Γι’ αυτό η Αίγυπτος πρέπει να πει «ΝΑΙ» στην Ελλάδα – H Τουρκία την περικυκλώνει (ΒΙΝΤΕΟ)

Το σχέδιο της Άγκυρας…
Η σύμπλευση της Αιγύπτου με τον “δυτικό άξονα” της Ανατολικής Μεσογείου, δηλαδή την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, δείχνει μονόδρομος για την Αίγυπτο, προκειμένου να αμυνθεί απέναντι στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, η οποία στοχεύει στο να γίνει υπερδύναμη.

Οι σχέσεις Αιγύπτου-Ισραήλ είναι αδιατάραχτες μετά το 1973 αφού οι Αιγύπτιοι ανέκτησαν την χερσόνησο του Σινά μετά την ήττα τους γύρω από την διώρυγα του Σουέζ. Από τότε μέχρι σήμερα η Αίγυπτος δεν έχει σκοπό την στρατιωτική αντιπαράθεση με το Ισραήλ, με το Ισραήλ να θέλει μία Αίγυπτο φιλικά προσκείμενη προς το ίδιο καθώς έχει να αντιμετωπίσει άλλους επίφοβους αντιπάλους του στον Λίβανο και την Συρία, ενώ μετά τα γεγονότα του 2012 με το επεισόδιο με το Mavi Marmara και τη διάρρηξη των Τουρκο-ισραηλινών σχέσεων, το Ισραήλ είχε πλέον αντίπαλο και την Τουρκία.

Ταυτόχρονα, η Αραβική Άνοιξη ενώ βόλευε το Ισραήλ όσον αφορά τα γεγονότα στην Συρία, δεν τη βόλευε με την Αίγυπτο όπου οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι πήραν τότε την εξουσία. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, όντας πιο φανατικοί και άρα αντι-ισραηλινοί, είχαν και την υποστήριξη των Τούρκων για την ολική επικράτησή τους. Η αλλαγή ηγεσίας στην Αίγυπτο το 2013 με την ανάληψη της εξουσίας μετά από πραξικόπημα του Αλ- Σίσι, ξαναέβαλε την Αίγυπτο στον άξονα της “κανονικότητας” αν και εσωτερικά υπήρξαν και συνεχίζουν να υπάρχουν προβλήματα με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, τους οποίους θέλει κυρίαρχους η Άγκυρα στην Λιβύη, με την οποία συνορεύει η Χώρα του Νείλου.

Η Τουρκία, καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των αλλαγών στην Αίγυπτο, επέκτεινε την πολιτική της στην Μέση Ανατολή αλλά και στην Αφρική. Το Ισραήλ προσπάθησε να εξασφαλιστεί με την Αίγυπτο αλλά οι Τούρκοι κινήθηκαν και στην υπόλοιπη αφρικανική Ήπειρο. Η πολιτική Σίσι από τότε ήταν κατά των τουρκικών επιδιώξεων και τα τελευταία 2 χρόνια η Αίγυπτος έχει δεθεί στο άρμα των δυτικών κρατών της περιοχής περισσότερο από ποτέ.

Οι Τούρκοι συνέχισαν την στήριξη της δικής τους παράταξης στην Λιβύη, η οποία παρέδωσε γη και ύδωρ στην Τουρκία για να διατηρήσει την  εξουσία της στην βορειοαφρικανική χώρα ενώ κινήθηκε και στην Αιθιοπία χρηματοδοτώντας το φράγμα του Νείλου στο οποίο αντιτίθεται η Αίγυπτος καθώς θεωρεί ότι οι Αιθίοπες θα το χρησιμοποιήσουν μελλοντικά ως μοχλό πίεσης. Και ποιος θα καθορίζει τον μοχλό; Φυσικά, η Τουρκία της οποίας οι κατασκευαστικές εμπλέκονται στο πρόγραμμα.

Εκτός της Αιθιοπίας, η Τουρκία έχει επεκταθεί και στη Σομαλία όπου εκεί λειτουργεί ήδη μία βάση της στην οποία εκπαιδεύει στελέχη του Σομαλέζικου Στρατού ενώ με αυτό τον τρόπο έχει αποκτήσει μόνιμη πρόσβαση στην περιοχή δίπλα στον κόλπο του Άντεν. Η όποια επιμονή στη μεταφορά στην Ελλάδα, Σομαλών λαθρομεταναστών, μπορεί να εκληφθεί ως μία ακόμα ενέργεια που απορρέει από την συνολική της εμπλοκή στην ταραχώδη αφρικανική χώρα.

Στο Σουδάν το οποίο γνωρίζει την διάσπαση σε Σουδάν και Νότιο Σουδάν, η Τουρκία έχει ενεργό ρόλο προσπαθώντας να εισχωρήσει οικονομικά με τις κατασκευαστικές της εταιρείες ενώ έχει εμπλακεί και στην αξιοποίηση ενός παλαιότερου παραμελημένου λιμένα στην Ερυθρά Θάλασσα. Το λιμάνι αυτό έκανε την Αίγυπτο να αντιδράσει καθώς η Αιγυπτιακή ηγεσία αντιλαμβάνεται ότι στο συγκεκριμένο λιμάνι είναι πολύ πιθανό να εμφανιστεί μία Τουρκική ναυτική βάση με δυνατότητες φιλοξενίας πλοίων και πυραυλικών συστημάτων. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία επεκτείνει την επιρροή της εντός της Ερυθράς Θάλασσας με την ύπαρξη μόνιμων βάσεων, σε κράτη τα οποία στηρίζει οικονομικά με τα ανάλογα ανταλλάγματα.

Το κόλπο της Τουρκίας κατά της Αιγύπτου φυσικά δεν τελειώνει εδώ αλλά συνεχίζεται με την περίπτωση της Λιβύης η οποία εκτός των πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που κατέχει, έχει και μεγάλο όγκο κατασκευαστικού έργου να δώσει στις τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες, αφού η χώρα θα χρειαστεί ανοικοδόμηση μετά από πολλά χρόνια εμφυλίου πολέμου. Η κυβέρνηση Σάρατζ δρα ήδη όπως μία κυβέρνηση προτεκτοράτου έχοντας ήδη πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του αφέντη της. Η συνεχής υποστήριξη της Τουρκίας με υλικό και άντρες καθώς επίσης και η χαλαρή στάση της Ιταλίας στο Λιβυκό ζήτημα, έδωσαν πάτημα στην Τουρκία να επιχειρήσει να καταλάβει εμμέσως όλη την Λιβύη και να στήσει ένα κράτος πλήρως ελεγχόμενο από την Μουσουλμανική Αδελφότητα δίπλα στην Αίγυπτο. Η Αιγυπτιακή ηγεσία βλέπει τον εσωτερικό της εχθρό να κερδίζει έδαφος με τουρκική υποστήριξη στην γειτονική της χώρα αλλά δεν είναι ακόμα πρόθυμη να εμπλακεί σε ανοιχτή σύρραξη στην περιοχή και αποζητά την εξεύρεση πολιτικής λύσης, η οποία θα δημιουργήσει ένα κράτος-ανάχωμα απέναντι στην Τουρκία και την Μουσουλμανική Αδελφότητα, στην Ανατολική Λιβύη.

Η Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι οι επιδιώξεις της δε θα γίνουν πραγματικότητα όσο ο Χαφτάρ ελέγχει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και αμφιταλαντεύεται στο αν πρέπει να προχωρήσει στην προσπάθεια κατάληψης της Σύρτης και αμέσως μετά των περιοχών με τα κοιτάσματα και τους αγωγούς μεταφοράς, ή αν θα πρέπει να σταματήσει εμπρός στην Αιγυπτιακή απειλή της εισβολής στη Λιβύη.

Γενικά ο Ερντογάν και οι συν αυτώ, έχουν συνηθίσει να μην έρχονται τελευταία αντιμέτωποι με σοβαρή αντίσταση στις επιχειρήσεις τους. Οι Κούρδοι του ΠΚΚ σε Νοτιοανατολική Τουρκία και Ιράκ μαζί με τους Κούρδους της Βόρειας Συρίας δεν υπήρξαν ποτέ φόβητρο στρατιωτικά για την Τουρκία και γι αυτό ο Τουρκικός Στρατός έχει την κατάσταση υπό έλεγχο. Στην Λιβύη χρειάστηκε η μεταφορά υλικού, κυρίως UCAV, ειδικών δυνάμεων και εκπαιδευτών για αν γίνει η δουλειά και ακόμα και τώρα, θεωρούν ότι αργά η γρήγορα θα βρούν το παράθυρο ευκαιρίας για να καταλάβουν και την Ανατολική Λιβύη.

Η μόνη φορά που οι Τούρκοι αντιμετώπισαν αντίσταση ήταν τον περασμένο Μάρτιο στη Συρία όπου οι απώλειες του Τουρκικού Στρατού από τη Ρωσική αεροπορία, την Συριακή και τον Συριακό Στρατό σε άνδρες και μέσα ήταν αρκετά μεγάλες και διαταράχθηκε εσωτερικά η αίσθηση της Τουρκίας που είναι δυνατή και καταλαμβάνει έδαφος. Δεν θέλουν να επαναληφθεί κάτι ανάλογο στη Λιβύη καθώς τυχόν εμπλοκή του Αιγυπτιακού Στρατού θα σημάνει τη σάρωση των μισθοφόρων της Τουρκίας σε μικρό χρονικό διάστημα εκτός αν η Τουρκία μεταφέρει στη Λιβύη δύναμη άνω των 30.000 ανδρών μαζί με όλα τα μέσα και υλικά που απαιτούνται, για να σταματήσει την Αιγυπτιακή προέλαση.

Αν η Αίγυπτος κινηθεί ανοιχτά κατά της Τουρκίας στη Λιβύη, τότε θα ανοίξει η όρεξη και θα κινηθεί και κατά και άλλων τουρκικών συμφερόντων στις χώρες που προαναφέραμε.

Ωστόσο, για αρχή ας αποδεχτεί την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ελλάδα, η οποία θα σταθεί εμπόδιο στο τουρκολιβυκό μνημόνιο.

loading...