Ανεβάζει τους τόνους κατά της Τουρκίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης: Ούτε ίχνος πολιτισμού, ούτε ίχνος ευαισθησίας

Ιδιαίτερη αναφορά στην μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς και της Μονής Χώρας σε τεμένη: Ωσάν να μην υπάρχουν αρκετά τεμένη στην Πόλη
Για δεύτερη φορά (δείτε εδώ την πρώτη) σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Οικουμενικός Πατριάρχης, του οποίου η φωνή δεν είχε ακουστεί μετά τις προκλήσεις των Τούρκων σε Αγιά Σοφιά & Μονή Χώρας, παρενέβη και μάλιστα με πληθώρα μηνυμάτων.

Το ζήτημα είναι πως η νέα παρέμβαση έγινε από την Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Το σημείο δεν είναι τυχαίο, αφού το σενάριο που έχει ακουστεί εντόνως και από τουρκικούς κύκλους είναι πως το αντίβαρο για της μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς & της Μονής Χώρας σε τεμένη θα ήταν το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής που αποτελεί πάγιο αίτημα του Πατριαρχείου.

Παρόλο αυτά οι Τούρκοι συνεχίζουν επιθετικά και πρόσφατα γκρέμισαν την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην Προύσα.

Αναλυτικότερα, στα τραγικά γεγονότα της 6ης προς την 7η Σεπτεμβρίου του ’55, στην πρόσφατη μετατροπή της Αγίας Σοφίας και της Μονής της Χώρας σε ισλαμικά τεμένη και στην κλειστή, από το 1971, Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, χθες 6η Σεπτεμβρίου , κατά τη διάρκεια ομιλίας του, στην Αίθουσα Τελετών της Σχολής, με αφορμή τη χειροτονία του Ιερολ. Διακόνου κ. Μελετίου Στεφανάτου.

“Σήμερα για την Θεολογική Σχολή της Χάλκης – έστω και εάν δεν λειτουργεί, για εμάς είναι πάντοτε η Θεολογική Σχολή της Χάλκης – και για την ιστορική Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος είναι μια μεγάλη, και ιστορική και ευφρόσυνος και χαρμόσυνος ημέρα. Όταν λειτουργούσε η Σχολή και ήμαστε μαθηταί εδώ είχαμε πολλές παρόμοιες χαρές, συγκινήσεις, ευκαιρίες πνευματικής ανατάσεως, διότι είχαμε πολύ συχνά πολλές χειροτονίες, όπως σήμερα του πατρός Μελετίου. Όσοι αποφάσιζαν να ενταχθούν εις τον Ιερόν Κλήρον, το αποφάσιζαν από τα νεανικά τους χρόνια, όταν ήσαν τελειόφοιτοι ή προτελειόφοιτοι, και συνήθως τους χειροτονούσε ο τότε Πρόεδρος της Εφορείας, ο μακαριστός Πριγκηποννήσων Δωρόθεος.

Ήρθαν εν συνεχεία τα πέτρινα χρόνια για την Σχολή, τα οποία δυστυχώς συνεχίζονται με την αναστολή της λειτουργίας της, παρά πάσαν έννοιαν δικαίου. Του χρόνου συμπληρώνονται 50 χρόνια από την αποφράδα ημέρα της διακοπής της λειτουργίας της Σχολής μας. Και δυστυχώς δεν ήταν η μόνη αποφράς ημέρα των τελευταίων ετών για το Πατριαρχείο μας, για την Χάλκη, για την Ομογένεια.

Πριν από το ’71, που έκλεισε η Σχολή μας, είχαμε τα Σεπτεμβριανά γεγονότα, σαν σήμερα. Σήμερα είναι τα 65 χρόνια από την τραγική εκείνη νύκτα της 6ης προς την 7η Σεπτεμβρίου του ’55, που η βαρβαρότης κατέστρεψε τα σπίτια, τα καταστήματα, τις Εκκλησίες, νομοταγών και αθώων ανθρώπων. Ακόμη και τα Κοιμητήριά τους, βεβηλώθησαν και αυτά, και ασέβησαν οι όχλοι εις βάρος των νεκρών μας. Ούτε ίχνος πολιτισμού, ούτε ίχνος ευαισθησίας.

Και πριν από λίγες εβδομάδες η μετατροπή της Μεγάλης Εκκλησίας σε τέμενος. Και λίγο αργότερα της ωραιοτάτης Μονής της Χώρας επίσης σε τέμενος. Ωσάν να μην υπάρχουν αρκετά τεμένη στην Πόλη, ωσάν να υπάρχει ανάγκη για περισσοτέρους τόπους λατρείας των πιστών της επικρατούσης ενταύθα θρησκείας, έσπευσαν οι κρατούντες να προβούν εις αυτάς τας αποφάσεις και πράξεις, αι οποίαι μας προσβάλλουν, μας θίγουν την ταυτότητά μας, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας. Και υπομένουμε, και προσευχόμεθα”.

Στη συνέχεια, επισήμανε ότι “μέσα σε αυτά τα πένθιμα, τα δυσάρεστα, τα απαράδεκτα, έρχονται και στιγμές ευφροσύνης και αγαλλιάσεως, όπως είναι η σημερινή για την Χάλκη και για όλους μας”. Εξήρε δε την εργατικότητα, την σεμνότητα και την αφοσίωση του νέου κληρικού στα ιερά και τα όσια του Γένους, τα οποία ενσαρκώνει και εκφράζει η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία. “Ευχαριστούμε τον άγιον Θεόν που μέσα σε αυτή την γενικότερη λειψανδρία μας έστειλε ένα νέο στέλεχος. Όντως ο Θεός δύναται και εκ των λίθων εγείραι τέκνα τω Αβραάμ”.

Ακολούθως ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ανέφερε πως κατά τα τελευταία 50 χρόνια που είναι κλειστή η Σχολή το Πατριαρχείο έφερε άξιους και μορφωμένους κληρικούς από το εξωτερικό προκειμένου να διακονήσουν στο Φανάρι. Εξέφρασε, μάλιστα, τις ευχαριστίες του προς την Αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος, “η οποία αισθανομένη τας ανάγκας της Μητρός εδώ μας τροφοδοτεί με νέους κληρικούς”. Ιδιαιτέρως ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη Γλυφάδας κ. Αντώνιο, από την Επαρχία του οποίου προέρχεται ο νέος κληρικός.

Την χειροτονία του νέου κληρικού είχε τελέσει νωρίτερα, κατά την Θεία Λειτουργία στο Καθολικό της Ι.Μονής Αγίας Τριάδος, στην οποία στεγάζεται το ιστορικό θεολογικό εκπαιδευτικό ίδρυμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Ηγούμενός της, Θεοφιλ. Επίσκοπος Αραβισσού κ. Κασσιανός.

“Η κατά Χάλκην ιερά Θεολογική Σχολή απετέλει πάντοτε το φυτώριον εν τω οποίω η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία κατήρτιζε τα μελλοντικά στελέχη της. Εδώ ηνδρώνοντο και εγαλουχούντο οι κληρικοί της Μητρός Εκκλησίας, εδώ εδοκιμάζοντο και εχειροτονούντο και έπειτα εστέλλοντο εις τα ανά την οικουμένην τέκνα του Πατριαρχείου διά να μεταφέρουν το αείφωτο φως του Σεπτού Κέντρου της Ορθοδοξίας. Διά τούτο και η αναστολή της λειτουργίας της Σχολής από του 1971 και εξής αποτελεί καίριον πλήγμα διά το Οικουμενικόν Πατριαρχείο. Και συ εδώ εδοκιμάσθης και εδώ χειροτονείσαι. Όλοι εμείς κατά την περίοδον της δοκιμασίας σου ειδαμε στα μάτια σου την αγάπη δι΄ αυτόν τον μαρτυρικό χώρο. Εργάστηκες μετά ζήλου και αγάπης, μικρός μεν στην ηλικία, μεγάλος δε στην ψυχή, μορφωμένος, καλλιεργημένος, υπάκουος, σεβαστός και σεμνός. Με όλα αυτά τα προσόντα, ο πανάγαθος Θεός σε καταξιώνει να καταστής αυτήν την ημέρα διάκονος και να δεχθής την χάριν του Παναγίου και τελεταρχικού Πνεύματος” είπε ο Επίσκοπος.

Στην ομιλία που έκανε, μετά την Θεία Λειτουργία, στην Αίθουσα Τελετών της Σχολής, ο Ιερολ. Διάκονος κ. Μελέτιος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του και την απόλυτη αφοσίωσή του προς τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη. “Οφείλω μόνον εν τη ιερά ώρα ταύτη να εκφράσω τον βαθύτατον σεβασμόν και την μέχρις εσχάτων υπακοήν μου προς τον Πατριάρχην του Γένους, Πρώτον τη τε τιμή και τη ευθύνη, τον αναπληρούντα τα υστερήματα του Χριστού, τον βαστάζοντα τα στίγματα του Σταυρού Αυτού, τον αγρυπνούντα διά την ανά την Οικουμένην Ορθοδοξίαν οφθαλμόν, τον διαδραμόντα πανταχού και κατασπείραντα σπόρον ειρήνης, αγάπης, αδελφοσύνης, τον έχοντα «την μέριμναν πασών των Εκκλησιών»· ως λύχνος πάμφωτος αστράπτει και λάμπει η Υμετέρα Σεπτή Κορυφή εν τω μαρτυρικώ Φαναρίω και οία χρυσή άλυσις περικυκλοί και καταυγάζει την Οικουμένην. Ως πατήρ φιλόστοργος εναγκαλίζεσθε τα τέκνα Υμών, υπέρ ων δέεται απαύστως η πατριαρχική Υμών καρδία, η θερμοτέρα του πυρός, η ευρυτέρα της οικουμένης, η υψηλοτέρα των ουρανών και λαμπροτέρα του ηλίου”.

loading...