Η ΕΙΡΩΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΕΞΑΧΡΕΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ , ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ.

ΥΠΕΡ ΑΔΥΝΑΤΟΥ

Γράφει ο ing-e-int-e

Ένας  λόγος που δεν είδα κανένας να αναφέρει και να θυμάται .Δείχνει την αδυναμία των πολλών, ίσως της πλειοψηφίας μας ως λαός να διακρίνουμε σωστά το κοινό

συμφέρον μας και συλλογικά να το απαιτήσουμε άμεσα και δυναμικά σε κάθε τομέα της ζωής μας.

Το ατομικό συμφέρον εκάστου συνδυαζόμενο με του διπλανού μας σε κοινωνικό επίπεδο γίνεται συλλογικό και εξελίσσεται από επαγγελματικό και οικονομικό  μέχρι και εθνικό 

Αρκεί να ισχύσει η απλή λογική που ενώνει τους φιλάθλους οπαδούς μιας ομάδας, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ, ΟΣΦΠ, ΑΕΚ, ΗΡΑ, ΟΦΗ, ΑΕΛ, κλπ.

Ένωση σε ομάδα διαφορετικών ατόμων με κοινά ιδανικά, κάτω από μια σημαία αγωνιστικά, αυτή του συλλόγου και συμμετοχή στους αγώνες του πρωταθλήματος για την διεκδίκηση και την κατάκτηση της πρωτιάς,του κυπέλλου  και του τίτλου.

Η ένωση αυτή γίνεται χωρίς ανάγκη, απλά για το κέφι τους και για εκτόνωση ή διασκέδαση.

Οι  οπαδοί των αντίπαλων ομάδων ξεχνάνε τις διαφορές τους, δίνουν τους καλύτερους παίκτες τους και ενώνονται  κάτω από την εθνική σημαία, για την υποστήριξη της εθνικής ομάδας της χώρας σε διεθνείς αγώνες.

Ποια η διαφορά ,με την ένωση και την συστράτευση  του στρατού κάτω από την ίδια σημαία ,για την υπεράσπιση και διατήρηση πρώτα του κοινού γηπέδου της ομάδας που ονομάζεται Ελλάς και για την υποστήριξη της στον διεθνή στίβο.

Η πρώτη είπαμε γίνεται ελεύθερα για το κέφι,ενώ η δεύτερη υποχρεωτικά από ανάγκη.

Στις δύο περιπτώσεις το άτομο ως μονάδα με περιορισμένη δυνατότητα ισχύος, ενώνεται με πολλούς για να πολλαπλασιάσει την δύναμη του για να πετύχει έναν κοινό σκοπό.

Για να γίνει αυτό χρειάζεται σκληρή δουλειά, ηγεσία, προπονητές και μέσα για την αξιοποίηση του δυναμικού και κανόνες για σωστό παιχνίδι και αγώνες όχι στημένους και σικέ.

Αν αυτό ισχύει στις αθλητικές ομάδες αναμφισβήτητα, γιατί να μην ισχύει και σε κοινωνικό επίπεδο και εθνικό.

Γιατί αδυνατούμε να δούμε πέρα από την τσέπη μας και την μύτη μας;

Γιατί έτσι μας έμαθαν ή δεν μας έμαθαν αυτοί που ήταν δουλεία τους να μας το μάθουν στην πράξη.

Οι «προπονητές» και οι μάνατζερ του λαού, πέρα από τους πολιτικούς.

Οι κύριοι  υπαίτιοι κατά την γνώμη μου σε βάθος χρόνου και γενεών, εκτός από τους γονείς μας είναι δύο.

Οι δάσκαλοι και οι παπάδες όλων των βαθμίδων και τίτλων 

Πρώτα πρώτα αυτοί που τους παραδίνουμε τα παιδιά μας με αγνές ψυχούλες για να τα διδάξουν και να τα εκπαιδεύσουν και να βγάλουν ελεύθερους πολίτες μορφωμένους, εκπαιδευμένους και συνειδητά ενάρετους κατά την πίστη τους.

Οι δάσκαλοι και οι παπάδες ως διαχειριστές και μεταδότες της γνώσης, πρέπει να είναι ικανοί να επιλέξουν από μόνοι τους αυτόβουλα τις μεθόδους και τους τρόπους δράσης τους χωρίς επιβολές κανόνων και θρησκειών, πέρα από τις γενικές αρχές που ορίζουν την παιδεία και την πίστη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ