Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΟΜΙΛΕΙ, ΝΟΥΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΠΟΔΗΓΕΤΕΙ
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΝΕΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ (42) ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΗΜΗΤΗ
✝ ✝ ✝
Μέγα τὸ Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος
Ἔρχεται μία εἰκόνα ἑνὸς βιβλίου μὲ τὰ χειρόγραφα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.Παιδιά μου καλά, ἀρχίζω ἀπὸ λόγια ἁπλά.
Ἐκήρυξα τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ,
ἐκήρυξα τὸ Εὐαγγέλιο Αὐτοῦ.
Ἤμουν ἕνα ἀνθρωπάκι, τίποτα, πολὺ ταπεινὸ
ἀλλὰ εἶχα μεγάλη ζέση μέσα γιὰ τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὸν Τριαδικὸ Θεό, εἶχα ζέση καὶ ἀγάπη γι’ Αὐτὸν
ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν μητέρα τὴν πατρίδα, τὴν μητέρα τὴν πατρίδα
τὴν ὁποία τὴν ὑπεραγαποῦσα καὶ ἤθελα ἡ Πίστις καὶ ἡ Ὀρθοδοξία νὰ λάβει δύναμη πολὺ γιὰ νὰ ἔρθει λευτεριὰ σὲ τούτη τὴ γῆ,
γι’ αὐτὸ δούλεψα ὅλῃ μου τὴν βιωτή,
ὅσα χρόνια ἔζησα πάνω στὴν Ἑλληνικὴ τὴν γῆ
ἐκεῖ ποὺ πῆγα στὸ Ἅγιο Ὅρος καὶ μετὰ συνέχισα γυρνώντας σχεδὸν ὁλόκληρη τὴν χώρα κηρύττοντας τὸ Εὐαγγέλιο, συζητώντας, νουθετώντας μὲ λόγια ἁπλά, πολὺ ἁπλά,
αὐτό πού μοῦ ἔστελνε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα
τὸ Καλὸ μέσα στὴν δική μου τὴν καρδιά.
Ἦταν λόγια ἁπλὰ καὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, κατὰ πλειοψηφία σχεδὸν ὅλοι, τὰ ἐνστερνίζονταν αὐτὰ μέσα στὴν δική τους τὴν καρδία καὶ πολλοὶ ἔπαιρναν ὠφέλεια ἀλλὰ καὶ στήριξη πολλὴ γιὰ νὰ συνεχίσουν τὴ δική τους τὴ ζωὴ ἀλλὰ κυρίως γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή, γιὰ νὰ ἔρθουν πιὸ κοντὰ στὸν Τριαδικὸ Θεό, νὰ πιστέψουν ἀκόμα περισσότερο, νὰ καθαρίσουν τὴν ψυχὴ τους καὶ νὰ ἔρθουν πιὸ κοντὰ στὴν Τριάδα τὴν Ἁγία καὶ νὰ πᾶνε νὰ ὁδηγηθοῦν μετὰ στὴν Οὐράνια τὴν Βασιλεία.
Αὐτὰ ἀκολούθησα, ὅμως μὲ ὁδηγοῦσε πάντα ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Τριαδικὸς Θεός, ἡ Τριαδικὴ Ἀρχή· Αὐτή μὲ ὁδηγοῦσε, Αὐτὴ μοῦ ὁδηγοῦσε κάθε βῆμα μου, Αὐτὴ ἔκοβε τὴν ἀζιμουθία ποῦ νὰ πάω, ποῦ νὰ σταθῶ, ποῦ νὰ πορευτῶ, ποῦ νὰ ὁμιλήσω, τὶ νὰ πῶ.
Ὅλα ἦταν καθορισμένα ἀπὸ τὴν Τριάδα τὴν Ἁγία· ἀκολουθοῦσα αὐτὸ ἀκριβῶς, αὐτὴν τὴν παραγγελία ποὺ εἶχα πάνω ψηλὰ ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ καὶ ἐρχόταν κατευθεῖαν εἰς τὸ δικό μου τὸ ψυχικό, εἰς τὴν δική μου τὴν ψυχὴ καὶ ἄνοιγε τὸ στόμα μου καὶ ὁμιλοῦσα, καὶ ὁμιλοῦσα πολὺ ταπεινά, πολὺ ταπεινά.
Δὲν σᾶς τὸ κρύβω παιδιά μου εἶχα πολὺ ταπείνωση μέσα στὴν καρδία καὶ ὁμιλοῦσε, γι’ αὐτὸ οἱ ἄνθρωποι σχεδὸν ὅπου καὶ νὰ πῆγα μὲ δέχτηκαν καλά, μὲ ὑποδέχτηκαν, μὲ ἀγάπησαν, μὲ φιλοξένησαν, ἀνοῖξαν τὴν καρδία τους, ἀνοῖξαν τὴν ψυχή τους καὶ ἦρθαν κοντά μου, ἔνοιωθα ὅτι ἔνοιωθαν τὴν ζεστασιά μου, ὅτι ἐπῆραν παρηγορία μέσα στὴν δική τους τὴν ψυχή, ἐπῆραν ἀνδρεία, ἐπῆραν ἀνδρεία γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν τὴν πατρίδα καὶ νὰ ἔρθει αὐτὴ ἡ στιγμὴ ἡ καλή, ἡ λευτεριὰ ἡ καλή, ἡ λευτεριὰ ποὺ βοήθησε καὶ ἡ Μητέρα ἡ Παναγία σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν διαδικασία καὶ φυσικὰ καὶ ἡ Τριαδικὴ Ἀρχὴ καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, γιατὶ τότε οἱ ἄνθρωποι ἦταν πιστοί, ἀρκετὰ πιστοὶ καὶ ἡ ψυχή τους ἦταν διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν ψυχὴ τῶν ἀνθρώπων σήμερα εἰς τὴν γῆ.
Ἦταν ἔργο ἐποικοδομητικό, ὄχι ἀπὸ ἐμένα ἀλλὰ ἀπὸ τὸν Τριαδικὸ Θεό. Ὅμως αὐτὸ μοῦ τὸ ἐνέπνευσε βαθιὰ μέσα εἰς τὴν ψυχή μου καὶ γι’ αὐτὸ ἀκολούθησα αὐτὴ τὴν πορεία σὲ ὅλη τὴν ζωή μου.
Ἔπαιρνα μεγάλη εὐχαρίστηση ἀπὸ αὐτὸ ποὺ γινότανε ἐντός μου καὶ τὸ ὁποῖο ἀποδιδόταν εἰς τὸν κάθε διπλανό, εἰς τὸν κάθε ὀπαδό μου, εἰς τὸ κάθε τέκνο καλὸ ἐκεῖ, τὸ κάθε παιδάκι καὶ τὸν γεροντότερο ποὺ ἐρχόταν νὰ ἀκούσει, νὰ ἀκούσει αὐτὰ τὰ λόγια ποὺ ἔρχονταν κατευθείαν ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὸ Καλὸ καὶ ἀκουμποῦσαν τὴ δική τους τὴν ψυχὴ καὶ καταπράϋναν αὐτή.
