Η «ΠΑΝΔΗΜΙΑ» ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΗΓΜΕΝΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ…

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

«Η Επιδημία είναι το ιδανικό πρόσχημα για την ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ…»

 Πατρίκ Ζιλμπερμάν, «Μικροβιακές Καταιγίδες»- Tempêtes Microbiennes 

Πλησιάζει η ώρα της καθοριστικής μάχης για την Νέα Παγκόσμια Τάξη και έχουν για αυτό επιστρατευθεί όλα τα φερέφωνά της, οι πράκτορες και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» για να προπαγανδίσουν και να στηρίξουν την πορεία για τον διαμορφούμενο “Θαυμαστό Νέο Κόσμο”. 

Έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τότε που ο Άλντους Χάξλεϋ έγραφε το περίφημο, δυστοπικό, μυθιστόρημά του, αλλά το ότι βαδίζουμε προς την κατεύθυνση του Θαυμαστού Νέου Κόσμου είναι φανερό και, δεδομένων των πιέσεων του υπερπληθυσμού και της ψηφιακής τεχνολογίας, η πορεία αυτή επιταχύνεται.

Προς το παρόν, μάλιστα, η διάθεση ν’ αρνηθούμε την τυφλή «λογική» των δυνάμεων που μας σπρώχνουν προς την κατεύθυνση αυτή και η επιθυμία της αντίστασης δεν φαίνεται να είναι πολύ μεγάλη. 

Στην Ελλάδα δε, δυστυχώς, καταγράφηκε μια εξωφρενική θρασύτητα στην πολιτική εργαλειοποίηση της «πανδημίας» από την ελίτ, σε μια χώρα που προσπαθεί να συνέλθει μετά από μια δεκαετή οικονομικο-κοινωνική συντριβή και η ανεργία πάει να ξεπεράσει το 20%…

Πολλοί ιστορικοί, κοινωνιολόγοι και φιλόσοφοι έχουν αναρωτηθεί, και προειδοποιήσει με βαθειά ανησυχία, για το τίμημα που ο άνθρωπος της Δύσης θα πληρώσει για αυτή την άνευ φραγμών τεχνολογική πρόοδο.

Όπως είχε ομολογήσει ο ίδιος ο Χάξλεϋ, σ’ ένα δεύτερο βιβλίο του με τον ίδιο τίτλο αργότερα, δεν φανταζόταν πόσο κοντά ήταν η εποχή που πρόβλεψε: «Το 1931, όταν έγραφα το Θαυμαστό Νέο Κόσμο, είχα την πεποίθηση ότι είχαμε ακόμη πολύ καιρό μπροστά μας. 

Η εντελώς οργανωμένη κοινωνία, το επιστημονικό ταξικό σύστημα, η κατάργηση της ελεύθερης βούλησης με τη μεθοδική συμμόρφωση του ατόμου, η δουλεία που γίνεται αποδεκτή με τακτικές δόσεις ευτυχίας, παρεχόμενης με χημικά μέσα, οι ορθόδοξες ιδέες που διατυμπανίζονται με βραδυνές παραδόσεις υπνοδιδασκαλίας – αυτά τα πράγματα σίγουρα θα ‘ρχόντουσαν, αλλά όχι στην εποχή μου ούτε ακόμα στην εποχή των εγγονιών μου». (Άλντους Χάξλεϋ, Επιστροφή στο Θαυμαστό Νέο Κόσμο, Ελ. Τύπος 1978)

Το άλλο κορυφαίο μυθιστόρημα, το «1984» του Όργουελ, είναι μια μεγεθυμένη προβολή του πρόσφατου παρελθόντος που είχε καταγράψει την άνθηση ολοκληρωτικών καθεστώτων, όπως του Ναζισμού.

 Στα πλαίσια εκείνα, το «1984» έμοιαζε πολύ πειστικό αλλά η ιλιγγιώδης πρόοδος της τεχνολογίας και των υπολογιστών κάνει σήμερα να φαίνεται πιο πιθανός ο κίνδυνος ενός Θαυμαστού Νέου Κόσμου παρά ενός 1984.

Η εμπειρία του «κοροναϊού» μάς προϊδεάζει πώς οι υπήκοοι της μελλοντικής τεχνοφασιστικής δικτατορίας θα οδηγούνται στην υποταγή ανώδυνα και ομοιόμορφα από ένα σώμα καλά εκπαιδευμένων κοινωνικών μηχανικών μέσα από τον βομβαρδισμό της ψηφιακής «ενημέρωσης».