Πύρινος Λόγιος : Είμαστε ΜΟΝΟΙ ; Όχι ! Έχουμε τον Θεό Μαζί Μας ! Γι αυτό θα ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ !
Κατ’ αρχάς, να ευχαριστήσω και δημοσίως όλους όσους επικοινώνησαν μαζί μου μέσω email και μου έστειλαν τόσο τις ευχές τους για ταχεία ανάρρωση, όσο και την συμπαράσταση τους για τον αγώνα που έχω ξεκινήσει εδώ και δέκα κοντά χρόνια, μέσω της…ανορθόδοξης πολλές φορές αρθρογραφίας μου, που έγινε αντικείμενο σχολιασμού από… «εχθρούς» και «φίλους». Η κριτική είναι καλοδεχούμενη, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Άλλως τε, ποτέ δεν εξαίρεσα τον εαυτό μου από κάτι τέτοιο. Το θέμα όμως της δικαίωσης των όσων «φώναζα» μέσα από τα κείμενα μου, είναι η καλύτερη απάντηση. Με μια διαφορά. Δεν δικαιώνομαι εγώ προσωπικά, αλλά ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ που «μίλησε» δια στόματος Αγίων Γερόντων.
Γράφει ο Πύρινος Λόγιος
Πάμε στο προκείμενο τώρα. Και το «προκείμενο» είναι ένα email που έλαβα χτές το απόγευμα από τον κύριο Γεώργιο Χ.Κ. κατοίκου Κοζάνης και το θεωρώ ως το απόλυτο σημείο αναφοράς, απανταχού των Ελλήνων Ορθοδόξων και πατριωτών, οι οποίοι αγκάλιασαν με θέρμη τις προρρήσεις κυρίως του Αγίου Παϊσίου, για τα «μελλούμενα» που αφορούν την πατρίδα μας. Και το λέω αυτό, διότι, μεταξύ άλλων, με ρωτάει το «γιατί η Ρωσία δεν παρεμβαίνει και γιατί δεν ….στέλνει τον στόλο της όπως ο Άγιος Παΐσιος (και μαζί και πολλοί άλλοι γέροντες) έχει προειπεί. Παραθέτω εδώ ένα μέρος του για να καταλάβετε, παραλείποντας τις διάφορες «φιλοφρονήσεις» κλπ.
«Καλησπέρα σας κύριε καθηγητά από την πανέμορφη Κοζάνη.
……………………………………………………………………………………………………………………………………….
Μας έχετε πει πολλές φορές ότι τόσο η γεωπολιτική, όσο και οι προφητείες συμβαδίζουν, αλλά εγώ στο θέμα αυτό διαφωνώ. Το ξανθό γένος (και μιλάω ασφαλώς για τη Ρωσία) μας έχει απογοητεύσει παίζοντας επικίνδυνα παιχνίδια με τον Ερτογάν. Ο πολύ γνωστός συνάδελφος σας κύριος Ιωάννης Μάζης παλαιότερα είχε πει σε μια συνέντευξη του ότι οι Ρώσοι πολύ δύσκολα θα αφήσουν το «χαρτί Ερτογάν» όπως το αποκάλεσε διότι έτσι διευκολύνεται η αποσύνθεση του ΝΑΤΟ την οποία επιδιώκει με αποτέλεσμα να την πληρώνουμε εμείς. Τι συμβαίνει ακριβώς; Έκανε λάθος εκτίμηση ο γέροντας Παισιος; Η μήπως έχουν δίκιο όσοι λένε πως οι προφητείες είναι κατασκευασμένες ή υπερεκτιμημένες ούτως ώστε να μας αποκοιμήσουν, διαφωνώντας ουσιαστικά με τα όσα γράψατε στο προηγούμενο άρθρο σας; Μήπως τελικά θα δούμε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα από αυτό που προφήτευσαν οι γέροντες ή μια εναλλακτική πλευρά των όσων είπαν; Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και αναμένω την απάντηση σας.
Με τιμή, Γεώργιος Χ.Κ., Κοζάνη, Μακεδονία»
Προτίμησα να μην απαντήσω άμεσα στον φίλο και συνέλληνα Γιώργο αλλά μέσω ενός άρθρου, για να διαβάσουν και όλοι οι άλλοι συνέλληνες και την δική μου άποψη/απάντηση σε αυτό το ζήτημα που έθιξε ο εν λόγω συνέλληνας. Παράλληλα, όταν το άρθρο μου δημοσιευτεί, θα στείλω το Λίνκολν και στον φίλτατο Γιώργο ως την απάντηση που οφείλω σε εκείνον μέσω email.
Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Πρώτα απ’ όλα, ας δούμε μια γενικότερη εικόνα ως προς την εξέλιξη των πραγμάτων από το 2015 και εντεύθεν στη γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής μας (Νοτιοανατολική Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική) για να συνοψίσουμε κατάτι την όλη κατάσταση.
Λίγο μετά την πτώση του μοιραίου Σουκχόϊ στην Βόρεια Συρία μεσούσης της σφοδρής σύγκρουσης του Ρώσο-Συριακού στρατού με τον ISIS (και την Τουρκία η οποία βρισκόταν πίσω του) είχαμε, οι περισσότεροι τουλάχιστον εξ ημών, την πεποίθηση πως είχε φτάσει η ώρα που Ρώσοι και Πούτιν θα ξεκαθάριζαν μια και καλή τις διαφορές που είχαν χρόνια ολόκληρα με τους Τούρκους και πως είχε φτάσει η ώρα της εκπλήρωσης των προφητειών των Αγίων Γερόντων. Πέσαμε έξω παταγωδώς, όταν σοκαριστικά μένοντες, ακούσαμε για την…τελική συμφιλίωση δύο άσπονδων εχθρών, μιας και ο πανικόβλητος Ερτογάν (που στο μεταξύ είχε αντιληφθεί το παιχνίδι των ΗΠΑ εναντίον του), έσπευσε να δώσει «γήν και ύδωρ» στον απόλυτο άρχοντα του Ευρασιατικού βορρά. Η κίνηση αυτή του Πούτιν στο να προσεταιριστεί τον μέχρι πρότινος εχθρό του, ήταν ένα τεράστιο γεωπολιτικό «χαστούκι» στην νεοταξική Αμερική του Ομπάμα και στα σχέδια της τόσο για την Ρωσία του Πούτιν, όσο και για την ίδια την Τουρκία. Τελικά μάθαμε τότε ποιός στ’ αλήθεια ήθελε τον κατακερματισμό της Τουρκίας και αυτός οπωσδήποτε δεν ήταν ο Πούτιν (προς το παρόν τουλάχιστον), αλλά η…ίδια η σιωνιστική ΝΤΠ που εκπροσωπείται από το αμερικανικό βαθύ κράτος και που το σχέδιο αυτό δεν είναι τωρινό, αλλά πολύ παλιό, σχεδόν 30 ετών!
Στο άρθρο μου «Τι ζητάει επιτέλους η ΝΤΠ; Μα φυσικά την…διάλυση της Τουρκίας», αναλύω τους λόγους για τους οποίους οι νεοταξίτες σχεδίαζαν την διάλυση του τουρκικού κράτους μέσω της ανάδειξης του νέου Κουρδικού κράτους (σχέδιο Τσένεϊ – Ράϊς). Ο Άγιος Παΐσιος μάλιστα, σε κάποια αποστροφή του λόγου του περί ανάκτησης της Κων/πόλεως, είχε πεί πως «…το Κουρδικό είναι ΗΔΗ δρομολογημένο», αλλά κανείς επί της ουσίας δεν το είχε προσέξει ούτε τότε, αλλά ούτε και τώρα.
Ο Πούτιν λοιπόν, δραττώμενος της ευκαιρίας της απόλυτης κυβίστησης Ερτογάν και αποφασίζοντας να τα βάλει πλέον ανοικτά με τις ίδιες τις ΗΠΑ, εργαλειοποιεί στο απόλυτο το γεγονός αυτό με σκοπό να δημιουργήσει τεράστιο ρήγμα στην Νοτιοανατολική Νατοϊκή πτέρυγα (Ελλάδα-Τουρκία) διαλέγοντας τον κατάλληλο εταίρο. Η αλήθεια είναι όμως ότι είχε προηγουμένως κάνει αρκετές «κρούσεις» στο να προσεταιριστεί την Ελλάδα ως προς τον σκοπό αυτό, εκμεταλλευόμενος την διαμάχη που είχε η Αθήνα με τους δανειστές της και τα επαίσχυντα μνημόνια που της είχαν επιβληθεί. Το κόστος όμως αυτής της κίνησης θα ήταν μεγάλο για τη Ρωσία όχι μόνο γιατί θα έπρεπε να «δανείσει» πολλά λεφτά στην Αθήνα για να ορθοποδήσει, αλλά και γιατί θα δυσαρεστούσε σαφώς και τον μεγάλο πελάτη της, την Γερμανία με δυσβάσταχτες οικονομικές συνέπειες για τη Μόσχα, μιας και το Βερολίνο απορροφούσε μεγάλο μέρος φυσικού αερίου και πετρελαίου μέσω του αγωγού North Stream.
Η ευκαιρία που ζητούσε ο Πούτιν, ήρθε λοιπόν «ουρανοκατέβατη» μέσω της κίνησης Ερτογάν, αδιαφορώντας επί της ουσίας για την τύχη της… «ομόδοξης και αδελφής» χώρας Ελλάδας και παρά το γεγονός ότι Ρωσία και Τουρκία είχαν εντελώς αποκλίνοντες στόχους στη Συρία. Το διακύβευμα λοιπόν ήταν πολύ μεγαλύτερο για τον Πούτιν, μιας και πίστευε (και πιστεύει ακόμη) ότι …θα έχει του χεριού του τόσο τον Ερτογάν, όσο και την Τουρκία, παρά τις τεράστιες διαφορές τους όσον αφορά τα συμφέροντα τους. Και το διακύβευμα, ήταν η απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση και σε βάθος χρόνου, η διάλυση του ίδιου του ΝΑΤΟ. Σημειώνω δε πως αν δεν γινόταν αυτή η προσέγγιση (εκ μέρους του Ερτογάν δηλαδή), να είστε όλοι βέβαιοι πως η Τουρκία θα ήταν ζήτημα ημερών στο να μπεί σε μεγάλες περιπέτειες που θα έφταναν ακόμη και στην οριστική καταστροφή και διάλυση της. Αυτό όμως που επί της ουσίας έσωσε τόσο τον Ερτογάν, όσο και την ίδια τη Ρωσία αλλά ίσως και τον κόσμο ολόκληρο από το ξέσπασμα μιας σύγκρουσης ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα λόγω του προσεταιρισμού της Τουρκίας, ήταν αναμφισβήτητα η εκλογή Τράμπ στον Λευκό Οίκο. Ο Ντόναλντ Τράμπ ήταν αυτός που αποσόβησε την απόλυτη σύγκρουση, τόσο διότι ήθελε και εξακολουθεί να θέλει τη Ρωσία «σύμμαχό» του ενάντια στον σινικό κίνδυνο και παράλληλα ενάντια στην ίδια την ΝΤΠ και στους σχεδιασμούς της, όσο και στο γεγονός ότι για πρώτη φορά είχαν την ευκαιρία οι δύο υπερδυνάμεις να συνεργαστούν έναντι ενός τρίτου γίγαντα, που απειλούσε και εξακολουθεί να απειλεί τόσο την Ουάσιγκτον, όσο – και παρά τις άγαστες σχέσεις που έχουν οι δυό τους – και την ίδια τη Μόσχα. Η εκρηκτική ανάπτυξη της τεχνολογίας της Κίνας, είναι νομοτελειακά σίγουρο ότι θα ξεπεράσει κάποια στιγμή και την ίδια τη Ρωσία, οπότε ο Τράμπ έχει απόλυτο δίκιο σε όλα όσα ισχυρίζεται.
Ο Τράμπ όμως, επειδή ακριβώς δεν είναι πολιτικός αλλά επιχειρηματίας, κάνει λάθος διαγνώσεις και ως εκ τούτου, και πολιτικά σφάλματα τέτοια, που ο υπέρμετρος εγωισμός του και η αμετροέπεια που διέπει τον χαρακτήρα του, τον εμποδίζουν να τα διακρίνει. Πιστεύει ότι στο να είναι κάποιος μεγάλος ηγέτης, αρκεί το να έχει αυταρχικό χαρακτήρα και πρακτικό μυαλό. Τεράστιο λάθος που οι επιπτώσεις του έχουν ήδη φανεί στον ορίζοντα και απειλούν πλέον με καταποντισμό την δυτική υπερδύναμη. Ο Πούτιν και ο Ερτογάν, μεγάλες πολιτικές φυσιογνωμίες αμφότεροι, γνωρίζουν πολύ καλά το πώς να χειραγωγήσουν έναν τέτοιον «αμερικανικής υφής» υπερφίαλο τύπο, με αποτέλεσμα να τον θεωρούν…του χεριού τους και το έχουν αποδείξει πλειστάκις, ιδίως ο Ερτογάν, ο οποίος, ειδικά στο …πολιτικό «γλύψιμο» θα μπορούσε άνετα να διεκδικήσει …Όσκαρ, εάν υπήρχε κάτι αντίστοιχο.
Εν ολίγοις, χάρη στον Τράμπ και τον Πούτιν, αυτή τη στιγμή ο… «Άγαρ» καθίσταται «μέγας» και παίζει τα παιχνίδια του τρόμου τόσο στην Ανατολική Μεσόγειο, όσο και στα υπόλοιπα μέτωπα που έχει ανοίξει. Με μια σημαντική διαφορά, που είναι ικανή να τον οδηγήσει αντί στην εκπλήρωση των στόχων του, στην απόλυτη καταστροφή. Και ποιά είναι αυτή; Μα φυσικά η…βιασύνη του! Και ως γνωστόν…όποιος βιάζεται, ΣΚΟΝΤΑΦΤΕΙ!
Ας πάμε όμως και πάλι στο θέμα μας, που είναι η Ρωσία του Πούτιν. Το «ξανθό γένος», όπως την αποκαλούν περιπαικτικά όλοι όσοι θέλουν (και δεν είναι καθόλου λίγοι) στο να λοιδωρήσουν τους Αγίους Γέροντες, ιδίως τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, ο οποίος και γιορτάζει σήμερα.
Βασικά, η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως ακριβώς έχει διαμορφωθεί λόγω των προκλητικών ενεργειών του Ερτογάν, δεν είναι έργο απόλυτα τουρκικής…εμπνεύσεως. Το δυστύχημα είναι ότι είναι ΚΑΙ έργο…Πούτιν!
Αυτό που επιδιώκει αυτή τη στιγμή η Ρωσία, είναι αποκλειστικά η πλήρης κατάργηση του αγωγού EastMed και η αναστολή – επ’ αόριστον! – του μεγαλεπήβολου αυτού σχεδίου. Να υπενθυμίσω ότι ο αγωγός αυτός σχεδιάστηκε και συναποφασίστηκε από κοινού από το Ισραήλ, την Κύπρο, την Ελλάδα και την Αίγυπτο και με την απόλυτη συνεπεικουρεία των ΗΠΑ, εξοβελίζοντας την Τουρκία του Ερτογάν. Αυτό όμως καθ’ αυτό το γεγονός, του αποκλεισμού της Τουρκίας δηλαδή, είναι το τελευταίο που θα μπορούσε να απασχολήσει τον Πούτιν. Για την ακρίβεια, δεν δίνει δεκάρα τσακιστή. Αυτό που ενδιαφέρει τα μέγιστα τη Μόσχα, είναι η πλήρης κατάρρευση του σχεδίου αυτού, διότι σε περίπτωση που πραγματοποιηθεί, αυτομάτως η Ρωσία εξοβελίζεται από την Ανατολική Μεσόγειο και ο έλεγχος του τεράστιου αυτού υδάτινου κομματιού, περνάει στα χέρια της Ελλάδας (Ελλάδα-Κύπρος) και του Ισραήλ υπό την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ. Και ειδικά αυτό το σχέδιο, είναι στρατηγικής σημασίας για την πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμη. Και φυσικά δεν είναι μόνο αυτό. Η Μόσχα θα χάσει εξ ίσου μεγάλα κέρδη από την μείωση της ευρωπαϊκής ζήτησης σε ενέργεια, μιας και μέσω αυτού του αγωγού τα ελληνικά, ισραηλινά και αιγυπτιακά (και ίσως αργότερα και τα λυβικά, αν αλλάξει το στάτους και έρθει στα πράγματα ο Χαφτάρ) κοιτάσματα, θα βρούν τον δρόμο προς τη δυτική και κεντρική Ευρώπη. Υπογραμμίζω ακόμη, πως ειδικά στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, η Μόσχα είναι «κόκκινο πανί» για τις περισσότερες χώρες οι οποίες λόγω της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ένοιωσαν στο πετσί τους το τι σήμαινε «ρωσική αρκούδα». Οπότε η ζημιά η οποία θα υποστεί η Ρωσία, θα είναι τεράστια.
Οπότε λοιπόν τι κάνει η… «φίλη και ομόδοξη» χώρα; Κλείνει με νόημα το μάτι στον παρανοϊκό Ερτογάν να επιτεθεί στην Ελλάδα με όποιον τρόπο γίνεται, ακόμη και με την προοπτική πολέμου (για την ακρίβεια θα έτριβε τα χέρια του ο Πούτιν αν συνέβαινε αυτό) και…παριστάνει τον…Πόντιο Πιλάτο (ΚΑΙ αυτή, όπως όλοι οι άλλοι δυτικοί πλην Γαλλίας) παίζοντας το…απλός παρατηρητής των εξελίξεων.
Παρά ταύτα όμως, «έκανε» και μια κίνηση…καλής(!) θελήσεως προς την Αθήνα, στέλνοντας το «μήνυμα» μέσω του Ρώσου πρέσβη στο Μέγαρο Μαξίμου ενημερώνοντας τον Μητσοτάκη ότι «αν το επιθυμεί η Αθήνα, μπορεί ο πρόεδρος Πούτιν να …παρέμβει στον πρόεδρο Ερτογάν στο να χαμηλώσουν οι τόνοι και να διευκολυνθεί έτσι ο ελληνοτουρκικός διάλογος». Εν ολίγοις, μια καθαρά θεατρινίστικη, ενδεχομένως και περιπαικτική κίνηση του Πούτιν προς την πλευρά της Ελλάδος, περισσότερο για να θυμίσει στον Μητσοτάκη ότι εκείνος είναι αυτός που …ρυθμίζει τα πράγματα στην περιοχή και όχι ο Τράμπ ή η Μέρκελ και ότι αν το θελήσει η Ρωσία, ο Ερτογάν θα «λουφάξει». Δε νομίζω να έχει υπάρξει άλλη τέτοια απόλυτα ελεεινή συμπεριφορά του…ομόδοξου έθνους προς τη πατρίδα μας. Αυτό είναι και μια ένδειξη του πόσο μας υποτιμούν οι «ομόδοξοι», αλλά και το πόσο κόμπλεξ κρύβουν μέσα τους για την Ιστορία μας και την προσφορά του έθνους μας στην ανθρωπότητα. Ούτε φυσικά ήταν τυχαία και η δήλωση τους σχετικά με την Αγία Σοφία και την μετατροπή της εκ νέου σε τζαμί, υπογραμμίζοντας ότι είναι…ιδιοκτησία των Τούρκων(!) και ως εκ τούτου, μπορούν να τη κάνουν…ό,τι θέλουν!
Η χολή λοιπόν που βγαίνει από μέσα τους, δεν είναι τυχαία. Έχει να κάνει με πολλά θέματα. Να αναφέρω μόνο τα τελευταία που έχουν δημιουργηθεί γιατί αν αναπτύξω και τους άλλους…λόγους, το κείμενο θα μακρηγορήσει και δεν το θέλετε. Ο πρώτος λόγος έχει να κάνει με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο οποίος παρεχώρησε Αυτοκεφαλία στην Ουκρανική Εκκλησία και ο δεύτερος με την…επαίσχυντη -το παραδέχομαι – συμπεριφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Μόσχας, όταν η πρώτη απέλασε με τον χειρότερο τρόπο και χωρίς αποδείξεις, τους Ρώσους διπλωμάτες από την Ελλάδα λόγω υποτιθέμενης ανάμειξης των στο θέμα των Σκοπίων (κατηγορήθηκαν ότι χρηματοδοτούσαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας Ελλήνων και Σκοπιανών εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών).
Η Ρωσία λοιπόν εν κατακλείδι, δεν πρόκειται να πράξει το παραμικρό στην επικείμενη πολεμική σύγκρουση μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Αντιθέτως μάλιστα. Ενδεχομένως και να «σπρώξει» ακόμη περισσότερο τον Ερτογάν ως προς αυτή την κατεύθυνση. Κι αυτό το εικάζω διότι βγήκε μια φήμη ότι η Τουρκία ετοιμάζεται να αγοράσει άλλες πέντε συστοιχίες S-400 και να τις τοποθετήσει ακριβώς στα μικρασιατικά αιγαιακά παράλια και τα αντίστοιχα μεσογειακά. Δηλαδή, καθαρή απειλή εναντίον της Ελλάδας!
Μα θα μου πείτε «καλά, δηλαδή μας λες ότι οι Άγιοι Πατέρες μας είπαν…ψέμματα σχετικά με τους Ρώσους; Ο Άγιος Παΐσιος μας είπε…αρλούμπες;»
Όχι φίλοι μου, όχι! Ούτε ο Άγιος Παΐσιος μας είπε …αρλούμπες, ούτε οι άλλοι Πατέρες, ιδίως ο Άγιος Κοσμάς. Όχι! Άλλως τε, όλα όσα έχουν πεί τα ζούμε ήδη. Είναι απτή πραγματικότητα.
Ό,τι λοιπόν μας προείπαν οι Άγιοι Πατέρες, θα συμβούν στο ακέραιο. Είτε με το καλό (δηλαδή χωρίς να πάθουμε εμείς ζημιά) είτε με το…ζόρι (δηλαδή με τη συνοδεία πολλών δεινών για την Ελλάδα). Αυτό θα εξαρτηθεί (όπως μας προείπαν) από τη συνολική «διάθεση» όλων μας για «μετάνοια» και αλλαγή τρόπου ζωής, έστω και στο «παρά πέντε». Η Πόλη όμως θα μας δοθεί, είτε το…θέλουμε εμείς ή οι άλλοι, είτε…όχι
Οκ, ναί, αλλά …πώς θα μπορούσε να αλλάξει τόσο δραματικά το σκηνικό «υπέρ ημών», τη στιγμή που το «ξανθό γένος» όχι μόνο δεν μας συμπαρίσταται, αλλά αντιθέτως, μας…σκάβει και το λάκκο επιδεικτικά;
Ας διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη με το φτωχό μου μυαλό (κι εσείς απλώς…ξεχάστε την ή βάλτε την στην άκρη του μυαλού σας), έχοντας υπ’ όψη μου τρία πράγματα: Τα συγκρουόμενα συμφέροντα που υπάρχουν μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, τις αμερικανικές εκλογές που ενδεχομένως θα «δείξουν» Μπάιντεν και επιστροφή των Νεοταξιτών στον Λευκό Οίκο και τέλος, την…ίδια την Ιστορία, η οποία είναι και ένας ακριβέστατος χάρτης της διαχρονικής συμπεριφοράς των λαών.
Η κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί αυτή τη στιγμή στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Συρία και στη Λιβύη, δεν έχει να …ζηλέψει τίποτε από την αντίστοιχη μεσοπολεμική της περιόδου 1935-1939. Ο Χίτλερ απειλούσε …όλο το ευρωπαϊκό σύστημα για παροχή ζωτικού χώρου στη Γερμανία και ο Στάλιν…συνεπεικουρούσε(!) έχοντας κατά νού τα δικά του ζωτικά συμφέροντα, που είχαν να κάνουν με την δική του επεκτατική πολιτική όσον αφορά τον έλεγχο των καθεστώτων στη δική του περιφέρεια της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. Έχοντας μάλιστα υπογράψει και συνυποσχετικό «μη επίθεσης», ο Στάλιν…κοιμόταν ήσυχος τα βράδια. Ακριβώς το ίδιο σκηνικό παίζεται και τώρα. Ο Ερτογάν, που θέλει να γίνει…χαλίφης στη θέση του…χαλίφη απανταχού όλων των μουσουλμάνων, έχει «τσιτώσει» τα γκάζια και προσπαθεί να καρπωθεί τα μέγιστα από όλους, ιδίως από την μικρή και…αδύναμη(;) Ελλάδα.
Πώς επαναλαμβάνεται η άτιμη η Ιστορία ε; Ιδίως γι’ αυτούς που ουδέποτε διδάχτηκαν από αυτήν…
Η Ευρώπη λοιπόν τότε, παρακολουθούσε, άλλοτε απαθής και άλλοτε έντρομη, την αλλοπρόσαλλη και άκρως επικίνδυνη συμπεριφορά ενός Γερμανού παράφρονα που ήθελε να μετατρέψει την γηραιά ήπειρο σε δικό του προτεκτοράτο με τη βία, ενώ σήμερα η ίδια αυτή Ευρώπη, παρακολουθεί με την ίδια ακριβώς απάθεια και με πολλά στοιχεία ακόμη και εμπάθειας εναντίον της Ελλάδας την κατάσταση, προτείνοντας αντί κυρώσεων, διάλογο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, δηλαδή νομιμοποιώντας κατά τι τις παρανοϊκές διεκδικήσεις μιας χώρας-πειρατή έναντι μιας χώρας από την οποία μόνο καλά είχε δεί ανά τους αιώνες. Με λίγα λόγια, η Ευρώπη της…αλληλεγγύης(!), προτιμάει το κοντόφθαλμο των βραχυπρόθεσμων συμφερόντων της (υπογραμμίζω ότι σε περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου, η Ελλάδα, βάσει του Διεθνούς Δικαίου, μπορεί να διαγράψει μονομερώς όλο το χρέος της προς τους ευρωπαίους δανειστές της, δηλαδή τη…Γερμανία) και όχι να αντικρύσει τον πραγματικό κίνδυνο που είναι η αναβίωση του Μουσουλμανικού Εξτρεμισμού, ο οποίος ανορθώνεται από έναν παράφρονα ηγέτη ο οποίος συνεπικουρείται και από την εξτρεμιστική οργάνωση των Αδελφών Μουσουλμάνων!
Όλη η Ευρώπη; Χμμμ…Όχι όλη!
Την εποχή εκείνη, μόνο η Βρετανία με ηγέτη έναν Τσώρτσιλ, είχε το σθένος να σηκώσει ανάστημα ενάντια στον παράφρονα Χίτλερ και σήμερα, μόνο η Γαλλία πράττει ακριβώς το ίδιο εναντίον της ιδίως υφής παράφρονα Ερτογάν, κηρύσσοντας μάλιστα μέσω του προέδρου Μακρόν, τόσο το επικίνδυνο της συμπεριφοράς του, όσο και το ότι δεν πρόκειται να τον αφήσει να πετύχει τους σκοπούς του, ακόμη κι αν μείνει…μόνη της! Δηλαδή, επανέλαβε ο Μακρόν (θελητά ή αθέλητα) ό,τι ακριβώς είχε πεί και ο Τσώρτσιλ στην τελευταία μυστική συνεδρίαση μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας, παρουσία και του αντιπολιτευόμενου στον Τσώρτσιλ Τσάμπερλαιν!
Και τέλος, έχουμε και την…από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού κείμενη υπερδύναμη, τις ΗΠΑ, οι οποίες δεν έχουν πεί ακόμη την τελευταία τους λέξη, λόγω των επικείμενων εκλογών του Νοέμβρη. Κατ’ αρχάς, να αναφέρω πως είτε βγεί ο Μπάιντεν, είτε επανεκλεγεί ο Τράμπ, η συμπεριφορά των ΗΠΑ θα αλλάξει ριζικά. Και πάνω σε αυτό που λέω, παραθέτω δύο σοβαρά στοιχεία:
1) Τις προάλλες, ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Τράμπ Τζών Μπόλτον, δήλωσε σε συνέντευξη του ότι «ο μόνος τρόπος για να επανακτήσει η Αμερική τη πρότερη θέση της στη Μέση Ανατολή, είναι η δημιουργία κράτους του Κουρδιστάν στο βόρειο Ιράκ (αυτός ήταν κι ένας από τους λόγους της αμερικανικής επίθεσης στο Ιράκ και γι αυτό η Τουρκία δεν επέτρεψε την διέλευση των αμερικανικών στρατευμάτων από το έδαφός της, επειδή ακριβώς φοβόταν ότι θα αφήσουν να δημιουργηθεί Κουρδιστάν) και ο περιορισμός της τουρκικής επιρροής στην περιοχή». Δηλαδή, μ’ άλλα λόγια, ο μόνος τρόπος για να…επανακτήσουν οι ΗΠΑ την επιρροή στη περιοχή είναι να…διαλύσουν την Τουρκία!
2) Ο ίδιος ο Νετανιάχου, κατά την επίσκεψη του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Πομπέο στην Ιερουσαλήμ, τόνισε στον αμερικανό επιτετραμμένο ότι «η Τουρκία σήμερα αποτελεί πολύ μεγαλύτερη απειλή για το Ισραήλ και τα συμφέροντα του, απ’ ό,τι το ίδιο το Ιραν(!)»
Αυτά τα ως άνω στοιχεία, θα καθορίσουν στο εγγύς μέλλον (και εννοώ μετά τις αμερικανικές εκλογές) τόσο την τύχη του Ερτογάν, όσο και τις τύχες όλης της περιοχής.
Προς το παρόν, ο Ερτογάν βιάζεται απίστευτα να …τελειώνει με την Ελλάδα προτού αλλάξουν οι ευνοϊκές ως προς αυτόν συνθήκες και με την ελπίδα πως θα ξανακερδίσει ο Τράμπ τις εκλογές και στη χειρότερη των περιπτώσεων, να τον στηρίξει μέσω των διαδικασιών του ΝΑΤΟ ή στη καλύτερη ενδεχομένως να τον …ξανακάνει συνεταίρο του, στηρίζοντας τον σε όλες του τις επιδιώξεις, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της Συρίας και της Λιβύης παραδίδοντας του ζωτικό χώρο τόσο στη Μέση Ανατολή, όσο και στη Μεσόγειο. Ως προς το δεύτερο ειδικά, πλανάται πλάνην οικτράν. Διότι, στην δεύτερη θητεία του, ο Τράμπ θα είναι πλέον υποχρεωμένος να ακολουθήσει τον δρόμο που έχει χαράξει ήδη η Γερουσία με τους νόμους SAATCA (των σκληρών κυρώσεων) και EastMed Act αλλιώς, έστω και λίγες μέρες μετά την νέα νίκη του, θα βρεθεί οπωσδήποτε σε δυσμενέστατη θέση επειδή το Σύνταγμα της Αμερικής απαιτεί καθαίρεση του Προέδρου, εάν αυτός αγνοήσει ή παραβιάσει ψηφισμένους νόμους του Κογκρέσσου. Την πρώτη φορά απέφυγε την καθαίρεση, την δεύτερη αποκλείεται να την αποφύγει.
Εάν όμως εκλεγεί ο Μπάιντεν στη Προεδρία τότε την έχει πραγματικά άσχημα ο Σουλτάνος. Όχι γιατί ο Μπάιντεν είναι…φιλότουρκος (που δεν είναι), αλλά γιατί ο Μπάιντεν δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά μια μαριονέτα στα χέρια της πολιτικοοικονομικής και στρατιωτικής ελίτ, δηλαδή στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Κι αυτό διότι τόσο η ηλικία του, όσο και οι ασθένειες που κουβάλαει (μια από αυτές η νόσος του Αλτσχάιμερ) τον καθιστά απολύτως «ακατάλληλο» για μια τέτοια θέση.
Σύσσωμο το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ, δηλαδή Γερουσία, Στρατός και Νεοταξίτες, θέλουν οπωσδήποτε την κεφαλή του «γύφτου», όπως τον αποκαλούν (ναί, ναί, το άκουσα με τα αυτιά μου πέρσι όταν βρισκόμουν στο Σαν Φρανσίσκο) Ερτογάν, που τόλμησε να σηκώσει τόσο ψηλά το…κεφάλι, χαλώντας τους τα σχέδια.
Τι μέλλει λοιπόν γενέσθαι, με βάση αυτό το εκρηκτικό σκηνικό;
Οπωσδήποτε η ανθρωπότητα, βρίσκεται αυτή τη στιγμή μισό βήμα πριν την οικονομική κατάρρευση λόγω της πανδημίας του κορωναϊού. Αυτό μπορεί να επιλυθεί ΜΟΝΟ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ και…επανεκκίνηση της οικονομίας, δηλαδή ένα … «γερό» και πλήρες restart. Ίσως και γι’ αυτόν τον λόγο «αμολήθηκε» αυτός ο …διαβολοϊός από τα εργαστήρια της Κίνας (με την «συμπαράσταση» ασφαλώς των Νεοταξιτών και του Γκεμπρεγιέσους), για να οδηγηθεί η ανθρωπότητα σε ένα νέο αιματοκύλισμα, αυτή τη φορά με σκοπό τον έλεγχο αυτής της ζωτικής σημασίας ενεργειακής περιοχής του πλανήτη (Ανατολική Μεσόγειος, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική). Εάν λοιπόν υποτεθεί ότι οι ΗΠΑ αλλάξουν ριζικά συμπεριφορά, οπωσδήποτε το θύμα τους θα είναι η Τουρκία και ο Ερτογάν, ο οποίος και θεωρείται γι αυτούς ως…αποσταθεροποιητικός παράγων (σωστό) και επικίνδυνος (επίσης ορθότατο) για τα ζωτικά συμφέροντα ΗΠΑ και Ισραήλ. Και σε συνδυασμό με την ανάρμοστη σχέση του με τον (μισητό και κόκκινο πανί γι αυτούς) Πούτιν, τον θεωρούν επίσης ως…προδότη και ότι εργάζεται εναντίον της Δύσης και του ΝΑΤΟ. Άρα σε όλες τις περιπτώσεις, ο Ερτογάν χωρίς την ομπρέλα της Ρωσίας, είναι χαμένος από χέρι.
Στην περίπτωση αυτή, φρονώ πως θα…παίξει νέο πραξικόπημα στην Τουρκία και εναντίον του Ερτογάν, επειδή οι ΗΠΑ δεν θα ρισκάρουν μια στρατιωτικού τύπου επέμβαση στην Τουρκία, γιατί έτσι θα διαλυθεί μια και καλή το ήδη υπό…διάλυση ΝΑΤΟ. Το πιθανότερο είναι να το επιτύχουν, μιας και ο στρατός ολόκληρος βράζει εναντίον του Σουλτάνου, ιδίως μετά τα δύο κάζα που υπέστησαν οι Τούρκοι. Ένα στον Έβρο κι ένα με τη φρεγάτα Oruc Reis αλλά καί το…χαμένο τους υποβρύχιο που… «παραδόθηκε» στους Έλληνες πριν λίγες μέρες! Και δεν είναι μόνο αυτό βεβαίως. Οι στρατιωτικοί, που από θεματοφύλακες του Κεμαλισμού, μετατράπηκαν σε ένα πειθήνιο σώμα υποταγμένο πλήρως στον Σουλτάνο και με συνεχόμενες ήττες τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη, θα είναι παντελώς πρόθυμοι να υπακούσουν σε έναν νέο άνθρωπο, κεμαλιστή ασφαλώς, ο οποίος και θα πάρει με τις ευλογίες των ΗΠΑ την εξουσία στην Τουρκία. Αυτό όμως θα σημάνει και το τέλος των τουρκορωσικών σχέσεων, οι οποίες και θα επιδεινωθούν στη συνέχεια, επειδή το νέο καθεστώς θα είναι απολύτως προσκείμενο στον δυτικό παράγοντα. Και επειδή οι Νεοταξίτες δεν έχουν κρύψει καθόλου τα αντιρωσικά τους σύνδρομα (μάλιστα η ίδια η Χιλαρι Κλίντον είχε πετάξει αμέτρητες κορώνες έναντίον του Πούτιν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας) είναι πολύ πιθανόν να στριμώξουν τον Πούτιν σε τέτοιο βαθμό, που να…πάθει ασφυξία!
ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΙ Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ «ΞΑΝΘΟΥ ΓΕΝΟΥΣ»!
Κατά τη δική μου άποψη, ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ λογικά μπορεί να «τα πάρει στο κρανίο» ο Πούτιν και να κατέβει με απειλητικές διαθέσεις, καταλαμβάνοντας την Κων/πολη και κηρύσσοντας πόλεμο τόσο στην Τουρκία, όσο και στο…ίδιο το ΝΑΤΟ, που θα τρέξει ολόσωμο και σύσσωμο (πλην ημών των Ελλήνων) ή να …πολεμήσει στο πλευρό της ή (το πιθανότερο) να αρπάξει μερτικό από την ήδη διαλυμένη και ισοπεδωμένη χώρα. Μόνο έτσι μπορούν να ερμηνευτούν και οι προρρήσεις των Αγίων μας, δηλαδή με την γεωπολιτική λογική.
Άλλως τε, ο Άγιος Κοσμάς μας λέει ότι «θα μαζευτούν όλοι οι λαοί εκεί στην Πόλη και θα κολυμπήσει τριχρονίτικο δαμάλι στο αίμα». Μια τέτοιου είδους υπερβολή, μόνο με έναν αιματηρότατο πόλεμο μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, μπορεί να συγκριθεί. Αλλά και ο ίδιος ο Άγιος Παΐσιος το ίδιο λέει, αλλά με …άλλα λόγια. Ότι δηλαδή «θα επέμβει η Ρωσία, όχι γιατί μας αγαπάει (αυτό δα μας έλειπε Άγιε Παππούλη) αλλά γιατί αυτό θα επιτάσσει το συμφέρον της». Πράγματι, η Ρωσία, δεν δίνει τσακιστή δεκάρα για μας, το είπαμε παραπάνω. Αλλά ουαί κι αλίμονο, αν της κλείσουν τα Στενά οι Τούρκοι μέσω αμερικανικού δακτύλου! Οπότε ναί, έτσι μπορεί να δέσει το σενάριο…
Όπως και να γίνει όμως, ούτε Άγιος είμαι, ούτε τη Θεία Χάρη έχω για να μπορώ ή να είμαι σε θέση να αντιληφθώ το Θείο Σχέδιο και τον τρόπο με τον οποίο αυτό κινεί τη ροή των γεγονότων. Αυτό όμως που πιστεύω ακράδαντα, είναι ότι ζούμε πλέον στην εποχή που τα γεγονότα θα μας οδηγήσουν στην ανάκτηση της Πόλης. Δεν το λέω μόνο εγώ. Ο καθείς, που γνωρίζει ένα κάτι μικρό απο Γεωπολιτική, είναι δυνατόν να το αντιληφθεί. Εγώ απλά εξέθεσα ένα υποθετικό σενάριο. Το αν αυτό επαληθευτεί, μόνο ο Θεός το ξέρει. Εξ’ άλλου, η ανθρώπινη λογική απέχει έτη φωτός από τη Θεία Μέριμνα. Ούτε μπορούμε να την κατανοήσουμε, ούτε να την εμπεδώσουμε. Μόνο να την αποδεχτούμε ως αποτέλεσμα. Τίποτε άλλο.
Εγώ απλά είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και πιστεύω στη δύναμη του Θεού, που από το τίποτα σχεδόν παράγει τεράστιο αποτέλεσμα. Και το απέδειξα αυτό το πιστεύω μου, με τον τρόπο που προσπάθησα να αναλύσω το…θαύμα στη Γιορτή της Παναγιάς μας, με τον εμβολισμό του τουρκικού πολεμικού που λίγο έλειψε να αποβεί μοιραίο για την φρεγάτα μας. Όμως, όταν έχεις τον Θεό μαζί σου, κανείς δεν μπορεί να σε πειράξει. Όπως ο Δαυΐδ σκότωσε με τη μία έναν γίγαντα (Γολιάθ) με μια…σφεντόνα, όπως ο Νέστορας σκότωσε με μια λαβή τον γίγαντα Λιαίο. Και όπως ο Θεός ξέρει πώς να γυρίσει τούμπα μια εις βάρος μας κατάσταση, όπως στα 1827 με τη ναυμαχία του Ναυαρίνου τον Οκτώβρη του 1827, που έλαβε χώρα κυριολεκτικά από …λάθος (Θεία Επέμβαση το λέω εγώ) και σώθηκε από θαύμα η Επανάσταση που έπνεε τα λοίσθια από δικά μας σφάλματα (εμφύλιος μεσούσης της Επανάστασης…), όπως στην απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους Έλληνες ατάκτους (ο ελληνικός στρατός απαγορευόταν να λάβει μέρος) και με όλες τις δυνάμεις εναντίον τους, όπως οι νικηφόροι πόλεμοι του ‘12-‘13 όπου μια…φρεγάτα(!) έδιωξε όλον τον τουρκικό στόλο και απελευθέρωσε τα νησία μας, όπως το Έπος στην Αλβανία, όταν όλοι μας είχαν ξεγραμμένοι κι εμείς με την Παναγιά οδηγό και Στρατηγό, αλλάξαμε άρδην τον ρούν της Ιστορίας. Τα ιστορικά παραδείγματα πάρα πολλά. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Τίποτε δεν γίνεται, αν ο Θεός δεν το θέλει.
Προς Θεού, μοιρολάτρης δεν είμαι. Ούτε θρησκόληπτος. Αλλά δεν μπορεί κανείς να με πείσει (επειδή ξέρω πολύ καλά την Ιστορία, γιατί τη διδάσκω) ότι όοοολα αυτά τα απίστευτα, τα πετύχαμε…μόνοι μας. Ούτε φυσικά πιστεύω στη τύχη. Τύχη δεν είχε ο καπετάν Γιάννης που «βούλιαξε» το Οruc Reis. Τέτοια μανούβρα δεν τη κάνει κάποιος κατά τύχη. Οδηγό είχε. «Οδηγό» που του συμπαρίστατο και εμπειρία.
Αυτά τα λίγα ή πολλά, όπως το πάρει κανείς.
Ο δρόμος για τη Πόλη ανοίχτηκε. Εμείς να προετοιμαστούμε κατάλληλα, γιατί με την ανάκτηση της, ξεκινάει και η νέα αποστολή του Έθνους μας. Να κηρύξουμε εκ νέου το Ευαγγέλιο και την Ορθοδοξία, παντού σε όλον τον κόσμο.
Το είπαν οι Άγιοι Πατέρες μας δια στόματος Θεού. Θα γίνει.
Πύρινος Λόγιος
[email protected]
