Ο βίος των κιναίδων είναι βδελυρός, αίσχρός και άθλιος ” (Πλάτων-Γοργίας).
Γράφει η Αριστονίκη Δημητριάδη (Φιλόλογος-Ιστορικός).
Οι κίναιδοι ήταν απορριπτέοι στην αρχαία Ελλάδα, και δεν είχαν κανένα πολιτικό δικαίωμα.
Η ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα, παραμένει πάντοτε, ένα επίμαχο θέμα. Οι διάφορες αναφορές στα έργα αρχαίων συγγραφέων “περί τῶν παιδικῶν”, καθώς και οι αναπαραστάσεις ομοφυλοφιλικών σκηνών, σε αρχαίους αμφορείς, έδωσαν την αφορμή, στους υποστηρικτές των κίναιδων, να χαρακτηρίσουν τους αρχαίους Έλληνες ως ομοφυλόφιλους.
Στην πόλη-κράτος, στην αρχαία Αθήνα, είχαν λάβει μία σειρά από αυστηρά μέτρα, για να προστατεύσουν τους Αθηναίους, από επίδοξους εραστές, όπως μας πληροφορεί ο Αισχίνης.
Στον λόγο του «Κατά Τιμάρχου» ο περιφανής ρήτορας αναφέρει διεξοδικά όλα τα μέτρα που είχε λάβει ο αρχαίος νομοθέτης για να περιφρουρήσει την αρετή των νεαρών αρρένων.
Αρχικά μας αναφέρει, την πρόληψη, ώστε να μην ανοίγουν τα σχολεία πριν την ανατολή του ηλίου αλλά ούτε να παραμένουν ανοικτά μετά τη δύση του, καθώς το σκοτάδι αποτελεί σύμμαχο όσων εποφθαλμιούν τα νεαρά αγόρια (Κατά Τιμάρχου 9-10). Επίσης τίθενται περιορισμοί στους επισκέπτες στα γυμναστήρια, όπου οι νεαροί Αθηναίοι προπονούνταν γυμνοί. Σε περίπτωση που ο νόμιμος κηδεμόνας, ενός νεαρού αγοριού το εξέδιδε έναντι χρημάτων, οποιοσδήποτε Αθηναίος πολίτης μπορούσε να τον καταγγείλει δημοσίως, αξιοποιώντας τον θεσμό της “γραφής”. Ως ποινή για ένα τέτοιο αδίκημα,προβλεπόταν η απαλλαγή του παιδιού από την υποχρέωση να φροντίζει στα γηρατειά του τον κηδεμόνα του, ο οποίος το είχε εκδώσει έναντι χρημάτων (Κατά Τιμάρχου 13). Ο νόμος, όμως, ήταν πολύ πιο σκληρός έναντι των προαγωγών. Όσοι ασκούσαν αυτό το επάγγελμα τιμωρούνταν με θάνατο σε περίπτωση που εξέδιδαν σεξουαλικά τέκνα ελεύθερων πολιτών (Κατά Τιμάρχου 14, 184).
Οι Αθηναίοι, επιδεικνύοντας την ευαισθησία τους για το σοβαρό αυτό θέμα, είχαν προβλέψει μια σειρά από ποινές για όλα σχεδόν τα αδικήματα που άπτονται των ομοφυλοφιλικών σχέσεων.
Σε περίπτωση που κάποιος δούλος παρενοχλεί ένα ελεύθερο αγόρι, τότε τιμωρείται με δημόσιο μαστίγωμα με πενήντα βουρδουλιές, (Κατά Τιμάρχου 139). Σε περίπτωση βιασμού το θύμα μπορεί να καταγγείλει το δράστη για βιαιοπραγία και τιμωρείται με χρηματικό πρόστιμο, το οποίο καταβάλλει τόσο στο θύμα όσο και στο κράτος. Για ζητήματα ασέλγειας, έναντι αγοριών, οποιοσδήποτε Αθηναίος-πολίτης, είχε το δικαίωμα να υποβάλλει μήνυση δημοσίως, έναντι του δράστη, και το δικαστήριο, κρίνοντας ανά περίπτωση, επέβαλλε την αρμόζουσα ποινή (Αισχίνης κατά Τιμάρχου 15). Η ξεκάθαρη διατύπωση του Αισχίνη, δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβητήσεις. Οι Αθηναίοι όχι μόνο δεν αποδέχονταν ως φυσιολογικές τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις αλλά αντίθετα είχαν θεσπίσει βαρύτατες κυρώσεις για όσους έρχονταν σε επαφή με ομόφυλους. Επικαλούμενος νομικές διατάξεις. που αποδίδονται στον νομοθέτη Σολωνα, ο Αισχίνης καταρρίπτει, τα ψεύδη περί ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα.
Επομένως η απόδοση του χαρακτηρισμού “ομοφυλόφιλοι”, συλλήβδην στους αρχαίους Έλληνες, όχι μόνο δεν συνάδει με την πραγματικότηταν αλλά παραβλέπει προκλητικά, αναμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα. Οι αρχαίοι Έλληνες καταδίκαζαν την ομοφυλοφιλία. Ο βίος των κιναίδων είναι βδελυρός, αίσχρός και άθλιος; “Πλάτων-Γοργίας”,στο 494e. Οι αρχαίοι Έλληνες καταδίκαζαν την ομοφυλοφιλία. Η αρχαία-ελληνική γραμματεία καταρρίπτει τις συκοφαντίες εις βάρος των προγόνων μας.
“Εννοητέον ότι τη θηλεία και τη των αρρένων φύσει εις κοινωνίαν ιούση της γεννήσεως ή περί ταύτα ηδονή κατά φύσιν αποδεδόσθαι δοκεί, αρρένων δε προς άρρενας ή θηλέων προς θηλείας παρά φύσιν” (Πλάτωνας,Νόμοι 636c). Είναι κατανοητό ότι η φύσις ωθεί τα θηλυκά να είναι σε επαφή με τα αρσενικά από την γέννησή τους,ενώ η επαφή των αρσενικών με τα αρσενικά και των θηλυκών με τα θηλυκά εiναι ενάντια στην φύση. Οι υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας, συκοφαντούν τον Πλάτωνα, ως δήθεν υποστηρικτή, των κίναιδων. Στο έργο του Νόμοι, ο Πλάτων κάνει ειδiκη μνεία σε αυτό το ζήτημα και η οποία είναι σαφώς αρνητική. Είναι λοιπόν κατανοητό ότι η φύσις ωθεί τα θηλυκά να είναι σε επαφή με τα αρσενικά από την γέννησή τους, και η ηδονή σε αυτά είναι φανερό ότι έχει δοθεί σύμφωνα με την φύσιν, ενώ (η επαφή) των αρσενικών με τα αρσενικά και θηλυκών με τα θηλυκά ενάντια στην φύσιν (παρά φύσιν). Για αυτούς τους λόγους, ο Πλάτων προτείνει πολύ αυστηρές ποινές για όσους σκοπεύουν να παρεκλίνουν από τους νόμους της Φύσεως. Ή μηδένα τολμάν μηδενός άπτεσθαι των γενναίων άμα και ελευθέρων πλην γαμέτης εαυτού γυναικός, άθυτα δε παλλακών σπέρματα και νόθα μη σπείρειν, μηδέ άγονα αρρένων παρά φύσιν ή το μέν των αρρένων πάμπαν αφελοίμθ’ άν…”,
“Ή κανένας να μην τολμά να έρχεται σε επαφή με τους γενναίους και ελευθέρους εκτός από την ίδια τους την γυναίκα, ούτε να επιτρέπεται να σπείρουν νόθα σπέρματα στις παλλακίδες, είτε σε άνδρες άγονα παρά φύσιν ή μάλλον καλύτερα την μεταξύ ανδρών επαφή να την απαγορεύσουμε εντελώς”. Χαρακτηριστικό είναι και το απόσπασμα, από τον Αρχιερέα των Δελφών, τον Πλουτάρχο, στο “Περί Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής Λόγος Α’12”.
Στο έργο αυτό, έχουμε την εξής σημαντική ιστορική πληροφορία : “Αλέξανδρος δε, Φιλοξένου του της παραλίας υπάρχου γράψαντος, ότι παίς εν Ιωνία γέγονεν οίος ουκ άλλος ώραν και είδος, και πυνθανομένου δια των γραμμάτων ει αναπέμψη, πικρώς αντέγραψεν ω κάκιστ’ ανθρώπων, τι μοι πώποτε τοιούτο συνέγνως, ίνα τοιαύταις με κολακεύσης ηδοναίς;”. “Και ο Αλέξανδρος, όταν του έγραψε ο Φιλόξενος, ο κυβερνήτης της παραλίας ότι υπάρχει στην Ιωνία ένα παιδί που, όμοιο στην ομορφιά του δεν ξανάγινε ποτέ, και ζητούσε να πληροφορηθή με γράμμα, αν ήθελε να του το στείλη, ο Αλέξανδρος του έγραψε απαντώντας αυστηρά: “Ω πιο κακέ απ’ όλους τους ανθρώπους, με ξέρεις ανακατεμένο, ποτέ, με τέτοιες βρωμοδουλειές, για να με κολακεύσης με τέτοιου είδους απολαύσεις.”
Η NOMOΘΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Οι νόμοι στην αρχαία Ελλάδα εiναι χαρακτηριστικοι.
Νόμοι Σόλωνος,Κεφάλαιο 5,άρθρο 332 :
Αν τις Αθηναίος εταιρήση, με έξεστω αυτω των εννέα αρχόντων γενέσθαι, μηδέ ιερωσύνην ιερώσασθαι, μηδέ συνδικήσαι τω δήμω, μηδέ αρχήν αρχέτω μηδεμιάν, μήτε ενδημον, μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδέ επικυρήκειαν αποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδέ εις τα δημοτελή ιερά εισίτω, μηδέ εν ταις κοιναίς σταφονοφορίες σταφανούσθω, μηδέ εντός των της αγοράς περιρραντηριων πορευέσθω.Εάν δε ταύτα τις ποιή, καταγνωσθέντως αυτού εταιρείν, θανάτω ζημιούσθω”}, Εάν κάποιος Αθηναίος γίνει σύντροφος (συνάψει ομόφυλη σεξουαλική σχέση) με άλλον θα έχει τις εξής κυρώσεις: Δεν του επιτρέπεται να γίνει μέλος των 9 αρχόντων, Δεν του επιτρέπεται να εκλεγεί ιερέας, συνήγορος του λαού, να ασκεί εξουσία εντός ή εκτός της Αθήνας, να σταλεί ως κήρυκας πολέμου. Επiσης δεν επιτρέπεται να εκθέσει γνώμη (ως άμουσος – ανισόρροπος), να μπει σε δημόσιους Ναούς, να στεφανωθεί στις στεφανοφορίες, να εισερχεται στον ιερό χώρο της αγοράς. Όποιος λοιπόν έχει καταδικαστεί ως Κίναιδος αλλά ενεργήσει αντίθετα των διατάξεων του νόμου θα τιμωρείται με Θάνατο! Επίσης ο Αιλιανός μας αναφέρει σχετικά : “O Σπαρτιατικός έρωτας δεν είχε καμία σχέση με αισχρότητες. Eάν ποτέ κάποιος έφηβος τολμούσε να ανεχθεί ασέλγεια εις βάρος του ή εάν κάποιος άλλος έφηβος επιχειρούσε να ασελγήσει εις βάρος κάποιου άλλου, δεν συνέφερε κανέναν απ’ τους δύο να καταντροπιάσουν την Σπάρτη, αφού σε τέτοια περίπτωση ή εξοριζόντουσαν εφ’ όρου ζωής από την Σπάρτη ή έχαναν την ζωή τους” (Αιλιανού στο έργο του «Ποικίλη Ιστορία ΙΙΙΙ, 12) . Σύμφωνα με τον μέγα Φιλόσοφο, τον Πλάτων, για κάθε κλάδο, υπάρχει ο ειδήμων. Οι ειδήμονες ιατροί, με υψηλή επιστημονική κατάρτιση, έχουν αποφανθεί, ότι οι κίναιδοι, είναι ψυχασθενείς. Βέβαια υπάρχουν και μερικές εξαιρέσεις. Μέτρον Άριστον.
