ΕΜΦΑΝΙΣΘΗΚΕ Ο “ΑΠΌ ΜΗΧΑΝΉΣ” ΘΕΌΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ;

Όθων Ιακωβίδης (2/ΙΧ/2020)

Άρχισε να φαίνεται πως ο καλός Θεός της Ελλάδας θα τη σώσει, για ακόμη μία φορά, από την μεθοδευόμενη επί χρόνια παράδοση της στο ανατέλλον Τουρκικό χαλιφάτο του νεο-οθωμανισμού του 21ου αιώνα.

Ενώ οι Ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών (ιδίως οι μνημονιακές, λόγω της πλήρους οικονομικής υποτέλειας που απεδέχθησαν προς τους “πιστωτές” τους) έχουν προβεί σε όλες τις απαιτούμενες πράξεις και παραλείψεις ώστε η Τουρκία να μπορεί πλέον να αποκτήσει δικαστικά αυτά που το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας της στερούσαν, εμφανίζονται, σαν “από μηχανής Θεός”, δύο δυνάμεις που μπορούν να ανατρέψουν την προετοιμασθείσα βιλαετοποίηση της Ελλάδας στο Τουρκικό χαλιφάτο του ανατέλλοντος νεο-οθωμανισμού.

Οι δύο αυτές δυνάμεις, είναι:

Ο μαξιμαλισμός του “φαταουλισμού” του Ερντογάν, ο οποίος δεν αρκείται στην απόκτηση πολύτιμης Ελληνικής κυριαρχίας, που του προσφέρεται από την Ελληνική πολιτική ελίτ ως Τουρκικό δικαίωμα που θα δικαιωθεί στο δικαστήριο της Χάγης, αλλά θέλει αυτή η απόκτηση να γίνει με ταπεινωτικούς όρους για την Ελλάδα, ως κατάκτηση, κάτι που δεν μπορεί να αποδεχθεί καμία κυβέρνηση, ακόμη και δωσιλόγων με κουκούλα…

Ο κίνδυνος για τη Γαλλία να απωλέσει τη Γεωπολιτική ηγεμονία στη Μεσόγειο. Απώλεια, που προδιαγράφει το πολιτικό, οικονομικό και στρατηγικό μέλλον της στον 21ο αιώνα.

Ο κίνδυνος αυτός, ζυγίζει για τους Γάλλους, πολύ περισσότερο από όσο ζυγίζει η κοινή συνύπαρξη τους με τη Γερμανία, στην ηγεσία της ΕΕ. Μία συνύπαρξη που ήδη κλυδωνίζεται, καθώς η Τουρκία (που απειλεί ευθέως τα συμφέροντα της Γαλλίας) αποτελεί το πιόνι/εργαλείο/συνεταίρο της Γερμανίας για την οικονομική κυριαρχία της τελευταίας, επί της Ευρώπης (και όχι μόνο).

Έτσι, Θεία βουλήσει, οι δύο αυτές δυνάμεις υφαίνουν την κατανίκηση των Τούρκων, είτε στο διπλωματικό πεδίο των διαπραγματεύσεων, στο οποίο οι Τουρκικές απαιτήσεις θα αναδιπλωθούν, βλέποντας απέναντι τους παρατεταγμένες υπέρτερες αεροναυτικές δυνάμεις (της Ελλάδας, της Γαλλίας και ενδεχομένως της Αιγύπτου ή και του Ισραήλ) έτοιμες να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο τα νόμιμα δίκαια τους, ακόμη και στο πεδίο της μάχης, στο οποίο ,αν οι Τούρκοι επιλέξουν να εμπλακούν, θα βρεθούν πολύ σύντομα με το μεγαλύτερο μέρος του στόλου τους στο βυθό του Αρχιπελάγους, καταγράφοντας μία σημαντική ιστορική ήττα, αποχαιρετισμό στο όραμα του ανατέλλοντος χαλιφάτου του νεο-οθωμανισμού και πιθανή έναρξη κατακερματισμού του πολυφυλετικού κράτους τους.

Το ότι με αυτή την τροπή των πραγμάτων, θα ανακηρυχθούν ηρωικοί σωτήρες του έθνους οι κατ’ επάγγελμα δωσίλογοι της πολιτικής μας ελίτ, οι ίδιοι που αποδέχθηκαν (αν δεν μεθόδευσαν) την υποταγή μας στα συμφέροντα εξωχώριων δυνάμεων, είναι δευτερεύον.

Σημασία, τώρα, έχει μόνο η σωτηρία μας από την δουλεία μας στο νεο-οθωμανικό χαλιφάτο, η οποία μεθοδεύεται όλα αυτά τα χρόνια…

Λέτε, τελικά, να έπιασαν τόπο οι προσευχές των πιστών Ορθοδόξων;