ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ…
ΑΛΛΑ ΠΩΣ;
Γράφει ο Κυανούς Ουρανός
Όσον εντείνονται τα προβλήματα της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια, ακούγονται διαρκώς εντονότερες οι παραινέσεις να είμαστε
ΕΝΩΜΕΝΟΙ, για τη καλύτερη κι ασφαλέστερη αντιμετώπισιν των κινδύνων.
Κι ακούγονται αναστεναγμοί “που είναι σήμερα αυτός ο αρχηγός να μας οδηγήσει στη σωτηρία;”.
Είναι δυο θέματα αλληλένδετα και συμπληρωματικά.
Αλλά αντιλαμβάνονται οι πολλοί την δυσκολία πραγματώσεως αυτών των εθνικών πόθων; Και οι λίγοι, που τα αντιλαμβάνονται, που είναι να μιλήσουν; Οπότε πως περιμένουμε τον έναν, τον αρχηγό να εμψυχώσει κι εμπνεύσει τον λαό; Ας τα δούμε :
Από την αρχαιότητα ως σήμερα δεν υπήρξε ούτε υπάρχει άλλος λαός, που να πέρασε με τελικήν επιτυχία τις πολλές και δυσκολότατες περιστάσεις του Έλληνα. Οι περισσότεροι λαοί έσβησαν ή κι αν υπάρχουν σήμερα κάθονται παραπεταμένοι στην άκρη.
Αν κάποιος έχει αμφιβολία για το αν ο Ελληνισμός παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο μέχρι σήμερα ας σκεφθεί ότι αυτός έβαλε την σφραγίδα του στην έκβασιν του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που καθόρισεν ως σήμερα την παγκόσμια πολιτική κατάστασιν.
Το αναγνώρισαν και υποκλίθηκαν παγκόσμια όλοι, φίλοι (και λυκόφιλοι), σύμμαχοι, εχθροί κι αντίπαλοι. Για το προσεχές μέλλον … έχει ο Θεός …
Το “ΕΝΩΜΕΝΟΙ” προϋποθέτει “συνδετικόν υλικό”, στη συγκεκριμένη περίστασιν κοινόν ιδεολογικόν υπόβαθρον. Δεν νοείται συμπαράταξις σε όποια μάχη, αν δεν υπάρχει κοινόν όραμα, σκοπός και πίστις με άλλα λόγια ΚΟΙΝΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ.
Οι περισσότεροι δεν ακουμπούν καν αυτή την παράμετρο και τους φαίνεται πολύ άχρηστη, αναμένοντας μόνο “μαγικά” την εμφάνισιν του αρχηγού.
Αλλά το ερώτημα είναι “πως τον περιμένεις και με τι κριτήρια θα τον αναγνωρίσεις;” Ξεχνάς Έλληνα, ότι εσύ “θεοποίησες” όλο το διαχρονικό πολιτικό γκούβερνο, που σε διαφέντεψε 200 χρόνια γιατί σου έταζε δυο φράγκα παραπάνω και “έπεα πτερόεντα”;
Με αυτά τα μυαλά θα κρίνεις τον αρχηγό, που πέραν των άλλων πρέπει να σε βγάλει από τον λάκκο των λεόντων;
Εκεί οδήγησε η κατρακύλα της ελληνικής παιδείας και η απαιδευσιά του σημερινού Έλληνα.
Ο πρωτοπόρος του πνευματικού πολιτισμού σχεδόν απεκδύθηκε το μεγαλείο της ιστορίας του και την ειδοποιό διαφορά του πολιτισμού του. Μιλά σήμερα με καμάρι ότι είναι Έλληνας αγνοώντας την πηγή της εθνικής του υπερηφάνειας.
