ΤΟ ΥΠΟΥΛΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΜΕ ΤΗ ΛΙΒΥΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ

Η ΠΟΝΗΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗ ΤΗΣ

Tου Νίκου Μελέτη
Με άμεση διπλωματική κινητοποίηση πρέπει να απαντήσει η Αθήνα προκειμένου να αποτραπεί η πολύ επικίνδυνη εξέλιξη του να οριστικοποιηθεί και να τεθεί σε ισχύ η Συμφωνία Τουρκίας -Λιβύης για τις θαλάσσιες ζώνες. 
Μια συμφωνία που θα δημιουργήσει αρνητικό προηγούμενο στις επόμενες οριοθετήσεις θαλασσίων ζωνών στη Μεσόγειο.
Η Τουρκία μετά τις επιτυχίες της Κύπρου που παρά τις απειλές και τις πιέσεις συνήψε τρεις συμφωνίες οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με Αίγυπτο, Ισραήλ και Λίβανο, που εφαρμόζουν πλήρως τις προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας (ακόμη και από το Ισραήλ το οποίο δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος) και ενώ βλέπει τις ενεργειακές εξελίξεις, οι οποίες στηρίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό σε αυτό το πλαίσιο συμφωνιών, να την ξεπερνούν, επιλέγει να αντιδράσει όχι μόνο με την αποστολή σκαφών στην Κυπριακή ΑΟΖ αλλά και με την δημιουργία ισοδύναμου διπλωματικού τετελεσμένου.
Η Τουρκία και ο Ερντογαν δεν έχουν συμφιλιωθεί ποτέ με τις Συνθήκες, όπως εκείνη της Λοζάνης που στέρησαν την Τουρκία από τα νησιά του Αιγαίου.
 Ούτε με την γεωγραφία που δεν χάρισε στην Τουρκία υδρογονάνθρακες σε μια περιοχή που υπάρχουν νέες ανακαλύψεις. Αυτή τη γεωγραφία και αυτή την πραγματικότητα που διαμορφώθηκε από τις Συνθήκες προσπαθεί να ανατρέψει ο Τ. Ερντογάν.
Στόχος της Τουρκίας είναι να δείξει ότι και με διπλωματικά μέσα είναι παρούσα στο παιχνίδι της Ανατολικής Μεσογείου και φυσικά ότι ο υπολογισμός της επήρειας των νησιών δεν είναι «απαράβατος κανόνας» στη διεθνή πρακτική. 
Kάτι που θα θελήσει φυσικά να εκμεταλλευθεί σε μια ενδεχόμενη μελλοντική διαπραγμάτευση με την Ελλάδα, η οποία διαθέτει το σημαντικό όπλο που της προσφέρει βάσει του Δικαίου της Θάλασσας, το νησιωτικό σύμπλεγμα του Αιγαίου, το Καστελόριζο και φυσικά η Κρήτη.
Είχε προηγηθεί η επιτυχής προσπάθεια της Τουρκίας με «δεκανίκι» τότε τον αρχηγό της αλβανικής αντιπολίτευσης Ε. Ράμα, ο οποίος προσέφυγε στο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας του με αποτέλεσμα την ακύρωση της Συμφωνίας οριοθέτησης θαλασσίων Ζωνών Ελλάδας-Αλβανίας, η οποία είχε στηριχθεί και είχε αποδεχθεί όλο το πλαίσιο των προβλέψεων του Δικαίου της Θάλασσας. 
Και ήταν η πρώτη τέτοιου είδους Συμφωνία εκτός Κύπρου στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και επίσης η πρώτη Συμφωνία που αφορούσε ελληνικά θαλάσσια σύνορα. Η Τουρκία δεν επιθυμούσε να υπάρξει νομικό προηγούμενο και έτσι χρησιμοποιώντας τον Ε. Ράμα πέτυχε την ακύρωση της Συμφωνίας.
Ακόμη και η αναγγελία πριν ένα χρόνο από τον απερχόμενο ΥΠΕΞ Ν.Κοτζιά, την οποία επιβεβαίωσε ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός Αλ.Τσίπρας για επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ.στο Ιόνιο, έμεινε στο ράφι μετά τις συναντήσεις του κ. Τσίπρα με τον Τ.Ερντογάν και του Γ. Κατρούγκαλου με τον Μ.Τσαβουσογλου.
Πριν μερικούς μήνες ήταν και πάλι η Τουρκία που έβαλε την προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης να διαμαρτυρηθεί προς την Ελλάδα για δήθεν επικάλυψη της Λιβυκής 
υφαλοκρηπίδας από τα Οικόπεδα τα οποία αδειοδότησε σε ξένες εταιρίες η Αθήνα νοτιοδυτικά και νότια της Κρήτης.
Από πέρυσι τον Νοέμβριο όταν ο υπουργός άμυνας Χ.Ακάρ είχε συνομιλίες στην Τρίπολη προσφέροντας σημαντική στρατιωτική βοήθεια στο ετοιμόρροπο καθεστώς της Τρίπολης, ζήτησε σαν αντάλλαγμα την υπογραφή συμφωνίας θαλασσίων συνόρων με την Τουρκία.
Οι χάρτες που είχαν επιδειχθεί τότε από τον κ. Ακάρ παρέπεμπαν στην ακραία εκδοχή της Γαλάζιας Πατρίδας, για την οποία είχε γίνει προσπάθεια να διασκεδασθούν οι εντυπώσεις…
Όμως δεν ήταν κάτι νέο. Ο ναύαρχος Σιχάτ Γιαϊτζί από το 2012 είχε αναπτύξει το θεωρητικό πλαίσιο για την ανάγκη η Τουρκία να προχωρήσει σε συμφωνία θαλασσίων συνόρων με την Λιβύη, ως τον μοναδικό τρόπο να αντιμετωπισθούν τα «τετελεσμένα» που είχε δημιουργήσει η Κύπρος και αν αποφευχθεί μια επέκταση και της Ελλάδας στην Μεσόγειο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ 




loading...