Στη …Χάγη και στη φέξη!
του Δρος. Δημήτρη Ρομποτή*
Χωρίς αμφιβολία τις προηγούμενες μέρες η πτωχή πλην τιμία Ελλάς κατήγαγε μία ακόμη νίκη στον ακήρυχτο πόλεμο με την Τουρκία. Η πρώτη ήταν τον Φεβρουάριο στον Εβρο. Οσο …κώλο κι’αν έδωσε η Μέρκελ, ό,τι κι’αν είπαν οι Αμερικανοί ήταν η ταχεία και έξυπνη ανάπτυξη των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων που έκανε την Τουρκία να μην προχωρήση σε έρευνες εντός της μη ανακηρυχθείσης ελληνικής ΑΟΖ. Αυτή τη νίκη δικαιούται να πιστωθή εκ νέου και η ελληνική κυβέρνηση και δεν το λέω αυτό για να χαϊδέψω αυτιά, αλλά επειδή πρέπει να αποδίδωμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Κι’άλλη κυβέρνηση να ήταν στη θέση της αν είχε κάνει το ίδιο, τα ίδια θα έλεγα. Υπάρχει ωστόσο μία σκιά την οποία η κυβέρνηση οφείλει να παραμερίση το ταχύτερο. Οι Τούρκοι είπαν ότι συμφωνήθηκε, κατά κάποιο τρόπο και προκειμένου να κάνουν πίσω, ότι τόσο η Αθήνα όσο και η Αγκυρα δεν θα προχωρήσουν σε έρευνες για έναν μήνα έστω. Εάν αυτό ισχύη, τότε δεν πρόκειται για γίνη της Ελλάδος, αλλά της Τουρκίας! Προκειμένου λοιπόν να διαλυθούν οι παρεξηγήσεις, η Αθήνα πρέπει να προχωρήση στην αδειοδότηση και γιατί όχι απαρχή των ερευνών στα οικόπεδα νοτίου της Κρήτης, τα οποία δεν αμφισβητούνται, επισήμως τουλάχιστον, από κανέναν! Και είναι ακριβώς αυτό που δεν θέλει η Τουρκία γιατί τα εκεί κοιτάσματα εφόσον τύχουν εκμεταλλεύσεως, θα άρουν την Ελλάδα από τον κατάλογο των πτωχών και τιμίων χωρών στη θέση των πλουσίων κρατών με πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες επιρροής και πολιτικών διευκολύνσεων. Μ’άλλα λόγια η χώρα θα κάνη άλμα προς τα εμπρός και οι δυνατότητες θα είναι απεριόριστες εφόσον κινηθή σωστά και με στρατηγική. Εάν γίνη κάτι τέτοιο, ανατρέπονται άρδην και οι εις βάρος μας ισορροπίες σε σχέση με την Τουρκία. Μια τοπική οικονομική υπερδύναμη είναι αυτό που η Αγκυρα φοβάται περισσότερο, πόσο μάλλον που ή ίδια θα είναι απέξω και με χίλια δυο προβλήματα στον οικονομικό τομέα, αποτέλεσμα της ύφεσης που έφερε η υπερανάπτυξη. Επαναλαμβάνω, πρέπει η Ελλάς το ταχύτερο να προχωρήση στα κοιτάσματα νοτίου της Κρήτης και στο Ιόνιο. Ας αφήσουμε το Αιγαίο για αργότερα, μας συμφέρει να κερδίσουμε χρόνο, εφόσον δεν κάνουμε παραχωρήσεις στην κυριαρχία μας.
Οσον αφορά τώρα στην υποτιθέμενη προσφυγή ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, και εκεί χρειάζεται προσοχή και οπωσδήποτε πρέπει να πάμε με “μαξιμαλιστικές” θέσεις εφόσον μας καλύπτει πλήρως το διεθνές δίκαιο. Εάν το δικαστήριο αποφασίση περιορισμένη επήρεια σε κάποια νησιά του ευρύτερου Αιγαίου, so be it! Αλί και τρισαλί όμως αν πάμε σε διάλογο ή σε δίκη με αυτό ως δεδομένο! Τότε θα χάσουμε πολύ περισσότερα και καλά θα πάθουμε! Τώρα, για να φτάσουμε στη Χάγη κάποτε θα πρέπη να συνταχθή συνυποσχετικό με την Τουρκία και προκειμένου να καταλήξουμε σ’αυτό πάλι θα πρέπη να γίνη διάλογος μεταξύ των δύο πλευρών. Κανένα πρόβλημα, εφόσον ο διάλογος αφορά στην ΑΟΖ και μόνο, όχι στο πακέτο που προβάλει η Αγκυρα. Εάν επιμείνη σ’αυτό, είναι απαραίτητο η Ελλάς, στα πλαίσια των ανεπίσημων επαφών, να εγείρη δικά της θέματα ώστε κι’αν επισημοποιηθή ο διάλογος να διεκδικούμε κι’όχι μόνο να αμυνόμαστε για τα δικά μας. Τα νησάκια και οι βραχονησίδες τρία μίλια από τις τουρκικές ακτές είναι μια καλή αρχή. Αυτά σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάννης είναι δικά μας, άσχετα αν έχουμε αφήσει την κυριαρχία στην Τουρκία. Αυτονομία της Ιμβρου, ένα ακόμη μεγάλο θέμα. Αποζημιώσεις στους εκδιωχθέντες Ρωμιούς Κωνσταντινούπολης και Σμύρνης είναι εκ των ουκ άνευ και με τον νέο νόμο που πέρασε ο Ερντογάν για τα Βακούφια ανοίγεται ο δρόμος των διεκδικήσεων κι’από πλευράς Οικουμενικού Πατριαρχείου. Και φυσικά οι ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι του Πόντου οι οποίοι καταπιέζονται έως την σήμερον. Οι ειδικοί μπορούν να βρουν κι΄άλλα, αυτοί ξέρουν. Μόνο έτσι μπορεί να γίνη διάλογος.
Στο σημείο αυτό να πω κάτι και προς τους αφελείς, κατά τη γνώμη μου, Ελληνες που κόπτονται για το πιθανό “κλείσιμο” της Τουρκίας εάν η Ελλάς επεκτείνη σε δώδεκα μίλια τα χωρικά της ύδατα και τα νησιά λάβουν πλήρη ΑΟΖ – δεν θεωρώ προδότη ή μειοδότη οποιονδήποτε έχει οποιαδήποτε άποψη στα εθνικά θέματα, ίσα ίσα που επιβάλλεται η παρουσίαση και προβολή τους διότι εμπλουτίζεται ο εσωτερικός διάλογος και ενδέχεται να αποφευχθούν ολέθρια λάθη, όπως ήταν η Μικρασιατική Καταστροφή. Η Τουρκία είναι μια ηπειρωτική όχι θαλάσσια χώρα, καταλαμβάνει όλο το μακρυνάρι της Μικράς Ασίας. Τη γεωγραφία δεν τη φτιάξαμε εμείς. Η Ελλάς είναι θαλασσινή χώρα, έχει τεράστειο εύρος ακτών και αμέτρητα νησιά. Με τη λογική των Τούρκων που ζητούν θάλασσα πέρα από τα όριά τους και η Ελλάς μπορεί να απαιτήση έδαφος της Μικράς Ασίας γιατί έχει πολύ μικρότερο ηπειρωτικό όγκο. Η διεκδίκηση της Τουρκίας για το μισό Αιγαίο είναι χιτλερικής υφής και εδράζεται στην ολέθρια θεωρία περί “ζωτικού χώρου” που ο κόσμος πλήρωσε πανάκριβα. Ούτε είναι πρόβλημα της Ελλάδος ο υπερπληθυσμός της Τουρκίας που κοπανάνε σε κάθε περίπτωση. Ας κάνουν λιγότερα παιδιά, δεν θα πληρώσουμε εμείς τη δική τους ανευθυνότητα. Ο Ατατούρκ, κάνοντας πρωτεύουσα την Αγκυρα, διείδε τη μελλοντική ανάπτυξη της Τουρκίας μέσα από τον εδαφικό της όγκο, όπως και έγινε. Αν θέλουν περισσότερα νερά έχουν τη Μαύρη Θάλασσα. Σε καμμία περίπτωση δεν θα πρέπη να αισθανόμαστε ενοχές για τα αποτελέσματα της γεωγραφίας, καθότι δεν φέρουμε την παραμικρή ευθύνη. Αυτοί πήραν στεριά και εμείς θάλασσα…
(Εάν δεν επιθυμήτε να λαμβάνετε το πόνημά μου, παρακαλώ ενημερώστε με και θα σας αφαιρέσω από τη λίστα.)
*Ο Δρ. Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει πολιτικός μηχανικός/οδοντίατρος με ειδίκευση στις …γέφυρες και έδρα τη Νέα Υόρκη. Είναι δε τελειόφοιτος …Δικτατορικού, αλλά δεν έχει λάβει πτυχίο για οικονομικούς λόγους, από τη Μεγάλη του Γένους …Χολή!
ΥΓ: 1) Τα πανηγύρια είναι υπαρξιακό θέμα για τους Ελληνες, αφού είμαστε για τα πανηγύρια!
2) Η καταστροφή στο Μάτι έγινε γιατί έπνεε …Δούρειος άνεμος!
3) Να περιμένουμε …προβοκάτσικα σε βραχονησίδες!
4) Η ψυχή, όπως και η κουράδα, άμα έχει μαλακώσει βγαίνει πιο εύκολα…
5) Κρίσις στο Αιγαίο: μηδένα προ του τέλους …μαρκάριζε!
