Ο Λαός, ή, η Αριστερά;
Καθ. Ηλίας Σταμπολιάδης
Το Σάββατο 1 Αυγούστου 2020 στην εφημερίδα «Τα Νέα» ο αγωνιστής της Αριστεράς κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης δημοσίευσε το αξιόλογο άρθρο «Η Αριστερά και η εθνική κρίση» που ευρίσκεται στον παρακάτω σύνδεσμο.https://iskra.gr/h-%ce%b1%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%ac-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%ba%cf%81%ce%af%cf%83%ce%b7/ .
Συμφωνώ απόλυτα τόσο με τις θέσεις όσο και με τα ερωτήματα που θέτει για τις δυνατότητες της σημερινής Αριστεράς, όχι κατ’ ανάγκη τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματά της, να τροφοδοτήσει μεγάλες αναγεννητικές πολιτικοκοινωνικές διαδικασίες, χωρίς όμως να έχει συγκεκριμένες προτάσεις. Σε ένα πράγμα ας μου επιτρέψει ο κ. Π. Λαφαζάνης να διαφωνήσω μαζί του και αυτό είναι η χρήση του όρου Αριστερά για την απόδοση των ενυπαρχουσών δημιουργικών, αντισυστημικών, πραγματικά προοδευτικών και πατριωτικών δυνάμεων ενός λαού που με τόλμη και αυτοθυσία μπορεί να μπει στη πρώτη γραμμή σε ένα μεγάλο ενωτικό πατριωτικό αγώνα, για να σπάσει τον ραγιαδισμό και τον φόβο, να ανακόψει την πορεία εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων και να προασπίσει την ακεραιότητα του τόπου, με όραμα την εθνική ανεξαρτησία, και την παραγωγική και οικονομική ανασυγκρότηση με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης όπως λέει ο ίδιος.
Οι όροι δεξιά και αριστερά είναι αμετάβλητοι τοπογραφικοί όροι και καταχρηστικώς χρησιμοποιούνται για μεταβλητές πολιτικές αντιστοιχίες που χονδρικά ανταποκρίνονται δήθεν στους πλούσιους και τους φτωχούς ή τάχα στους εργοδότες και στους εργαζομένους ενώ οι όροι αυτοί προέκυψαν από την θέση των ‘αντιπροσώπων’ του λαού μέσα σε ένα χώρο αντιπαράθεσης ξένον προς την λειτουργία της πραγματικής Δημοκρατίας. Όλοι διεκδικούν τον τίτλο του προοδευτικού, ο καθένας από την δική του οπτική γωνία καθώς και τον τίτλο του ‘ραγιά πατριώτη’ που η κάθε παράταξη τον θεωρεί υποτελή σε διαφορετικές δυνάμεις ξένες προς τα ελληνικά συμφέροντα.
Οι όροι δεξιός και αριστερός χρησιμοποιούνται κατά κόρον για την παραπλάνηση και τον αποπροσανατολισμό του λαού εκ μέρους αντιπάλων πολιτικών δυνάμεων με διαφορετικές τάχα ιδεολογίες που ουσιαστικά έχουν στόχο την λοιμική της εξουσίας, εξυπηρετώντας πρωτίστως κομματικά συμφέροντα ενώ για τα εθνικά θέματα υπακούν στις εντολές των ξένων υποστηρικτών τους.
Αυτοί οι ξένοι υποστηρικτές ήταν και η αιτία του εμφυλίου, δεν άφησαν την Ελλάδα να αναπτυχθεί μετά τον πόλεμο και αποβιομηχανοποίησαν την χώρα με την μεταπολίτευση και τα μνημόνια. Σε αυτούς υπάκουσαν και οι δικοί μας πολιτικοί όταν είπαν ότι ΄η Κύπρος είναι μακράν’, ή, έδωσαν το όνομα της Μακεδονίας σε Σλάβους και Αλβανούς ενώ ετοιμάζονται να παραχωρήσουν κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο και να αντικαταστήσουν τον πληθυσμό της Ελλάδος με αλλόθρησκους εισβολείς. Πολλοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα χωρίς να τους καταλογιστεί προδοσία την στιγμή που οι Τούρκοι διεκδικούν τις θάλασσες και τον υποθαλάσσιο πλούτο μας.
Για να μπορέσει αυτός ο λαός, ό αποκαλούμενος Αριστερά, να επιτύχει τους στόχους, για την επίτευξη των οποίων διερωτάται ο κ. Π. Λαφαζάνης, θα πρέπει να υπάρξουν ορισμένες απαραίτητες προϋποθέσεις όπως:
Να αποκτήσει εθνική συνείδηση και αγάπη προς την πατρίδα η οποία έχει τόσο υποβαθμιστεί από την εθνομηδενιστική προπαγάνδα τόσο του κομμουνιστικού διεθνισμού όσο και αυτού της νέας τάξης πραγμάτων την στιγμή μάλιστα, όπως παραδέχεται και ο κ. Π.Λαφαζάνης, ο σημερινός κόσμος γίνεται όλο και πιο πολυκεντρικός και νέες δυνάμεις αναδύονται στην παγκόσμια σκηνή.
Να αποκαταστήσει το χαμένο αίσθημα δικαιοσύνης και εμπιστοσύνης προς τις αρχές που έχει ατονήσει από τα διαδραματιζόμενα στην διαχείριση τόσο των οικονομικών όσο και των εθνικών θεμάτων. Υπάρχει ατιμωρησία των οικονομικών απατεώνων, των εθνικών προδοτών καθώς και των παραβατών, του έστω και κουτσουρεμένου, Συντάγματος της χώρας. Μεγάλη ευθύνη έχουν οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης που αποδείχθηκε ότι χειραγωγούνται από την Εκτελεστική εξουσία η οποία μάλιστα έχει ουσιαστικά υποτάξει και την Νομοθετική εξουσία με έκδηλο το φαινόμενο της αλλαγής στρατοπέδου πολλών Βουλευτών σε κρίσιμες αποφάσεις για οικονομικά και εθνικά θέματα όπως η ψήφιση των μνημονίων με απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας και η ψήφιση της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών. Να μην μας διαφεύγουν και οι κραυγαλέες παραβιάσεις του Συντάγματος όπως η ατιμωρησία του Γ.Α. Παπανδρέου, όταν μας έβαλε στα μνημόνια έχοντας εξαπατήσει το εκλογικό σώμα λέγοντας ότι ‘λεφτά υπάρχουν’ και του Α. Τσίπρα όταν σε μία νύκτα αλλοίωσε σε ΝΑΙ το βροντερό ΟΧΙ που αναφώνησε ο λαός στο δημοψήφισμα του 2015. Ελπίζουμε ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας προερχόμενη από το δικαστικό σώμα, δοθείσης της ευκαιρίας, θα αποκαταστήσει εμπράκτως την τιμή και την αρμόζουσα αξιοπρέπεια της Δικαιοσύνης.
Αυτός ο λαός θα πρέπει να αποκτήσει παραγωγική συνείδηση που να στηρίζεται στην αναγνώριση των ρόλων σε μία παραγωγική διαδικασία, να αποδεχθεί ένα δίκαιο σύστημα αξιοκρατίας που θα καθορίζει τον ρόλο ενός εκάστου στην εργασία από τον επιχειρηματία, τον διευθυντή, τον επιστάτη μέχρι τον εργάτη ή τον απλό υπάλληλο που να στηρίζεται στην αντικειμενική κρίση, στον ορθολογισμό και όχι στο ρουσφέτι και την κομματική τοποθέτηση. Να ελεγχθεί το κόστος της διοίκησης του κράτους ώστε να μην είναι δυσανάλογο του εθνικού προϊόντος και να μην υπάρχουν διακρίσεις στις αμοιβές και την εξέλιξη των ανθρώπων μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου τομέα όπως συμβαίνει σήμερα με την προνομιακή μεταχείριση των κομματανθρώπων όλων των πολιτικών παρατάξεων.
Τέλος για να μπορέσει ο λαός αυτός να ορθοποδήσει και να επανεύρει τον ρόλο του στο ιστορικό γίγνεσθαι θα πρέπει να επιστρέψει στις αρχές που διέκριναν τους προγόνους του, για τους οποίους θέλει να υπερηφανεύεται αλλά όχι και να ακολουθεί τις αρχές τους. Πρέπει να αποβάλει τον ατομοκεντρισμό, τον αμοραλισμό και τον μιμητισμό ξένων τρόπων ζωής που του διδάσκουν τα τελευταία χρόνια και να καλλιεργήσει την αλληλεγγύη, την αγάπη προς τον πλησίον και την αυτοθυσία που τόσο έχουν εκλείψει από την καθημερινότητα μας. Πως είναι δυνατόν να διαμαρτυρόμαστε για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί όταν αγνοούμε τις δικές μας ευθύνες; Πως μπορούμε να επικαλούμαστε την βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου με τις παρακλήσεις του δεκαπενταύγουστου όταν αρνούμαστε την χάρι και το φως της Αγίας Τριάδος ζώντας στο σκοτάδι και την στειρότητα του υλισμού;
Καθ. Ηλίας ΣταμπολιάδηςΜηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός
Μέλος του Ι.Η.Α.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς – μέλη του ΙΗΑ. Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα – κείμενα των μελών του ΙΗΑ.
