ΤΟ ΓΥΑΛΙΝΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΤΗΣ COCA COLA

ΜΙΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης

Με αφορμή τα γεγονότα στα νησιά και τις επικείμενες πολιτικές συζητήσεις διευθέτησης με τους απέναντι.

Υπηρέτησα 25 μήνες ως έφεδρος λοχίας, στη προκάλυψη στην παραμεθόριο.

Λεπτομέρειες δεν αναφέρονται λόγω στρατιωτικού θέματος.

Επιτρέπεται όμως η σύγκριση με βάση  την τότε εμπειρία μου, με τις σύγχρονες αναφορές και εμπειρίες, των απολυμένων ή υπηρετούντων νέων παιδιών του περίγυρου μου, για ανάλογα συμβάντα για τις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές των διοικητών και αξιωματικών, στον πολιτικό περίγυρο στους τόπους υπηρεσίας τους και τις ανάλογες διαταγές προς τους στρατιώτες υφισταμένους τους.

Όπως όλα παιδιά τότε και τώρα που στρατεύονται όλοι κάναμε τις τρέλες μας.

Τι έκανε τότε ο διοικητής μας όταν εμείς την κοπανήσαμε όλοι εξοδούχοι και μη, ακόμα και οι μισοί σκοποί  και πήγαμε σε παρακείμενο λαϊκό πανηγύρι;

Έκανε έφοδο και κατέγραψε τα ονόματα όσων βρήκε στη θέση τους, ζήτησε την άλλη μέρα τον κατάλογο εξοδούχων και κατόπιν στην αναφορά τους εξαίρεσε από τις ποινές που ανακοίνωσε και ίσχυαν για όλους τους υπόλοιπους, το 80-85% της δυνάμεως .

Δηλαδή έριξε τόσο χοντρές καμπάνες στο έσχατο της δικαιοδοσίας του και επιπλέον ζήτησε ΕΔΕ για τους υπευθύνους που εγκατέλειψαν τις θέσεις τους, αξιωματικούς, βαθμοφόρους και μη.

Τα δικαιολόγησε με την φράση «εσείς είστε νέοι και τρυφεροί, εγώ όμως γέρασα και δεν αντέχω να έρθουν οι απέναντι και να μου βάλουν το μπουκάλι της  κοκα κόλας από πίσω».

Έγινε χαμός, έπεσαν τηλέφωνα ανωτέρων, απειλές και γλειψίματα για να μετριάσει ή να αναιρέσει την απόφαση του.

Αυτός δεν υπέκυψε και παρέμεινε ανένδοτος, κανείς δεν μπορούσε να τον κουνήσει, γιατί απλά εφάρμοσε τον κανονισμό και μάλιστα αν επέμεναν, απείλησε με παραίτηση.

Μετά από αυτό και το  πρώτο σόκ, όλα άρχισαν να δουλεύουν σχεδόν τέλεια παντού και στα πάντα.

‘Οταν αργότερα καταλάγιασε η δυσφορία και φάνηκαν τα αποτελέσματα των ποινών και της αυστηρότητας, στη σωστή λειτουργία στο σύνολο της μονάδος και κοντεύαμε να το ξεχάσουμε, αυτός επανήλθε και άρχισε έναν έναν να καλεί στο γραφείο του όλους όσους έριξε τις χοντρές καμπάνες.

Στη συνέχεια και  αφού είχε εικόνα για τον κάθε στρατιώτη, μοίραζε αφειδώς γεωργικές, φοιτητικές, τιμητικές και κάθε είδους άδεια που προβλέπονταν από τον κανονισμό, μαζί με επαίνους για την σωστή εκτέλεση των διαταγών και των υπηρεσιών.

Σε 5-6 στρατιώτες που είχαν οικογενειακές ανάγκες, ζήτησε αιτιολογημένη ανάκληση της ποινής. 

Περιττό να αναφέρω ότι η αποδοχή του έγινε σχεδόν καθολική .