Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΗ ΝΙΚΗ! ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΑΟΡΑΤΟ ΕΧΘΡΟ!
α. ΕΛΕΓΧΟΣ, ΦΥΛΑΞΗ, ΑΜΥΝΑ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
β. ΕΓΚΑΤΑΛΗΨΗ. ΚΑΤΑΛΗΨΗ,
ΑΠΩΛΕΙΑ.
γ. ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ, ΜΑΧΗ, ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης
Μόνο με γνώση και ελπίδα ξεπερνιέται ο φόβος και φτιάχνεται η πίστη που οδηγεί στην νίκη. Καταθέτω την προσωπική μου εμπειρία από ένα Μοναστήρι πριν από 25 χρόνια.
Η φύση της εργασίας μου απαιτούσε να επισκεφθώ όλους τους χώρους της μονής για αυτοψία πριν την μελέτη. Με την ευλογία του γέροντα Ηγουμένου εγώ ο ανάξιος εισήλθα παντού.
Πρέπει να ήμουν μεταξύ των ελαχίστων ή ο μόνος λαϊκός που είχα αυτή την δυνατότητα. Οδηγό μου είχα ένα καλογεράκι πρώην επιστήμονα που εγκατέλειψε την καριέρα και τα εγκόσμια.
Όταν εισήλθαμε στο ιερό του Καθολικού της Μονής, τότε αισθάνθηκα ότι εκινούμην πολύ δύσκολα, όπως όταν διέρχεσαι ανάμεσα από συγκεντρωμένο ακίνητο πλήθος και ωθείς κάποιους για να ανοίξεις δρόμο για να περάσεις .
Η ατμόσφαιρα επίσης εκεί ήταν πιο πυκνή στην αναπνοή μου.
Ρώτησα τον συνοδό μου γιατί και μου λέει, διάκοψε την δουλειά σου, πάμε έξω και θα σου εξηγήσω.
Καθίσαμε στο πλακόστρωτο και μου λέει ότι όντως περνούσες ανάμεσα από πλήθος αοράτων σωμάτων. Αμέσως εγώ ο άσχετος ρώτησα, τι σωμάτων αστρικών; Τότε με ρωτάει το καλογεράκι, διάβασες τα τάδε βιβλία, ναι του απαντώ.
Εγώ μου λέει πριν έρθω εδώ, πήγα μέχρι το Θιβέτ ψάχνοντας και συμπλήρωσε αυστηρά, όχι ξανά τέτοια λόγια εδώ που βρίσκεσαι.
Άσε τα αυτά, άκου και μάθε, ότι εσύ είσαι ξένος εδώ, λαϊκός και μάλιστα μπήκες στο Ιερό του Καθολικού, στο σημείο που
ίσως επί χίλια χρόνια, καίει η ακοίμητος κανδήλα, τελείται η Θεία Ευχαριστία, διαβάζεται ο Λόγος του Θεού και ψάλλονται προσευχές και ύμνοι.
Όπου Αγία Τράπεζα και κανδήλα αναμμένη εκεί και φύλακες άγγελοι. Φαντάζεσαι τι πλήθος υπάρχει εδώ μετά τόσα χρόνια αδιάκοπων προσευχών από τους πιστούς που λειτουργούνται και επικαλούνται την Θεία Χάριν και την προστασία της Θεοτόκου και των αγγέλων,
Είσαι τυχερός που είχες την ευλογία και την άδεια εισόδου, όμως είσαι ξένος, με ξένα ρούχα παράξενος. Εδώ που μπήκες και πέρασες, κινήθηκες διαφορετικά από όλους, προκάλεσες αναστάτωση και κινητοποίηση μέχρι να ελεγχθείς.
Την άλλη μέρα ήμουν πιο άνετα, δεν ήμουν ξένος, ήμουν φιλοξενούμενος, τις επόμενες, οικείος, εξοικειωμένος.
Μια από τις επόμενες μέρες, είχε αρχίσει να σουρουπώνει και εγώ συνέχιζα την εργασία μου σε κάθε χώρο μαζί με τον μοναχό
οδηγό μου και βρισκόμασταν στο ταβάνι κάτω από μια στέγη πλακόστρωτη, όπου ανάμεσα στα δοκάρια υπήρχε ένα μικρό παρεκκλήσι.
Ο μοναχός άνοιξε και προσκύνησε τις εικόνες, τον ακολούθησα και ενώ ασπάσθηκα μια εικόνα του ξύλινου σκαλιστού τέμπλου, αισθάνθηκα στα χείλη μου την αίσθηση του καμένου και φουσκωμένου χρώματος και λόγω του ημίφωτος το επιβεβαίωσα με την αφή μου.
Γιατί ρώτησα αυτόματα, η απάντηση του ήταν -θα σού πω αύριο με το φως. Όταν επέμενα μου είπε -αν σου πω τώρα δεν θα κοιμηθείς ήσυχα το βράδυ.
