Ακούω και διαβάζω διάφορα, που είτε αγγίζουν τη γελοιότητα είτε τη ξεπερνάνε.

Ότι όλα τελειώνουν εδώ, ότι η Τουρκία θα αναγκαστεί να υποχωρήσει από παντού, ότι θα αποσύρει τους χιλιάδες λάθρο από τα σύνορά μας και άλλα τέτοια κωμικοτραγικά.
Έχω την εντύπωση ότι πάρα πολύ λίγοι έχουν αντιληφθεί την ποιότητα των γεγονότων και πού αυτά αποσκοπούν. Το ότι η συνάντηση Πούτιν Ερτογάν θα «έβγαζε» γκόλ από τα αποδυτήρια για τη Ρωσία, αυτό μπορούσε να το προβλέψει και ένα 12χρονο παιδάκι. Η (προσωρινή) «συνθήκη» ειρήνης, στην ουσία ισοδυναμεί με …χρόνο στο να μπορέσει ο Ερτογάν να τα…μαζέψει και να του δίνει αφ’ ενός και αφ’ ετέρου, για να προετοιμάσει τη κοινή τουρκική γνώμη για την εξέλιξη αυτή. Χρόνο ζήτησε από τον Ρώσο, χρόνο πήρε. Το ζητούμενο όμως δεν είναι αυτό. Το ζητούμενο είναι το τι θα κάνει αυτός που θα αντικαταστήσει τον ήδη σε θέση καθαίρεσης προέδρου Ερτογάν, έναντι της Ρωσίας και ημών των ιδίων.
Είναι αναμφίβολο πως η Τουρκία, όταν επιστρέψουν οι κεμαλικοί, θα ζητήσει πολλά ανταλλάγματα. Γιατί; Μα διότι υπάρχει σε εκκρεμότητα ακόμη το ζωτικής σημασίας για τις ΗΠΑ και το Ισραήλ κουρδικό πρόβλημα! Και οπωσδήποτε, μετά την ήττα της Τουρκίας στη Συρία, οι Αμερικανοεβραίοι θα πιέσουν τους Τούρκους για διευθέτηση. Το αντάλλαγμα ποιό θα είναι; Τα ενεργειακά ή το μισό Αιγαίο;
Εκεί πλέον θα πρέπει να επικεντρωθεί η χώρα μας και εμείς οι ίδιοι. Διότι αυτή η εξέλιξη, εάν και εφ’ όσον επιταχυνθεί (προφανώς μετά τις αμερικάνικες εκλογές και φυσικά εάν ο Τράμπ είναι ο νικητής) θα σημάνει και νέες περιπέτειες για εμάς.
Καλοί είναι οι – όποιοι – πανηγυρισμοί από μέρους μας, αλλά θα πρέπει να ξέρουμε πως κερδίσαμε μια μάχη, αλλά όχι (ακόμη) τον πόλεμο.
Τα συμφέροντα στη περιοχή μας είναι πολλά, διαπλεκόμενα και αδίστακτα. Εάν εμείς εφησυχάσουμε, το αμέσως επόμενο αποτέλεσμα θα είναι ο αιφνιδιασμός μας. Και μη ξεχνάμε πως η κεμαλική Τουρκία, πάντα ήταν πιο επικίνδυνη από την Ερτογανική.
Ο Ερτογάν απλώς απογύμνωσε το αληθινό πρόσωπό της. Οι κεμαλικοί, σε άγαστη συνεργασία πάντα με τους εθνικιστές «Γκρίζους Λύκους», θα είναι δέκα φορές χειρότεροι. Γιατί τότε, θα έχουν καί τη Δύση με το μέρος τους.
Ο δρόμος προς την Ανάσταση, «απαιτεί» σταύρωση. Πόσο επώδυνη θα είναι;

αναγνωστης