της Αίσωνα. Νύχτα μεσάνυχτα ξεκίνησε «περιβεβλημένη απολελυμένην αισθητά και κόμηνπερικεχυμένην εις τους ώμους». Αυτά μας αναφερει ο Οβίδιος. οτι είπε στην νύχτα η μάγισσα Μήδεια: «Νύχτα συ που κρύβεις όλα τα μυστήρια και σεις δαίμονες των δασών και της νύ­χτας, ελάτε να με βοηθήσετε, έχω ανά­γκη από το φίλτρο εκείνο πουξανανιώ­νει τη ζωή των θνητών και διώχνει μακριά τα γηρατειά». Ζητάει τη συνδρομή των δαιμόνων η μάγισσα, γιατί και κείνοι είναι «νυκτηπλανή» πλάσματα. Για τη διαβόητη αυτή μάγισσα θα πούμε πολ­λά παρακάτω. Νέστορες της μαγείας εί­ναισυνήθως γυναίκες, οι άντρες πιο πο­λύ ασχολούνται με τη Μαντεία.

ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΕΤΡΕΜΑΝ ΤΗΝ ΜΗΔΕΙΑ

Οι Ελληνες Θεσσαλοί οταν ειδαν την Μηδεια ­κατάλαβαν, ότι ηταν μαγισσα.

Εί­δαν την δυνατότητα που είχε να κάνει τις γυναίκες να μη γεννούν παιδιά, ότι μπορού­σε με τα μαγικά της να θανατώνει αν­θρώπους και από μακρινές α­ποστάσεις, με όπλο τα μάγια της «και γαρ βλέμμα και αναπνοήν αυτής δεχόμε­νους τήκεσθαι και νοσείν». Φορούσε μαύ­ρα τις νύχτες, για να μαζεύει φαρμακερά βότανα, και όταν ξερίζωνε το φοβερότε­ρο βότανο το λεγόμενο προμηθείο τα χώματα εσείονταν. Την είδαν δει να σφάζει αρνιά για να τους πιεί μια σταλα αίμα. 

Έκανε τα πάντα να την υπακούουν, ακόμα και σε κείνα τα τρο­μερά κοράκια που έφερναν αιωνόβια γρουσουζιά, γρουσουζιά εκατόν χρόνων σε όποιον τολμούσε να τα αντικρύσει και κείνα τα πειθαρχούσε. Να περασουμε να δούμε με τι τρόπο πήγαινε τις νύχτες στα Οιταία όρη να μαζεύει μαγικά βότανα. Εκεί φύτρωνε και ο ελλέβορος που έκανε χρήση ο μυθικός ημίθεος Η­ρακλής. Aυτό ήταν το θανατηφόρο βότανο, με το υγρό που ράντισε, η γυναίκα του Ηρα­κλή τον χιτώνα του Ηρακλη.

Αλλά ας δούμε τώρα πως έφτιαξε το μαγικό φίλτρο της νεότητας και ξανάνι­ωσε τον πεθερό της Αίσωνα. Η Μηδεια δεν αφήσε την συνταγή και ούτε ποιους δαίμονες είχε συνεργάτες ξέρου­με,. Για αυτο δεν μπορει να πάει καμιά σύγχρονη μάγισσα να τους αναζητήσει, μήπως και λυθεί αυτό το άλυτο ανθρώπινο αίτημα. Ο πατέρας του Ιάσωνα ο Αίσωνας έμαθε με τι μαγικό τρόπο έκανε τον Ιάσωνα να νικήσει και να πάρει το μυθικό χρυσόμαλλο δέρας, κσι σκέφθηκε πονηρά, ότι αυτή που ξέρει τόσα πολλά σίγουρα θα ξέρει καποιο μαγικό να τον κάνει κι αυτόν πάλι νέο και παλληκάρι και της το πρότεινε. Η φοβερή μάγισσα που όλα τα γνωριζε, δεν του έφερε αντίρρηση και δεν άργη­σε να τον κανει ξανα νεο.

Τα στοιχεια μας τα δινει ο Πόπλιος Οβίδιος Νάσων (Publius Ovidius Naso, 20 Μαρτίου 43 π.Χ. – 17) .

Ήταν νύχτα πανσέληνος η Μήδεια βγαίνει απότο παλάτι της, «παρεβεβλημένη – απολελυμένη εσθήτα, γυμνήν του πόδας, γυμνήν την κόμην, περικεχυμένην εις του ώμους»

Η μαγισσα χάνεται μέσα στην νύχτα και φθάνει στην όχθη του ποτα­μού Άναυρου. Σκύβει τρεις φορές και βρέχει το κεφάλι της με νερό του ποτα­μού, ύστερα γονατίζει και σηκώνει τα χέ­ρια προς τον ουρανό και παρακαλεί τη νύχτα που δένει και λύνει τα μάγια κι ακούγεται η φωνή της «νύχτα συ που κρύ­βεις όλα τα μυστήρια καιδίνεις στους μάλλον τα δυνατά σου βότανα και σεις δαί­μονες των δασών και της νύχτας,ελάτε να με βοηθήσετε, έχω ανάγκη από το φίλτρο εκείνο που ξανανιώνει τη ζωή των θνητών και διώχνει μακριά τα γηρα­τειά». Μετα πηγε στις «Οιταίες χώρες» και εκεί εννιά ολάκερες μέρες μαζεύει βοτάνια μαγικα από τις όχθες του Αριδανού, του Σπερχειού, του Πηνειού, του Ενιπέα, από λίμνες, από βουνά και κάμπους. 

Σφάζει ύστερα μαύρο πρόβατο και το αίμα του τοβάζει σε χάλκινο δοχείο, ρί­χνει μέσα και άλλα μαγικά πολλά, ως και άμμο από ωκεανό, πήρε και σπλάχνα λύκου τ’ ανακάτεψε με τα βοτάνια και έκαμε το μαγικό φίλτρο της νεότητας και μ’ αυτό έγινε νέος ο Αίσωνας, αφού του είχε κό­ψει πρώτα το λαιμό καιύστερα έχυσε στις αρτηρίες υγρό από το μαγικό φίλ­τρο και αμέσως ζωντάνεψε ένας νέος και ωραίος Αίσωνας. Ομως ο επιρρεπής στις γυναικες Αίσωνας, θαμπωμένος από την ομορφιά της Μάγισσας Μή­δειας, δεν άργησε να της επιτεθεί με ά­σεμνους τρόπους και ανεπίτρεπτους σκοπούς.

Οι Αρρωστες επιθυμiες του θα ειχαν γινει πραξη αν δεν παρενέβαιναν οι παρευρισκόμενοι. Με αυτον τον τροπο Αν γλύτωσε από τη ντροπή του Αίσωνα, η Μήδεια μια τρομερή μάγισσα μια αλύγιστη ψυχή, ωραιότατη στην μορφή, μελαχρινή με κλειστά φρύδια σμιχτά, μια γυναίκα από κείνες που μπορούν να κάνουν ότι δε βά­ζει ο νους ανθρώπου.

Η νεαρή Μelisandre, είναι πολύ ξεχωριστή, έξυπνη, με ειδικές ικανότητες, και έχει από τα εφηβικά της χρόνια, ως πρότυπο την Μήδεια. 

Θα περάσει με άριστα, στο πανεπιστήμιο, για να σπουδάσει Ιστορικός. 

Το πρώτο έτος, τις πρότεινε μια συμφοιτήτρια της, να ενταχθεί σε μια κλειστή ομάδα. Εκείνη δέχτηκε με χαρά. Κατά την τελετή μυήσεως, θα γνωρίσει για πρώτη φορά, την σεξουαλική μαγεία. 

Στα πλαίσια αυτά. 23 νέοι άνδρες, θα λεηλατήσουν το κορμί της, και ειδικά τον παρα φύσιν είσοδο, με πολύ άγριο τρόπο. 

Από εκείνη την ημέρα, θα είναι όπως οι άλλες γυναίκες, που συμμετείχαν στην κλειστή ομάδα, μια σκλάβα του έρωτα. Η νεαρή Melisandre, όπως και οι άλλες γυναίκες, έπρεπε να ικανοποιούν, κάθε ερωτική επιθυμία, των ανδρών-θρησκευτών, στα πλαίσια της λατρείας του Φρυγικού Θεού Σαβάζιου. Στα 10 χρόνια συμμετοχής, η πολύ ικανή Melisandre, θα φτάσει στο ανώτερο αξίωμα, θα γίνει Θεουργός και παράλληλα, μια πραγματική ιέρεια του έρωτα, καθώς θα μάθει να εφαρμόζει, άριστα, τις τεχνικές καταπόσεως, στον στοματικό έρωτα, και άλλα πολλά.  

Γεωμετρία, Ταντρική Γιόγκα, Σεξουαλική μαγεία.  

Αυτά τα δέκα χρόνια, η Melisandre θα γίνει μια πολύ ισχυρή θεουργός. Αυτή θα είναι η υπόθεση του, νέου μου βιβλίου, με τίτλο “Melisandre”.   

Η ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. 

Μια ομολογουμένως απαράδεκτη θρησκεία, η οποία απαιτεί την ακραία γυναικεία υποταγή, σε σεξουαλικό και συναισθηματικό επίπεδο, είναι η λατρεία του Φρυγικού θεού Σαβάζιου, ο οποίος όταν ήλθε στην Ελλάδα, ονομάστηκε Διόνυσος.

Η Διονυσιακή λατρεία, και τα Βακχικά μυστήρια, μετατρέπουν εδώ και αιώνες, τις γυναίκες κατά την διάρκεια των τελετών, σε σεξουαλικές σκλάβες, πρός τιμήν του θεού.

Στις θρησκευτικές τελετές, ανέκαθεν γίνονται άγριοι σοδομισμοί, καταπόσεις, και τρομερά όργια. Κάθε επιθυμία, των ανδρών θρησκευτών, πρέπει να ικανοποιηθεί στο ακέραιο. Οι γυναίκες δεν έχουν καμία απολύτως επιλογή, κατά την διάρκεια των οργίων. 

Ενδεικτικά αναφέρω ότι για να τιμήσουν τους μεγάλους αυτούς δαίμονες, πίεζαν την φλέβα του μορίου, μείωναν την ροή, για να εξέρχονται, περισσότερα χοντρά κομμάτια, έρωτα από το πέος. Οι μεγάλες μάγισσες τα αρχαία χρόνια, ασκούσαν την σεξουαλική μαύρη μαγεία και συμμετείχαν  με πάθος, σε όλα τα σεξουαλικά όργια, με μοναδικό σκοπό να αποκτήσουν μεγάλη δύναμη και εξουσία, από τους Αιγύπτιους και τους Φρυγικούς δαίμονες. 

Δυστυχώς είναι γνωστό ότι εξαναγκάζονταν ακόμη και οι γυναίκες που ήταν παντρεμένες, να βγαίνουν τις ημέρες των εορτών στους δρόμους και να παίρνουν μέρος στις τελετές, υποκύπτοντας στις βρωμερές ορέξεις του κάθε ανώμαλου και αισχρού άνδρα θρησκευτή, ως υποταγή στο θέλημα του Θεού Διόνυσου. Η σεξουαλική κακοποίηση τους θεωρούνταν, θρησκευτική πράξη λατρείας προς τον θεό.

Ο ΘΕΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ.

Ο Διόνυσος, έχει έρθει από την Μ.Ασία για να εδραιώσει στην Ελληνική επικράτεια  την λατρεία του, η οποία έχει παραγκωνιστεί εξαιτίας της αρχαίας Ελληνικής σκέψης και των ηθών.

Με τον ερχομό της Διονυσιακής λατρείας στην Ελληνική επικράτεια, οι πρώτοι πιστοί που τον λατρεύουν είναι οι γυναίκες της Θήβας. Ο βασιλιάς Πενθέας συνέλαβε όσες γυναίκες, ήταν πιστές στον Διόνυσο.

Ο βασιλιάς Πενθέας είναι αποφασισμένος να καταστρέψει ότι και όποιον σχετίζεται με τον θεό Διόνυσο, ο οποίος παρασύρει τις γυναίκες στην ερωτική ακολασία και ανατρέπει την τάξη του Φοίβου. Ανάμεσα στις Βάκχες που εντόπισαν,, οι Θηβαίοι στο βουνό, ήταν και η Αγαύη, η μητέρα του Πενθέα και οι αδελφές του. Αυτός όμως, ούτε τώρα αλλάζει γνώμη, σχετικά με την λατρεία του θεού. Για αυτό ο Διόνυσος θα οδηγήσει τον Πενθέα στην παράνοια. Θα τον ντύσει με ρούχα γυναικεία και θα τον κατευθύνει στον Κιθαιρώνα. Εκεί υπό την επήρεια της ιερής βακχικής μανίας, η Αγαύη με τις αδερφές της θα τον διαμελίσουν. Η κατάληξη είναι δραματική τόσο για τον Πενθέα όσο και για την οικογένειά του, που εξορίζεται από την Θήβα.

Στο δωδεκάθεο η αμαρτία ήταν συνυφασμένη με την αρχαία θρησκευτική πίστη.

Σε όλα τα παγανιστικά θρησκεύματα, οι θεοί ήταν οι προστάτες των ανθρώπινων παθών, όπως της εκδίκησης, της πορνείας, της μοιχείας, της αχαλίνωτης ερωτικής λαγνείας, των σεξουαλικών διαστροφών, των οργίων, της μέθης, της κραιπάλης κλπ.Στην αρχαία εποχή, οι περισσότεροι θεοί του παγανισμού, αντιπροσώπευαν τα ανθρώπινα πάθη. Όμως όταν ήρθε στην Ελλάδα τον όγδοο π.Χ. αιώνα ο κατεξοχήν θεός των οργίων, ο Σαβάζιος, στον οποίο έδωσαν το όνομα Διόνυσος, έκτοτε πήρε υπό την προστασία όλα τα ανθρώπινα πάθη, και ειδικά τα σεξουαλικά.

Βασικό στοιχείο της λατρείας του Θεού Διόνυσου, ήταν τα ακατονόμαστα σεξουαλικά όργια, ο χυδαίος ερωτισμός, οι πάσης φύσεως ηθικές παρεκτροπές. Το πνεύμα του θεού Διόνυσου, εκτόπισε το Απολλώνιο πνεύμα, Το μέτρο και την νηφαλιότητα, το μέτρον άριστον, και το μηδέν άγαν, του Φοίβου Απόλλωνα, εκτόπισε οριστικά, ο Θεός Διόνυσος.

Η Διονυσιακή λατρεία στα αρχαία χρόνια, επιβλήθηκε από τα απολυταρχικά καθεστώτα, με μοναδικό σκοπό την παρεκτροπή των λαϊκών μαζών στις ηδονές, τις ηθικές ελευθεριότητες και την μέθη, προκειμένου να μη διαμαρτύρονται για την πολιτική, την οικονομική και την κοινωνική εξαθλίωση. Το ίδιο ακριβώς, συμβαίνει και κατά την σύγχρονη εποχή, ώστε να μην είναι σε θέση να διαμαρτύρεται ο χυδαίος όχλος.

Την αρχαία εποχή, οι απαίδευτες μάζες συμμετείχαν με μεγάλο πάθος σε αυτές τα αχαλίνωτα όργια, διότι οι ηγεμόνες, προσέδωσαν σε αυτά πλήρη ελευθερία, ακόμη και στα πιο ταπεινά ένστικτα των πιστών. Μοιχοί, πόρνοι, έκφυλοι και κάθε λογίς ανώμαλοι, κρυμμένοι πίσω από τα ειδεχθή προσωπεία, είχαν το δικαίωμα, να ικανοποιήσουν τα αισχρά σαρκικά τους πάθη, εκτελώντας τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, με ομαδικό σεξ-όργια κλπ. 

Μαινάδες-Μάγισσες. 

 Η τέχνη της μαγείας, και το εύρος των μαγικών τελετουργιών, ήταν η πλέον διαδεδομένη και αγαπητή ενασχόληση των παραγόντων, της αρχαίας θρησκείας.  Η μαγεία, η μαντική, η αγυρτεία, η ψεύτικες θεραπείες κλπ, ήταν μέρος των καθηκόντων των μάγων. 

Η μαγεία είχε τέτοια έκταση στους κόλπους της αρχαιοελληνικής θρησκείας, ώστε είχε οριστεί ως προστάτιδά της, η φοβερή τρίμορφη θεά της νύχτας, του σκότους και των φαντασμάτων Εκάτη – Άρτεμις, (Κορνούτος, Περί της θεών φύσεως,34,1). Η σκοτεινή “θεά” ταυτιζόταν με τον δίσκο της Σελήνης, για αυτό οι απόκρυφες μαγικές τελετουργίες γινόταν, και γίνονται ακόμα μέχρι σήμερα, την νύχτα και μάλιστα όταν είναι πανσέληνος! Δεν είναι τυχαία η επιδίωξη να «εορτάζεται» την πανσέληνο και μάλιστα σε ορισμένες ημέρες του χρόνου, συμπαρασύροντας και πολλούς άλλους μη παγανιστές! Επίσης δεν ήταν σύμπτωση, ότι στους ύστερους χρόνους, όταν είχαν εισβάλλει στον Ελληνικό χώρο οι ανατολικές θρησκείες, έγινε ενθουσιωδώς δεκτή η λατρεία της αιγυπτιακής Ίσιδος, προστάτιδας της μαγείας! Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Πλουτάρχου, η λατρεία της Αιγυπτιακής μάγισσας- «θεάς» εισήλθε και σε αυτό το δελφικό «ιερό» (Πλουτ. Περί Ίσιδος και Οσίριδος)! Στην Τιθωρέα μάλιστα πήρε τη θέση της Αρτέμιδος, αφού και οι δύο «θεές» προστάτευαν τη μαγεία! Η Ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη από μάγους, μάγισσες και μαγικές τελετουργίες (Κίρκη, Μήδεια, Αριάδνη, Πασιφάη, Κάλχας, Τειρεσίας,  Διοτίμα, Οινόη, Ελένη κλπ). Διαβόητη μάγισσα υπήρξε η Αγαμήδη, θυγατέρα του Αυγείου (Ομ.Ιλ.Λ΄739-741). Επίσης η κλεψίγαμη κόρη του Δία και της Λήδας, η οποία ήταν σπέρμα κτηνοβασίας, η περιβόητη-μοιχαλίδα ωραία Ελένη, γνώριζε την τέχνη της μαγείας. 

Κοιτίδα της μαγείας ήταν η Θεσσαλία, οι γυναίκες της Θεσσαλίας ήταν οι πιο ονομαστές μάγισσες της αρχαιότητας. Ιερείς και άλλοι παράγοντες της θρησκείας συνέρρεαν στις διαβόητες αυτές μάγισσες της Θεσσαλίας, για την εκμάθηση της απόκρυφης τέχνης της μαγείας. Άλλωστε δεν ήταν νοητό ιερέας της αρχαίας θρησκείας, να μην κατέχει τις μαγικές τελετουργίες, διότι μέσω των μαγικών «θαυμάτων» μπορούσε να επιβάλλεται στους άτυχους λατρευτές του «θεού», που αντιπροσώπευε! Μελετώντας σε βάθος την αρχαιοελληνική θρησκεία συναντάμε ένα απίστευτο εύρος δεισιδαιμονίας και παραλόγου. Όλες τις θρησκευτικές εκφάνσεις σκέπαζε ένα βαρύ πέπλο μαγικών πρακτικών, η οποίες μας αφήνουν άφωνους για τον πρωτογονισμό τους. Η παράλογη πίστη στην «ένθεη» φύση και στις απόκρυφες δυνάμεις της δημιούργησε αυτές τις πρακτικές, οι οποίες συν τω χρόνω έπαιρναν ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ο Σουηδός καθηγητής Μ. Νilsson, ο μεγαλύτερος μελετητής της αρχαιοελληνικής θρησκείας, τονίζει εμφαντικά πως «οι μαγικές τελετουργίες (του παρελθόντος) πέρασαν στη λατρεία των θεών και έγιναν ιερές τελετές» (M. Nilsson, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας, Αθήνα 1977,σελ.109). 

Ολόκληρο το πολυποίκιλο τελετουργικό της αρχαίας θρησκείας ήταν μαγικό! Έλεγαν πως ο Πυθαγόρας μπορούσε να κάνει θαύματα. Μάλιστα αναφέρεται ότι τον είχε μυήσει στην μαγεία ο Ορφικός ιερέας και περιβόητος μάγος Αγλαόφαμος (Ιάμβλ. Περί Πυθαγορείου Βίου 146). 

Οι γόητες και οι φαρμακοί με τις απόκρυφες μαγικές τέχνες τους έβλαπταν τους ανθρώπους (Θ.Η.Ε.,τομ.8,στ.445). Οι ορφικοί προέβαιναν σε καθαρμούς και ασκούσαν τη μαγεία κατά κόρον. Οι Πυθαγόρειοι είχαν κατηγορηθεί επίσης ότι ασκούσαν τη μαγεία υπερβαλλόντως! Διαβόητος μάγος της παλιάς αρχαιότητας αναφέρεται ο Ερμότιμος ο Κλαζομένιος. Είχε, λέγανε, τη δυνατότητα να κάνει την ψυχή να εγκαταλείπει το σώμα του! Ο Ηρόδοτος αναφέρει για κάποιον Αριστέα Προκόννησο, ονομαστό μάγο, ο οποίος μπορούσε με τα μαγικά του να εξαφανίσει το σώμα του. Σύμφωνα με φήμες όταν πέθανε εξαφάνισε το σώμα του και πολλοί τον είδαν ζωντανό σε άλλους τόπους. Στο Μεταπόντιο φανερώθηκε ως “κόρακας”, στην ακολουθία του Απόλλωνα (Ιστορ. Ελλην. Έθνους, Εκδοτικής, τομ.ΣΤ΄,σελ.181)! Ο «αιρετικός» ορφισμός καλλιέργησε ιδιαζόντως την μαγεία, διότι η ίδια η υφή του ενείχε πληθώρα μυστικιστικών και αποκρυφιστικών στοιχείων. Αυτό βεβαιώνει και ο αείμνηστος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ν. Λούβαρις: «Η άσκησις της μαγείας δεν ήτο ξένη και εις τους ορφικούς, οίτινες εγίνωσκον καθαρμούς και τελετάς και λύσεις και αποτροπιασμούς» (ΜΕΕ,τομ.ΙΣΤ΄,σελ.413).  

Ο Δημοσθένης αναφέρει στον «Περί Αριστογείτονος» λόγο του κάποια διαβόητη μάγισσα, την Λημνία φαρμακίδα Θεωρίδα, η οποία καταδικάστηκε σε θάνατο εξαιτίας των πάμπολλων εγκλημάτων της (Θ.Η.Ε., τομ.8,  στ.449). 

Διαβόητες μάγισσες αναφέρονται, και στο έργο «Φαρμακεύτριαι» του Θεοκρίτου. Επίσης ο Οράτιος αναφέρεται σε δυο στυγνές μάγισσες την Κανίδα και την Σαγάνη (Θ.Η.Ε.τομ.8,στ.449). 

Οι μάγισσες θεωρούνταν από την αρχαία θρησκεία πρόσωπα ιερά και σεβαστά!  Ο Πλούταρχος (Περί των Εκλελ.Μυστηρ.13), αναφέρεται σε κάποια περιβόητη μάγισσα την Αγλαονίκη, η οποία είχε καταπληκτικές μαγικές και αστρολογικές ικανότητες, είχε τη φήμη πως μπορούσε ακόμα και τη σελήνη, να την κατεβάσει από τον ουρανό στη γη! 

Διαβόητη μάγισσα αναφέρεται και η Ολυμπιάς, η μητέρα του Μ. Αλεξάνδρου, η οποία στις θρησκευτικές τελετές μάγευε φίδια (H.G. Wells, όπου ανωτ.σελ.266). Επίσης η εν λόγω θρησκόληπτη λάτρισσα των Καβειρίων μυστηρίων της Σαμοθράκης, και φανατική μαινάδα του Διονύσου, κατά την απουσία του Αλεξάνδρου, «εφόνευσε το βρέφος της αντιζήλου της εις τας αγκάλας της μητρός του, αυτήν δε αφού εξευτέλισεν, ύστερα την στραγγάλισεν» (H.G.Wells,όπου ανωτ. σελ.268) σε θρησκευτική τελετή! “