Το τίμημα της ομορφιάς (Αυτοκρατορία της Νίκαιας, Ιωάννης Βατάτζης).
Γράφει η Αριστονίκη Δημητριάδη (Φιλόλογος, μέλος της tantric yoga team).
Στις 13/4/1204 μ.Χ., η Ρωμαϊκή-Βυζαντινή αυτοκρατορία, βρισκόταν υπό την φραγκική εξουσία. Μια επιτροπή Ελλήνων αξιωματούχων υποδέχθηκε επίσημα τους Λατίνους κατακτητές, σε μια προσπάθεια αποτροπής της λεηλασίας της Πόλης. Οι Λατίνοι δέχθηκαν την αντιπροσωπεία, αλλά παράλληλα επέτρεψαν στους άνδρες τους να λεηλατήσουν ελεύθερα επί τρεις μέρες την Πόλη. Το μεγαλύτερο έγκλημα κατά του παγκόσμιου πολιτισμού.
Ως τις 15 Απριλίου η Πόλη είχε καταστραφεί ολοσχερώς. Κατόπιν, οι Φράγκοι εξέλεξαν αυτοκράτορα τον Βαλδουίνο της Φλάνδρας και μοίρασαν την Ελλάδα Από την άλλη, οι Βυζαντινοί, στρατός και λαός είχαν χάσει τελείως το ηθικό τους. Δεν υπήρχε άλλωστε η ισχυρή προσωπικότητα που θα τους έβγαζε από τον λήθαργο και θα τους ενέπνεε πολεμησουν. Οι Έλληνες ευγενείς φρόντιαν να εγκαταλείψουν την Πόλη. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Θεόδωρος Λάσκαρης, ο οποίος έφυγε για τη Μικρά Ασία. Εκεί, ο Θεόδωρος θα ίδρυσε την Αυτοκρατορία της Νίκαιας, το κράτος-συνεχιστή της Ρωμαϊκής-Βυζαντινής παράδοσης, οι στρατιώτες του οποίου θα απελευθέρωναν την Πόλη 57 έτη αργότερα.
Η Νίκαια βρίσκεται αρκετά κοντά στην Κωνσταντινούπολη και η θέση της ήταν ιδανική ως ορμητήριο για την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Όμως, η εξουσία του Θεοδώρου περιοριζόταν στην περιοχή γύρω από τη Νίκαια, και δεν μπορούσε να ελπίζει σε βοήθεια από τα άλλα Ελληνικά κρατίδια. Περιορισμένη ανάμεσα στους Λατίνους, στο Σελτζουκικό σουλτανάτο του Ρουμ, και στην εχθρικά διακείμενη Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, το κράτος της Νίκαιας στην αρχή βρισκόταν σε δυσμενή θέση. Στην Κωνσταντινούπολη ιδρύθηκε η Λατινική Αυτοκρατορία με πρώτο αυτοκράτορα τον Βαλδουίνο της Φλάνδρας. Οι Λατίνοι προχώρησαν σε συμφωνία διαμοιρασμού των εδαφών της πρώην Ρωμαϊκής-Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ένα τμήμα, με αρχηγό τον Ερρίκο της Φλάνδρας, αδελφό του «αυτοκράτορα» Βαλδουινου, αποβιβάστηκε στην Μικρά Ασία με σκοπό να καταλάβει και αυτά τα εδάφη. Ο Θεόδωρος προσπάθησε να τους αντιμετωπίσει, αλλά ηττήθηκε σε δύο μάχες, στο Ποιμανηνό και στην Προύσα το φθινόπωρο και τον χειμώνα του 1204-1205. Εν τούτοις, σώθηκε όμως χάρη στη διπλωματική του ευστροφία, προκαλώντας την εισβολή των Βουλγάρων στη Θράκη. Στη μάχη που δόθηκε κοντά στην Αδριανούπολη, το 1205 οι Λατίνοι ηττήθηκαν και ο Βαλδουίνος αιχμαλωτίστηκε. Οι Λατίνοι εγκατέλειψαν προσωρινά την προέλαση στη Μικρά Ασία και τα στρατεύματά τους αποχώρησαν για να υπερασπίσουν την Κωνσταντινούπολη και τη Θράκη από τους Βουλγάρους. Ο Θεόδωρος κέρδισε χρόνο και τον αξιοποίησε στο έπακρο. Το 1207 νίκησε τον Δαβίδ Κομνηνό της Τραπεζούντας, ησυχάζοντας οριστικά από αυτόν τον κίνδυνο. Τον ίδιο χρόνο υπέγραψε συμφωνία διετούς ανακωχής με τον νέο Λατίνο αυτοκράτορα, Ερρίκο. Παράλληλα, αποφάσισε να νομιμοποιήσει τον αυτοκρατορικό του τίτλο. Την Κυριακή του Πάσχα του 1208 ο πατριάρχης Μιχαήλ έστεψε τον Θεόδωρο αυτοκράτορα στη Νίκαια.
Το γεγονός αυτό θεωρήθηκε πρόκληση από τους Λατίνους, οι οποίοι καταπατώντας την συμφωνία, εισέβαλαν στη Μικρά Ασία, με επικεφαλής τον Πέτρο ντε Μπρουσέλ. Ο Θεόδωρος όμως τους απέκρουσε. Το 1210 ο Αλέξιος Γ’ Άγγελος, κατέφυγε στην αυλή του σουλτάνου του Ρουμ και του ζήτησε τη βοήθειά του, εναντίον του Θεόδωρου. Μαζί με τον Αλέξιο ο σουλτάνος κινήθηκε με μεγάλες δυνάμεις, και το 1210 εισέβαλε στα εδάφη της Νίκαιας. Εκεί ο Θεόδωρος επέτυχε μια πειστική νίκη. Ο ίδιος ο Αλέξιος αιχμαλωτίστηκε και κλείστηκε από τον Θεόδωρο σε μοναστήρι. Το επόμενο έτος εισέβαλαν στο κράτος της Νίκαιας οι Λατίνοι. Όμως ο αποδεκατισμένος Ελληνικός στρατός, από την μάχη της τραπεζούντας,, δεν ήταν σε θέση αντιπαρατάξει και μοιραία νικήθηκε, τον Οκτώβριο του 1211, στην μάχη του Ρυνδάκου ποταμού. Το 1214 μ.Χ., συνομολογήθηκε η «Συνθήκη του Νυμφαίου», ανάμεσα στα δύο κράτη. Η Λατινική Αυτοκρατορία κέρδιζε την Τρωάδα και μεγάλο κομμάτι της Μυσίας και της Βιθυνίας. Ο Θεόδωρος μέχρι το 1214 είχε σταθεροποιήσει την εξουσία του, εώς και την Παφλαγονία. Το 1222 ο Θεόδωρος πέθανε. Στον γαμπρό και διάδοχό του, Ιωάννη Γ Δούκα-Βατάτζη παρέδιδε ένα ισχυρό και σταθερό κράτος.
Οι φιλοδοξίες του Βατάτζη τον έφεραν, σε σύγκρουση, με το άλλο μεγάλο διάδοχο κράτος της πρώην Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, το Δεσποτάτο της Ηπείρου, που επίσης φιλοδοξούσε να ανακτήσει την Κωνσταντινούπολη και να απελευθερώσει την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ο Γενναίος Έλληνας στρατιωτικός. επέκτεινε τα σύνορα, του Ελληνικού κρατιδίου, της Νίκαιας. Εν τούτοις είχε μια πολύ μεγάλη, αδυναμία, στις όμορφες και πρόστυχες γυναίκες. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει έρμαιο, στις διαθέσεις, μιας πανέμορφης Γερμανίδας, Δασκάλας. Στο σημείο αυτό να περάσουμε, να δούμε, τι μας αναφέρει σχετικά ένα αλλό άρθρο :
“Το 1241 μ.χ. , έχασε την ζωή της, η σύζυγος του Ιωάννη Γ Δούκα-Βατάτζη. Τότε εκείνος πήρε την απόφαση, να ξαναπαντρευτεί. Στα πλαίσια της συμμαχίας την οποία είχε κάνει ο Βατάτζης, με τον Γερμανό Φρειδερικο τον Β, του ζήτησε το xέρι της ανήλικης κόρης του, η οποία ονομαζόταν Κωνσταντίνα του Χοχενσταουφεν. Ο Γερμανός Φρειδερίκος, αποδέχτηκε την πρόταση του Βατάτζη, και του έδωσε για γυναίκα του, την ανήλικη Κωνσταντίνα. Όταν έφτασε η ανήλικη Κωνσταντίνα στην Νίκαια, συνοδευόταν από Γερμανίδες γυναίκες.
Μία από αυτές ήταν η δασκάλα της ανήλικης Κωνσταντίνας Χοχενστάουφεν, την οποία όλοι οι Έλληνες ιστορικοί, αποκαλούσαν Μαρκεσία η Μαρκεσίνα. Η νεαρή Γερμανίδα-δασκάλα, ήταν απίστευτα όμορφη, με αποτέλεσμα να προκαλέσει το ενδιαφέρον του Ιωάννη Βατάτζη, ο οποίος είχε μεγάλη αδυναμία στις ωραίες γυναίκες, όπως κάθε φυσιολογικός άνδρας.
Σύντομα ο Βατάτζης έκανε την Μαρκεσία, επίσημη ερωμένη του. Από την ημέρα εκείνη, ο Βασιλιάς, δεν της αρνιόταν απολύτως τίποτα. Η Μαρκησία απέκτησε μέχρι και το δικαίωμα να φορά το βασιλικό έμβλημα, και τα πορφυρά αυτοκρατορικά παπούτσια. Όταν έβγαινε με το άλογο της, είχε μαζί της την βασιλική ακολουθία. Κατά το πέρασμα της αποδιδόταν βασιλικές τιμές, όπως γινόταν και στον Ιωάννη Βατάτζη. Επίσης μέσα στο παλάτι της απέδιδαν όλοι αυτοκρατορικές τιμές. Ο Ιωάννης Bατάτζης υπέκυπτε μόνιμα σε όλες τις επιθυμίες της Γερμανίδας ερωμένης του, ενώ η νόμιμη σύζυγος του, Η Κωνσταντίνα, ήταν τελείως ξεχασμένη από εκείνον. Στην αυτοκρατορική αυλή είχε πλέον ξεσπάσει τεράστιο σκάνδαλο, και ο πρώτος ο οποίος αντέδρασε ήταν ο Καλόγερος, και κορυφαίος νεοπυθαγόρειος-Φιλόσοφος, ο Νικηφόρος Βλεμμύδης.
Ο Βλεμμύδης αποκαλούσε την Μαρκεσία, εταίρα και έκφυλη μαινάδα. Παρά τις αντιδράσεις του Βλεμμύδη και της αυλής, το πάθος του Βατάτζη για την Μαρκεσία, μεγάλωνε διαρκώς. Ο Βατάτζης ήταν πλέον ένα άτομο, χωρίς ηθικούς δισταγμούς, σχετικά με την ερωμένη του. Μάλιστα είχε φτάσει στο σημείο να ισχυρίζεται ότι ο ίδιος ο Θεός θα τον ειδοποιούσε να σταματήσει αυτήν την σχέση, όταν θα χρειαζόταν. Η Γερμανίδα Μαρκεσία, είχε επίγνωση, της ομορφιάς της, για αυτό γινόταν ολοένα και πιο αναιδής, και πολύ πιο απαιτητική. Περιφρονούσε τους πάντες, και τους έβλεπε όλους αφ υψηλού, όπως ήταν λογικό. Το έτος 1248 ο Νικηφόρος Βλεμμύδης, ήταν ηγούμενος στην ιερά μονή του Αγίου Γρηγορίου στην Έφεσο. Η Μαρκεσία για να τον προκαλέσει πήγε επίσκεψη στην ιερά μονή. Όπως πάντοτε η Μαρκεσία φορούσε την αυτοκρατορική ενδυμασία, συνοδευομένη από την βασιλική ακολουθία. Μόλις αντιλήφτηκε την παρουσία της ο Νικηφόρος Βλεμμύδης έδωσε την εντολή να σταματήσει αμέσως η Θεία Λειτουργία. Έπειτα στράφηκε προς την Μαρκεσία και της είπε να φύγει από τον οίκο του Χριστού, διότι τον βεβηλώνει, καθώς είναι ανάξια να λάβει την Θεία Κοινωνία. Οι αυλικοί της Γερμανίδας πόρνης αντιδρούν και ένας εξ αυτών έκανε να τραβήξει το σπαθί του, για να σκοτώσει τον Νικηφόρο Βλεμμύδη, Όμως με Θεϊκή παρέμβαση το σπαθί του έμεινε κολλημένο στην θήκη του. Τότε οι Γερμανοί από την συνοδεία της Μαρκεσίας, κατηγόρησαν τον Βλεμμύδη ως μάγο”. Ο Βλεμμύδης στην συνέχεια εξέδωσε και σχετική εγκύκλιο στην οποία αναφερόταν στο επεισόδιο με την Μαρκεσία. Εξήγησε γιατί μισούσε, την Γερμανίδα καλλονή. Πάντοτε όλοι οι άνδρες, θα είναι αδύναμοι, μπροστά στις ωραίες γυναίκες και θα σέρνονται στα πόδια τους. Ακόμη και οι άγιοι. Ο Άγιος Ιωάννης Δούκας-Βατάτζής, είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Κάθε γυναίκα την σημερινή εποχή είναι μια εν δυνάμει ωραία Ελένη και μια Μαρκεσίνα. Κάθε γυναίκα είναι μια μάγισσα, μια γόησσα, ένα ερωτικό ηφαίστειο, με ισχυρή αυτοπεποίθεση και ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Οι εποχές της γυναικείας καταπίεσης, και της εκμεταλεύσεως, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι Εποχές έχουν αλλάξει, και ως φύλο είμαστε πλέον κυρίαρχες, στον σύγχρονο κόσμο. Κανένας δεν μπορεί να ανατρέψει τα νέα δεδομένα. Την επέλαση της νέας μητριαρχίας ως κοινωνική πραγματικότητα, την αναγνωρίζουν πλέον και οι θηλυκοποιμένοι σύγχρονοι άνδρες. Την ανωτερότητα μας ως φύλο, ήρθε να τεκμηριώσει μεταξύ άλλων και το βιβλίο “Women Αfter Αll – Sex, Evolution, and the End of Male Supremacy” (εκδόσεις Norton) του Αμερικανού Μέλβιν Κόνερ, καθηγητή Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Εμορι στην Ατλάντα των ΗΠΑ. Εκεί αναφέρει ότι η «Wall Street Journal», είναι η πρώτη που συνδυάζει ταυτόχρονα την φεμινιστική θεωρία και τα δικαιώματα των γυναικών με την εξελικτική βιολογία. Ο Κόνερ δεν αρκείται στο να μιλήσει με βιολογικούς όρους για την κατάρρευση της αρρενωπότητας, όπως έκανε προ ετών ο βρετανός γενετιστής Στιβ Τζόουνς, διαβόητος για την περισυλλογή ατράνταχτων βιολογικών αποδείξεων για την ελεύθερη πτώση του ανδρικού χρωμοσώματος Υ. Ο Αμερικανός ανθρωπολόγος αντιθέτως, απέδειξε ότι οι γυναίκες είμαστε ανώτερες από τους άνδρες σε όλα σχεδόν τα καίρια πεδία, αλλά ότι αυτή η ανωτερότητα γίνεται επιτέλους αντιληπτή στις σύγχρονες κοινωνίες. Για να στηρίξει την επιχειρηματολογία του ο Κόνερ μετέρχεται επιστημονικά μέσα, από την εξελικτική βιολογία, την ηθολογία, τη νευροβιολογία και την εμβρυολογία, μέχρι την ανθρωπολογία και την ιστορία, χωρίς βέβαια να λείπουν και οι εκτενείς αναφορές στον ρόλο μας στην οικονομία και την πολιτική. Στο «Women Αfter Αll» άρχει, μεταξύ άλλων, η υπενθύμιση ότι οι άνδρες είναι οι βασικοί υπαίτιοι για τους πολέμους, την κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών και τη σεξουαλική παραβατικότητα παγκοσμίως. Επίσης, γίνεται σαφές ότι η ζωή στον πλανήτη δεν απειλείται από τα δάκρυα των γυναικών και ότι αν εξαλείφαμε την βία που ασκείται από τους “άνδρες”, θα είχαμε έναν τέλειο κσμο. Σημειωτέον ότι από τις 80 μαζικές δολοφονίες με τη χρήση όπλου που έλαβαν χώρα στις ΗΠΑ μεταξύ 1984 και 2014, οι 78 διαπράχθηκαν από άνδρες.
Ο Κόνερ αναφέρει : «Στην ανωτερότητα των γυναικών ως προς την ικανότητα ορθής εκτίμησης γεγονότων και καταστάσεων προστίθενται η φερεγγυότητα, η αξιοπιστία και η εντιμότητά τους, η ικανότητά τους για αγαστή συνεργασία στη δουλειά και στο παιχνίδι, η σχετική ελευθερία τους από τις διασπαστικές για την προσοχή σεξουαλικές παρορμήσεις και τα χαμηλότερα επίπεδα προκατάληψης, θρησκοληψίας και βίας που τις καθιστούν βιολογικά ανώτερες. Εμείς οι γυναίκες ζούμε περισσότερο, έχουμε χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας σε όλες τις ηλικίες, είμαστε πιο ανθεκτικές απέναντι στις περισσότερες ασθένειες και έχουμε πολύ λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουμε εγκεφαλικές διαταραχές που οδηγούν σε αντικανονική, ακόμη και σε επιθετική, συμπεριφορά.
Βέβαια, το πλέον θεμελιώδες, είναι ότι είμαστε ικανές να φέρουμε στον κόσμο νέα ζωή μέσα από το ίδιο μας το σώμα, ένα στρεσογόνο και δαπανηρό με βιολογικούς όρους καθήκον, στο οποίο οι άνδρες συνεισφέρουν κυριολεκτικά ελάχιστα με την βιολογική συμβολή, η οποία στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον είναι πιθανό να καταργηθεί παντελώς. Ακόμη και τα τρωτά για τον μεταφεμινισμό σημεία μετατρέπονται τώρα σε θηλυκά assets. Σήμερα, ακόμη και οι ισχυρές, οι ανερυθρίαστα power hungry γυναίκες της Σίλικον Βάλεϊ, του Χόλιγουντ, του Λευκού Οίκου, του Ελληνικού Κοινοβουλίου κλπ. δεν διστάζουν να προβάλουν αλλά και να εξαργυρώσουν επικοινωνιακά την ευθραυστότητα τους. Για να αποδείξουν στην συνέχεια ότι είναι «natural born survivors» (γεννημένες να επιζούν). Η νέα μητριαρχία είναι τελικά η λύση γιά την σωτηρiα του πλανήτη. Όχι για να καταργηθεί δια παντός το ασθενές-θηλυπρεπες ανδρικο χρωμόσωμα Υ, αλλά για να διασωθεί.
Ακόμη και στο προαναφερθέν «Women Αfter Αll», ο δόκτωρ Κόνερ δεν προαναγγέλλει ούτε ευαγγελίζεται το τέλος των ανδρών. Όμως θεωρεί ότι, βελτιώνοντας την θέση των γυναικών, ο κόσμος θα γίνει πιο βιώσιμος και για τους ίδιους τους “άνδρες” που θα σταματήσουν και αυτοί να υφίστανται την καταδυνάστευση από το δικό τους φύλο.Ο Αμερικανός ανθρωπολόγος ατενίζει το μέλλον με ελπίδα: «Καθώς οι γυναίκες κερδίζουν σε επιρροή», υπογραμμίζει, «ο κόσμος θα γίνει πολύ πιο δημοκρατικός, πολύ πιο κοινωνικά συμπονετικός, με ίσες ευκαιρίες, με λιγότερες διακρίσεις, λιγότερο σεξουαλικά ελευθεριάζων και λιγότερο πορνογραφικός» Η Ωραία Ελένη, το απόλυτο-διαχρονικό γυναικείο σύμβολο. . Αρκετοί γάμοι, παιδιά, δύο πόλεμοι και μια ενδιαφέρουσα ερωτική ζωή. Η πανέμορφη κόρη του Δία και της Λήδας, από μικρή προκαλούσε φοβερές αναστατώσεις.
Η Ελένη, ήταν μια από τις πολύ γνωστές μάγισσες-φαρμακεύτριες, των αρχαίων χρόνων, καθώς έριχνε μαγικά φίλτρα, στα κρασιά των ξετρελαμένων από πάθος για εκείνη, εραστών της, πριν από τα αχαλίνωτα σεξουαλικά όργια με ανελέητους σοδομισμούς, καταπόσεις, και πολλούς ερωτικούς συντρόφους. Ενδεικτικά αναφέρω ότι για να τιμήσουν τους μεγάλους αυτούς δαίμονες, πίεζαν την φλέβα του μορίου, μείωναν την ροή, για να εξέρχονται, περισσότερα χοντρά κομμάτια, έρωτα από το πέος Οι μεγάλες μάγισσες τα αρχαία χρόνια, ασκούσαν την σεξουαλική μαύρη μαγεία και συμμετείχαν με πάθος, σε όλα τα σεξουαλικά όργια, με μοναδικό σκοπό να αποκτήσουν μεγάλη δύναμη και εξουσία, από τους Αιγύπτιους και τους Φρυγικούς δαίμονες.
Η μαγεία είχε τέτοια έκταση στους κόλπους της αρχαιοελληνικής θρησκείας, ώστε είχε οριστεί ως προστάτιδά της, η θεά Εκάτη – Άρτεμις. Σύμφωνα με τις αναφορές του Αρχιερέα των Δελφών, του Πλούταρχου, η λατρεία της Αιγυπτιακής μάγισσας-θεάς εισήλθε και σ’ αυτό το δελφικό ιερό. Στην Τιθωρέα μάλιστα πήρε τη θέση της Αρτέμιδος, αφού και οι δύο θεές, οι οποίες προστάτευαν τη μαγεία.
Η Θεά Ίσις
Η Ίσις από νεαρό κορίτσι ήταν ήδη πανίσχυρη μάγισσα. Απέκτησε αυτήν την δύναμη από τον Ρα, τον ηλιακό Θεό, χρησιμοποιώντας ένα τέχνασμα. Φρόντισε να τον δαγκώσει ένα φίδι, από το οποίο ο Ρα δεν μπορούσε να φυλαχτεί, επειδή δεν ήταν δικό του δημιούργημα. Για να τον θεραπεύσει, απαίτησε να της αποκαλύψει το μαγικό του όνομα, που θα της έδινε τεράστια δύναμη. Έτσι και έγινε.Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Διόδωρος, ο Πλούταρχος και ο Ηρόδοτος υποστηρίζουν ότι τα αρχαία Αιγυπτιακά Μυστήρια ήταν η βάση στην οποία στηρίχτηκαν τα Ελληνικά Μυστήρια, ιδιαίτερα τα Ελευσίνια. Στα αρχαία μυστήρια η γυναίκα έπαιζε σημαντικό ρόλο με τις διάφορες θέσεις που μπορούσε να καταλάβει. Ήταν Θεραπεύτρια, Μάντισσα, Μεγάλη Ιέρεια. Εκπλήρωνε αυτούς τους προορισμούς χάρη στο δεκτικότερο προσανατολισμό της στα εσωτερικά πεδία. Σαν θεραπεύτριες, κράταγαν την παράδοση από την ίδια τη Θεά.
Ο ρόλος της γυναίκας-μάγισσας, είναι ίσως ο πιο γνωστό,. και αυτό γιατί τα μαντεία ήταν τα πιο φημισμένα μέρη της αρχαιότητας. Οι Πυθίες στους Δελφούς ήταν από τις πιο γνωστές μάντισσες. Για την θέση της Μεγάλης Ιέρειας εκπαίδευαν ειδικά επελεγμένα κορίτσια, που τα έπαιρναν από τότε που οι ικανότητές τους ήταν φανερές και ισχυρές. Αυτές ήταν γνωστές στην Αίγυπτο με τον τίτλο «Ενδύματα της Ίσιδας» και στην Ελλάδα σαν «Πυθώνισσες». Το εσωτερικό τους έργο ήταν να οδηγούν τους ιερείς στα μακρινά και συχνά επικίνδυνα μονοπάτια προς την κορυφή της ιεροσύνης. Δίδασκαν τους άντρες να αναζητούν μέσα από τον εαυτό τους τη δική τους άνιμα, την δική τους ιδέα του θηλυκού. Η ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη από μάγισσες και μαγικές τελετουργίες (Κίρκη, Μήδεια, Αριάδνη, Πασιφάη, Διοτίμα, Οινόη, η ωραία Ελένη.
