Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΡΕΣΤΟΣ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ, Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΘΗΣΕΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;
«ΒΑΡΒΑΡΟΣ ΠΕΙΡΑΤΗΣ»…
Γράφει ο Κώστας Χατζηκωστής
Αθήνα και Λευκωσία πρέπει να ετοιμασθούν ν’ αντιμετωπίσουν τις τουρκικές επιθέσεις. Η Τουρκία δεν απέκρυπτε τα σχέδιά της.
Δεν αποσιώπησε τις επιθετικές θαλάσσιες κινήσεις της. Δεν απέκρυψε τα νέα κατακτητικά της σχέδια, ούτε τους τρόπους και τους χρόνους υλοποίησής τους…
Η Τουρκία είπε ότι θα πάρει τους S400. Τους πήρε όταν όλοι αμφισβητούσαν τη σχετική αποφασιστικότητά της. Η Τουρκία είπε ότι αφού δεν αναγνωρίζει ύπαρξη Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν αναγνωρίζει και την ύπαρξη Θαλάσσιας Οικονομικής Ζώνης αυτής της Πολιτείας.
Η Τουρκία τρύπησε, κατέλαβε και κατέκτησε ήδη γαλάζιες Θάλασσες της Κύπρου. Αυτό διακήρυξε urbi et orbi ότι θα πράξει. Αυτό έπραξε. Είπε ότι η Ανατολική Μεσόγειος είναι χώρος επιρροής και ελέγχου της οικονομικώς και στρατιωτικώς. Διά της βίας υλοποιείται ήδη η στρατηγική αυτή. Και έτσι φαίνεται ότι θα συμβεί και στο Αιγαίο.
Η Τουρκία όλα αυτά τα σχεδιάζει και τα υλοποιεί με την έγκριση και τη γνώση των Βρετανών και των Αμερικανών. Αλλά και των Ρώσων και όχι μόνο… Όλοι αυτοί γνώριζαν τι θα έπραττε η Τουρκία. Τι σχεδίαζε.
Και γνωρίζουν τι περαιτέρω προγραμματίζει. Όλοι, πλην, ίσως, της Ελλάδος και της Κύπρου… Αυτές ζούσαν στο βόλεμα της τραγικά αφελούς πολιτικής νοοτροπίας του Κατευνασμού. Δηλαδή της «σύνεσης» και της «ψυχραιμίας», όπως βάπτιζαν τον ψοφοδεϊσμό, την παθητικότητα, την απραξία και την παραλυσιακή αμηχανία τους.
Η Τουρκία, όσα σε βάρος μας απείλησε, τα υλοποίησε. Οι δικοί μας ηγέτες, με όσα αντιπαρέθεσαν ως διπλωματική αποτρεπτική μαεστρία, ΑΠΕΤΥΧΑΝ. Είναι πλέον παγιδευμένοι στην «ψυχραιμία» και στη «σύνεσή» τους. Στις αυταπάτες και στις διπλωματικές φαντασιώσεις τους…
Δεν έχει πλέον νόημα η αποφυγή λέξεων που αποδίδουν και χρωματίζουν τη δραματική πραγματικότητα. Δεν ωφελεί πλέον σε οτιδήποτε ο εξωραϊσμός της φραστικής απόδοσης της μοιραίας αποτυχίας της πολιτικής ηγεσίας αυτού του τόπου. Και της επίσημης Ελλάδος. Δεν υπάρχει ούτε χρόνος, για να ελπίσει και ο πλέον νοσηρά αισιόδοξος, ότι κάποιοι άλλοι, τρίτοι, θα μας σώσουν …
