ΠΑΥΛΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ ΚΑΙ ΔΟΚΤΟΡΑ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΚΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ
Γράφει ο Παύλος Μοναχός Αγιορείτης,
Βιολόγος, MD Μοριακής Βιολογίας και Βιοϊατρικής.
Με λύπη και απορία παρακολουθούμε να μεθοδεύεται ένα πρωτοφανές γεγονός για την παγκόσμια ιστορία [1].
Στο όνομα της “αγάπης” για τους ηλικιωμένους και ευπαθείς, σχεδιάζεται εμβολιασμός όλων των ανθρώπων της οικουμένης, για να εκλείψει από προσώπου γης ο άσπονδος και “αόρατος εχθρός” πού λέγεται κορωνοϊός SARS-Cov2.
Το απαραίτητο νομικό πλαίσιο που θα καταργεί το δικαίωμα ατομικής επιλογής και θα “προασπίζεται” το δικαίωμα-αγαθό της δημόσιας υγείας (νόμος 4675/2020 για την Ελλάδα) [2].
Η συνοδός κυβερνητική αυταρχικότητα για να το επιβάλλει.
Η δημιουργία ζήτησης-προσδοκίας για το εμβόλιο (τρομοκρατία-πλύση εγκεφάλου από ΜΜΕ με το δίλημμα εμβόλιο ή κοινωνικός εγκλεισμός-αποκλεισμός).
Η μονομερής χρηματοδότηση για να δημιουργηθεί το εμβόλιο, να ελεγχθεί με κλινικές δοκιμές, να παραχθεί σε τεράστιες ποσότητες και να μεταφερθεί σε κάθε γωνιά του πλανήτη, εις βάρος της έρευνας για την εύρεση και παραγωγή εξειδικευμένων αντι-ιικών φαρμάκων· είναι μερικά από τα βήματα του πρωτοκόλλου που ήδη εκτελείται για να φτάσουμε σε αυτό το γεγονός-ορόσημο.
Επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, κυβερνητικά στελέχη, διεθνείς ΜΚΟ σχεδόν καθημερινά προπαγανδίζουν το εμβόλιο σαν το μαγικό ραβδάκι, που θα επιτρέψει να επανέλθει η ανθρωπότητα στην προ-κορωνοϊού εποχή.
Από την άλλη πλευρά, η επιστημονική κοινότητα (εκτός μιας υπερπροβεβλημένης εμβολιομανούς ελίτ), αντί να στηλιτεύσει αυτή την παραπληροφόρηση, διατηρεί “σιγή ιχθύος” για το τι πραγματικά θα πρέπει να προσδοκά ο κόσμος από το εμβόλιο. Εκτός κάποιων φωτεινών εξαιρέσεων, όπως είναι ο Καθηγητής Δρ. Γιάννης Ιωαννίδης [3].
Στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη πανδημία κάθε άλλο παρά δικαιολογεί ένα παγκόσμιο εμβολιασμό.
Ας δούμε γιατί:
1. Το ιδιαίτερα χαμηλό ποσοστό θνητότητας της νόσου, αλλά και η ηλικιακή του κατανομή, ξεκάθαρα προσδιορίζουν ότι ο εμβολιασμός, όποτε καταστεί εφικτός, θα πρέπει να είναι στοχευμένος.
Το ποσοστό αυτό είναι πλασματικά υπερεκτιμημένο προς το παρόν (~2,5%), αφενός λόγω υπερεκπροσώπησης των σοβαρά ασθενούντων θετικών στον ιό κρουσμάτων [4], αφετέτου λόγω συνυπολογισμού στους θανάτους από κορωνοϊό και των θανάτων των θετικών κρουσμάτων που προήλθαν από άλλο υποκείμενο νόσημα (όχι από αναπνευστικό σύνδρομο SARS) [5].
Πρόσφατες μελέτες που εκτιμούν τον αριθμό των θανόντων σε σχέση με το πραγματικό αριθμό των εκτεθειμένων στον ιό ανθρώπων βάσει ορολογικών δοκιμασιών (τέστ αντισωμάτων) σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή προσδιορίζουν το ποσοστό αυτό να είναι της τάξεως μεγέθους της εποχικής γρίπης (σίγουρα <1 span=”” style=”mso-spacerun: yes;”> αναβάθμιση και αυστηροποίηση των μέτρων προστασίας, νοσοκομειακές δομές αποκλειστικά γιαCovid19).
Δεν θα επαναληφθούν λοιπόν λάθη “τύπου Ιταλίας”, οδηγώντας σε περαιτέρω μείωση του ποσοστού θνητότητας.
Βάσει των παραπάνω, ακόμη κι αν παραχθεί ένα ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο (κάτι ιδιαίτερα δύσκολο για την βιολογία των κορωνοϊών) δικαιολογείται να χορηγηθεί μόνο στις ομάδες αυξημένου κινδύνου, όπως συμβαίνει με το εμβόλιο της εποχικής γρίπης.
Εξυπακούεται, ότι δεν δικαιολογείται να δοθεί σε παιδιά -που είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία ασυμπτωματικά- και σε ανθρώπους που εκτέθηκαν και έχουν ανοσία στον ιό (θετικό τέστ αντισωμάτων), αφού ήδη διαθέτουν αυτό που θα τους προσέφερε το εμβόλιο.
2. Η ίωση Covid19, σε αντίθεση με τη γρίπη, πλήττει κυρίως άτομα τρίτης και τέταρτης ηλικίας στα οποία εμφανίζεται το φαινόμενο της ανοσολογικής γήρανσης (immune senescense) [7], δηλαδή μείωση του μεγέθους, της ποιότητας και της διάρκειας της ανοσολογικής απάντησης-προστασίας που μπορεί να δημιουργηθεί μετά από ένα εμβολιασμό.
Με άλλα λόγια, η εμβόλιο-επαγόμενη ενεργητική ανοσία μπορεί να μην είναι ικανή να προφυλάξει τους ηλικιωμένους, που είναι και ο κατεξοχήν “στόχος” του κορωνοϊού, κάτι που θα έπρεπε να θέσει ως προτεραιότητα (αν πραγματικά είναι το ζητούμενο η προστασία των ηλικιωμένων) την εύρεση αντι-ιικής θεραπείας.
