ΠΟΛΕΜΟΣ Ελλάδος – Τουρκίας: Πόσο κοντά είμαστε;
Τις τελευταίες μέρες αναπτύσσεται μια αρθρογραφία με θέμα την πιθανότητα πολεμικής σύρραξης με την Τουρκία στο άμεσο ορατό μέλλον, η οποία παρουσιάζει πολλά βάσιμα επιχειρήματα για να αγνοηθεί. Αυτά είναι:
1. Οικονομικά:
Η Τουρκική Νέα Λίρα υποχωρεί έναντι των βασικών νομισμάτων αναφοράς ), ενώ μαστίζεται από υψηλό πληθωρισμό, πλην όμως, οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας (εκεί που η Ελλάδα πυροβολούσε συνεχώς τα πόδια της τα τελευτάια 45 χρόνια…) παραμένουν υψηλότατες. Επίσης υπάρχει υψηλή παραοικονομία εστιασμένη σε εγκληματικές αλλά άκρως επικερδείς δραστηριότητες (εμπόριο προσφύγων, λευκής σαρκός, όπλων σε ακραίες μουσουλμανικές ομάδες, ναρκωτικών κλπ) η οποίες διενεργούνται κυρίως σε σκληρό συνάλλαγμα.
Παρόλα αυτά, η Τουρκική οικονομία πλησιάζει σταθερά στη σημείο χωρίς επιστροφή το οποίο φαίνεται απέχει απόσταση μηνών…
2. Κοινωνικά:
Παρά το γεγονός ότι σίγουρα ένα πολύ μικρό εξευρωπαϊσμένo τμήμα που πληθυσμού δυσφορεί, οι μεγάλες λαϊκές μάζες δεν έχουν τα ερμηνευτικά εργαλεία να κατανοήσουν τι διακυβεύεται και με δεδομένο ότι πολλές δεκάδες εκατομμυρίων κατοίκων ήταν ήδη πολύ φτωχές, δεν ξέρουμε αν θα τους ένοιαζε να αποκτήσουν το τελευταίο i-phone 12, ή μια smart TV 50″. Τόσο ώστε να αποδοκιμάσουν την ασκούμενη εξωτερική πολιτική λόγω των όποιων συνεπειών της.
Ίσα-ίσα,που με την έξαψη των εθνικιστικών παθών, μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία συμφωνεί εξ ορισμού με την ρητορική του ηγέτη τους και θα εξοργιστεί αν τελικά δεν “πετάξει ο γάιδαρος” και ο Ερντογάν δεν κάνει μια επιτυχή επιθετική κίνηση για την ανασύσταση της χαμένης Οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπως υποσχέθηκε.
3. Πολιτικά – Στρατιωτικά:
Παρότι η ΕΕ φαίνεται, με λίγες εξαιρέσεις, αδύναμη και άβουλη ως προς την επιβολή σοβαρών κυρώσεων, πράγμα που “αγοράζει” στον Ερντογαν περισσότερο χρόνο, εν τούτοις η αποδυνάμωση της σχέσης με τις ΗΠΑ οδηγεί το πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο των ΗΠΑ στο να βλέπει την Τουρκία περισσότερο σαν ταραξία, Rogue Nation και θύλακα υποστήριξης ακραίων Μουσουλμανικών καθεστώτων και λιγότερο σαν “φίλη και σύμμαχη” χώρα.
Επίσης υπό κάποια έννοια, ο Ερντογάν μάλλον υποτίμησε την τελευταία κυβέρνηση ΝΔ και ο Μητσοτάκης φαίνεται να έχει αρχηγικές ποιότητες τις οποίες ο επίδοξος σουλτάνος δεν υπολόγιζε, συμπεριλαμβανομένης και της αφύπνισης και εύλογης δυσφορίας του Ελληνικού λαού. Μπορεί να γελάσουν πολλοί φίλοι αλλά η Μογγολική Αρκούδα με τις βλακείες της κατάφερε και ξύπνησε την Μεσογειακή Τίγρη και να της εμφύσησε μια πρώτη δόση αποφασιστικότητας.
4. Συμπέρασμα:
Όλα τα παραπάνω, και με δεδομένο το πως έχει εξελιχθεί και η προσωπικότητα του Ερντογάν, αλλά και τα δεδομένα της κατάστασης υπό εξέταση, συμπεραίνουμε πως είναι πολύ πιθανόν η Τουρκία να επιχειρήσει κάτι μέχρι το τέλος του έτους ή μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων της νέας Αμερικανικής ηγεσίας. Αυτό είναι το “παράθυρο ευκαιρίας” της, πριν η οικονομία της αφαιμαχθεί τελείως, η δυσφορία και αντίδραση του διεθνούς παράγοντα γίνει εντονότερη, και η Ελλάδα αρχίσει να παραλαμβάνει νέα οπλικά συστήματα (ΠΧ Rafale) εντός των προσεχών μηνών, πράγμα που θα αλλάξει άρδην την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή μετά από πολλά χρόνια.
Μετά τον Ιούλιο του 1974, ο πόλεμος μπορεί να είναι τόσο κοντά μας όσο ποτέ. Ας μην εφησυχάζουμε.
