ΓΕΛΟΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗΣ ΨΕΥΤΟΔΕΞΙΑΣ…
ΗΘΙΚΟ Ή…ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
“Να σε φυλά ο Θεός από καινούργιο άρχοντα και παλιό διακονιάρη”
παροιμία
Όταν στριμώχνονται οι αριστερόμυαλοι, αχαλίνωτοι καλοπερασάκηδες των ποικιλώνυμων “συνιστωσών”, όταν τους αποστομώνουν οι συνομιλητές τους, συνήθως καταφεύγουν σε δύο βολικά όπλα, που τους απαλλάσσουν από την επίπονη διαδικασία της σκέψεως και της αντίκρουσης των επιχειρημάτων και, κυρίως, αποκρύπτουν την πνευματική τους γύμνια και αμορφωσιά: ή θα χαρακτηρίσουν τον αντίπαλο “φασίστα” – η γνωστή τακτική “εξόντωση διά της γραφικότητος” – ή θα κατεβάσουν από την λειψανοθήκη τους το κρανιοκενές θέσφατο, περί “ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς”.
Τι ακριβώς είναι αυτό; Άγνωστο. Ξέρουμε όμως τι δεν είναι. Αυτό που είδαμε, όταν κυβερνούσαν και που βλέπουμε καθημερινώς. Ήτοι:
Η προδοσία της Μακεδονίας. (Οι Τούρκοι από τότε αποθηριώθηκαν, γιατί έλαβαν το μήνυμα ότι το πολιτικό και παραπολιτικό προσωπικό της Ελλάδας, είναι ικανό για κάθε παλιανθρωπιά στα εθνικά θέματα).
Τα μνημόνια και η εξαπάτηση ενός ολόκληρου λαού μέσω του δημοψηφίσματος-πλεκτάνη, η πειθήνια αποδοχή, σε βαθμό απροκάλυπτης υποτέλειας, στα όσα κέλευαν οι δήθεν ιδεολογικοί εχθροί της, όπως στο μείζον θέμα της λαθρομετανάστευσης, η κανιβαλική φορολόγηση της λεγομένης, πάλαι ποτέ, μεσαίας τάξης, και βέβαια οι βουτιές, του, νέας εσοδείας, “χαρισματικού ηγέτη” στα ρόδινα ακρογιάλια του Αιγαίου από κότερα που ανήκουν στην μισητή κεφαλαιοκρατία, την οποία απορρίπτουμε μετά βδελυγμίας, αλλά απολαμβάνουμε, τα καλούδια, την χλιδή και τις απολαύσεις της.
Ως αντιπολιτευόμενοι άστραφταν και βροντούσαν, υπερασπιζόμενοι τα “λαϊκά συμφέροντα”, το δίκαιο και την ηθική.
Επειδή όμως κατά το αειθαλές “αρχή άνδρα δείκνυσι”, όταν αναρριχήθηκαν στην πολύφερνη εξουσία, πέταξαν στα σκουπίδια τις “αδαμάντινες αρχές” τους, τις “ανυποχώρητες και έντιμες διακηρύξεις” τους, την μάσκα του ηθικού πλεονεκτήματος και αποκάλυψαν τι είναι:
Πεινασμένοι και διψασμένοι για χρήμα, δόξα, τρυφή και απόλαυση των προνομίων. Συχνά αδιαφορώντας για την κοινή γνώμη, την οποία προκαλούσαν και προκαλούν, όντας ανεύθυνοι, αναίσθητοι και αναίσχυντοι.
