Είμαι εξήντα και ανάπηρος: Πειράζει που θέλω να πολεμήσω για την πατρίδα μου!;

Εξυφαίνεται σενάριο ανόητο, επικίνδυνο και φυσικό προδοτικό . Όλο και περισσότερα στελέχη όχι μόνον της Νέας Δημοκρατίας, ψελλίζουν κάτι για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο. Με απλά λόγια, όχι δικά μας, αλλά σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, παραχωρούμε ελληνικά δικαιώματα και εθνικό πλούτο, γιατί δεν μπορούμε να τα βάλουμε με την γείτονα Τουρκία.
Έτσι απλά, χωρίς αιδώ και το λέμε συνέχεια, να το συνηθίσει το πόπολο, μέσω των διαπλεκόμενων συμφερόντων των μίντια, να μας κάνει να συνηθίσουμε στην ιδέα του «μη πολέμου». Να αποφύγουμε δηλαδή τον πόλεμο, για τα χωρικά μας ύδατα, για τα συμφέροντά μας, χωρίς να σκεφτόμαστε τα παιδιά μας που έρχονται, αλλά επικαλούμενοι μία ανάγκη, που μας πιέζουν οι υπερατλαντικοί σύμμαχοι να δεχθούμε…
Διαμορφώνοντας μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα, μέσα στην οποία ο δημοκράτης -το τονίζουμε Δημοκράτης πατριώτης- είναι περίπου σαν κάτι γραφικό και ακραίο και φαντάζει σαν τα λαμπιόνια του ιδρύματος Ωνάση στην δήθεν εορταστική Αθήνα, επιχειρούν οι κύριοι των μίντια. που αποκρύπτουν την αλήθεια και μας οδηγούν στους δρόμους της ηττοπάθειας που επιθυμούν να μας πείσουν ότι πρέπει για να συνυπάρξουμε να δώσουμε. Μέχρι πότε θα δίνουμε; Μέχρι να ικανοποιηθεί μια φασιστική χώρα που απειλεί και εκβιάζει Ευρώπη και Αμερική, με ογδόντα εκατομμύρια μουσουλμάνους;
Μέχρι που θα φθάσει αυτή η χώρα, που αποτελεί το όνειδος της γης και δεν διαθέτει ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο; Έχουν την εντύπωση οι άθλιοι που διακινούν την ηττοπάθεια ως λύση και δεν προετοιμάζουν τον ελληνικό λαό, για το χειρότερο, ότι εκεί θα σταματήσουν οι Τούρκοι; Στην συνεκμετάλλευση;
Η τουρκική εξωτερική επεκτατική πολιτική, εδώ και εκατόν πενήντα χρόνια, αποτελεί το ίδιο, σταθερό σημείο αναφοράς. Απέναντι σε αυτές τις επεκτατικές διαθέσεις η χώρα μας διέθετε πάντα το ίδιο σταθερό αμυντικό δόγμα. Δεν παραχωρούμε τίποτα, δεν υποχωρούμε ποτέ. Γιατί απλούστατα είχαμε αναγνωρίσει, αυτό που δια γυμνού οφθαλμού διαφαίνεται. Τώρα, τι πάμε να κάνουμε; Γιατί φέρνουν σε πρώτο πλάνο την συνεκμετάλλευση; Γιατί το διακινούν επιμόνως και βγαίνουν διάφοροι ηλίθιοι και το στηρίζουν;
Απέναντι σε αυτό το διακινούμενο γκεμπελίστικο σύστημα, θα πρέπει να διαμορφωθεί μια Δημοκρατική Πατριωτική αντίληψη, για να κατανοήσουν ότι δεν είναι ένα θέμα που μπορούν καν να αγγίζουν.

Ταυτόχρονα, όσο κι αν φαίνεται ξένο από την καθημερινότητά του Έλληνα, θα πρέπει να κατανοήσουμε όλοι, ότι το καθημερινό μας γίνεσθαι, όλα αυτά που φοβόμαστε μην χάσουμε, έχουν σχέση με μια Δημοκρατική Πατρίδα. Εάν δεν υπαρχει η πατρίδα, δεν υπάρχουν ούτε φιλοδοξίες προσωπικές, ούτε οράματα, ούτε τίποτα. Είμαστε ένα τίποτα.
Αρα θα πρέπει σιγά σιγά, να κατανοήσουμε ότι όχι επειδή το έκαναν οι προγονοί μας, αλλά επειδή πρέπει να διασφαλίσουμε το αύριο των παιδιών μας, θα πρέπει να πολεμήσουμε για την πατρίδα μας, όποτε αυτό απαιτηθεί. Και τώρα είναι η ώρα, να αρχίσουμε να το σκεπτόμαστε ως απευκταίο μεν, πιθανό δε ενδεχόμενο. Κάτι ήξερε ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής όταν υπογράμμιζε σε όλους τους τόνους πριν δυο μήνες ότι θα πρέπει να μην υποχωρήσουμε σε πιέσεις…
Αυτή η μικρή χώρα διαμάντι,, δεν έγινε έτσι. Στην μέση του πουθενά, με εχθρούς παντού, διατηρήθηκε, μεγάλωσε και έγινε μία χώρα… προβληματική μεν, πεισματάρα και ανδρειωμένη δε. Δεν θα παραχωρήσουμε σπιθαμή ελληνικών δικαιωμάτων.
Και το υποστηρίζει αυτό ένας εξηντάρης ανάπηρος, που θα ήθελε πολύ να βρίσκεται στο μέτωπο, όταν αυτό απαιτηθεί. Κι ας τον χαρακτηρίσουν γραφικό οι σημερινοί φλούφληδες.
Βαστάμε πάντα τον κυματισμό της γαλανόλευκης όταν ανεμίζει στα πέλαγα και στα υψώματα, έτσι ωραία, λαμπερή, όμορφη. Και γι’ αυτήν φλούφληδες για την Δημοκρατία και την Ελλάδα, είμαστε πολλοί ακόμα, που πρέπει να πείσετε για την συνεκμετάλλευση. Και δεν θα τα καταφέρετε έρμοι….-

exofitsio

loading...