ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΟΛΟΥ:

Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙ

Παιδιά τῆς Ἑλλάδος Παιδιά, ἕνα ἔχετε Ἱερόν χρέος νά μᾶς φέρετε τήν Νίκην.
Συνεχίζοντας τήν ἔνδοξον παράδοσιν τοῦ Ἑλληνικοῦ στόλου, πού χάνεται εἰς τά βάθη τῶν αἰώνων.

Εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Ἑλλησπόντου ὑπάρχει τό ὁμώνυμον ἀκρωτήριον τῆς Ἔλλης. Ὀνομάσθει οὔτως ἀπό τήν ἰδικήν μας Ἕλλη, ὅταν ἀνεβασμένη εἰς τήν ράχην τοῦ κριοῦ ὁμοῦ μετά τοῦ ἀδελφοῦ της Φρίξον, ἔπεσεν εἰς τήν θάλασσαν, ταξιδεύοντας καί ἔχοντας προορισμόν τήν Κολχίδαν.

Ἐκεῖ εἰς τό ἀκρωτήριον τῆς Ἕλλης τήν πρωΐαν τῆς 3ης Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 1912 διεξήχθει μία ναυμαχία, μεταξύ Ἑλλήνων καί Τούρκων. Τοῦ Ἑλληνικοῦ πολεμικοῦ στόλου Ναύαρχος ἦτο ἡ μεγάλη θαλασσινή προσωπικότης τοῦ Κουντουριώτη. Ὡς διάδοχος τοῦ Θεμιστοκλέους, τοῦ Νεάρχου(Ναύαρχος τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου ἐκ Κρήτης), τοῦ Κανάρη, τοῦ Μιαύλη, τῆς Μπουμπουλίνας, κ.λ.π δέν εἶχεν πολλάς ἐπιλογάς παρά μόνον αὐτήν τῆς Νίκης. Ἠγούμενος τοῦ Θρυλικοῦ Θωρικτοῦ Ἀβέρωφ καί συνεχίζοντας τήν παράδοσιν τῶν προγόνων του, ἔτρεψεν εἰς φυγήν τόν Τουρκικόν στόλον, ὁ ὁποῖος ὑπέστει βαρύτατον πλήγμα.

Ὀ Κουντουριώτης ἀπό τό Ἀβέρωφ ἐκπέμπει πρός τόν στόλον τό ἐξῆς μύνημα:

Μέ τήν δύναμην τοῦ Θεοῦ, τάς εὐχάς τοῦ Βασιλέως καί ἐν ὀνόματι τοῦ Δικαίου, πλέω μεθ’ ὁρμῆς ἀκαθέκτου καί μέ πεποίθησιν τῆς Νίκης ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ τοῦ Γένους.

Συνεχίζοντας οὕτως μίαν παράδοσιν γεναίων πολεμιστῶν, πού χάνονται πίσω εἰς τάς χιλιετηρίδας, ὅπου οἱ Ἕλληνες εἰς τήν Σαλαμίναν μέ τόν Θεμιστοκλέα, κατατρόπωσαν τόν πολυάριθμον στόλον, τοῦ ἐπονομαζομένου Μεγάλου βασιλέως τῶν Περσῶν, Ξέρξου.

Τότε μέ δύναμην ψυχῆς παιάνιζαν τό: « Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ’, ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων· νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών».

Οἱ Ἕλληνες ἀναμένομεν τόν Ἑλληνικόν στόλον νά στεφθῇ καί πάλιν μέ τό στεφάνι τῆς δόξας.