…ΜΗΠΩΣ Η ΔΥΣΗ τής… ΔΫΣΗΣ!

Η δύση τής… Δύσης!!
Όπως είναι γνωστό, στην ιστορία έχουμε περιόδους ακμής και παρακμής όπως και τώρα όπου μία παρακμή φαίνεται όλο και περισσότερο ότι έρχεται και πάλι για να τσακίσει τον λεγόμενο δυτικό πολιτισμό.
Είχαν προηγηθεί απελευθερωτικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, άνοδος των ανθρώπινων αξιών και επιστημών, ζηλευτό βιοτικό επίπεδο, Καλές Τέχνες, πάταξη σκοταδισμών και δικτατοριών, πολιτεύματα πολλά υποσχόμενα, δικαιώματα και προστασία ελευθεριών των πολιτών, άνοδο της περίθαλψης και τού ανθρωπισμού!
Και ξαφνικά στις αρχές του νέου αιώνα αρχίζει μία προϊούσα κάμψη, ηθική, κοινωνική και πνευματική με αποκορύφωμά της οι σε υψηλές και σε ηγετικές θέσεις ανθρώπων που δεν θυμίζουν σε τίποτα τους μεγάλους του παρελθόντος. Το ίδιο και στο επίπεδο των τεχνών και των θεαμάτων με παράλληλη αύξηση τής εγκληματικότητα στα χαμηλά αλλά και στα υψηλά κοινωνικά στρώματα.
Η οσμή αυτή της τόσης παρακμής, προφανώς έφτασε μέχρι εκεί όπου μακριά από πολιτισμό και αξίες, επικρατούν θηριώδεις αντιλήψεις που φθονούν και εχθρεύονται τον δυτικό πολιτισμό, όπως ένα άγριο θηρίο που προσδοκά να κατασπαράξει ένα ζηλευτό αλλά ευάλωτο ελάφι.…
Έτσι η πτώση της ισχύος και δυναμικής ενός πολιτισμού, βρίσκεται έναντι ενός αιματοβαμμένου καθ’ όλη την ιστορία του και αιμοδιψή λάου που για άλλη μία φορά θέλει να επαναλάβει ευσχήμως τα του παρελθόντος του. Αρπαγή και βεβήλωση κλασικών πολιτισμικών δημιουργημάτων άλλων, αφού δεν μπορεί να τα πλάση ο ίδιος και αφού βλέπει ότι δεν υπάρχει αντίσταση όσο ο μέγας δυτικός πολιτισμός βρίσκεται χαμηλά από πλευράς ηγετών, κοινωνιών και υπεράσπισης των αξιών του.
Γιατί χαμηλά; Γιατί τα ανθρωπάκια του πολιτικού, του οικονομικού και του δημοσιογραφικού χώρου θα μπορούσαν με μία μόνο κίνηση να διαλύσουν το βάρβαρο τέρας και όλους τους περί αυτό, με απόλυτο οικονομικό εμπάργκο (δηλαδή την μη αγορά δικών τους προϊόντων, απέλαση εχθρών του Χριστιανισμού, κλείσιμο όλων των τζαμιών που βρίσκονται στη Δύση και κλείσιμο των συνόρων! Σε 24 ώρες ο βάρβαρος αντίχριστος και οι δικοί του θα καταρρεύσουν έτσι και θα σέρνονται και πάλι σαν σκουλήκια για λίγο φως… Αλλά ποιό φως θα πείτε; Ετούτης της τόσο ξεπεσμένη πλέον Δύσης;

Κώστας Χατζιδάκης, συγγραφέας*