Ελλάδα – Η πιο αδικημένη χώρα στις διεκδικήσεις του Β’ Π.Π.

Η χώρα μας είναι από τις πλέον αδικημένες στις διεκδικήσεις των νικητών του Β’ Π.Π. ειδικά αν την συγκρίνουμε με τα εδάφη που έλαβαν άλλες χώρες όπως η Ρουμανία, η Πολωνία αλλά και η Γιουγκοσλαβία. Η Ρουμανία μάλιστα ήταν και σύμμαχος της Ναζιστικής Γερμανίας για σχεδόν όλη την διάρκεια του πολέμου και μόνο στο τέλος άλλαξε πλευρά αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να πάρει σχεδόν την μισή Ουγγαρία ενώ η Πολωνία πήρε σχεδόν ολόκληρη την Πρωσσία. Φυσικά και στις δύο περιπτώσεις υπήρχαν πληθυσμοί Ουγγρικοί και Γερμανικοί αντίστοιχα.

Σύμφωνα λοιπόν με τον παραπάνω χάρτη η χώρα μας μετά από όσα πρόσφερε στους συμμάχους και στον πόλεμο κατά των χωρών του άξονα δικαιωματικά θα έπρεπε να λάβει τουλάχιστον την Βόρεια Ήπειρο (1α) από το ψευδοκράτος της Αλβανίας, την Β.Α. Μακεδονία (2α) και Β.Δ. Θράκη (2β) από την Βουλγαρία για να την αποκόψουμε εντελώς από την Μακεδονία και το Αιγαίο, τα Δωδεκάνησα (3) από τους Ιταλούς (τα μόνα που πήραμε) και τέλος την Κύπρο (4) από τους Άγγλους έστω και με παραχωρήσεις για τις βάσεις τους, να παραμείνουν στο νησί δηλαδή όπως συμβαίνει και σήμερα. Αυτό θα ήταν το αυτονόητο.

Επίσης η ολοκληρωτική προσάρτηση του ψευδοκράτους της Αλβανίας (1β), (ολόκληρη η αρχαία Ήπειρος δηλαδή) η οποία είχε ήδη προσαρτηθεί από την Ιταλία (δηλαδή δεν υπήρχε πλέον ως κράτος αλλά σαν επαρχία της Ιταλίας) όπως και η Βόρεια Θράκη (Αν. Ρωμυλία) (2γ) από την Βουλγαρία δεν θα ήταν κάτι παράλογο αν σκεφτούμε τι ρόλο έπαιξαν αυτές οι χώρες υπέρ του άξονα και εις βάρος της χώρας μας αλλά και των συμμάχων (και στους δύο παγκόσμιους πολέμους – πχ. δες Βουλγαρία).

Το πως κατανεμήθηκαν τα εδάφη μετά το τέλος του πολέμου αποτελεί τεράστια αδικία – σκάνδαλο για την χώρα μας (νικήτρια του Β’ Π.Π.) καθώς όχι μόνο δεν πήραμε ότι πραγματικά μας άξιζε μετά την θυσία περίπου ενός εκατομμυρίου Ελλήνων και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές αλλά έγινε και το αδιανόητο όπως να αφεθούν έξω από τον εθνικό κορμό εδάφη με Ελληνικό πληθυσμό όπως η Κύπρος και η Β. Ήπειρος.

Η Κύπρος βέβαια μερικά χρόνια αργότερα προσπάθησε να κερδίσει το αυτονόητο – δηλαδή την ένωση με την Ελλάδα – η Αγγλία όμως και πάλι με ρεσιτάλ αχαριστίας και βίας όχι μόνο δεν μας την παραχώρησε έως ένδειξη ευγνωμοσύνης (έστω και καθυστερημένα) αλλά έβαλε την Τουρκία (δεν έριξε ούτε μια σφαίρα στον Β’ Π.Π.) από το πουθενά στο παιχνίδι των διαπραγματεύσεων με αποτέλεσμα την σημερινή κατοχή του 40% του Νησιού από ένα 10% μουσουλμανική μειονότητα έως πρόφαση. 

Όλα τα παραπάνω καλό είναι να τα έχουμε υπόψιν μας για να μαθαίνουμε από τα λάθη μας αλλά και για να καταλάβουμε ότι η έννοια σύμμαχοι για την χώρα μας αποτελεί τη μεγαλύτερη απάτη, ενώ ουσιαστικά στον Β’ Π.Π. είχαμε μια επανάληψη του Α’ Π.Π. με εθνικό διχασμό (αυτή την φορά με όχημα την κομμουνιστική ανταρσία και έναν εγκληματικά ανούσιο εμφύλιο από μέρους τους – αποτελεί τον πιο αιματοβαμμένο πόλεμο από την ίδρυση του κράτους μας το 1821), με ελάχιστο εδαφικό όφελος, μόνο τα Δωδεκάνησα, (αφήνοντας προκλητικά εκτός Ελληνικού κράτους Ελληνικό πληθυσμό) και τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινο και οικονομικό επίπεδο.

Η σύγκριση με το σήμερα και τους δήθεν συμμάχους μας είναι αναπόφευκτη. Η χώρα μας θα πρέπει να καταλάβει ότι αν είναι να πετύχουμε κάποια πράγματα σε οποιοδήποτε τομέα θα είναι μόνο όσα θα κατακτήσουμε από μόνοι μας. Βέβαια πρέπει και εμείς να βάζουμε υψηλούς στόχους και να ξέρουμε πως να τους διεκδικούμε με τον καλύτερο τρόπο (π.χ. λόμπυ, ομάδες επιρροής κλπ). Η βοήθεια από τους άλλους αν θα έρθει καλό θα είναι, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να την θεωρούμε δεδομένη ακόμα και για τα αυτονόητα. Η ιστορική μας μνήμη αυτό μας έχει διδάξει και δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ.

Κατσουράκης Γεώργιος

Ιδρυτής – Επικεφαλής Ελληνικής Κοσμοκρατορίας

https://ellhnikhkosmokratoria.com