ΙΩΒΗΛΑΙΟ:ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΧΡΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΧΡΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥΣ



Του Σπύρου Λαβδιώτη

Η ιστορία κινείται αργά, και εν συνεχεία αιφνιδίως. Η σημερινή απρόσμενη κρίση του κορωνοϊού μας έχει ωθήσει σε έναν έντονο
ρυθμό και μέσα σε λίγους μήνες η πανδημία έχει μεταβάλει ολότελα τους πολιτικούς ορίζοντες παγκοσμίως.

Ο ρυθμός των γεγονότων έχει επιταχυνθεί ραγδαίως, με τα πρόσφατα περιστατικά να είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικά καθώς η πορεία τους είναι σχεδόν αδύνατον να προβλεφθεί.

Ο κορωναϊός έχει θέσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε οδυνηρή κατάσταση και η κυβέρνηση επιβαρύνεται με τρις δολάρια χρέη για να αντιμετωπίσει την κατάρρευση της οικονομίας, ενώ οι απολύσεις του εργατικού δυναμικού έχουν υπερβεί τα 26 εκατ. άτομα.

Ταυτόχρονα, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμέτωπη με όλες τις αδυναμίες της, παρακμή, εγωπάθεια και δειλία, με υποκρισία και κούφια σλόγκαν προσπαθεί να επιλύσει τα προβλήματα με πολιτικές που δεσμεύουν τα κράτη- μέλη σε νέα δάνεια.

Το πρόβλημα των χρεών που αυξάνονται γρηγορότερα από την οικονομία λόγω του τόκου έχει αναγνωριστεί από κάθε κοινωνία.

Η δυναμική των μαθηματικών του ανατοκισμού του τόκου ωθεί σε εκθετική αύξηση των χρεών και η υπερβολική αυτή αύξηση έχει ιστορικώς οδηγήσει σε κοινωνικές εξεγέρσεις και ανισότητες του πλούτου, ολίγων πλουσίων και πολλών φτωχών και καταχρεωμένων.

Και συνιστά τη ρίζα της σημερινής οικονομικής κρίσης, ιδίως της Ελλάδος, που εδώ και μια δεκαετία είναι de facto χρεοκοπημένη από την ημέρα της υπογραφής του Α’ Μνημονίου.

Θρησκευτικοί ηγέτες έχουν προειδοποιήσει ότι για να διατηρηθεί βιώσιμη η οικονομία απαιτείται να κρατηθούν υπό έλεγχο οι πιστωτές.

Αυτός είναι ο λόγος που η πρώιμος Χριστιανοσύνη έθεσε το ριζοσπαστικό μέτρο της απαγόρευσης του τόκου επί δανείων, αφού οι πιστωτές πολλαπλασιάζουν τις απαιτήσεις τους στην οικονομία.

Οι πιστωτές είναι σαν τους γαιοκτήμονες, οικειοποιούνται την εργασία των άλλων και πλουτίζουν με τον τρόπο που περιγράφει ο John Stuart Mill, «στον ύπνο τους, χωρίς να εργάζονται και χωρίς να αναλαμβάνουν κινδύνους ».

1 Ακολούθως, ο Mill βρετανός φιλόσοφος, οικονομολόγος και σημαίνων διανοούμενος του κλασσικού φιλελευθερισμού – θέτει το βαρυσήμαντο ερώτημα, «Τι ισχυρισμό έχουν αυτοί επάνω στη γενική αρχή της κοινωνικής δικαιοσύνης, για αυτή την αναρρίχηση στα πλούτη;»

Η απάντηση έρχεται από το μακρινό παρελθόν, από την Παλαιά Διαθήκη και συγκεκριμένα από το τρίτο βιβλίο της Πεντατεύχου, Λευϊτικόν, Κεφ. ΚΕ’, Ιωβηλαίον: 8 – 17. 2 Το Ιωβηλαίο 3 αποτελούσε ένα θεσμό κοινωνικής δικαιοσύνης που είχε ως ιδανικό την αποκατάσταση της οικονομικής ισορροπίας των μελών της κοινωνίας.

Ο Ιησούς Χριστός, στο εναρκτήριο κήρυγμα που εκφώνησε, επιστρέφοντας στην γενέτειρα του Ναζαρέτ,4 εισήλθε στη συναγωγή και ξετύλιξε την περγαμηνή του προφήτη Ησαΐα αναγγέλλοντας την αποστολή του: «Να επαναφέρει το Έτος του Κυρίου Μας» (Κεφ. ΞΑ’). 5

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ

loading...