Απάντηση στον Αναστασιάδη και στους ομοίους του.

Αναστασιάδης: «Το τέλος του Κυπριακού Ελληνισμού αν χρησιμοποιήσουμε όπλα».
«Πόλεμος ένδοξος, ειρήνης αισχράς, αιρετώτερος»
(Ο ένδοξος πόλεμος είναι προτιμώτερος από την ντροπιαστική ειρήνη)
Με αυτή τη φράση κεραυνοβολεί και συντρίβει ο Δημοσθένης (384-322 π. Χ.), τους πάσης φύσεως δειλούς και ριψάσπιδες «Αναστασιάδηδες», που έχουν το θράσος να στέλνουν μηνύματα ηττοπαθείας κα ραγιαδισμού. Δυστυχώς γι’ αυτούς είναι αδύνατον να εγερθούν έστω και μικρά ψήγματα Ελληνικής συνειδήσεως, ανδρείας, τιμής και υπερηφανείας στις γεμάτες απληστία αλλά και φοβικά σύνδρομα άψυχες ψυχές τους και γι’ αυτό είναι καταδικασμένοι να «στολίσουν» τις πιο μαύρες σελίδες της Ιστορίας μας, αν δεν αφανιστούν τελείως απ’ αυτήν.
Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και οι άλλοι …
Αυτοί, που οι ψυχές τους πάλλονται από Ελλάδα, που αντρειώθηκαν και μέστωσαν γιατί ποτίστηκαν με Λεωνίδα και Θερμοπύλες, με Μιλτιάδη και Μαραθώνα, με Θεμιστοκλή και Σαλαμίνα, με Κίμωνα που «και νεκρός ενίκα» στην Σαλαμίνα της Κύπρου.
Αυτοί, που ακούνε τους Σπαρτιάτες να ρωτούν για τον εχθρό : «ού πόσοι, αλλά πού;».
Αυτοί, που η ευχή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού «Χριστός και ψυχή σας χρειάζεται για να νικήσετε» και ο υπέρτατος σκοπός της Εθνεγερσίας του 1821 «για Του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία» χαράχτηκαν ανεξίτηλα μέσα τους.
Αυτοί, που το έπος των Ελλήνων του ’40 δονεί ακατάπαυστα τις καρδιές τους.
Αυτοί, που νοιώθουν βαθειά στην ψυχή τους τις αγιασμένες μορφές των Ηρώων Εθνομαρτύρων της θρυλικής ΕΟΚΑ του ’55-‘59 να τους καλούν χαμογελαστές σε νέους Αγώνες, για να κερδίσουν επάξια μια θέση δίπλα τους.
Όλους αυτούς τους ΕΛΛΗΝΕΣ  – και είναι πάρα πολλοί – «κύριε» Αναστασιάδη, δεν τους αγγίζουν τα ξεψυχίσματά σας και, όταν έλθη η ώρα, αυτό θα το μάθουν καλά εχθροί και «φίλοι».   

Αθήνα, 26η Ιουνίου 2020
Νικόλαος Φ. Αργυρόπουλος
Ένας υπερήφανος Έλληνας,
γιατί πολέμησε στην Κύπρο το 1974.