Η ΠΙΣΤΗ ΩΣ ΒΙΟΥΜΕΝΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΥΛΙΚΟ ΨΕΥΤΟΚΟΣΜΟ
ΤΟ ΔΡΑΜΑ, Η ΠΑΠΑΡΑ, ΠΑΠΑΔΙΑΖΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης
Μέσα στον αστικό ιστό σε μια κεντρική συνοικία της Θεσ/νικης μέχρι το 70, η μάνα μου διατηρούσε μια κατσίκα μέσα σε ένα καταφύγιο από τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο που υπάρχει
ακόμη.
Έτσι είχαμε εξασφαλισμένο το γάλα, έφτιαχνε τυρί και τρώγαμε και κατσικάκια το Πάσχα.
Κάθε πρωί πριν το σχολείο τρώγαμε μία παπάρα με τον αδελφό μου, που μας κρατούσε μέχρι το μεσημέρι, μαζί με το κολατσιό ψωμοτύρι που μας έδινε μαζί μας.
Για τους νεότερους, παπάρα σημαίνει γάλα με ζάχαρη γεμάτο μπουκιές ψωμιά που φούσκωναν στο γάλα, τα λεγόμενα παπάρια.
Τίποτε το μεμπτόν μέχρι που ήρθε η πρόοδος και αντικαταστάθηκε η παπάρα με άλλα πιο δυναμωτικά τρόφιμα φτάνοντας σήμερα στα διάφορα μπρέκφαστ.
Όταν τα δάκτυλα φούσκωναν από την παραμονή στο νερό λέγαμε παπαριάσανε από το ρήμα παπαριάζω που θα πει πρήζομαι φουσκώνω από κάτι υγρό.
Αυτά στην καθομιλουμένη Θεσσαλονικιώτικη διάλεκτο και δεν γνωρίζω αν ισχύουν σε άλλες περιοχές.
Με την αλλαγή της διατροφής άλλαξε και η σημασία των λέξεων και έφτασε σήμερα να σημαίνουν άλλα πράγματα που αναφέρονται και από επίσημα χείλη.
Τότε όμως την παπάρα την έτρωγαν πολλοί, αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί ανεξαιρέτως, λόγω των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών.
Το δράμα σήμερα είναι ότι όλοι την λησμόνησαν με αυτά τα συσκευασμένα δημητριακά κλπ που άφθονα μας προσφέρει το φέρτε ευρώ.
Βρέθηκα σε συγγενικό σπίτι θεωρητικών αριστερών δημοσίων υπαλλήλων με τα επώνυμα πουκάμισα και παντελόνια ίδια με αυτά των αντίστοιχων δεξιών συγγενών μου και παρατήρησα την ομοιομορφία, όντας εγώ ο παράταιρος ακομμάτιστος ελεύθερος επαγγελματίας, διαφορετικός ακόμη και στο ντύσιμο, το μη επώνυμο και θεωρήθηκα κάγκουρας,λέτσος¨<κακοντυμένος>.
Η κουβέντα και στις δύο περιπτώσεις ήταν ανάλογη των πεποιθήσεων,οι μεν δεξιοί υπάκουοι ,οι δε αριστεροί αντιδραστικοί,με
σταθερά εισοδήματα αμφότεροι,θολά διορισμένοι.
Εγώ μόνος μία άλλη συνομοταξία, αντιδραστικός με όλους μέχρι που ανέφερα την λέξη μικροαστός στο σπίτι των αριστερών.
Χαμός έγινε, εσύ δηλαδή πως το παίζεις μου λένε, γνωρίζοντας την εν ισχύ παλιά μου συμπάθεια για την θεωρία τους.
Τους υπενθύμισα την ριζική αλλαγή και βελτίωσή μου κατά την γνώμη μου, αφού ποτέ δεν αποδέχθηκα την υλιστική θεωρία.
