ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΈΝΗ ΙΣΤΟΡΊΑ.
Γράφει ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων tamystikatoubaltou.blogspot.
ΤΟ ΠΑΡΑΚΆΤΩ ΚΕΊΜΕΝΟ ΤΟ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΎΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΌ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΌ.
Αυτές τις ημέρες κάπου στα μέσα του Μαρτίου εν έτη 2018, όλοι μας θέλοντας και μη, γινόμαστε αυτήκοοι αλλά και αυτόπτες μάρτυρες, ενός άκρως φοβικού πολιτικού-διπλωματικού συνδρόμου εν πολλοίς, εμφανώς ελλοχεύει περίτρανα, το λεγόμενο θέατρο του παραλόγου ή των στείρων εντυπώσεων του κατεξοχήν Θεαθήναι και μόνο. Εν αντιθέσει όμως, επί της ουσίας του εκάστοτε προβλήματος, στο να δοθεί επιτέλους, η επιμέρους έμπρακτη χειροπιαστή σωτήρια αξιοπρεπέστατη λύση, στο μείζον θέμα που μας απασχολεί, εκεί περί άλλων τυρβάζουνε, αλλά και αδιαφορούμε, σφυρίζοντας επιδεικτικώς, ως γνωστόν. Εν ολίγοις, στην ακριτική Νέα Ορεστιάδα του Νομού Έβρου, πραγματοποιήθηκε πάνδημο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, στην Κεντρική Πλατεία της Πόλεως, με αφορμή τον εντελώς παράνομο και συνάμα άλογο, άνομο εγκλεισμό στις φυλακές της παρακείμενης Αδριανουπόλεως. Εν γένει, για την απελευθέρωση των Δύο Ελλήνων αμφότερων Στρατιωτικών-Αξιωματικών που πιάστηκαν αιχμάλωτοι, και συμπληρώνουνε ένα μήνα κρατούμενοι, εν ώρα υπηρεσία τους, περιπόλου, στην περιοχή των συνοριακών Καστανιών του Έβρου. Επιπροσθέτως, να σας υπενθυμίσω πολλαπλώς, πως το συγκεκριμένο μακροσκελέστατο κείμενο, όσοι ασφαλώς εισέλθετε στην χρονοβόρα διαδικασία, στον κόπο, ώστε να το αναγνώσετε, δεν το κατέγραψε κανένας έμπειρος και καταξιωμένος, διακεκριμένος επαγγελματίας επιφανής δημοσιογράφος τοις πάσι, με ότι αυτό τον συνοδεύει, εκ των προτέρων σας ενημερώνω, για να μην διαθέτετε, ιδιαίτερες υπερβολικές απαιτήσεις ψευδαισθήσεων και περγαμηνών, από μέρους σας, προς το πρόσωπο μου. Απεναντίας, απεχθάνομαι μετά βδελυγμίας, εκ προοιμίου σας το υπενθυμίζω, το συγκεκριμένο αμιγώς πλουσιοπάροχο, αλλά και άκρως καθεστωτικό καλοβολεμμένο ιδιοτελέστατο, συμφεροντολογικό επικερδέστατο προσοδοφόρο επάγγελμα. Επειδή, αμφότεροι και οι δύο, μαζί με τους πολιτικούς, όπως επίσης, και τους επαγγελματίες αθλητές, έχουνε αποκομίσει μονομερώς ως είθισται, την λεγομένη μερίδα του λέοντος, της πατροπαράδοτης πίτας της εξουσίας ή όπως την αποκαλεί πιο λαϊκίστικα και ο σοφός λαός μας, της περιβόητης κουτάλας.
Παράλληλα, είμαι υποχρεωμένος να σας τονίσω, πως εισέρχεστε σε μία ιστοσελίδα, την λεγομένη επονομαζόμενη απαγορευμένη, καθώς προβάλει τις διαχρονικές απαγορευμένες αλήθειες. Εν συνεχεία εντελώς άσημη κατά τους πολλούς ως είθισται, από τα αδιάκριτα μάτια των πολλών περιέργων, κακόβουλων ως είθισται, και για αυτό όσο μπορούμε εν μέρει την περιφρουρούμε, ονόματι tamystikatoubaltou, με κύριο και κατεξοχήν χαρακτηριστικό της γνώρισμα, πως εκφράζει μία αμιγώς προσωπική γνώμη, ακουμπάει πεποίθηση, άποψης εν πολλοίς, και όχι δημοσιογραφικής χροιάς, ώστε να μην διαθέτετε τις παράλογες ψευδαισθήσεις, πως θα σας καταγράψω το εκάστοτε ρεπορτάζ πλήρως εμπεριστατωμένα, καλοδουλεμένα υποτίθεται ενδελεχώς. Απλούστατα, εναποθέτω τον γραπτό μου λόγο, σε οποιοδήποτε θέμα-ζήτημα, με απασχολεί και κεντρίζει την προσοχή μου, τα ερεθίσματα μου που λέμε, ενδιαφέρον μου εν μέρει, ξεδιπλώνοντας το, αναλύοντας, από μία εντελώς διαφορετική οπτικοακουστική, την δική μου οπτική γωνία, της μη μισαλλοδοξίας, αλλά και σώφρων πλεύση, σκέψη, πλευρά, συμπλέοντας μόνο, αλλά και συγκρουόμενος πολλές φορές μέσω της γόνιμης αυτοκριτικής, και με τον ίδιο τον εαυτό μου ενίοτε, και με κανένα άλλο, ξένο αλλότριο ιδιοτελέστατο συμφέρον. Προσωπικώς, αλγεινή εντύπωση μου προκάλεσαν οι δηλώσεις, όλων μα όλων των διοργανωτών, μηδενός εξαιρουμένων, πάρα πολύ κατώτερων των περιστάσεων του αναμενομένου ως είθισται, υπευθύνων της εκδήλωσης, εν πρώτης το κύριο γνώρισμα τους, υπήρξε ο υπερβολικός τους λαϊκισμός. Εν γένει φόβος που τους είχε κυριεύσει, συνόδευε και διακατείχε πολλαπλώς, και ασφαλώς μπορούσες να τον διακρίνεις με την πρώτη ματιά, δίχως κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα ή προσόν, που ούτε λίγο ούτε πολύ, έγλειφαν τους Τούρκους ακαλαίσθητα, κατάπτυστα, αναξιοπρεπώς, με εμφανέστατη έλλειψη Πατριωτικού αισθήματος και φρονήματος, συνοδευόμενοι ως είθισται, από φοβικά αισθήματα ραγιαδισμού, γραικυλισμού, μη Εθνικής υπερηφάνειας. Προς θεού, δεν το παίζω εκ του ασφαλούς, αλλά και εξ αποστάσεως παλικαράς, γνωρίζω την κρισιμότητα της καταστάσεως, την οποία εκ των προτέρων όμως, η ανίκανη Ελληνική κυβέρνηση την προκάλεσε, προξένησε, λόγω εμφανέστατων φοβικών της αδρανών υποτονικών συνδρόμων.
Ως εκ τούτου, δεν μας αρμόζει να τους αποκαλούμε συνεχώς, τους δύο Άνδρες Έλληνες Αξιωματικούς, επαγγελματίες οπλίτες παρακαλώ, που τους πληρώνει η Πατρίδα για αυτό ακριβώς το πράγμα, τον λόγο, για να την υπηρετούνε, ώστε να προασπίζονται, διαφυλάττουνε την Εθνική της ακεραιότητα και ασφάλεια, ανεξαρτησία, ενώ ο Ένας από αυτός, διετέλεσε, φοιτώντας και από την σκληροτράχηλη Σχολή Ευέλπιδων. Εν ολίγοις, ότι καλύτερο έχει να επιδείξει ο Ελληνικός Στρατός διαχρονικώς, ενώ σήμερα, διαθέτει και φαρδιά πλατιά, τον σεβαστό βαθμό του Υπολοχαγού εν δυνάμει καριέρας, να τους αποκαλούνε ποικιλοτρόπως, συνεχώς, διαρκώς, σαν να πρόκειται για έφηβους, σχολαρούδια τοις πάσι, που χάθηκαν στην σχολική τους εκδρομή, εμφανώς λαϊκίστικα, πως τα καημένα τα παιδιά μας, λέγοντας ότι βρίσκονται στα μπουντρούμια της Τουρκίας. Φτάνει πια αυτή η επιμέρους ηττοπάθεια, πεσιμισμός, δεν μας αρμόζει, ταιριάζει ως υπερήφανο και αξιοπρεπέστατο διαχρονικό Έθνος, των απανταχού Ρωμιών Ελλήνων Πατριαρχικών, της πάλαι ποτέ Πρωτεύουσας μας, της Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, που υποτίθεται πως εκπροσωπούμε. Εν τούτοις, σταθείτε επιτέλους και μία φορά, στο ύψος των τόσο κρίσιμων περιστάσεων πολλαπλώς, αξιοπρεπώς, την οποία ασφαλώς και δεν την συμμερίζομαι, αφουγκράζομαι, αυτήν την προκλητική σας φοβική ένοχη, εμφανώς φοβική πολιτική αστάθεια που σας διακατέχει, υποτονική εν μέρει, με την ανοχή του κόσμου όμως, που σας ψήφισε, μεμψιμοιρία, μιζέρια, απεναντίας, την απεχθανόμουνα ανέκαθεν, μετά βδελυγμίας. Αυτός ο περαιτέρω και επικείμενος ολοκληρωτικός πεσιμισμός, της μη υπερβάσεως που σας διακατέχει εξολοκλήρου, καθώς σας διακρίνει ολοκληρωτικά, τα φοβικά σύνδρομα εν πολλοίς, που μας έχουνε κυριεύσει υπερβολικώς, λόγω μίας επίπλαστής αλλά και ευδαιμονικής, επιλεκτικής δημοκρατικής αρχής, καθεστώτος, που άγεται και φέρεται ανέκαθεν, κατά το λεγόμενο άκρως ιδιοτελέστατο δοκούν της, της πασίγνωστης συναλλαγής, του δούνε και λαβείν. Προσωπικώς, η δική μου άποψη, πεποίθηση, φρονώ, πως θα έπρεπε να ήτανε ότι, η καλύτερη άμυνα, επιβάλλεται να θεωρείται η επίθεση, και πώς πρέπων, αλλά και συνετό, σώφρον, είναι να ετοιμαζόμαστε εσαεί-διαρκώς για πόλεμο, ώστε να απολαμβάνουμε το υπέρτατο αγαθό της ειρήνης, ελευθερίας, που προασπίζεται, όχι με κούφια λόγια, ανέξοδα και όμορφες σκέψεις έκθεσης ιδεών, τύπου, υπερβάλλοντα λαϊκισμού, αλλά μόνο με ισχυρότατες, ακμαίες, ρεαλιστικές-σταθερές Ένοπλες δυνάμεις.
Εν ταύτα, για αυτό πρώτιστο μέλημα μας, θα πρέπει να θεωρείται, αφενός μεν, στο να μεταμορφωνόμαστε σε άγριους πλήρως εξοπλισμένους, εμπειροπόλεμους οπλίτες, με ιδιαίτερη έμφαση στην λεγομένη φιλοπατρία, ιδιαιτέρως εντρυφώντας στην φιλομάθεια της Πατερικής φιλοκαλίας, των ημετέρων ιστορικών μας διαδρομών ενημερωμένοι, και αφετέρου δε, κατόπιν, και αφού διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού, αυτά τα τόσο ευαίσθητα ιδιαίτερα πατροπαράδοτα κεκτημένα μας, χαρακτηριστικά των προγονικών ηθών και εθίμων μας, σε φιλήσυχους, ειρηνοποιούς πολίτες, και εν τέλει, συμπεριφερόμενοι και ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι ουρανοπολίτες. Και σας ερωτώ ευθέως, αλλά και ευθαρσώς, το κατακαλόκαιρο του μαρτυρικού, αλλά και τόσο προδομένου 1974, στον πόλεμο της Κύπρο, χάθηκαν, πιάστηκαν όμηροι, κρατήθηκαν αιχμάλωτοι, αγνοήθηκαν εν πολλοίς, από την υποτιθέμενη δημοκρατική κυβέρνηση, την προκλητικά μονομερώς προβεβλημένη ως είθισται, όπως και να πείτε το ίδιο κάνει, η ουσία δεν αλλάζει όμως, εν συνόλω 1619 Αγνοούμενοι, 85 εξ αυτών Ελλαδίτες στον αριθμό, αλλά και οι υπόλοιποι Ελληνοκύπριοι. Ως εκ τούτου, όλοι αυτοί είχανε Ονόματα, τους γνωρίζαμε εκ προτέρων, το Ποιοι ήτανε, σε ποιο συγκεκριμένο σημείο της Κύπρου, αλλά και υπό ποιες συνθήκες, τους συνέλαβαν, όπως εναργέστατα συμβαίνει αυτές τις ημέρες, με τους σημερινούς δύο Έλληνες αξιωματικούς. Εκ νέου φανερώνετε περίτρανα, ξεκάθαρα εν πολλοίς, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, ότι μας διακρίνει η επιλεκτική μνήμη, ευαισθησία, πως η διαχρονική ανόθευτη ιστορία, επαναλαμβάνεται εις το επικείμενο διηνεκές, ως κακόγουστη φάρσα, μας διδάσκει εν ολίγοις, αλλά και μας εκδικείται δυστυχώς. Διότι, δεν φρονήσαμε όπως κανονικώς θα έπρεπε, αλλά και οφείλαμε, είχαμε υποχρέωση να πράξουμε, στο να μάθουμε μέσα από αυτήν, ώστε να μην τα ξαναδιαπράξουμε, αυτά τα αναρίθμητα λάθη, που ακόμη και σήμερα τα πληρώνουμε ποικιλοτρόπως, μας στοιχειώνουνε, ενώ έρχονται στην μνήμη μας, ως απότοκος απόρροιας αποκρουστικός εφιάλτης.
Παράλληλα που προκάλεσαν, εμφανώς σε κάποιο σημείο οικειοθελώς, σκοπίμως, εν γνώσει και όχι εν αγνοία, οι προηγούμενοι από εμάς, οι λεγόμενοι ιδιοτελέστατοι ως είθισται πολιτικάντηδες, μόνο και μόνο, για να υφαρπάξουνε-αποσπάσουνε, την πολυπόθητη γλυκιά καρέκλα της εξουσίας, εγκαθιστώντας την επάνω στα συντρίμμια της Κύπρου. Εν συνεχεία την αποκρύψανε εντέχνως και επιμελώς σκοπίμως ή στην καλύτερη των περιπτώσεων ημιμαθώς, την εμφανίσαμε μονομερώς, εμπαθέστατα επιλεκτικώς, όπως ταίριαζε και βόλευε, εξυπηρετούσε αυτούς, σαν να έραβαν κοστούμι στα μέτρα τους, και μόνο αυτούς, τους προκλητικά προβεβλημένους μονομερώς επιφανείς όπως πάντοτε, δήθεν εθνάρχες και ευπατρίδηδες, μέσω της εκάστοτε αστραφτερής τους ατσαλάκωτης υστεροφημίας, συνεχώς τους ακούγαμε μονόπλευρα να ρητορεύουνε σαν να κόλλησε η βελόνα. Πράγματι, και ας μην είμαστε αιθεροβάμονες, την εκάστοτε ιστορία, την αναγράφουνε οι λεγόμενοι νικητές, οι ισχυροί του παιχνιδιού, που ελέγχουνε πλήρως τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης ή επικοινωνίας, ενημέρωσης, όπως αρέσκονται να τα αποκαλούνε πολλαπλώς, αλλά και μονομερώς, κατά την λεγομένη δημοκρατική ορολογία, προσωπικώς, τα αποκαλώ εξαπάτησης, διαστρέβλωσης της αληθείας, με ότι αυτό δυσάρεστο συνεπάγεται. Επειδή, ποτέ μας, δεν αποφασίσαμε να την εντρυφήσαμε ενδελεχώς, εμπεριστατωμένως και όχι εν τάχει, στο να ασχοληθούμε επάνω της, με κρυστάλλινη αμερόληπτη γνώμη, για το καλό του εμείς, και όχι του εγώ, του κόμματος, απομακρύνοντας από επάνω της, τις επιμέρους σκόπιμες, και άκρως ιδιοτελέστατες πολιτικές σκοπιμότητες, αγκυλώσεις, ενός ασήμαντου εγώ, στο να προβάλλουνε επιμελώς, και επιζημίως για την Πατρίδα μας, αλλά και τις στείρες εντυπώσεις του θεαθήναι, εν πολλοίς. Σας ερωτώ, όλοι αυτοί, οι 1619 Αιχμάλωτοι-Αγνοούμενοι-Αγνοηθέντες της Κύπρου, δεν ήτανε παιδιά; Ή μήπως τους βαφτίσαμε μονομερώς ως είθισται, και με εμφανέστατη εχθρική διάθεση, εμπαθέστατου κομματικού εμπαιγμού, ως σύγχρονοι συνεχιστές τους, που υποτίθεται πως είμαστε, δημοκρατικού μανδύα, λόγω των άκρως ιδιοτελέστατων πολιτικών τους συμφερόντων, ως πραξικοπηματίες; Δεν είχανε μανάδες και πατεράδες που πονούσανε, καρτερούσανε και αυτοί να επιστρέψουνε τα παιδιά τους πίσω εναγωνίως, για την τόσο επιτακτική-επιβαλλόμενη έλλειψη της παρουσίας τους, ενώ τους περίμεναν αγογγύστως διαχρονικώς, εναγωνίως χρονίως πολλαπλώς, ώστε να επιστρέψουνε στα πάτρια εδάφη, από τα μπουντρούμια της Τουρκίας;
Γιατί καμία διαδήλωση διαμαρτυρίας, σε αυτά τα 43 χρόνια που παρήλθαν, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, όλα αυτά τα χρόνια, και χάθηκαν άδοξα, ξεχάστηκαν από μία εντελώς ανάλγητη, αδιάφορη, ασύδοτη, αμιγώς κομματικοποιημένη δημοκρατική πολιτεία, αδιαφορούσα εν πολλοίς. Εν αντιθέσει, που ανέκαθεν αλλά και διαχρονικώς, το κατεξοχήν της μέλημα, αλλά και χαρακτηριστικό της προσόν, υπήρξε η επιλεκτική της συμφέρουσα μνήμη; Ψέματα είναι, πως ζούσε και ανέπνεε, μόνο και μόνο, ώστε όσο γίνεται, να καταφέρει μία ώρα γρηγορότερα και αρχύτερα, να βολέψει τους δικούς της ημέτερους κομματικούς κηφήνες, του εν δυνάμει κομματικού στρατού της, πολλαπλούς της ψηφοφόρους αφισοκολλητές, συνδικαλιστές τοις πάσι; Εν συνεχεία τους αναρίθμητους τοπικούς κομματάρχες, που λυμαίνονταν από άκρη εις άκρη την δημοκρατική πατρίδα μας, ενώ την κατάντησαν εν ολίγοις, ως γάγγραινα στον κορμό της Ελλάδας, κινούμενοι υπονομευτικά δολίως, ως Σύγχρονος Δούρειος ίππος, όπως επίσης, και την χρεωκόπησαν ολοσχερώς, πρωτίστως πνευματικώς και μετέπειτα θέλοντας και μη οικονομικώς, στον αμιγώς ιδιοτελέστατο κομματικό τους στρατό; Εν κατακλείδι, σταματώ εδώ, διότι, δεν επιθυμώ να πλατειάσω την τόσο άκομψη αλλά και άκαιρη, άτοπη, σίγουρα ιερόσυλη περαιτέρω σύγκριση που διαπράττω, στην προκειμένη περίπτωση. Αφενός μεν, από την μία πλευρά, με τους εκατοντάδες πολλαπλούς μπαρουτοκαπνισμένους ήρωες Αιχμαλώτους, Αγνοούμενους, Αγνοημένους, του Πολέμου της Κύπρου του 1974, αφετέρου δε, με τους σημερινούς δύο Έλληνες επαγγελματίες στρατιωτικούς, καλοαναθρεμμένους εν πολλοίς, με εμφανή διάθεση υπηρεσίας αδιάφορων ιδιωτικών υπαλλήλων, που πλέον το σεβαστό διαχρονικό πάλαι ποτέ Ελληνικό Στράτευμα, το κατάντησαν αντί για Λειτούργημα όπως κανονικώς θα έπρεπε να ήταν, ως μία άγευστη αγγαρεία. Το ξέρω πως γίνομαι για κάποιους σκληρός, κακός, κυνικός, ενοχλητικός εν πολλοίς, αλλά εδώ πέρα, δεν σπαταλώ τον πολύτιμο χρόνο μου, για να χαϊδεύω αυτιά, να γλείφω πισινούς, ούτε και να λαϊκίζω ανερυθριάστως αμετροεπώς ποικιλοτρόπως, άλλωστε δεν έχω διάθεση, να κατέλθω στον στίβο της πολιτικής, ώστε να αρχίσω να σας καλοπιάνω διπλωματικώς, να σας γίνω αρεστός, απεναντίας επιθυμώ να είμαι χρήσιμος.
Ως εκ τούτου και αυτό το πράττουνε, για αμιγώς πολικούς λόγους, ασκώντας πολιτικές σκοπιμότητες οι Τούρκοι, αφού μας βρήκανε φοβικούς, έτσι λογικό είναι, να μας πατάνε μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, ενώ εάν διαθέταμε μία σοβαρή και αξιοπρεπή Εθνική Κυβέρνηση, τότε θα ήτανε εντελώς διαφορετική η πολιτική της περπατησιά, πλέον νομίζω πως είναι ολοφάνερο τοις πάσι, πως μας πιέζουνε για να ωφεληθούνε πολλαπλώς, δια των ανταλλαγμάτων περαιτέρω που θα αποκομίσουν. Υπενθύμιση, και με την ευκαιρία που μου δίνεται τώρα, προτείνω ανεπιφύλαχτα, προς τον εκάστοτε Δήμο Χαλκηδόνας, άλλωστε και σε παλαιότερα κείμενα μου τα έχω αναγράψει, και μπορείτε ευκόλως να τα διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι πάντοτε, από το εν λόγω ημέτερο blog tamystikatoubaltou.blogspot. Εν ταύτα, πως την Γέφυρα του Αξιού Ποταμού, προς το χωριό του Προχώματος όμως, αυτήν την εμφανώς περιθωριοποιημένη, απομονωμένη, όπως άλλωστε συνέβαινε εναργέστατα όλα αυτά τα χρόνια, με το θέμα των Αγνοουμένων Αγνοηθέντων του πολέμου της Κύπρου του 1974, προτείνω να ονομαστεί ως, Γέφυρα Αγνοουμένων της Κύπρου, 1619 στον αριθμό, της Κυπριακής Τραγωδίας, του 1974, με την επικεφαλίδα ΔΕΝ ΞΕΧΝΏ. Επιχείρημα τώρα, το αιτιολογικό που λέμε, της πεμπτουσίας, το για ποιον λόγο αποφάσισα αυτήν την Ονομασία. Διότι όπως οι εγγύτεροι συγγενείς των θυμάτων, όλα αυτά τα αναρίθμητα χρόνια που παρήλθαν, αλλά και οι ίδιοι οι Αγνοούμενοι, Αγνοημένοι Αιχμάλωτοι Πολέμου, υπήρξαν στην αφάνεια, ξεχασμένοι εν πολλοίς, από ένα εμφανώς φοβικό, αλλά εχθρικό ως είθισται υπονομευτικά δολίως κινούμενο, υποτίθεται ημέτερο δημοκρατικό κράτος, καθώς ποτέ του δεν τους αναζήτησε επισήμως πιεστικά, προς την εχθρική Τουρκία, δια των φοβικών της συνδρόμων, του ρητού δεν διεκδικούμε απολύτως τίποτα. Αυτοί λοιπόν, επιθυμούσανε να διέθεταν έναν δίαυλο Επικοινωνίας, μία ΓΈΦΥΡΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑΣ, με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, όπως και αυτά επίσης, ένθεν, εκείθεν, εκατέρωθεν, προς τους οικείους τους, και όμως τι ειρωνεία της τύχης, ποτέ, δεν τους δόθηκε η κατάλληλη ευκαιρία που αναζητούσανε εναγωνίως, ώστε να ξαναβρεθούνε, ανταμώσουνε. Εν γένει δυστυχώς, τους αποκλείσαμε, αποκόψαμε αυτήν την δυνατότητα επικοινωνίας, έτσι λοιπόν, συμβολικώς πάντοτε, για την λεγομένη τιμή των όπλων, να τους την παραχωρήσουμε εμείς τιμής ένεκεν προς τιμήν τους. Επομένως, η λέξη κλειδί, στην όλη ιστορία που αναφερόμαστε, την τόσο στενάχωρη και θλιβερή, θα πρέπει να θεωρείται η ΓΈΦΥΡΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑΣ.
Με αυτά και με αυτά την σήμερον, οι Τούρκοι τους κρατούνε μόνο και μόνο προκλητικά, για να εισπράξουνε τα πολλαπλά ανταλλάγματα που οραματίζονται, και επιζητούνε, ενώ ασφαλώς, ένα από αυτά, ίσως το κυριότερα μέλημα τους είναι, στο να τους παραδώσουμε τους δικούς τους, άνευ όρων, τους 8 Τούρκους στρατιωτικούς, που πήρανε μέρος στο πραξικόπημα εναντίον του δικτάτορα Ερντογάν, και εισέβαλαν στην Ελλάδα για να αποκτήσουνε προστασία, μέσω του πολιτικού ασύλου. Εν συνεχεία αλλάζω εντελώς διαφορετικό θέμα άρδην, άλλωστε ανέκαθεν ο επαγγελματικός αθλητισμός, θεωρούνταν προέκταση της πολιτικής θέλοντας και μη, που διεξήχθη προσφάτως στον τόπο της γενέτειρα μου τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης πέριξ της αρχαίας Πέλλας, και ασφαλώς δεν μπορώ να το αφήσω ασχολίαστο, αποσιωπήσω, στο λεγόμενο θέατρο του παραλόγου ως είθισται, που προκλήθηκε. Εν τούτοις, εμφανίστηκε και στα Κουφάλια, αυτήν την φορά, στον δικό μου τόπο καταγωγής, τον τόσο κλειστό και στενό, εν πολλοίς επαρχιακό συντηρητικό. Διότι θέλοντας και μη, ότι πράττουνε στα μεγάλα αστικά κέντρα, μετέπειτα, ακολουθούνε και στα μικρότερα, κατά πόδας, βέβαια σε πολύ μικρότερο βεληνεκές και κλίμακα ανέκαθεν, αλλά και διαχρονικώς, ο εκάστοτε άνθρωπος, υπήρξε πολλαπλώς μιμητικό ων. Εν μέρει, πρωταγωνιστής θλιβερός αυτήν την φορά, στην όλη πολιτική εκδήλωση, υπήρξε συντονιστής η τοπική κομματική οργάνωση της νεοφιλελεύθερης και άκρως καθεστωτικής, καπιταλιστικής αντιλήψεως, της οικονομικής δεξιάς ΝΔ, στο να πρωτοπορεί με την κάκιστη πολιτική της διορατικότητα της ενεργείας πρωτοβουλίας, όπως άλλωστε αποδείχθηκε αλγεινώς περίτρανα, εκ των πραγμάτων της ουσιώδης χειροπιαστής ουσίας. Εν ταύτα, αυτό που λέμε οι καλοβολεμένοι-συμφεροντολόγοι προύχοντες-ταγοί της περιοχής, στο να προελαύνουνε κατά κόρον, καλώς ή κακώς, σε κάθε τοπική κοινωνία υπάρχουνε αυτοί, οι λεγόμενοι αστοί κοτσαμπάσηδες, και ευτυχώς που υπάρχουνε εν μέρει, κανείς δεν αντιλέγει προς θεού, αρκεί να μην εκμεταλλεύονται τον εκάστοτε συνάνθρωπο, με τον νόμο πάντοτε του ισχυρού και δυνατού να βασιλεύει, της ανθρώπινης ζούγκλας που δημιούργησαν, έναντι του αδυνάτου και ανίσχυρου, καθώς συνεχώς σε αυτούς συνυπήρχαν. Επειδή τότε, θα είχαμε μετατραπεί, θέλοντας και μη, σε χώρες του υποανάπτυκτου ανατολικού συντηρητικού τριτοκοσμικού ολοκληρωτικού εν πολλοίς, σιδηρούν παραπετάσματος, τύπου, άθεου σταλινικού μπολσεβικικού, πλήρως αντιδημοκρατικών και ανελεύθερων καθεστώτων, σοβιέτ, δορυφόρων.
Το κακό όμως με όλους αυτούς, είναι πως βρίσκονται πολύ μακριά από την εν γένει γκρίζα πραγματικότητα, από τα προβλήματα της κοινωνίας, δεν τα γνωρίζουνε, και εν ολίγοις δεν τους αγγίζουν, αφουγκράζονται εμπεριστατωμένως, ενδομύχως, άλλα υποτίθεται υποκριτικά ως είθισται κινούμενοι, τα συμμερίζονται εν τάχει επιφανειακώς, ανεμικά, επιδερμικά, μόνο και μόνο για να λαϊκίσουνε υπερβολικώς, ώστε να αποσπάσουνε τις επικείμενες εντυπώσεις του κατεξοχήν στείρου θεαθήναι. Παράλληλα ομιλώντας πάντοτε εκ του απόμακρου ασφαλούς, και πιάνοντας τα σίγουρα και ασφαλή ακραιφνώς καθεστωτικά βέβαια πόστα, όσο για την έμπρακτη ουσιώδη χειροπιαστή λύση του εκάστοτε προβλήματος, την μείζονα, εκεί απουσιάζουνε επιδεικτικώς, σφυρίζοντας εντελώς αδιάφορα. Εν τω μεταξύ, προς θεού δεν αναπαράγω πολιτικό ταξικό μίσος, άλλωστε Σταλινικός-Λενινιστικός αριστερός, με την ευρεία έννοια σημασία της λέξεως, δογματικός εν ολίγοις, ποτέ μου δεν υπήρξα, και ασφαλώς τους απεχθάνομαι μετά βδελυγμίας. Εν αντιθέσει όμως, ως πρώτιστο πολιτικό τους μέλημα, οι καθεστωτικοί επιφανείς προύχοντες τοπικοί Νεοδημοκράτες τοις πάσι, θεωρούνε πως επιβάλλεται, να περιφρουρούνε μόνο, τα βασικά τους αμιγώς ιδιοτελέστατα συμφέροντα, ασκώντας κατά την άκρως ιδιοτελέστατη πολίτικη γραμμή, μίας επιλεκτικής συμφέρουσας, κατά το δοκούν προστασίας, με ότι συντηρητικό τους αντιπροσωπεύει αυτό. Εν συνεχεία αυξάνοντας κατά πολύ τις κοινωνικές ανισότητες των αδικιών, και εμφανώς συνεπάγεται αλγεινώς, μέσω της αμετροέπειας δια των δυσάρεστων συνεπειών, προς την εν γένει κοινωνία μας ως αντίμετρο, έχοντας το σοβαρότατο αντίκτυπο. Ως εκ τούτου αλλά και αντιστοιχεί, παραδείγματος χάριν, απότοκος αυτής της λανθασμένης πολιτικής, της μη διακριτής ισορροπημένης ηπίως μετριοπαθώς, είναι με την αυξητική ροή των αναρίθμητων κοινωνικών τους ανισοτήτων καθώς επικινδύνως καλπάζουν, που αυτοί εν πολλοίς εξέθρεψαν. Εν τω μεταξύ ώστε να μεγαλώνει ανισόρροπα πάντοτε το χάσμα, η ψαλίδα των επιφανών πλουσίων, έναντι των άσημων φτωχών πένητων περιθωριοποιημένων ακόμη περισσότερο, και σε ακραίο βαθμό, εν ολίγοις η λεγόμενη μεσαία τάξη πλέον εξαλείφθηκε, εξαερώθηκε και δεν υφίσταται, έτσι θέλοντας και μη, φτάσαμε στα δύο αντίπαλά άκρα των πολιτικών ταξικών πόλων. Επιπροσθέτως θεώρησαν σκόπιμο να καλέσουνε αυτές τις ημέρες, ως απομακρυσμένοι ανέκαθεν που υπήρξανε, από τα συσσωρευμένα προβλήματα της κοινωνίας, που η επιμέρους οργή ξεχειλίζει στο έπακρο βαθμό, φτάνοντας στο ζενίθ του παραλόγου, για να τους ομιλήσει πολιτικώς, ο προκλητικότατος αμετροεπής Άδωνης Γεωργιάδης.
Εν μέρει, ο οποίος εάν καταφέρουμε να αποκωδικοποιήσουμε όμως, την διαχρονική του πολιτική σταδιοδρομία, αυτό που ανέκαθεν τον χαρακτήριζε ήτανε, η εμφανή του προσήλωση, στην πολιτική πορνεία. Μα, αυτό προάγει ανέκαθεν, επιδεικνύει περίτρανα, επομένως, μην σοκάρεστε από τον σίγουρα απρεπή αμετροεπή χαρακτηρισμό μου. Εν ολίγοις όποιος του προσφέρει τα περισσότερα, σε εκείνους προσκυνάει, προστρέχει ως αντάλλαγμα αντιπαροχής και ανταμοιβής με προεξέχον θέση, στο θεό του καταναλωτικού χρήματος τοις πάσι, που το οποίο σήμερα, το απολαμβάνει περίτρανα, από την άκρως καθεστωτική νεοφιλελεύθερη και πλήρως ελεγχόμενη συμφεροντολογικά, δια μέσω της εκάστοτε Αμερικανικής Πρεσβείας των Αθηνών, η ΝΔ. Εκ νέου όλοι οι πολίτες, μηδενός εξαιρουμένου, διαθέτουνε το αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα, στην ελευθερία της πολιτικής ενόρασης, γνώμης, άποψης, λόγου, σκέψης, πεποίθησης, επιλογής εν πολλοίς, ασφαλώς αυτό κανείς δεν το αμφισβητεί, στερεί, και πως θα μπορούσαμε άλλωστε. Το όλο θέμα όμως είναι, το κατά πόσον γνωρίζουμε να τα σεβαστούμε, την εκάστοτε διαφορετική πεποίθηση, όταν δεν μας εξυπηρετούνε και ταιριάζουνε, ικανοποιούνε, εκεί υπάρχει το μείζον ζήτημα-θέμα του προβλήματος. Επομένως ορθώς έπραξαν και κάλεσαν τον επιφανή Πολιτικό Άδωνη Γεωργιάδη, έτσι λοιπόν, και αυτοί, κρίνονται θέλοντας και μη, όπως και εγώ, κρίνομαι αυτήν την στιγμή, που σας εναποθέτω αυτές τις επιμέρους σκέψεις μου, προβληματισμούς. Εν κατακλείδι κάποιοι λιγοστοί οπαδοί του ΠΑΟΚ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΌΛΕΩΣ, που δεν ξεπερνούσανε τα 50 άτομα, θερμόαιμοι κατά πολύ, ναι, αγανακτισμένοι, νεαρά παιδιά, που το αίμα τους βράζει, ενώ βρίσκουνε έναν τρόπο αντίδρασης, διαφυγής, ώστε κάπως να εκτονώνονται, στο να μην διακρίνουνε τις καθημερινές τους δυσκολίες, των αναρίθμητων συσσωρευμένων προβλημάτων που τους περιβάλλουνε. Εν ολίγοις, επικεντρωνόμενοι προς τον επαγγελματικό αθλητισμό ή στην απλή καθομιλουμένη, προς το γήπεδο, άλλοτε και δυστυχώς, και προς τον επιμέρους χουλιγκανισμό ενίοτε αλγεινώς εν μέρει αδιάκριτα, αρκετές φορές δυστυχώς, τα θλιβερά φαινόμενα της εποχής μας. Παράλληλα, εμφανέστατα αισθανόμενοι μία απέραντη οργή, διαχρονικής αγανάκτησης να τα κυριεύει τα στήθη τους, τα καταλαβαίνω πολλαπλώς, με όλα αυτά που προκλήθηκαν αυτές τις ημέρες, και ασφαλώς τα συμμερίζομαι, το μόνο σίγουρο και βέβαιο είναι, πως ζημίωσαν την αγαπημένη τους ομάδα αλλότριες εξωγενείς δυνάμεις, ίσως και κάποιες φορές ανεγκέφαλοι, δεν αντιλέγω. Άλλωστε δεν μπορώ να βρίσκομαι στην εκάστοτε ιδιοσυγκρασία του καθενός, προερχόμενοι από τον οργανωμένο σύνδεσμο τον παρακείμενο των Γιαννιτσών, θεώρησαν επιτακτικό, πως έπρεπε να έρθουνε αντιμέτωποι, ενώπιον ενωπίω, με τον Άδωνι Γεωργιάδη της ΝΔ, στο να διαμαρτυρηθούνε ποικιλοτρόπως εναντίον του.
Επιπροσθέτως την προσωπική μου άποψη εναποθέτω, και πάρα πολύ καλώς έπραξαν, όταν η εκάστοτε κίνηση διαμαρτυρίας, διεξάγεται σε απολύτως φυσιολογικά πλαίσια, νόμιμα, στο να μην παρεκτρέπονται επικινδύνως, υπερβαίνοντας τα λογικά επιτρεπόμενα όρια, με την ευκαιρία που τους δόθηκε. Εν ολίγοις, της επισκέψεως ενός φανταχτερού πολιτικού προσώπου, το οποίο δεν συμπεριφέρθηκε στον ΠΑΟΚ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΌΛΕΩΣ με τον καλύτερο τρόπο. Διότι, θεωρούνε τους εαυτούς τους, αδικημένους από αυτόν, φιμωμένους κατά πολύ, δεν δέχονται να συγκαταλέγονται ως πολίτες γ κατηγορίας, εμφανώς περιθωριοποιημένους, όπως τους επιθυμούνε, από ένα καλοβολεμμένο Αθηνοκεντρικό σύστημα, που εσαεί τους διώκει, υπονομεύει, διαπομπεύει, επιβουλεύεται δολίως και έτσι θέλοντας και μη, ως αντίδραση διαμαρτυρίας, θεωρείται φυσικό επακόλουθο, στο το να τους έβρισκε μπροστά τους, ενώπιο ενωπίω. Εν γένει, βρήκανε την κατάλληλη ευκαιρία που αναζητούσανε, ώστε κάπως να ακουστεί και το δικό τους πρόβλημα, όμως μόλις αντιλήφθηκε η αρμόδια τοπική-πολιτική αρχή, πως δεν αστειεύονται καθόλου, διόλου, και φοβούμενοι δυσάρεστων επικείμενων συνεπειών, αποφάσισαν εμφανώς έντρομοι και πανικόβλητοι, πως θα έπρεπε να αναβληθεί άρον άρον, κακήν κακώς, η όλη πολιτική εκδήλωση της ομιλίας. Εν κατακλείδι, δημιουργήθηκε πολύ κακό για το τίποτα, δύο κλούβες των Ματ, απέκλεισαν την περιοχή της εν λόγω πολιτικής ομιλίας, σαν να πρόκειται να μετατραπεί σε αρένα ένθεν, εκείθεν, εκατέρωθεν. Εκ νέου οι λιγοστοί φίλαθλοι του ΠΑΟΚ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΌΛΕΩΣ, που το επαναλαμβάνω πολλαπλώς τους συμπαραστέκομαι ενδομύχως, έριξαν-πέταξαν, για την τιμή των όπλων που λέμε, και κάποια λιγοστά φειβολάν, ώστε να γίνει πιο εμφανή και έντονη η παρουσία τους και αποχώρησαν ειρηνικώς. Παράλληλα, εισακούστηκαν ενίοτε συνθήματα οργής, αγανάκτησης, θυμού, και αποχώρησαν κακήν κακώς ειρηνικώς εν μέρει, χωρίς να δημιουργήσουνε κανένα απολύτως πρόβλημα, όσο για τον βασικό πρωταγωνιστή της όλης εκδήλωσης, τον λαοπρόβλητο πολιτικάντη, και άκρως καθεστωτικό βολεμένο πλήρως, Άδωνι Γεωργιάδη. Εν τω μεταξύ ως αμιγώς ειδωλολάτρης που υπήρξε ανέκαθεν, στέρησε τον εαυτό του, από το Όνομα του Ορθόδοξου Χριστιανικού Αγίου Σπυρίδων, και το μετέτρεψε σε Άδωνι της αρχαίας Ελλάδας και ο νοών νοείτω, δεν φανερώθηκε καθόλου στην εκδήλωση, ενημερωμένος εξ αρχής του συμβάντος, ασφαλώς και φοβούμενος.
Εν τέλει έρχομαι σε αυτά που σας προανήγγειλα, προανέφερα πρωτύτερα, πως η ψαλίδα των κοινωνικών ανισοτήτων, μεγαλώνει επικίνδυνα, ανεξέλεγκτα, αντί κανονικώς, να προσπαθούνε να την αμβλύνουν διακριτά ισορροπημένα, όσο φυσικά γίνεται να την μετριάσουνε, αλλά και επιτρέπεται. Εν αντιθέσει οι επιφανείς άρχοντες του τόπου μας, βουλευτές-βολευτές, τύπου Θεόδωρου Καράογλου, προκλητικά μονομερώς, την αναπαράγουνε καλλιεργώντας την ποικιλοτρόπως. Εν προκειμένω εάν ο κατά τα άλλα, σεβαστός Κύριος Δήμαρχος Χαλκηδόνας, ο Ιωάννης Τσουκνιδάς, εν μέρει ο πιο έμπειρος και με διαφορά μέσα στο δημοτικό συμβούλιο κατ εμέ, βέβαια με πάρα πολύ χαμηλό πνευματικό επίπεδο περίγυρου να τον συνοδεύει, εν γένει καφενειακού επιπέδου κάκιστου χειρίστου είδους. Εν ταύτα παρόλο τις πολλαπλές άκρως καθεστωτικές πεποιθήσεις που τον χαρακτηρίζουνε, με τις ποικιλοτρόπως αδυναμίες του, των αναρίθμητων παθογενειών του, γνώριζε από οπαδικό κίνημα, ακουμπούσε τον παλμό των κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων, της κερκίδας που λέμε. Εν ολίγοις, ξεκινούσε την πολιτική του σταδιοδρομία, από χαμηλά, στα πεζοδρόμια των γηπέδων να αντιμαχότανε στην νεαρή του ηλικία, τότε θα ήτανε ενήμερος, γνώστης των πραγμάτων, θα γνώριζε από πρώτο χέρι, πως σε τέτοιες ημέρες οργής, θυμού και αγανάκτησης. Εκ νέου κρίσιμες καθώς οι άνθρωποι με την πρώτη ευκαιρία που θα τους δινότανε, θα έβρισκαν έναν κατάλληλο τρόπο, ώστε να διαμαρτυρηθούνε ποικιλοτρόπως, για να επιδείξουνε την επιμέρους αντίθεση τους, στο να αντιπαλεύουνε τα πάντα, για να εκτονωθούνε ως μοχλό πίεσης, διαφυγής διεξόδου, προς ένα καλοβολεμμένο Αθηνοκεντρικό σύστημα, που διαρκώς τους διώκει αλλά και τους βολοδέρνει. Τότε, εάν τον συνόδευαν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά βιωματικά εμπειρικά προσόντα, προτερήματα, τα πανεπιστήμια του πεζοδρομίου που λέμε, δεν θα ρισκάριζε, στο να διοργάνωνε πολιτικές ομιλίες ως κατεξοχήν τοπικός κομματάρχης της ΝΔ, ρίχνοντας λάδι στην φωτιά της επικείμενης αναφλέξεως, και μάλιστα προσκαλώντας δια την επιφανή παρουσία, τόσων υψηλών πολιτικών ανθρώπων-προσωπικοτήτων. Εύχομαι το πάθημα τους, στο να τους γίνει-μετατραπεί σε μάθημα, και την επόμενη φορά που θα αποφασίσουν να διοργανώσουν πολιτική ομιλία, να είναι πιο προσεχτικοί, ενημερωμένοι, στο να προσπαθούνε να πλευρίσουνε-αγγίξουνε, όλες τις κοινωνικές ομάδες και τάξεις, των πολλαπλών κοινωνικών ανισοτήτων τους, μηδενός εξαιρουμένου. Εν προκειμένω από τα λεγόμενα χαμηλά, με τις πολλαπλές φτωχικές καλύβες, που αγωνιούν καθημερινώς, μέσω της ανεργίας τους, στο πως θα καταφέρουν να πληρώσουνε το εκάστοτε ρεύμα, δίδοντας τους ένα πενιχρότατο φιλοδώρημα φακής στην κυριολεξία, ώστε να τους εξαγοράσουν την ψήφο της συνειδήσεως τους,. Ως εκ τούτου, μέχρι τις υψηλά, των φανταχτερών επιφανών βιλών προυχόντων μεγάρων, που ανέκαθεν τα οικειοποιούνταν επιλεκτικώς μονοπλεύρως.
Ειλικρινώς, ομιλούμε για δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους, που ήρθανε αντιμέτωποι θέλοντας και μη, εκτός του τεραστίου χάσματος των γενεών καθώς τους χώριζε, αλλά και την ταξική διαφορά, από όπου και εάν προέρχονταν, κοινωνική τάξη εννοώ, πνευματική κατάρτιση, και αυτό διότι, το εκάστοτε πολιτικό φρόνημα, επηρεάζεται κατά πολύ, εξαρτάται, από την οικονομική επιφάνεια του καθενός. Εν τέλει, να προσκαλούνε όλους μα όλους, όχι όμως για το στείρο φανταχτερό θεαθήναι, της βιτρίνας του στείρου εντυπωσιακού θεαθήναι, ώστε να εξέλθουνε από την λεγόμενη υποχρέωση, αλλά και το πιο σημαντικό, στο να αφουγκράζονται ένσαρκα, το εκάστοτε πρόβλημα τους καθενός, και όχι συνεχώς, οι ίδιοι και οι ίδιοι, επιφανείς βολεμένοι τοις πάσι, καλοαναθρεμμένοι της κλίκας, να περιφέρονται-παρελαύνουνε ασκόπως, στις εκάστοτε πολιτικές τους ομιλίες, διαλέξεις δείγμα προφανέστατης επιλεκτικής μονομέρειας. Εν κατακλείδι πετυχημένος άνθρωπος, κατ εμέ πάντοτε, δεν θεωρείται αυτός, που διαθέτει στις τσέπες του μόνο τον πολυπόθητο για τους πολλούς, θεό του καταναλωτικού χρήματος τοις πάσι, όπως επίσης, και να τον επιδεικνύει προκλητικά, ακαλαίσθητα, ανήθικα, προσκυνώντας τον ποικιλοτρόπως μονομερώς. Αλλά ενίοτε, και ο άνθρωπος που καταφέρνει, με ένα του και μόνο λόγο, νεύμα, να κατευνάζει τα εκατέρωθεν οξυμένα πνεύματα, να τα εκτονώνει διακριτά, ως γεφυροποιός ισορροπημένα ηπίως μετριοπαθώς, και όχι να τα εκτοξεύει στα ουράνια, τορπιλίζει. Εν μέρει να τα κατευνάζει, μη ρίχνοντας και εκτοξεύοντας περαιτέρω λάδι στην φωτιά, ακόμη, με ένα του λόγο και μόνο, να αναπαύει, γαληνεύει, ξεκουράζει τις σκληρές καρδιές, ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν. Εν συνεχεία, να επιστρέψουμε και πάλι πίσω, στο Πρώτο μας θέμα, των δύο έγκλειστων χρονίως παρανόμων στρατιωτικών, ελπίζω να καταλάβατε-αντιληφθήκατε από πρώτο χέρι, ως ανιστόρητος λαός που ασφαλώς και είμαστε, πως επιτέλους, οι Τούρκοι, δεν υπήρξανε, ούτε και ασφαλώς διαχρονικώς είναι φίλοι μας, κάποιοι θα το θεωρήσετε αυτό, πως προάγω την επιμέρους μισαλλοδοξία.
Τους απαντώ ότι ο καθείς για το σκοπό που ετάχθι, πάψτε ολημερίς να αντικρίζετε τα όμορφα πλασμένα λαϊκίστικα ως είθισται Τουρκοσήριαλ, και δείτε την στυγνή πραγματικότητα, την ζοφερή αλήθεια, ωμά, κυνικά, ξερά όπως εναργέστατα έχει, που διαχρονικώς βιώνουμε. Εν τέλει καθώς αποκρύπτουνε σκοπίμως επιμελώς, κάτω από το χαλί των άκρων ιδιοτελέστατων πολιτικών τους σκοπιμοτήτων, την επιμέρους αλήθεια, συνέλθετε, και εν συνεχεία, όταν η επικείμενη οργή θα αντρειωθεί, που είναι θέμα χρόνου, αντί για συλλαλητήριο στην κεντρική πλατεία της Νέας Ορεστιάδας, που διοργανώσατε εμφανώς ραγιαδίστικα, γραικύλικα, αδρανώς υποτονικά κινούμενα, θα απαιτήσετε το επόμενο, να πραγματοποιηθεί Εθνικώς σκεπτόμενοι αυτήν την φορά, χωρίς φοβικά σύνδρομα να σας περικλείουνε, προς το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής. Εν δυνάμει με απαίτηση μία και μοναδική, την άμεση απομάκρυνση του από την περιοχή, ως επιζήμια προς την χώρα μας την Ελλάδα, που διαρκώς την επιβουλεύεται, αλλά και υπονομεύει δολίως, υποσκάπτει, συμπεριφερόμενο, ως μακρύ βραχίονα του Τουρκικού επεκτατισμού. Επομένως, όσοι ζωντανοί Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, προσέλθετε και αντισταθείτε σθεναρώς αξιοπρεπώς κινούμενοι, ως μη συμβιβασμένοι, οι υπόλοιποι δυστυχώς, δεν μπορώ να σας ξυπνήσω από το κρεβάτι σας, κοιμηθείτε στον ράθυμο ουτοπικό μακάριο ύπνο σας του παραλόγου, δια της εμφανέστατης ηττοπάθειας σας.
Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, πάρτην ο ίδιος εάν μπορείς αλλιώς δεν την ελπίζεις.
Πέτα την ανθρωπιά σου και από τον αφέντη πιάσου και όταν σε φτύσει αυτός να κάθεσαι σκυφτός και θα έχεις τα πρωτεία στην σάπια πολιτεία-κοινωνία.
Λέμε δυνατά αυτά που οι άλλοι ψιθυρίζουν.
Ο λάτρης της Ελληνικής ιστορίας ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων tamystikatoubaltou.blogspot.
Οι λάτρεις της Ελληνικής ιστορίας.
