“Ελληνες η χαμένη φυλή” – Κι ύστερα μας λυπήθηκαν κι αποφάσισαν να μας βοηθήσουν.
“Μη παρακαλώ σας, μη λησμονάτε τη χώρα μου”
είπε ο Ελύτης κι η φωνή του έφτασε στα πέρατα της οικουμένης
Κι ύστερα μας λυπήθηκαν κι αποφάσισαν να μας βοηθήσουν.
Να μας εκπολιτίσουν δυτικοτρόπως.
Βοήθησαν οι δυτικοί στο ξεπάστρεμα του Ελληνισμού από τα λαμπρά προγονικά του κέντρα στην Πόλη, τη Σμύρνη, την Τραπεζούντα, την Οδησσό, την Μπράιλα, το Μοναστήρι κι όταν η πείνα όλη συγκεντρωθηκε σε δέκα τετραγωνικά Γης στην ελεύθερη Ελλάδα, σκέφτηκαν να μας εξανθρωπίσουν κατά τα μέτρα τους για να μπορούν πάντα να μας ελέγχουν πουλώντας μας ακριβά το ψωμί.
Έπρεπε να γονατίσει το Έθνος στη Φραγκιά και για να το πετύχουν χρησιμοποίησαν μέχρι και τον αιμοσταγή αγαρηνό.
Κι έτσι εκείνος σήκωσε κεφάλι κι άρχισε να θερίζει.
Ύστερα ήρθε ο κομιτατζης κι ο ναζιστής για να πάρουν τα χρωστούμενα που είχαν απομείνει από Ενετούς κι Εγγλέζους.
Μετά πάψαμε να κοιτάμε χώμα, θάλασσα κι ουρανό κι αρχίσαμε να λοξοκοιτάμε την εσπερια και σαν καλές μαϊμούδες να την μιμηθούμε γιατί αυτό πρόσταζε ο κάθε “Έλληνας” κυβερνήτης ότι είναι το μέλλον μας.
Και σταμάτησαν τα παιδιά να παίζουν ξυπολητα αλλά χαρούμενα στους δρόμους και στις ακρογιαλιές και κλείστηκαν στα τέσσερα ντουβάρια να μαθαίνουν ξένες γλώσσες.
Οι μάνες δεν καθάριζαν φασολάκια στις αυλές πίνοντας καφέ και εγκλωβιστηκαν σε μοντέρνες κουζίνες.
Οι παλιές μας ελβιέλες αντικαταστάθηκαν από Adidas και Nike γιατί ήταν ευρωπαϊκά μοδάτα κι έτσι το εργοστάσιο έκλεισε.
Η ραπτομηχανή της γιαγιάς που μπάλωνε του παππού το παντελόνι έγινε ντεκόρ σε σπίτια που προσομοιαζαν εκθέσεις επίπλων χωρίς ψυχή.
Οι πεζούλες της αυλής έπρεπε να στρωθούν με φινετσάτα πλακάκια και η πανάρχαιη τέχνη του μωσαϊκού να εξαφανιστεί.
Έπρεπε πάση θυσία να γίνουμε Ευρώπη.
Να ξηλωσουμε τις λεμονιές και να φυτεψουμε καλλωπιστικη δαμασκηνια που δαμάσκηνα δεν κάνει.
Πρώτα η ΑΓΝΟ έγινε εταιρεία που έβαλε το γάλα των παιδιών σε μπουκάλια πλαστικά και μετά μεγάλωσε πολύ και πουλήθηκε σε ξένα συμφέροντα.
Μετά έπρεπε να βγάλουν οι μαθήτριες την ποδιά και να φορέσουν μίνι στο σχολείο και στα πλαίσια του “βγάζω” μας έβγαλαν και κάτι τόνους και πνεύματα από την γλώσσα μας γιατί οι ουγκανοι της δύσης δεν τα κατείχαν, λέει, οπότε τους έπεφταν βαριά.
Πουλούσαμε τσολιαδάκια στην Ακρόπολη σουβενίρ στους τουρίστες και ξεχνούσαμε την αλλαγή φρουράς στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.
Έπρεπε να παραμείνει άγνωστος αυτός ο νεκρός Έλληνας στρατιώτης γιατί αν γινόταν γνωστός και μαθαίναμε για ποιο λόγο σκοτώθηκε, πότε και που, θα έπρεπε να ντραπούμε μπροστά στην ιστορία μας.
Κι αφού τ’ αλλάξαμε όλα έπρεπε να γίνουμε λιιιιιγο ακόμα εΒραιοπΕη αλλάζοντας το νόμισμα μας.
Η δραχμουλα που έζησε τόσες γενιές Ελλήνων και αποκτιόταν με ιδρώτα κλειδώθηκε ως τελευταίος όμηρος στο χρηματιστήριο για να έρθει το γυαλιστερό αλλά κούφιο ευρώ.
Κι έτσι σήμερα τα δικά μου παιδιά, μαθαίνουν στον πρόλογο της Ομήρου Οδύσσειας ότι μπορεί να ανήκει στον Ομηρο αλλά μπορεί και όχι, γιατί εικάζεται ότι κάποιου μεταγενέστερου έργο ίσως να είναι.
Κι ο βλακας ο μεταγενέστερος άφησε να πάρει την δόξα ο Ομηρος, λέω εγώ.
Και στην εισαγωγή της Αρχαίων γλώσσας μοστράρει πρώτο πρώτο το δάνειο από τους Φοίνικες.
Πόσο χαζοί μπορεί να ήταν αυτοί οι Φοίνικες που μας δάνεισαν την γλώσσα τους και μετά εξαφανίστηκαν, δεν ξέρω.
Μετά από όλον αυτόν τον κύκλο για να μας αγαπήσουν λίγο περισσότερο οι δυτικοί ξεπουλήσαμε την Μακεδονία σε κάποιους απίθανους καραγκιόζηδες και γεμίσαμε την χώρα αγαρηνούς για να αποτελέσουν το μέλλον του τόπου.
Μας έβαλαν το μαχαίρι στο λαιμό για να δεχτούμε να μπολιαστουμε με τον πολιτισμό του Αχμέτ, αλλιώς είμαστε ρατσιστές και φασίστες.
Σήμερα μας ζητάνε να δώσουμε ακόμη και τον ακροτελεύτιο βράχο που μας απόμεινε δίπλα στα παράλια της Ιωνίας γιατί λέει δεν μας ανήκει.
Κι εμείς συζητάμε και συζητάμε και συζητάμε για το σε ποιον ανήκει τι ενώ δικά μας ήταν όλα πριν την σφαγή.
Μακάριος ο Ελύτης που δεν ζει για να τα δει όλα αυτά και τρισάθλιοι εμείς που τα επιτρέπουμε.
Κάποτε κάπου κάποιος θα γίνει ζάμπλουτος γράφοντας το νέο έπος των Ελλήνων και γυρίζοντας ταινία με τίτλο
Μαρία Μπαϊραχτάρη
