Ο ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΕΝΟΣ ΠΟΛΥΠΟΛΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: ΟΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΗΜΙΑΣ
ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΙΣ 17 ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΩΣ “ΒΛΕΠΕΙ” ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΑ
Γράφει ο Alexander Dugin
Η παγκόσμια πανδημία του κορωναϊού έχει τεράστιες γεωπολιτικές επιπτώσεις. Ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος.
Ωστόσο, είναι πρόωρο να μιλήσουμε για το είδος του κόσμου στο οποίο θα καταλήξει. Το ξέσπασμα δεν έχει περάσει: δεν έχουμε φτάσει ακόμη και στην κορυφή.
Τα κύρια άγνωστα σημεία παραμένουν:
– τι είδους απώλειες θα επιφέρει τελικά στην ανθρωπότητα – πόσους θανάτους;
– Ποιος θα μπορεί να σταματήσει τη μετάδοση του ιού και πώς;
– Ποιες είναι οι πραγματικές συνέπειες για εκείνους που ήταν άρρωστοι και για εκείνους που επέζησαν;
Κανείς δεν μπορεί ακόμη να απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις ακόμη και περίπου, και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να φανταστούμε ούτε καν από μακρυά την πραγματική ζημιά.
Στη χειρότερη περίπτωση, η πανδημία θα οδηγήσει σε σοβαρή μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού. Στην καλύτερη περίπτωση, ο πανικός θα αποδειχθεί πρόωρος και αβάσιμος.
Αλλά ακόμη και μετά τους πρώτους μήνες της πανδημίας, ορισμένες παγκόσμιες γεωπολιτικές αλλαγές είναι ήδη αρκετά προφανείς και σε μεγάλο βαθμό μη αναστρέψιμες. Ανεξάρτητα από το πώς ξετυλίγονται τα επόμενα γεγονότα, κάτι στην παγκόσμια τάξη έχει αλλάξει για πάντα.
Η απόψυξη της μονοπολικότητας
Το ξέσπασμα της επιδημίας κορωναϊού υπήρξε καθοριστική στιγμή για την καταστροφή του μονοπολικού κόσμου και την κατάρρευση της παγκοσμιοποίησης.
Η κρίση της μονοπολικότητας και η ολίσθηση της παγκοσμιοποίησης ήταν αισθητή από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 – η καταστροφή της 9/11, η απότομη ανάπτυξη της οικονομίας της Κίνας, η επιστροφή στην παγκόσμια πολιτική της Ρωσίας του Πούτιν ως ολοένα και πιο κυρίαρχη οντότητα, η απότομη ενεργοποίηση του ισλαμικού παράγοντα, η αυξανόμενη κρίση των μεταναστών και η άνοδος του λαϊκισμού στην Ευρώπη και ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες που είχε ως αποτέλεσμα την εκλογή του Trump και πολλά άλλα παράλληλα φαινόμενα κατέστησαν σαφές ότι ο κόσμος σχηματίστηκε τη δεκαετία του ’90 γύρω από την κυριαρχία της.
Η Δύση, οι ΗΠΑ και ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχουν εισέλθει σε μια φάση κρίσης. Η πολυπολική παγκόσμια τάξη αρχίζει να σχηματίζεται με νέους κεντρικούς παράγοντες, πολιτισμούς, όπως αναμενόταν από τον Samuel Huntington.
Ενώ υπήρχαν σημάδια αναδυόμενης πολυπολικότητας, μια τάση είναι ένα πράγμα και αντικειμενική πραγματικότητα άλλο. Είναι σαν ραγισμένος πάγος την άνοιξη – είναι σαφές ότι δεν θα διαρκέσει πολύ, αλλά την ίδια στιγμή, είναι αναμφισβήτητα εδώ – μπορείτε ακόμη και να το περάσετε, αν και με κίνδυνο.
Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος, πότε ο ραγισμένος πάγος θα υποχωρήσει.
Μπορούμε τώρα να ξεκινήσουμε την αντίστροφη μέτρηση σε μια πολυπολική παγκόσμια τάξη – το σημείο εκκίνησης είναι η επιδημία του κορωναϊού.
Η πανδημία έχει θάψει την παγκοσμιοποίηση, την ανοιχτή κοινωνία και το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Ο ιός μας ανάγκασε να μπούμε στον πάγο και μεμονωμένοι θύλακες της ανθρωπότητας έχουν αρχίσει να παίρνουν τις απομονωμένες ιστορικές τους τροχιές.
Ο κορωναϊός έθαψε όλους τους σημαντικούς μύθους της παγκοσμιοποίησης:
