ΤΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΚΑΛΑΜΑΡΙ.
Στη δεκαετία του 1980 μία από τις καλύτερες πατριωτικές εφημερίδες τηςΑθήνας, ήταν η εφημερίδα Έθνος. Που την διάβαζα τακτικά με άλλες δύο εφημερίδες που αγόραζα τότε.
Κάποια μέρα διαβάζω στο Έθνος, ένα δηλητηριώδες άρθρο για την ιδιαιτέρα μου πατρίδα.
Παρόμοιο ως προς το δηλητήριο του όπως αυτά που μας συνήθισαν μετά διάφοροι νεοοθωμανοί νεοταξικοί Ανανιακοί τύποι (ακόμα και Ευρωβουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ, Ρεπούσες κτλ), περί κακών ελληνοκυπρίων και καλής τουρκίας.
Κάθομαι τότε αμέσως και στέλλω μία επιστολή στην Εφημερίδα, με όλα μου τα στοιχεία, διεύθυνση, τηλέφωνο και αντικρούω τα βλακώδη του δημοσιογράφου.
Δεν ξέρω τι υποπτεύθηκε ο κύριος αυτός ότι ήμουν. Έτσι με παίρνει κάποια στιγμή τηλέφωνο και με καλεί στα τότε γραφεία της εφημερίδας, τότε στην κάθετο στην οδό Σταδίου οδό Κολοκοτρώνη.
Αφού προσπάθησε ο τύπος να με ανακρίνει τον διέκοψα κάποια στιγμή λέγοντας του ότι η λέξη καλαμάρι δεν σημαίνει μόνον το ψάρι. Και ότι επειδή οι υπόδουλοι Έλληνες της Κύπρου ήταν και αυτοί Έλληνες, έπρεπε να διακρίνουν τους Έλληνες της Ελλάδας. Έτσι τους χαρακτήριζαν πολύ τιμητικά Καλαμαράδες. Δηλαδή διανοουμένους που έγραφαν με καλαμάρι. Κόκκαλο τότε ο τύπος.
Φίλοι μου η λέξη Καλαμαράς που διέκρινε από παλιά στην Κύπρο τον Ελλαδίτη Έλληνα δεν προέρχεται από το ψάρι καλαμάρι, αλλά από το καλαμάρι της γραφής. Και ήταν πάντα ένδειξη θαυμασμού προς τους Ελλαδίτες Έλληνες
Ευριπίδης Μπίλλης
