ΚΥΠΡΙΑΚΌ Η ΆΛΛΗ ΌΨΗ ΤΟΥ ΝΟΜΊΣΜΑΤΟΣ.
Γράφει ο Βαλκανίδης Δήμος tamystikatoubaltou.blogspot.
Εκ των προτέρων θα επιθυμούσα να σας ενημερώσω περαιτέρω, ότι στο παρακάτω κείμενο μου που θα επακολουθήσει, αφενός μεν, δεν θα είμαι διόλου ευχάριστος για πολλοστή φορά, για τους πολλούς συμφεροντολογικά ιδιοτελώς κινούμενους, βολεμένους ως είθισται κομματάρχες τοις πάσι ποικιλοτρόπως. Επιπροσθέτως, αλλά και αφετέρου δε, θέλω να είμαι κυρίως χρήσιμος και παραγωγικός, εποικοδομητικός εν πολλοίς, ανοίγοντας και κάποια μικρά παράθυρα ελευθερίας, ψήγματα εν πολλοίς, διαρροής ιστορικής αυθεντικής καθάριας αληθείας μνήμης, και κυρίως προβληματισμού και μη επαχθέστατου πολιτικού μιμητισμού. Εν συνεχεία, απευθυνόμενος κυρίως, προς τις αξιοπρεπείς ανήσυχες κατά κόρον και μη συμβιβασμένες προσωπικότητες, τις νεαρές γενιές κατά βάση, των ελευθέρων πνευμάτων, των ηπίων μετριοπαθών καλοπροαίρετων Ελλήνων. Εν προκειμένω, αυτές που δεν έχουν μάθει ακόμη, να σκύβουν συμβιβασμένα ως είθισται, δουλικά την κεφαλή, κατάφορα έως το έδαφος, εισπράττοντας στην καλύτερη περίπτωση των περιπτώσεων, για την εμφανώς μειοδοτική και υποτονική αδρανώς, τους στάση, αδιάφορη εν πολλοίς, και ένα πενιχρότατο-ελάχιστο προνόμιο της φακής, του ξεροκόμματου που λέμε, εν αντιθέσει όταν οι σύγχρονοι πολιτικάντηδες τοις πάσι, αυτοί αμείβονται με χρυσά κουτάλια και ο νοών νοείτω. Εν τω μεταξύ, μη συμπεριφερόμενοι βεβαίως, με την ραγιάδικη νοοτροπία του σφάξε με αγά μου για να αγιάσω αλγεινώς, σαπίζοντας στις επιδιώξεις, στον κάθε επίδοξο συνδικαλιστή κομματάρχη. Εν δυνάμει, κρατώντας την συνείδηση τους απόμακρη από δαύτους, γνωρίζοντας εκ των προτέρων βεβαίως, πως κάτι πολύ μεγάλο τους αποκρύπτουν, δια των πολιτικών τους ιδιοτελώς σκοπιμοτήτων, ως κατεξοχήν ψεύτες και δημαγωγοί προπαγανδιστές. Μα δυστυχώς, άλλωστε από ποιους να ενημερωθούν τα κακόμοιρα νιάτα μας, της νεολαίας μας, για την αμερόληπτη ιστορική καθάρια αλήθεια, της αυθεντικής διαδρομής; Από τα υποτιθέμενα σχολεία μας, που δυστυχώς συμπεριφέρονται και κατάντησαν ξεκάθαρα, ως αμιγώς κομματικά γραφεία; Παράλληλα, έτσι θέλοντας και μη, μένουν ανιστόρητα και προφανώς στάσιμα ή στην καλύτερη περίπτωση ημιμαθείς, διψώντας εναργέστατα όπως το ελάφι, να δροσιστεί στην λίμνη από καθάρια αυθεντική γνώση.
Εν συνεχεία, για κάποια ιστορική αλήθεια, αντλώντας την περαιτέρω, με πολλαπλές επιφυλάξεις, ώστε μετέπειτα να την εντρυφήσουν διεξοδικώς, καθώς θα τους προβάλουν προωθώντας τους, μέσα από τις αράχνες, και κάποια ως είθισται απαγορευμένα Εθνικά Πρότυπα διαχρονικών Αξιών, θέλοντας και μη, εισπράττοντας δύναμη από δαύτα, για να συνεχίσουν τον δύσκολο αγώνα της ζωής. Εν συνόλω καθολικώς μας ενδιαφέρει, όσοι βεβαίως επιδιώκουνε, να συγκαταλέγονται στους φιλίστορες, το γενικό συνολικό όλο, της ιστορικής αληθείας και όχι μόνο να επιλέγουνε να προπαγανδίσουνε, το επιλεκτικό μόνο κομματικό στενό μέρος, που τους βολεύει και ασφαλώς τους εξυπηρετεί ικανοποιώντας τους, για να δημιουργήσουνε ως είθισται εντυπώσεις, ζώντας για το στείρο θεαθήναι τοις πάσι, έστω και μετά από 46 συναπτά έτη, 1974 έως το 2020. Εν τούτοις, ιστορικής επιλεκτικής, μονομερώς μεροληπτικής, δημαγωγικής προπαγάνδας, μαύρης ως επί το πλείστο παραχάραξης. Εν αντιθέσει οι νεαρές γενιές, εναγωνίως αναζητούνε και συγκαταλέγονται, αξιοπρεπώς κινούμενες εποικοδομητικώς, να ενημερωθούνε εντοπίζοντας, δια της ιστορικής καθάριας αυθεντικής εντρυφήσεως, την αλήθεια και μόνο, από μία εντελώς διαφορετική οπτική γωνία και ματιά. Επομένως δεν θεωρώ τον εαυτό μου ως μισαλλόδοξο αντιδραστικό, αυτό που λέμε άρνηση δια την στείρα άρνηση, απεναντίας από την άλλη, προσπαθώ να τον θεωρώ ως αληθινό, όσο γίνεται βέβαια, δεν ξέρω εάν τα καταφέρνω, πάντως σας πληροφορώ, πως χωρίς την βοήθεια του Θεού, τίποτα οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιτύχουν από μόνοι τους. Ως εκ τούτου, πηγαίνοντας κόντρα, εις στο αμιγώς κομματικό συλλογικό συμφεροντολογικό ρεύμα, για το συμφέρον της συνολικής κοινής μας Πατρίδας, του καθ΄αυτού εμείς, και μη της εγωιστικής ατομικής, ιδιοτελώς κινουμένης παρτίδας. Διότι μέσω της αυθεντικής διαχρονικής ιστορικής εντρυφήσεως, αποφεύγουμε να διολισθήσουμε περαιτέρω, στα ίδια εναργέστατα τραγικά και θλιβερά λάθη που προέβησαν οι προηγούμενοι προκάτοχοι μας, από εμάς. Εν γένει, εύχομαι ολοψύχως, να εξαντλήσετε και εσείς, τα περιθώρια αντοχής που διαθέτετε, για να αντικρίσετε και την άλλη πλευρά της όψης του νομίσματος, της καθολικής εν συνόλω αληθείας, και μη επιλεκτικής μονομερώς ευφάνταστης κομματικής.
Εν ολίγοις, σε ότι αφορά το ακανθώδες διαχρονικό πολύπλοκο χρονίως πρόβλημα του Κυπριακού, δια της Τουρκικής Εισβολής του Αττίλα, το καλοκαίρι του 1974, το προδομένο από όλους και όλα στην κυριολεξία, κυρίως εκ των ημέτερων δυνάμεων αλγεινώς. Επιπροσθέτως δεν μου αρέσει διόλου ειλικρινώς σας το ομολογώ, να συμπορεύομαι ως παπαγαλάκι ή λειβανιστίρι του συμφεροντολογικού κομματικού συστήματος και στενού σωλήνα, συντασσόμενος με τους εκάστοτε πάντοτε δυνατούς και ισχυρούς, έναντι των αδυνάτων και ανίσχυρων, τα σίγουρα βέβαια, και στιβαρά πόστα που λέμε. Εν προκειμένω, αυτά που δεν τολμάει να τα αμφισβητήσει κανένας, δια της αήθης επιλεκτικής προκλητικής, μεροληπτικής μονομέρειας που τους διακρίνει, ώστε και εγώ να αναμασώ την ίδια χιλιοειπωμένη και τετριμμένη συμφέρουσα βεβαίως φράση, από όλους, και ο νοών νοείτω. Εν τω μεταξύ, λέγοντας και εγώ φαρισαϊκώς και υποκριτικά πολλαπλώς κινούμενος, εντοπίζοντας την καθεστωτική, εύκολη και σίγουρη, βέβαιη λύση του προβλήματος, που λέμε. Παράλληλα, του προδοτικού πραξικοπήματος, και πως ο Νικόλαος Σαμψών, υπήρξε ένα ανδρείκελο της χούντας του αόρατου δικτάτορα Ιωαννίδη και της Τρομοκρατικής οργανώσεως της ΕΟΚΑ Β, δηλαδή, αυτός που αντικατέστησε στο πραξικόπημα, αμιγώς ορολογία για τους πολλαπλούς βολεμένους συμφεροντολογικά δημοκράτες. Εν αντιθέσει, για τους υπολοίπους της ενωτικής πτέρυγας, βλέπετε θέλοντας και μη, υπάρχουν και αυτοί, σας αρέσουν δεν σας αρέσουν, παρόλο που συνεχώς τους αγνοούνε επιδεικτικώς, αποκρύπτοντας τους κάτω από το χαλί των κομματικών τους σκοπιμοτήτων, δια της μονομερής τους προπαγάνδας. Ως εκ τούτου, καθώς προσπάθησαν αφρόνως βέβαια και επιπόλαια πάρα πολύ, με βάση τα αποτελέσματα ομιλούμε, να ενώσουν την Κύπρο με την μητέρα Ελλάδα, αλλά δυστυχώς το εγχείρημα τους, δεν καρποφόρησε και απέτυχε παταγωδώς. Αφενός μεν, διότι δεν το ήθελε κυρίως, ο ακραιφνώς τοπικιστικός συντηρητικός, συμφεροντολογικός ιδιοτελώς Κυπριακός λαός, ο πλήρως συμβιβασμένος προς την γλυκιά καρέκλα της εξουσίας. Αλλά και αφετέρου δε, βεβαίως και αυτοί οι παράτολμοι υψηλόβαθμοι Ελλαδίτες στρατιωτικοί, που το επιχείρησαν και το τόλμησαν, υπήρξαν πάρα πολύ κατώτεροι του αναμενόμενου, δια της εμφανέστατης υπερβάσεως καθώς προέβησαν, αλλά έδειξαν κατάφορα πως δεν μπορούσαν να την υλοποιήσουν.
Εν τω μεταξύ, και καλύτερα θα ήταν, αφού δεν υπήρξαν ενωμένοι και συνάμα αποφασισμένοι, για το παράτολμο αυτό εγχείρημα να μην το πραγματοποιούσαν, ώστε να πολεμήσουν κατ΄ιδίαν τον επίδοξο Τούρκο εισβολέα κατακτητή, να μην το επιχειρούσαν διόλου, φέρνοντας σε άμεσο κίνδυνο το νησί δια της πολεμικής αναφλέξεως, και διχοτομήσεως περαιτέρω με ότι αυτό συνεπάγεται αλγεινώς, βέβαια όλα αυτά διατυπώνονται εκ του απόμακρου χρονικού ασφαλούς. Επομένως λάθος τους μεγάλο υπήρξε, και κανείς δεν αντιλέγει για αυτό, πως παρασύρθηκαν από τον έξαλλο αυθορμητισμό τους, καθώς ξεχείλιζε από τους υποτιθέμενους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ Αμερικανούς, που τους προέτρεπαν και τους παρακινούσαν ευθαρσώς, να προβούν σε αυτό το εμφανώς απονενοημένο διάβημα. Εν αντιθέσει όμως και η αντίπαλη πλευρά, του καθεστωτικού Προέδρου και Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ, τους ερέθιζε πολλαπλώς ενίοτε, δια του Εφεδρικού Σώματος που δημιούργησε έναντι των Ενωτικών της ΕΟΚΑ Β, διέπραξε ολισθήματα τραγικά, πολύ κατώτερος και αυτός του αναμενόμενου. Εν γένει, δεν θα έπρεπε να ανατρέψουν τον πολύ καθεστωτικό και πλήρως συμβιβασμένο Μακάριο τον Γ, Αρχιεπίσκοπο και Προέδρου της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας, όσο μειοδότης και εάν υπήρξε για τα Συμφέροντα του Ελληνισμού της Κύπρου. Ως εκ τούτου, προφανώς βασισμένοι, οι πολλαπλοί υποτιθέμενοι ποικιλοτρόπως, δημοκράτες κατήγοροι τους, καθώς πρόκειται να εκτοξεύσουν επικεντρωνόμενοι τα δηλητηριώδη βέλη μας, στον αποδιοπομπαίο τράγο, το πραξικόπημα, την σίγουρη λύση και βέβαιη που λέμε. Εν προκειμένω, αυτόν που εκ προοιμίου γνωρίζουμε εκ των προτέρων, ότι δεν θα τον υπερασπισθεί κανένας μα κανένας, ένας βέβαιος σάκος του μποξ. Άρα βαράτε όσο θέλετε, δεν υπάρχει αντίδραση αντίστασης από κανέναν, ορίστε πεδίον δόξης λαμπρόν, για να προβάλλουνε τα δημοκρατικά-κομματικά τους αισθήματα, με ότι αυτό συνεπάγεται. Παράλληλα, δυστυχώς σε αυτήν την εντελώς παράλογη κοινωνία που ζούμε, την πολύ κατώτερη των περιστάσεων, της εύλογης παραζάλης εν πολλοίς, και της κατεξοχήν αδικίας, της ανιστόρητης κατά βάση, ή ημιμαθής στην καλύτερη περίπτωση των περιπτώσεων. Εν συνεχεία, του πάντοτε μετά μανίας, να παίρνουμε ευκόλως αδιάκριτα και αστόχαστα, την θέση του καθεστωτικού ισχυρού και βέβαιου δυνατού, τα σίγουρα και ασφαλή πόστα που λέμε, αυτά που δεν θα τα αμφισβητήσει κανένας μα κανένας, ως σάπια, εκ του απόμακρου ασφαλούς κινουμένου βεβαίως, έναντι του μικρού, αδυνάτου και ανίσχυρου, τρώγοντας το μεγάλο ψάρι το μικρό, δικαιώνοντας το δίκιο του δυνατού πάντοτε.
Εν προκειμένω, στην σύγχρονη κοινωνία της ζούγκλας που δημιούργησαν, την υποτιθέμενη πολλαπλώς δημοκρατική και ευαίσθητη, και μην ξεχνάτε διόλου μα διόλου, ότι την εκάστοτε ιστορία της διαδρομής, την γράφουνε πάντοτε οι νικητές, οι δυνατοί και ισχυροί. Επομένως την προσαρμόζουν αναλόγως θέλοντας και μη, σαν να ράβουν κοστούμι στα μέτρα τους, στα δικά τους ιδιοτελέστατα μέτρα και σταθμά, κατά το ιδιοτελέστατο δοκούν, σε αυτά που τους βολεύουν και τους εξυπηρετούν, ικανοποιώντας τους περαιτέρω, την πολιτική υστεροφημία τους, και ο νοών νοείτω. Ως εκ τούτου, ευελπιστώ περίτρανα, πως αρχίσατε και κατανοείτε πλέον, ως ψαγμένοι και μη συμβιβασμένοι, θέλοντας να ελπίζω προσδοκώντας βεβαίως, απευθυνόμενος προς τους καλοπροαίρετους χρονίως, καθώς μας παρακολουθούνε πολλαπλώς, αναγνώστες του [απαγορευμένου] τρόπος το λέγειν ασφαλώς, blog μας ονόματι tamystikatoubaltou. Εν αντιθέσει, μα, αφού προβάλει θέλοντας και μη, προωθώντας εν πολλοίς, τις διαχρονικές απαγορευμένες αλήθειες, και μη συμβιβασμένες, συγκρουόμενο με τις υποτιθέμενες καθώς πρέπει, των πολλαπλών συμφεροντολόγων κομματικών προυχόντων δυνατών ταγών τζακιών. Καθώς αρνούμαστε να συμβιβαστούμε, και θεωρούμαστε ανατροπείς και υπερβατικοί αυτού του σάπιου συστήματος, και όχι καθεστωτικοί συμβιβασμένοι. Εν ολίγοις θέλουμε να αλλάξουμε την κοινωνία αυτήν άρδην, ισόρροπα διακριτικά ως γεφυροποιοί, δια μέσω της Πατερικής Ορθόδοξης Θεολογίας, και να μην σαπίζουμε και εμείς μαζί της περαιτέρω, βουλιάζοντας στον βούρκο της ηττοπάθειας και της αδράνειας, προσκυνώντας μονομερώς μανιωδώς επιλεκτικώς μόνο, τον θεό του του καταναλωτικού χρήματος τοις πάσι. Άρα ναι, με καμάρι το προλέγουμε, ότι πρωτοστατούμε στην αντίδραση διαμαρτυρίας, δια μέσω του εν λόγω blog μας, ονόματι tamystikatoubaltou.blogspot και θεωρούμε πως αντιστέκεται περίτρανα, στις ανθελληνικές και οικουμενιστικές εντολές, διαταγές της νέας τάξεως πραγμάτων. Εν τω μεταξύ, ότι το παιχνίδι της υποτιθέμενης αμερόληπτης και καθάριας δημοσιογραφικής ενημέρωσης, έχει πάψει προ πολλού να υφίσταται στα σοβαρά, εκτός βεβαίως, και εάν συνεχίσετε να έχετε εσκεμμένες, ουτοπικές ψευδαισθήσεις και αυταπάτες, ως κατεξοχήν αιθεροβάμονες που είστε.
Τότε δυστυχώς, αλλά δεν θα μπορέσουμε ποτέ των ποτών να συνεννοηθούμε, και να συντονιστούμε έστω και εν τάχει, στην ίδια κοινή εναργέστατη γραμμή πλεύσης και πορείας, πεμπτουσίας ελευθερίας, της ακραιφνώς συστημικής και καθεστωτικής αντιλήψεως, διότι θεωρείται πέρα έως πέρα στημένο, το εν λόγω ευφάνταστο παιχνίδι. Επειδή προσωπικώς εγώ εν μέρει, δεν τους αναγνωρίζω διόλου την ιδιότητα τους, καθώς προξενούν μέγιστο κακό, στην χώρα μου την Ορθόδοξη Ελλάδα. Εν τω μεταξύ, και αυτό φαίνεται περίτρανα την σήμερον, με την ηττοπάθεια και την αριστεροφροσύνη την ανθελληνική που μας διακρίνει, όπως επίσης και πατριδοκαπηλία της θρησκοληψίας στο μέγιστο βαθμό, δεν υστερεί διόλου δυστυχώς, από την αντίθετη πλευρά της πολιτικής γραμμής. Εκ νέου, προωθώντας και συνάμα προβάλλοντας, τις σφαιρικές κυκλικές, γνώσεις της αληθείας, που προσπάθησα να αποκομίσω, με πάρα πολλές θυσίες βέβαια, αλλά και επίπονο κόπο, υπενθύμιση ότι επί βάρβαρης Μουσουλμανικής θηριωδίας, της Τουρκοκρατίας, οι Έλληνες Ορθόδοξοι Πρόγονοι μας ομολογούσαν, καλύτερα γνώση παρά γρόσι. Εν τούτοις, καθώς πάντοτε η κρυστάλλινη αλήθεια, επιμέρους κρύβεται ως είθισται, φοβούμενη να αποκαλυφθεί, γιατί πονάει ενοχλώντας περαιτέρω, ότι θα ξυπνήσει συνειδήσεις, τα εκάστοτε πολυποίκιλα συμφέροντα ιδιοτελώς διάτρητα. Εν γένει αγνοείται σαφώς, από τους ανυποψίαστους και εντελώς αδιάφορους χαμογελαστούς πολλούς, αφού πρόκειται περί μίας ακραιφνώς, σάπιας επιλεκτικής μονομερώς, μεροληπτικής δημοσιογραφικής καλύψεως. Εν ταύτα, καθώς υποτίθεται καλύπτουνε τα δημοσιογραφικά κανάλια, εν αντιθέσει όμως, πρόκειται περί της εξαπατήσεως και παραπληροφορήσεως, και μη ενημερώσεως σαφώς. Εν προκειμένω, βρίσκοντας το λεγόμενο εύφορο έδαφος, αυτό που τους βολεύει και εξυπηρετεί προφανώς, μέσω της αμάθειας και της άγνοιας, για να εξυπηρετήσουνε τους συμφεροντολογικούς ιδιοτελέστατους σκοπούς τους, τον λεγόμενο σίγουρο και βέβαιο, σάκο του μποξ, τον αποδιοπομπαίο τράγο, αυτόν που δεν θα τον υπερασπισθεί κανένας, μα κανένας, δια της μεροληπτικής φιμώσεως. Παράλληλα, ότι για όλα φταίνε αυτοί και μόνο αυτοί, οι χουντικοί δηλαδή, και τελειώσαμε έτσι απλά, ψεκάστε σκουπίστε τελειώσατε, πολύ κατώτεροι των περιστάσεων ως είθισται, δια της συμβιβασμένης ακραιφνώς σαπισμένης και αδρανούσας κοινωνίας, της άκρως ιδιοτελέστατης συμφεροντολογικής και υποτονικά αδρανοποιημένης και συμβιβασμένης. Επιπροσθέτως, αδιαφορώντας πλήρως για τα πάντα τριγύρω της και πέριξ αυτής, εκτός βεβαίως όταν είναι να την αγγίξουνε τους μισθούς της, και τις συντάξεις της, τότε ασφαλώς εκεί βγαίνουν τα γιαταγάνια της προσωπικής επαναστάσεως και αντιπαραθέσεως, δια της ατομικής τους ωφελιμιστικής παρτίδας και μη πατρίδας.
Στο παρακάτω κείμενο, δεν θα αναφερθώ διόλου, στα τραγικά και θλιβερά κατάπτυστα καταισχύνης, αιματηρά δραματικά γεγονότα, της μετά της Τουρκικής Εισβολής τις 20 Ιουλίου του 1974, άλλωστε σε αναρίθμητα κείμενα μου, εκ παρελθόντων χρόνων το έπραξα πολλαπλώς, ενίοτε, αλλά θα επικεντρωθώ στο τι διεξήχθη εν τάχει, πριν του υποτιθέμενου πραξικοπήματος, στις 15 Ιουλίου του 1974, ώστε να ενθυμούνται οι παλαιοί, αλλά και να μαθαίνουνε οι νεότεροι, για να προβληματίζονται κυρίως. Εν τάχει εξιστορώ, εκ των προτέρων θα επιθυμούσα να σας ενημερώσω εν πολλοίς, ότι οι δικές μου πολιτικές πεποιθήσεις, ανέκαθεν υπήρξαν Εθνοκεντρικές. Εν ολίγοις υπερασπίζομαι αυτούς που επιθυμούσαν διακαώς, την κυριολεκτική και μη ευφάνταστη, Πολυπόθητη Ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα, όχι βέβαια κινούμενοι αφρόνως και επιπόλαια καιροσκοπικώς, ως ένας σύγχρονος Δούρειος Ίππος υπονομευτικά δολίως, συντασσόμενοι εξολοκλήρου με τους Ήρωες Ενωτικούς Αγωνιστές της ΕΌΚΑ του 1955-59, όπως ο Αρχηγός, ο Συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας Διγενής, ο Υπαρχηγός Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Ευαγόρας Παληκαρίδης, Μάρκος Δράκος, Στυλιανός Λένας, Κυριάκος Μάτσης και ου το καθεξής. Εν συνεχεία, στην Κύπρο από το 1971 έως το 1974, υπήρξε ένας αιματηρός διχαστικός εμφύλιος σπαραγμός διαμάχης. Επομένως η πολιτική αρμονία και ομαλότητα εξέλειπε προ πολλού, δια του αγεφύρωτου ακανθώδους χάσματος, ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν, μεταξύ των Ενωτικών, εκείνων δηλαδή που επιθυμούσαν την Ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα. Καθώς συντάσσονταν οι υποστηρικτές τους, με τον Στρατιωτικό Συνταγματάρχη Γεώργιο Γρίβα Διγενή, τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ του 1955-59, δια μέσω της νέας Οργανώσεως που δημιουργήθηκε από το 1971 της ΕΟΚΑ Β. Εν αντιθέσει, για τους βολεμένους συμφεροντολογικά καθεστωτικούς συμβιβασμένους, στείρους τοπικιστικούς δημοκράτες Κυπρίους, υπήρξε τρομοκρατική, επειδή εναντιώνονταν μαχητικώς, εναντίον του νόμιμου εκλεγμένου Προέδρου και Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ, με εμπόλεμα μέσα. Εν ολίγοις όλες τις κρατικές εξουσίες, τις είχε εναποθέσει επάνω του αυταρχικά αυθαίρετα, προφανώς με την ασπίδα της καλύψεως, του Εκκλησιαστικού ηγέτη, του μανδύα του Αρχιεπισκόπου Κύπρου ασφαλώς. Εν γένει, για αυτό άλλωστε το 1973, Κύπριοι αγανακτισμένοι δια της ανάρμοστης συμπεριφοράς του, κυρίως της ανθελληνικής, Μητροπολίτες τρεις στον αριθμό, τον καθαίρεσαν κακήν κακώς και τον τοποθέτησαν στις τάξεις του λαϊκού.
Εν προκειμένω, κινούμενος ως ένας δικτάτορας αυταρχικά Καισαρόπαπας του Βατικανού, θεωρώντας πως έχει τον πλήρες έλεγχο των πάντων, ως αλάθητο του πάπα, μη δεχόμενος αντιπολίτευση από κανέναν, θυμίζοντας εναργέστατα τυραννικά ολοκληρωτικά καθεστώτα, Σοβιετικού τύπου, με τους αναρίθμητους πολιτικούς κρατουμένους να ξεχειλίζουν πολλαπλώς, καθώς τους είχε έγκλειστούς βαναύσως, στις φυλακές του, τα απάνθρωπα κολαστήρια. Εν συνεχεία ο Αγώνας της θρυλικής και Ηρωικής Μπαρουτοκαπνισμένης ΕΟΚΑ του 1955-59, δημιουργήθηκε γι΄αυτόν εναργώς τον λόγο, της Ενώσεως της Κύπρου με την μητέρα Πατρίδα Ελλάδα, μέσω του Όρκου της Φανερωμένης, για Ένωση και μόνο Ένωση, με την Μητέρα Πατρίδα Ελλάδα, καθώς δεν πραγματοποιήθηκε, και επ΄ ουδενί λόγο, για ανεξάρτητο και αδέσμευτο ακηδεμόνευτο νησί. Εν τω μεταξύ, το 1967 ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης ο Υπουργός Συντονισμού, το δεξί χέρι του Προέδρου και Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ, αποπειράθηκε μέσω του Αλέξανδρου Παναγούλη εξ Αθηνών, καθώς δραπέτευσε από τον Ελληνικό στρατό ως φυγάς, φυγόστρατος, με τον βαθμό του Λοχαγού. Επιπροσθέτως, αυτός υπήρξε ο ηθικός αυτουργός της απόπειρας δολοφονίας, στην λεωφόρου Σουνίου, του Συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο τις 21 Απριλίου του 1967, για τους πολλούς εγκάθετους κομματικούς κηφήνες, ψευτοδημοκράτες τοις πάσι, λέγοντας τον δικτάτορα. Για εμέ ενός πολιτικού ανδρός, με τα καλά του θετικά γνωρίσματα, αλλά και τα στραβά, για την εποχή εκείνη που ομιλούμε, καθώς υπήρξε σε παρατεταμένη ένταση ο λεγόμενος ψυχρός πόλεμος, τρωτά του αρνητικά σημεία, και μη επαναστάτη. Δηλαδή δεν είναι της πρέπων, να καβαλάς αυταρχικά με το έτσι θέλω, ένα Στρατιωτικό άρμα, και να αποσπάς την εξουσία δια ιδίων όφελος, δια της αιματηρής σπάθας, συμπεριφερόμενος προς τους υπολοίπους τυραννικά, ώστε να κυβερνούν τον λαό αυταρχικά οι Στρατιωτικοί, παρακάμπτοντας την έννομη δημοκρατική οδό. Εν αντιθέσει όμως, από την άλλη, ο λαός θα πρέπει να μάθει να ψηφίζει κάποτε, με απώτερο σκοπό και γνώμονα, για το καλό της συνολικής Πατρίδας του εμείς, και όχι της ατομικής ιδιοτελέστατης συμφεροντολογικής παρτίδας του εγώ. Εν γένει, ένα παράδειγμα τρανταχτώ που θα ήθελα να σας αναφέρω, επί του θέματος, το θεωρώ πάρα πολύ εύλογο, αλλά και εύστροφο, πως περισσότερες πιθανότητες έχουν να αποχωρήσουν από τα κατεχόμενα, του ψευδοκράτους του Ντενκτάς, οι Τούρκοι του Αττίλα εισβολείς κατακτητές, παρά οι υποτιθέμενοι δικοί μας, του αμιγώς κομματικού ιδιοτελέστατου βολεμένου δημόσιου στρατού της ΕΡΤ και της κάθε ΕΡΤ, και ο νοών νοείτω.
Αγαπητοί μου φίλοι και φίλες Αναγνώστες και αναγνώστριες, στην Κύπρο ο Πρόεδρος Μακάριος ο Γ, αλλά και Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, έπαιζε το παιχνίδι του αδέσμευτου, εν ολίγοις πως δεν επιθυμούσε να Ενωθεί η Κύπρος με την Μητέρα Πατρίδα Ελλάδα, ώστε να μην ενωθεί συμμαχώντας μετέπειτα, θέλοντας και μη, με το Αμερικάνικο Συμμαχικό ΝΆΤΟ παράγοντα, άρα ταυτιζότανε πλήρως με τους ακραίους αριστερούς άθεους μπολσεβίκους, είτε τους εν ελλάδι εθνομηδενιστές, αλλά είτε και της μητρός τους Πατρίδος, Σοβιετικής Ενώσεως. Παράλληλα ως υπερβολικά φιλόδοξος και αρχομανής που υπήρξε, επί τοις ουσίας μωροφιλόδοξος, δεν δεχότανε να ενωθεί η Κύπρος με την μητέρα Πατρίδα Ελλάδα. Επειδή θα έχανε αυτομάτως, την υπερβολική συγκεντρωτική εξουσία που απολάμβανε, του επισήμως εκλεγμένου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, και θα υποβιβαζότανε θέλοντας και μη, σε έναν Τοπικό μόλις στενό Ιεράρχη, εν μέρει, μόνο Μητροπολίτη Κύπρου. Εν τω μεταξύ γι΄ αυτό και επιζητούσε εναγωνίως, πρόσθετα επιμέρους παράλογα ανταλλάγματα διαφυγής της μετριότητας του, ώστε να ικανοποιήσει την υστεροφημία του, ματαιοδοξία του εν πολλοίς, όπως ή να διορισθεί, καταταγεί, Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης ή Αντιβασιλέας στην Ελλάδα. Εκ του διαχρονικού γίγνεσθαι, τον Νοέμβριο του 1967 στην Κοφίνου της Κύπρου, λόγω αιματηρών επεισοδίων ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν, απομακρύνθηκε κατόπιν έντονης πίεσης εκ Τουρκίας, με το αιτιολογικό πως θα εισβάλει στην Κύπρο, η Ελληνική Ταξιαρχία και μη Μεραρχία, αφού αποτελούνται από μόλις 8.200 Έλληνες Στρατιώτες, που τους είχε φέρει στην Κύπρο το 1963, ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, δια της Ενώσεως Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, ο Πέτρος Γαρουφαλιάς. Τότε οι Αμερικάνοι του Πρωθυπουργού τους Τζόνσον, υποτιθέμενοι σύμμαχοι μας στο ΝΑΤΟ, τελευταία στιγμή απέτρεψαν και αποσόβησαν το μοιραίο όμως, προ το κοινό καλό, κακήν κακώς βιαίως, τον απόπλου της ένοπλης πολλαπλής Τουρκικής νηοπομπής, αφού βεβαίως το πάγιο αίτημα τους, ικανοποιήθηκε και πραγματοποιήθηκε στο έπακρον, για άμεση απομάκρυνση του Στρατηγού της ΕΟΚΑ Του Γεωργίου Γρίβα Διγενή, και εν γένει όλης της Μεραρχίας εξ Ελλάδος. Που θέλω εν γένει, να καταλήξω, ότι οι Στρατιωτικοί της Εθνικής Φρουράς και της ΕΟΚΑ Β, εμφανώς και παρασύρθηκαν από τους Αμερικανούς του ΝΑΤΟ, υποτιθέμενους συμμάχους μας, και πλήρως εντολοδόχους τους, αλλά και εξαρτώμενους και ελεγχόμενους από δαύτους, και πραγματοποίησαν το εντελώς άφρων, επιπόλαιο, υστερόβουλο και λανθασμένο εν πολλοίς πέρα έως πέρα, αλλά μη προδοτικό πραξικόπημα. Υπήρξαν αυτοί που στις 25 Νοεμβρίου του 1973, καθώς μίας εβδομάδος μετέπειτα, αργότερα, του προπαγανδιστικού αριστερού Πολυτεχνείου, των Αθηνών εξέγερσης, ανέτρεψαν τους προκατόχους τους, τις 21 Απριλίου του 1967, δια του Συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδοπούλου, και την θέση του ανέλαβε ο στείρος δικτάτορας Διοικητής της ΕΣΑ Ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, κατόπιν των εντολών και διαταγών, που ανέλαβε εξολοκλήρου, από τους εργοδότες του, του ΝΑΤΟ συμμάχους Αμερικανούς.
Διότι στον Πόλεμο τον Αραβοισραηλινό του Γιομ Κιπούρ του Οκτωβρίου του 1973, ο Συνταγματάρχης Δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, αρνήθηκε εμφανώς Εθνικά αξιοπρεπώς επανειλημμένα κινούμενος, να παράσχει τις απαραίτητες υπηρεσίες εξυπηρετήσεως του Στρατιωτικού Καθεστώτος, προς τους υποτιθέμενους συμμάχους Αμερικανούς του ΝΆΤΟ, ώστε να στρατοπεδεύσουν και να ελλιμενιστούν στην Στρατιωτική βάση της Σούδας στην Κρήτη, εξυπηρετώντας προφανώς τα συμφέροντα των Σιωνιστών Εβραίων, έναντι των Αράβων Παλαιστινίων. Μετέπειτα του έστησαν το εμφανώς εσκεμμένο παιχνίδι με το Πολυτεχνείο, ενώ τον ανέτρεψε υπονομευτικά δολίως, κατόπιν μίας μόλις εβδομάδος, μέσω του πιο έμπιστου και στενού του συνεργάτη, του Ταξιάρχου και Διοικητή της ΕΣΑ Δημητρίου Ιωαννίδη στις 25 Νοεμβρίου του 1973. Ακολούθως ο άφρων και σαφώς επιπόλαιος, οξύθυμος Δημήτριος Ιωαννίδης, πολύ περιορισμένων πολιτικών δυνατοτήτων και ικανοτήτων εν πολλοίς, κανείς δεν αντιλέγει, πως υπήρξε πολύ κατώτερος του αναμενόμενου, όπως επίσης ότι ο σύζυγος της αδελφής του, υπήρξε υψηλόβαθμος Εβραϊκής καταγωγής. Εν αντιθέσει όμως, δεν μπορώ να δεχθώ τον ισχυρισμό του προδότη, που τον καταλογίζουν, και το θεωρώ πάρα πολύ υπερβολικό και βαρύ για να τον αποδεχθώ, δια εμφανώς κομματικούς λόγους το προβάλουν ως γνωστόν. Υπενθυμίζοντας σας, πως υπήρξε ένας μάχιμος Στρατιωτικός σε όλη την Στρατιωτική του θητεία, αξιοπρεπώς κινούμενος και πάρα πολύ υψηλόβαθμος, ο οποίος τον συνόδευαν αναρίθμητα παράσημα ανδρείας, στην κηδεία του, καθώς τα αποκόμισε ανδρείως αξιοπρεπώς, στον στίβο της αιματοπότιστης μάχης, και στον Πόλεμο με τους φασίστες του Μουσολίνη των Ιταλών, αλλά και δια των εσωτερικών ανταρτών, άναρχων μπολσεβίκων κομμουνιστών συμμοριτών. Επιπροσθέτως σίγουρα μη έχοντας διορατική οξυδερκή πολιτική διπλωματία ήπια, και μετριοπαθή σώφρων να τον συνοδεύει, ο λεγόμενος αόρατος δικτάτορας. Εν τω μεταξύ, εμφανώς παρασύρθηκε και εξαπατήθηκε ως είθισται, εναργέστατα σαν μωροφιλόδοξος που υπήρξε, από τους Αμερικανούς υποτίθεται Συμμάχους μας του ΝΆΤΟ, και πλήρως εξαρτώμενους αλλά και ελεγχόμενους από αυτούς, μετέπειτα της ανατροπής τις 25 Νοεμβρίου του 1973, από δαύτον, του προκατόχου του Στρατιωτικού Συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδοπούλου.
Γι΄αυτό και άλλωστε όταν τους συνάντησε ενώπιων ενωπίω, εν βρασμώ ψυχής προφανώς, στο γραφείο του, εμφανώς έξαλλος από θυμό και οργή, κατόπιν της αναιρέσεως τους των πράξεων, δια μέσω του Πρέσβη της Αμερικής στην Ελλάδα Σίσκο, αλλά και τον Υφυπουργό των Εξωτερικών της Αμερικής Τόσκα, την ημέρα της εισβολής των Τούρκων στην νήσο Κύπρο, τότε που άνοιξαν οι ασκοί του εώλου. Εν τούτοις, εκείνες τις δραματικές πρωινές ώρες, των στιγμών, τις 20 Ιουλίου του 1974, καθώς κανείς δεν ήξερε τι γινότανε, όλοι στην κυριολεξία τα είχαν χαμένα, όλος δι΄ όλου, επιρρίπτοντας τις ευθύνες ο ένας στον άλλον, ως κατεξοχήν ευθυνόφοβοι, και δίνοντας εντολές παράλογες, μειοδοτικές αλγεινώς, πάρα πολύ κατώτεροι των ιστορικών περιστάσεων, κινούμενοι ως νάνοι. Εν μέρει, ανερυθριάστως κυνικώς, δήλωναν προς τους έντρομους και πανικόβλητους υφισταμένους τους στρατιωτικούς, να κρατούν την επιμέρους ψυχραιμία τους, για αυτοσυγκράτηση, ότι δήθεν οι Τούρκοι κάνουν ασκήσεις, και να μην τους ενοχλούν διόλου, ώστε να μην τους εξαγριώνουν. Επειδή θεωρούσαν θέμα χρόνου μόνο, να αποχωρήσουν μετέπειτα, βέβαια έτσι τους σύμφερε και έτσι τους εξυπηρετούσε και βόλευε, να τα βλέπουν μη αντικρίζοντας την ωμή και κυνική σκληρή αλήθεια, άλλωστε αυτοί θεωρούνταν οι υπαίτιοι, ως υποτονικά φοβικοί και αδρανείς που υπήρξαν, αλλά και έντρομοι πανικόβλητοι, καθώς δεν περίμεναν αυτήν την επιθετική πολεμική αντίδραση της Τουρκίας. Ως εκ τούτου, οι σαφώς πάτρωνες τους, Νατοϊκοί σύμμαχοι τους Αμερικανοί, τους διαβεβαίωναν εκ των προτέρων πολλαπλώς, πως θα τους συγκρατούσανε κατόπιν του πραξικοπήματος, όπως έπραξαν το 1967 στην υπόθεση της Κοφίνου, αλλά εις μάτην. Τότε αγανακτισμένος τους απεύθυνε τον λόγο λέγοντας τους, ο δικτάτορας πραξικοπηματίας Ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, Μας εξαπατήσατε, και τώρα θα πάμε σε πόλεμο, κηρύσσοντας την επιστράτευση ως απονενοημένο διάβημα προφανώς, όπως αποδείχθηκε μετέπειτα αποκαρδιωτικά, για την λεγόμενη τιμή των όπλων. Εν συνεχεία όμως, αρνήθηκαν να υπακούσουν στις εντολές του, διαταγές μετέπειτα, προφανώς στασίασαν, οι υψηλόβαθμοι πρώην συνεργάτες του, που είχαν συμφωνήσει εκ των προτέρων, στην ανατροπή του Προέδρου και Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ, Υψηλόβαθμοι Στρατιωτικοί της Αεροπορίας ο Πτέραρχος Αλέξανδρος Παπανικολάου, των ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγός Γρηγόρης Μπονάνος, του Στρατού Ξηράς Αντιστράτηγος Ανδρέας Γαλατσανός, και της Θαλάσσης ο Αντιναύαρχος Πέτρος Αραπάκης.
Εν προκειμένω με το αιτιολογικό πως, η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη ακόμη, αυτήν την στιγμή, να έρθει σε ένοπλη σύγκρουση αντιπαράθεσης, με την Τουρκία, διαχωρίζοντας κατάφορα την θέση της Ελλάδος, από την Κύπρο αλγεινώς. Εν ολίγοις άφηναν εντελώς την Κύπρο στην μοίρα της, ξεκρέμαστη, ολομόναχη και μετέωρη, ανυπεράσπιστη και απροστάτευτη εν πολλοίς, να ανταπεξέλθει με τις πενιχρότατες ελάχιστες κατακερματισμένες δυνάμεις της, στον πανίσχυρο και άρτια εξοπλισμένο πολλαπλώς, Τούρκο εισβολέα κατακτητή-καταπατητή, αποστολή αυτοκτονίας δηλαδή. Εν τέλει, διχασμένη διαιρετικώς, σε Ενωτικούς υπερφίαλα, της Παραστρατιωτικής Οργάνωσης της ΕΟΚΑ Β, αλλά και σε καθεστωτικούς πλήρως συμβιβασμένους, αμιγώς Τοπικιστικούς συντηρητικούς συμφεροντολογικούς, ανθενωτικούς Μακαριακούς. Εν κατακλείδι, παρόλο που την άναψαν αυτή την φωτιά, με την ανατροπή του Μακαρίου του Γ, καθώς όσο ήταν αυτός στην εξουσία, έπαιζε ηθελημένα προφανώς, τον ρόλο του μπαλαντέρ, με όλους καλά ως γεφυροποιός, αρκεί να μην προκαλέσουν τους Τούρκους, καθώς βρίσκονταν γεωγραφικώς, μόλις σε απόσταση αναπνοής από δαύτην. Δηλαδή όλοι οι συμφεροντολογικά ιδιοτελώς κινούμενοι, βολεμένοι του τοπικιστικού Κυπριακού καθεστώτος, τον επιθυμούσαν διακαώς, διότι απέφευγαν προφανώς τον πόλεμο, και οι Έλληνες της Κύπρου ως πλειοψηφία, αλλά και οι Τουρκοκύπριοι, εκτός βεβαίως, των πολύ ένθερμων, και ασυμβίβαστων στελεχών, δια των Εθνικών τους φρονημάτων της ΕΟΚΑ Β. Γι΄αυτό και άλλωστε τους είχε μονίμως στο περιθώριο απομονωμένους, κλεισμένους στα μπουντρούμια των φυλακών, ως πολιτικούς κρατούμενος, τις κεφαλές τους, αποκαλώντας τους τρομοκράτες, εκτός κάποιων πολύ μεμονωμένων και περιορισμένων, που όμως όπως αποδείχθηκε μετέπειτα, του προξένησαν την ζημιά. Επομένως, πόσο μπορούσε μόνη της, με ελάχιστη και πενιχρότατη βοήθεια από την Ελλάδα, δια μέσω της εκεί, ηρωικής μπαρουτοκαπνισμένης ΕΛΔΥΚ, αλλά και της Α Μοίρας Καταδρομών, που προστέθηκε μετέπειτα ανορθόδοξα, δια μέσων των Αεροπλάνων Τύπου Νοράτλας, καθώς μεταφέρθηκαν από την Κρήτη. Εκ νέου, να υπερασπισθεί αξιοπρεπώς, χωρίς οργανωμένη στρατιωτική υποστήριξη βοήθειας, από την μητέρα Πατρίδα Ελλάδα; Όσον αφορά τον Πρόεδρο και Αρχιεπίσκοπο Μακάριο τον Γ, υπήρξε πολύ κατώτερος του αναμενόμενου, σε όλους μα όλους τους τομείς, που αναμείχθηκε, ιδίως όταν έστειλε την κατάπτυστη επιστολή διαμαρτυρίας, καθώς έριξε λάδι στην φωτιά του αδιεξόδου ως είθισται, στον Πρόεδρο του Στρατιωτικού Καθεστώτος, προς στον Φαίδων Γκιζίκη, στις 2 Ιουλίου του 1974.
Εν προκειμένω, δηλώνοντας ευθαρσώς ανερυθρίαστα, να απομακρυνθούνε άμεσα κακήν κακώς, ως ανεπιθύμητοι, οι Έλληνες Στρατιωτικοί που επανδρώνουν την Εθνική Φρουρά, ως υποστηρικτές της Τρομοκρατικής οργανώσεως της ΕΟΚΑ Β. Παράλληλα μείωνε την Στρατιωτική Θητεία αφρόνως μειοδοτικώς, μη διαβλέποντας τους επικείμενους κινδύνους που διέρχονταν, επαφίονταν και ελλόχευαν, από την απόφαση του αυτή. Εν τω μεταξύ, μόνο και μόνο, για να συνεχίσει ως ακραιφνώς καιροσκόπος που υπήρξε, να κάθεται και να απολαμβάνει την γλυκιά καρέκλα της καθεστωτικής εξουσίας, κατά 10 ολόκληρους μήνες παρακαλώ, από 24 σε 14, αφήνοντας εν ολίγοις απροστάτευτη την νήσο και αποστρατικοποιημένη, εντελώς επιπόλαια κινούμενος. Εκ νέου, εκτός βεβαίως του δικού του, του στρατιωτικού αμιγώς τοπικιστικού Εφεδρικού σώματος, δια μέσω του επικεφαλής τους Ταγματάρχη Πανταζή, που τους εξόπλισε πολλαπλώς, για να τον περιφρουρούν, έναντι της παραστρατιωτικής οργανώσεως της ΕΟΚΑ Β, για δαύτους βεβαίως, κατά την δική τους ορολογία, για την ιστορία, τον Πατέρα του εν λόγω επικεφαλής του, οι Αγωνιστές της ΕΟΚΑ του 1955-59 αυτούς δηλαδή που τους αναγνωρίζουν όλοι καθολικώς, εκτός των πολύ ακραίων ακροαριστερών ανθελλήνων μπολσεβίκων, οι βολεμένοι συμφεροντολογικά Κύπριοι, τον δολοφόνησαν ως προδότη και ο νοών νοείτω. Εν συνεχεία το κύκνειο άσμα του, υπήρξε και στάθηκε ανεπιφύλακτα αλγεινώς, στις 19 Ιουλίου του 1974, μία ημέρα πριν την επάρατη εισβολή, καθώς ομιλούσε ανερυθρίαστα αφρόνως κυνικώς, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη. Ενώ στο λόγο έκτρωμα που απεύθυνε, εκλιπαρούσε γονυπετής, και προέτρεπε τις εγγυήτριες δυνάμεις, δηλαδή την Τουρκία και την Αγγλία, δια μέσω της Συνθήκης Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959, να αποκαταστήσουν άμεσα την Κυπριακή Δημοκρατία, που διασαλεύθηκε από την κατοχή και εισβολή της χούντας των Αθηνών, δια μέσω της τρομοκρατικής και παραστρατιωτικής οργανώσεως της ΕΟΚΑ Β. Εν τέλει οι Τούρκοι προτίμησαν να μην μιλήσουν διόλου, και παραχώρησαν την θέση τους, στον Μακάριο τον Γ, ως τον καλύτερο εκπρόσωπο τους, τον θιγμένο Πρόεδρο, που έχασε την εξουσία της καρέκλας, φιλοδοξίας δυστυχώς. Εν αντιθέσει, και την επόμενη εισήλθαν στην Κύπρο με το αντεπιχείρημα της ειρηνικής τους καθόδου, δια μέσω της ανθελληνικής ομιλίας του Μακαρίου του Γ, μαζί με τους συνεργάτες τους, τους μισέλληνες Εγγλέζους. Εν τω μεταξύ, όχι για να αποκαταστήσουν βέβαια την διασαλευόμενη Κυπριακή Δημοκρατία, που διασαλεύθηκε από την χούντα των Αθηνών, κατά τα λεγόμενα του θιγμένου Μακαρίου του Γ, αλλά για να διχοτομήσουν το νησί αιματοπότιστα περαιτέρω, και στο πέρασμα τους να αφήσουν κρανίου τόπο. Εν κατακλείδι, τεράστιο μερίδιο ευθύνης, για την κατάντια της Κύπρου, και την τραγωδία της εν πολλοίς, καθώς της σήμερον, οι νέοι Κύπριοι ως κατεξοχήν ανιστόρητοι και παραχαράκτες δημαγωγοί, δημιούργησαν δυστυχώς αφρόνως, μία ψευδεπίγραφη στείρα στενότατη τοπικιστική συνείδηση αντιλήψεως και νοοτροπίας, αμιγώς Κυπριακή.
Εν συνεχεία, απεμπολώντας πλήρως, το διαχρονικό Πατροπαράδοτο Ελληνικό τους φρόνημα, αλλά και δικαίωμα, φέρει ο Πρόεδρος και Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ. Εν γένει, πολύ κατώτερος του αναμενόμενου αλγεινώς, ώστε να βρίσκεται σε μία τόσο νευραλγική και συνάμα καθοριστική θέση, για όσους βέβαια γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, και ασφαλώς δεν φείδονται φοβούμενοι λόγου. Παράλληλα όσοι τον υπερασπίζονται ακόμη, συμπεριφέρονται ιδιοτελώς κομματικώς ως είθισται διχαστικώς, αποκρύπτοντας την αλήθεια σκοπίμως, τοποθετώντας στην πρώτη ζυγαριά των προτεραιοτήτων τους, τις κομματικές τους βλέψεις και επιδιώξεις, και μετέπειτα τις εθνικές. Όπως επίσης και Ταξίαρχος Δικτάτορας Δημήτριος Ιωαννίδης, υπήρξε πάρα πολύ λίγος για τον βαθμό και την θέση που κατείχε, εν γένει, συνυπεύθυνοι των παθών και οι δύο αμφότεροι κάκιστα. Διότι εμφανώς τις δικές τους παράφρων προσωπικές διαμάχες, των ευθυνών και αψιμαχιών τους, ένθεν εκείθεν, εκατέρωθεν, τις πλήρωσε ο απλός ανυπεράσπιστος Ελληνικός λαός της Κύπρου, που έχασε ερήμην του και άθελα του, εν μία νυκτί τα σπίτια του, ως πρόσφυγας κινούμενος, αλλά και την ίδια του την ζωή δυστυχώς. Συνεπικουρούμενοι μετέπειτα και τραγικοί μειοδότες, οι ψευτοδημοκράτες τοις πάσι, βολεμένοι συμφεροντολογικά τζάκια, εγκαθιστώντας την υποτιθέμενη δημοκρατία τους, επάνω στα συντρίμμια και αποκαϊδια της Κύπρου. Εν δυνάμει παλαιοκομματικοί, που ανέλαβαν δια του Πρεσβύτερου και ασφαλώς προκλητικά προβεβλημένου μονομερώς, υποτιθέμενου Εθνάρχη, Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ευάγγελου Αβέρωφ Τοσίτσα, Γεωργίου Μαύρου, ως την Κυβέρνηση της Εθνικής Ενότητας, που όμως εν αντιθέσει, δήλωσαν ανερυθρίαστα κυνικώς, εν καιρώ πολέμου, ότι η Κύπρος κείταιν μακράν, αφήνοντας την αβοήθητη στην τύχη της, για δεύτερη φορά αμφοτέρων και ο νοών νοείτω. Για την ιστορία σας αναφέρω, επί Στρατιωτικού καθεστώτος, 20 μέχρι 22 Ιουλίου, την περίοδο της υποτιθέμενης δημοκρατικής Ελλαδικής εκεχειρίας, και εν γένει αυτοσυγκρατήσεως και τα όπλα δεσμευμένα, από το 37% εν συνόλω, της κατοχής του ψευδοκράτους που κατέχουν οι Τούρκοι, μόλις το 3% κατέκτησαν και αυτό σπασμωδικά όχι συμπαγή. Εν αντιθέσει, το υπόλοιπο, το ανέκτησαν εμφανώς φοβικά, αδιαφόρως και υποτονικά κινούμενα, μέσω της υποτιθέμενης Δημοκρατικής Ελλαδικής Εκεχειρίας και της Κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητας, αλλά και του Αττίλα 2, στις 14 Αυγούστου. Εν τέλει, λυπάμαι πραγματικά για όλους και όλα, και ευελπιστώ κάποτε, τα κάδρα από τις υποτιθέμενες πολιτικές ιερές αγελάδες, να αποκαθηλωθούν άμεσα, και την θέση τους να πάρουν οι πραγματικοί ηγέτες και Ήρωες της Κύπρου. Εν κατακλείδι, τα απαγορευμένα αξιοπρεπέστατα Πρότυπα, αυτοί που άφησαν την τελευταία τους ικμάδα, θυσιάζοντας την ίδια τους την ζωή, στο ένδοξο πεδίο της τιμής και του καθήκοντος, δια της αυταπαρνήσεως της ακεραιότητας, καθώς υπάρχουν αναριθμήτως, αλλά δυστυχώς κανείς δεν τους προβάλει προωθώντας τους, και αναδείχθηκαν αξιοπρεπώς θαρρετά Ελληνικά μαχητικώς σθεναρώς, μέσω των ερειπίων και συντριμμιών της Κύπρου, αποκρύπτοντας τους, δια των πολιτικών τους ιδιοτελέστατων σκοπιμοτήτων τοις πάσι. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΠΆΝΤΑ ΤΙΜΏ.
Πέτα την ανθρωπιά σου και από τον αφέντη πιάσου και όταν σε φτύσει αυτός να κάθεσαι σκυφτός και θα έχεις τα πρωτεία στην σάπια πολιτεία-κοινωνία.
Λέμε δυνατά αυτά που οι άλλοι ψιθυρίζουν.
Ο λάτρης της Ελληνικής ιστορίας ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων.
