ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΝ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΥΣΙΑΝ ΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙ

Ἐπληροφορήθην διά μέσου τοῦ Η/Τ Ἠλεκτρονικοῦ Ταχυδρομείου, διά τό 12ον Συνέδριον ἀφιερωμένον εἰς τόν Ἱπποκράτην…πού θά διεξαχθεῖ ἀπό τήν 7ην-9ην Νοεμβρίου τοῦ Ἔτους 2019. Μετέβην τήν 7ην Νοεμβρίου εἰς τό ἀμφιθέατρον <Ἄλκης Ἀργυριάδης> τοῦ Πανεπιστημίου, ὅπου παρουσία μόνον 55-60 παρευρισκομένων ἐγένετο ἡ ἐναρκτήριος ἀφιέρωσις εἰς τόν Ἱπποκράτην. Τῷ κατωτέρῳ κείμενον ἐνεχειρίσθη εἰς τό προεδρεῖον καί θά δοθῆ εἰς τόν πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας.

Ἐρίτιμοι Κυρίαι καί ἀξιότιμοι Κύριοι ἐπ’ εὐκαιρία τοῦ: 12ο Συνέδριο «Ελληνική Γλώσσα και Ορολογία», θά διαπιστώσωμεν μέ μίαν ἀπλήν παρατήρησιν ὅτι τά ἀναγραφόμενα εἰς τήν ἀνωτέρῳ σελίδα δέν εἶναι Ἑλληνική γλῶσσα, ἀλλά κάτι ἐξαμβλωματικόν τό ὁποῖον τείνει νά ὁμοιάση μέ τό θαῦμα τῶν θαυμάτων, τήν Ἑλληνικήν γλῶσσα, καθ’ ὅτι ὁρισμένοι (προοδευτικοί) ἔκοψαν τάς χείρας καί τούς πόδας, ἀπό τό Ὅμηρον, τόν Σωκράτην, τόν Ἀριστοτέλην, τόν Πλάτωνα, τόν Πλήθωνα Γεώργιον Γεμιστόν ὁ ὁποῖος λέγει: «Ἐσμέν Ἕλληνες τό γένος, ὡς ἡ τέ φωνή καί πάτρειος παιδεία μαρτυρεῖ.—Τοιούτῳ ἀνδρὶ οὗ μετὰ Πλάτωνα, ἐξηρήσθω δὲ λόγου Ἀριστοτέλης, οὐκ ἔφυσεν(ἐγέννησεν) ἡ Ἑλλάς». Πλήθων ἐλέγετο διά τάς πλείστας γνώσεις πού κατεῖχεν, ἦτο Πλατωνικός.

Τό παρόν δέ συνέδριον ἀφιαιροῦται εἰς τόν Ἱπποκράτην ὡς γράφει ἡ σελίς!

Ομιλία: «Ο Ιπποκράτης και η διαχρονική συμβολή του στην ιατρική γνώση και ορολογία». Θά λεχθοῦν τά ὅσα πλείστα διά τήν προσφοράν τοῦ Ἱπποκράτους εἰς τήν Ἰατρικήν ἐπιστήμην, ἀλλά ἐμεῖς θά σᾶς ἀποκαλύψωμεν αὐτά τά ὁποία εἴτε δέν γνωρίζουν, εἰτε σκοπίμως ἀποκρύπτουν, καί εἶναι αὐτά πού ἰδίως σήμερον ὄφειλαν νά ὑπερθεματίσουν.

Τό παρόν δέ συνέδριον εὐρίσκεται: «Υπό την Αιγίδα της Α.Ε. του Προέδρου της ∆ημοκρατίας Κυρίου Προκοπίου Παυλoπούλου».

Ἀλλά ἀς γνωρίσωμεν καί τά ἄλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά τοῦ Ἱπποκράτους.

Ὁ Ἱπποκράτης εἶναι ὁ Μέγας Ἰατρός καί Μέγας Ἕλλην. Τοῦτο τό διαβάζομεν γραμμένον εἰς τό βιβλίον «ΣΩΡΑΝΟΣ- Ἱπποκράτους γένος καί βίος» ἐκδόσεις <ΚΑΚΤΟΣ>,σελίς 220. «ἀφιλάργυρος δέ καί τοῖς τρόποις σεμνός καί φιλέλλην ὑπῆρχεν, ὅτι καί τούς ὁμοεθνεῖς ἐθεράπευε συμπάσῃ σπουδῇ( μέ κάθε προθυμία), ὡς καί λοιμῶν ὅλας ῥύσασθαι(ἔσωσεν) πόλεις, καθάπερ εἴρηται (ὅπως ἀκριβῶς λέγεται). Ὅθεν καί λαμπρῶν ἔτυχε τιμῶν οὐ παρά Κῲοις μόνον, ἀλλά καί Ἀργείοις καί Ἀθηναίοις». Μήπως καί οἱ σημερινοί ἰατροί ὀφείλουν νά μάθουν ἀπό τόν σοφόν πατέρα τους καί διδάσκαλον τους Ἱπποκράτη τούς ὁμοεθνεῖς νά θεραπεύουν.

Ἐπίσης εἰς τήν σελίδα 216 διαβάζομεν πῶς ἐνήργησεν ὁ Μέγας ἰατρός πρός τούς βασιλεῖς τῶν Παιόνων καί τῶν Ἰλλυριαίων, ἀλλά καί ὡς πρός τόν μέγαν βασιλέα τῶν Περσῶν Ἀρταξέρξη, ὅταν οὖτος εἶχεν ζητήσει τάς Ἰατρικάς του γνώσεις: «ἀλλά καί εἰς τήν Ἰλλυριῶν καί Παιόνων βαρβάρων γῆν λοιμοῦ κατασκήψαντος καί δεομένων τῶν ἐκεῖ βασιλέων πρός αὐτούς ἐλθεῖν, παρά τῶν πρέσβεων ἧν ἐκεῖ τά πολλά τῶν πνευμάτων μαθών ἐκείνους μέ ἀπράκτους ἀπέπεμψεν, συλλογισάμενος δέ τήν νόσον ἐπί τήν Ἀττικήν ἥξειν, προειπών τό γενησόμενον καί τῶν πόλεων καί τῶν μαθητῶν ἐπεμελήθη».

Δηλ. Ἀλλά καί ὅταν εἰς τήν Γῆν τῶν βαρβάρων Ἰλλυριῶν καί Παιόνων, κατέπεσεν λοιμός, οἱ ἐκεῖ βασιλεῖς τόν παρεκάλεσαν πρός αὐτούς νά ἔλθη, καί ἀφοῦ ἔμαθεν ἀπό τούς ἀπεσταλμένους πρέσβεις των, τήν φοράν τῶν ἀνέμων, ἐκείνους μέ ἀπράκτους ἀπέπεμψεν, συλλογιζόμενος ὅτι πιθανόν νά μεταφέρη τήν νόσον εἰς τήν Ἀττικήν, προειδοποίησεν δέ διά τό θά συνέβαινεν καί ἐπιμελήθηκε(ἐφρόντισεν) καί τῶν πόλεων καί τῶν μαθητῶν του.

Καί ὁ Σωρανός συνεχιζει: «Τοσοῦτον δέ φιλέλλην ὑπῆρξεν, ὥστε τῆς δόξης αὐτοῦ μέχρι Περσῶν διαπύστου γενομένης καί διά τοῦτο καί τοῦ Ἀρταξέρξου διά Ὑστάνους τοῦ Ἑλλησποντίων ὑπάρχου ἐπί μεγάλαις δωρεαῖς δεομένου πρός αὐτόν ἐλθεῖν, διά τό σεμνόν καί ἀφιλάργυρον καί φιλόκειον ἀρνήσασθαι, ὡς καί τοῦτο διά τῆς πρός αὐτόν ἐπιστολῆς δηλοῦται».

Δηλ. Τόσον πολύ δέ μαγάλος φιλέλλην ὑπῆρξεν ὥστε τήν φήμη του τήν εἶχον πληροφορηθεῖ καί οἱ Πέρσες, ὥστε ὁ Ἀρταξέρξης διά μέσου τοῦ ὑπάρχου τοῦ Ἑλλησπόντου Ὑστάνη, τόν ἐνημερώνει ὅτι τοῦ προσφέρει μεγάλα καί πλούσια δῶρα, διά νά μεταβῆ εἰς αὐτούς, ἐπειδή ὄμως αὐτός ἦτο σεμνός, ἀφιλάργυρος καί φιλόπατρις, ἀρνήθηκε νά μεταβῆ, ὅπως τοῦτο δηλώνει μέ ἐπιστολήν πού ἐστειλεν εἰς αὐτούς.

Ἀλλά καί πάλιν εἰς τό βιβλίον <ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ> ἀπό τάς ἐκδόσεις <ΚΑΚΤΟΣ> διαβάζομεν:

«Βασιλεὺς βασιλέων μέγας Ἀρταξέρξης Ὑστάνει Ἑλλησπόντου ὑπάρχῳ χαίρειν.

Ἱπποκράτους ἰητροῦ Κῴου ἀπὸ Ἀσκληπιοῦ γεγονότος καὶ ἐς ἐμὲ κλέος ἀφῖκται τῆς τέχνης. Δὸς οὖν αὐτῷ χρυσὸν ὁκόσον ἂν βούλη ται, καὶ τὰ ἄλλα χύδην ὧν σπανίζει, καὶ πέμπε ἐς ἡμέας. Ἔσται γὰρ ἰσότιμος Περσέων τοῖς ἀρίστοις…….·Ἔῤῥωσο».

Δηλ. Ὁ Βασιλεὺς βασιλέων μέγας Ἀρταξέρξης χαιρετᾶ τόν ὕπαρχον τοῦ Ἑλλησπόντου Ὑστάνην. Ἡ δόξα τοῦ ἰατροῦ Ἱπποκράτη πού κατάγεται ἀπό τήν Κῶ, καί ἀπό τήν γενεά τοῦ Ἀσκληπιοῦ ἔχει φθάσει καί σέ μένα. Δῶσε εἰς αὐτόν ὅσον χρυσόν ἐπιθυμεῖ καί ἄλλα σέ ἀφθονία καί εἰς ὅσα ἔχει ἔλλειψιν καί στεῖλτον εἰς ἐμένα. Θά εἶναι δέ ἰσότιμος μέ τούς ἀρίστους τῶν Περσῶν. Χαῖρε.

–Ὁ Ὑστάνης συναντᾶ τόν Ἱπποκράτη καί τοῦ λέγει:

«Ὑστάνης ὕπαρχος Ἑλλησπόντου Ἱπποκράτει Ἀσκληπιαδῶν ὄντι ἀπογόνῳ χαίρειν».

Ὁ Ὑστάνης ὕπαρχος Ἑλλησπόντου χαιρετᾶ τόν Ἱπποκράτην ἀπόγονον τοῦ Ἀσκληπιοῦ καί τοῦ λέγει.

«Βασιλεὺς μέγας Ἀρταξέρξης σοῦ χρῄζων ἔπεμψε πρὸς ἡμέας ὑπάρχους, κελεύων σοι ἀργύριον καὶ χρυσὸν καὶ τὰ ἄλλα χύδην ὧν σπανίζεις καὶ ὅσα βούλει διδόναι, καὶ πέμπειν πρὸς ἑωυτὸν ἐν τάχει· ἔσεσθαι γὰρ Περσέων τοῖς ἀρίστοις ἰσότιμον. Σὺ οὖν παραγίνου ξυντόμως. Ἔῤῥωσο».

Δηλ. Ὁ μέγας Βασιλεὺς Ἀρταξέρξης σέ ἔχει ἀνάγκην καί ἀπέστειλεν πρός ἐμᾶς τούς ὑπάρχους διαταγήν νά σοῦ δώσωμεν χρήματα καί χρυσόν σέ ἀφθονία καί εἰς ὅσα ἔχεις ἔλλειψιν, καί εἰς αὐτόν ταχέως νά σέ παραπέμψω. Θά εἶσαι δέ ἰσότιμος μέ τούς ἀρίστους τῶν Περσῶν.

–Ὁ Ἱπποκράτης ἀπαντᾶ διά μέσου τοῦ Ὑπάρχου Ἑλλησπόντου εἰς τόν μέγα βασιλέα λέγοντας.

Ἱπποκράτης ἰητρὸς Ὑστάνει Ἑλλησπόντου ὑπάρχῳ χαίρειν.

Ὁ ἰατρός Ἱπποκράτης χαιρετᾶ τόν Ὕπαρχον τοῦ Ἑλλησπόντου Ὑστάνην

«Πρὸς τὴν ἐπιστολὴν, ἣν ἔπεμψας φάμενος παρὰ βασιλέως ἀφῖχθαι, πέμπε βασιλεῖ ἃ λέγω γράφων ὅτι τάχος, ὅτι καὶ προσφορῇ καὶ ἐσθῆτι καὶ οἰκήσει καὶ πάσῃ τῇ ἐς βίον ἀρκεούσῃ οὐσίῃ χρεόμεθα. Περσέων δὲ ὄλβου οὔ μοι θέμις ἐπαύρασθαι, οὐδὲ βαρβάρους ἄνδρας νούσων παύειν, ἐχθροὺς ὑπάρχοντας Ἑλλήνων. Ἔῤῥωσο».

Δηλ. Ὅσον ἀφορᾶ τήν ἐπιστολήν πού μοῦ ἔστειλες λέγοντας μου ὅτι ἀφικνεῖται ἀπό τόν βασιλέα, γράψε καί ἀπέστειλε ταχέως εἰς τόν βασιλέα αὐτά τά ὁποία θά σοῦ ὑπαγορεύσω. Ἀπό φαγητό, ἐνδύματα καί οἰκίαν καί ὅτι ἄλλο χρειαζόμεθα εἰς τήν ζωήν μας ἔχομεν ἀρκετά. Τῶν Περσῶν τά πλούτη δέ εἶναι ἡθικόν νά ἀπολάυσω, οὔτε νά θεραπεύσω τήν νόσον τῶν βαρβάρων, πού εἶναι ὑπαρκτοί ἐχθροί τῶν Ἐλλήνων. Χαῖρε.

–Ὁ Ὑστάνης ὕπαρχος Ἑλλησπόντου δίδει τήν ἀπάντησιν τοῦ Ἱπποκράτους εἰς τόν Ἀρταξέρην.

Ὅταν ὁ Βασιλεὺς βασιλέων μέγας Ἀρταξέρξης λαμβάνει τήν ἀπάντησιν τοῦ Ἱπποκράτη ἐξοργίζεται ἀπειλεῖ καί ἐκβιάζει τούς Κώας λέγοντας:

Βασιλεὺς βασιλέων μέγας Ἀρταξέρξης Κῴοις τάδε λέγει.

«Δότε ἐμοῖς ἀγγέλοις Ἱπποκράτην ἰητρὸν κακοὺς τρόπους ἔχοντα καὶ εἰς ἐμὲ καὶ εἰς Πέρσας ἀσελγαίνοντα. Εἰ δὲ μὴ, γνώσεσθε καὶ τῆς πρώτης ἁμαρτίας τιμωρίην τίσοντες· δηϊώσας γὰρ τὴν ὑμετέρην πόλιν καὶ νῆσον κατασπάσας εἰς πέλαγος, ποιήσω μηδὲ ἐς τὸν ἐπίλοιπον χρόνον γνῶναι, εἰ ἦν ἐπὶ τούτῳ τῷ τόπῳ νῆσος ἢ πόλις Κῶ».

Δηλ. Παραδῶστε εἰς τούς ἀγγελιοφόρους μου τόν ἰατρόν Ἱπποκράτην ὁ ὁποῖος ἔχει κακούς τρόπους καί φέρεται μέ ἀσέβειαν καί εἰς ἐμἐνα καί εἰς τούς Πέρσας. Διαφορετικῶς νά γνωρίζεται ὅτι θά πληρώσεται μέ τιμωρίαν καί διά τό πρῶτον λάθος σας. Θά καταστρέψω τήν πόλιν σας καί εἰς τό πέλαγος θά βυθίσω τήν νῆσον σας καί θά πράξω ὥστε εἰς τόν ὑπόλοιπον χρόνον νά μήν γνωρίζουν ὅτι εἰς αὐτόν τόν τόπον ὑπῆρξεν νῆσος ἤ πόλις Κῶ.

–Καί οἱ Κῶες ἀπαντοῦν εἰς τόν Ἀρταξέρην λέγοντας:

«Ἔδοξε τῷ δάμῳ ἀποκρίνασθαι τοῖς παρὰ Ἀρταξέρξου ἀγγέλοις, ὅτι Κῷοι οὐδὲν ἀνάξιον πράξουσιν οὔτε Μέροπος οὔτε Ἡρακλέους οὔτε Ἀσκληπιοῦ, ὧν ἕνεκεν πάντες οἱ πολῖται οὐ δώσουσιν Ἱπποκράτεα…»

Ὁ Δῆμος ἀποφάσισεν νά ἀπαντήση εἰς τούς ἀγγελιοφόρους τοῦ Ἀρταξέρξη, ὅτι οἱ Κῶες δέν θά πράξουν οὐδέν τί τό ἀνάξιον, οὔτε Μέροπος οὔτε Ἡρακλέους οὔτε Ἀσκληπιοῦ, καί ἕνεκα αὐτῶν ἄπαντες οἱ πολῖται ἀπεφάσισαν νά μήν παραδώσουν τόν Ἱπποκράτην

–Ὁ Ἱπποκράτης γράφει ἐπιστολήν εἰς τόν φῖλον του Δημήτριον: Ἱπποκράτης Δημητρίῳ ὑγιαίνειν. Βασιλεὺς Περσέων ἡμέας μεταπέμπεται, οὐκ εἰδὼς ὅτι λόγος ἐμοὶ σοφίης χρυσοῦ πλέον δύναται. Ἔῤῥωσο.

Δηλ. ὁ Βασιλεύς τῶν Περσῶν μέ προσκάλεσεν, ἀλλά δέν γνωρίζει ὅτι δ΄ἐμέ ἡ σοφία ἔχει μεγαλυτέραν δύναμιν ἀπό τόν χρυσόν. Χαῖρε.

Βεβαίως αὐτονόητον εἶναι ὅτι οἱ (προοδευτικοί) θά τόν εἶχον κρεμάσει, ὡς φασίστα καί ὡς ρατσιστή. Ἀλλά πρίν τόν κρεμάσουν διά νά εἶναι συνεπεῖς μέ τά πιστεύω τους να τοῦ ποῦν κατάφατσα, ἐπειδή εἶσαι φασίστας καί ρατσιστής, ἀρνοῦμαι ἀπό ἕναν φασίστα καί ρατσιστή τάς ἰατρικάς του συμβουλάς.

Τό συνέδριον διοργανοῦται ὑπό τήν αἰγίδαν τοῦ Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας Κυρίου Παυλοπούλου Προκοπίου. Καλόν θά ἦτο ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας νά εἰσακούση τήν Σοφίαν τοῦ Ἰατροῦ Ἱπποκράτους καί νά πάρει ὑπό τήν αἰγίδαν τούς Ἕλληνας πολίτας ὥστε: «ἀφιλάργυρος δέ καί τοῖς τρόποις σεμνός καί φιλέλλην καί τούς ὁμοεθνεῖς νά εἰσακούη συμπάσῃ σπουδῇ». Πάντως εἶναι Πολλά τά λεγτά τῆς προεδρίας. Καί δέν εἶναι μόνον ὀ Ἱπποκράτης ὁ Μέγας Ἕλλην πού ὀφείλει νά εἰσακούση, ἀλλά εἶναι καί οἱ μέγιστοι τῶν φιλοσόφων πού τοῦ ἀνοίγουν τήν ὁδόν διά τό Ἱερόν χρέος πού ὀφείλει νά ἐπιτελέση πρός τήν Ἑλληνικήν Ἱστορίαν καί τούς Ἔλληνας.

Ὁ Πλάτων εἰς τήν Πολιτείαν του διά στόματος Σωκράτους λέγει: «Φημί γάρ τό μέν Ἑλληνικόν γένος αὐτό αὑτῶ οἰκεῖον εἶναι καί συγγενές» 470c. Ἀλλά καί ὁ Ἡρόδοτος μᾶς ἀναφέρει τό ψήφισμα τῶν Ἀθηναίων πού λέγει: «αὖτις δὲ τὸ Ἑλληνικόν, ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα». Ἀλλά ἀς περάσομεν καί εἰς τά χρόνια τῆς Βασιλεύουσας, οἱ λόγιοι καί πνευματικοί ἄνθρωποι ἔλεγον:

Θεόδωρος Μετοχίτης: «ἡμῖν οἱ καί τοῦ γένους ἐσμέν καί τῆς γλώσσης αὐτοῖς, τοῖς Ἕλλησι κοινωνοί καί διάδοχοι».

Ἀθανάσιος Λεπενδρήτης: Κύπριος λόγιος, λέγει: «περί πάντων τῶν Ἑλλήνων τῶν ἐν Κύπρω».

Ἀργυρόπουλος Ἰωάννης, λέγει διά τόν Αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνον: «Μέγιστε Βασιλέα τῶν Ἑλλήνων. Ὁ Θεός τῶν Ἑλλήνων ἀνέδειξεν Βασιλέα τῶν Ἑλλήνων».

Γεννάδιος Σχολάριος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως λέγει: «ἡ πατρὶς ἡμῶν Ἑλλὰς» καί διά τούς Ἕλληνας τῆς Πόλεως «πάντων τῶν ἐν τῷ κλίματι τῷδε Ἑλλήνων».

Καί πᾶμε εἰς τό 1821 Κολοκοτρώνης: Εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε, ἐκατοικοῦσαν οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἡμεῖς καταγόμεθα καὶ ἐλάβαμε τὸ ὄνομα τοῦτο. Καί αὐτό θά μᾶς τό ὑπογραμμήση ἄλλος ἕνας ὀγκόλιθος τῆς σοφίας ὁ Ἰσοκράτης ὁ ὁποῖος πρός τιμήν τῆς 100ης Ὀλυμπιάδος γράφει τόν ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΝ του καί λέγει: «ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ᾽ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ᾽ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ᾽ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ᾽ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες»

Δηλ. «Εἰς αὐτήν τήν χώραν κατοικοῦμεν χωρίς νά ἐκδιώξωμεν ἄλλους, οὔτε ἤταν ἔρημος καί τήν καταλάβαμεν, οὔτε ἀπό πολλά ἔθνη ὡς μιγάδες ἐδῶ συγκεντρωθήκαμεν, ἀλλ΄ οὕτως καλῶς καί γνησίως ὑπάρχομεν, ὥστ΄ἐξ αὐτῆς ἀκριβῶς γεννηθήκαμεν, ταύτην κατέχοντες καθ΄ὅλον τόν χρόνον ἐξακολουθοῦμεν νά ζῶμεν, καθ΄ὅτι εἴμαστε αὐτόχθονες».

Κύριε πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας Ἱερόν καθῆκον ἔχετε νά ἀπομακρύνετε ἄπαντες τούς λαθραίως εἰσελθόντες εἰς τά Ἱερά χώματα τῆς Ἑλλάδος τούς ὁποίους παρανόμως καί ἀφρόνως ἡ Ἑλληνική πολιτεία νομιμοποίησεν. Τούς ἐδόθει καί Ἑλληνική Ἰθαγένεια, δολοφονόντας οὕτως τό νόημα τῆς λέξεως. Ὁ σοφός Ἀντισθένης μᾶς λέγει:«ἀρχὴ σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις». Ἰθαγένεια λέξις σύνθετος ἀπό τό ἰθύς+γένος, τό ρῆμα εἶναι ἰθύνω=καθιστῶ εὐθύ, δηλ ὁ ἀπ’ εὐθείας προερχόμενος ἀπό τό ἴδιον γένος. Κύριε Παυλόπουλε πλειστάκις ἔχετε χαρεῖ πού ἀλλοεθνεῖς σηκώνουν μέ ὑπερηφάνια τήν Ἑλληνικήν σημαία δηλώνοντας μέ ὑπερηφάνια ὅτι εἶναι Ἕλληνες. Εἰς τιαύτην περίπτωσιν ἐπιβεβαιοῦται πλήρως ὁ Πλάτων ὁ ὁποῖος εἰς τήν ΠΟΛΙΤΕΙΑΝ του λέγει: Ἀλλά μήν γέ ἡ πρώτη καί μεγίστη τῶν χρειῶν ἡ προπαρασκευή τῆς τροφῆς τοῦ εἶναι καί ζεῖν ἔνεκα. Ἐπειδή δέ ὁ Πλάτων εἶναι Ἑλληνοκεντρικός φιλόσοφος γνωρίζει τήν ποιοτικήν καί πνευματικήν ἀνωτερότητα τῶν Ἑλλήνων, χρησιμοποιεῖ τήν λέξιν εἶναι, ἡ ὁποία ἐμπεριέχει μίαν ἄλλην διάστασιν τήν ὑπερβατικήν, τήν πνευματικήν, τήν ὑπαρξιακήν, ὑπόστασιν μας. Εἶναι: ἀπαρέμφατον τοῦ ρήματος εἰμί=εἶμαι, ὑπάρχω. Αὐτήν τήν φράσιν ἐάν τήν ἔλεγον ἀλλοεθνεῖς θά χρησιμοποιούσαν μόνον τήν λέξιν ζεῖν, καθ’ὅτι τό εἶναι, δ’αὐτούς εἶναι ἀνύπαρκτον.

Ὁ μεγαλύτερος ποιητής ὅλων τῶν ἐποχῶν Ὅμηρος, ἐμᾶς τούς Ἕλληνας, μᾶς ἔχει παιδεύσει πῶς νά ἀποκτήσωμεν ποιότητα χαρακτῆρος, μέσα δέ ἀπό τήν σκέψιν του, μᾶς λέγει: «Αἰέν ἀριστεύειν καί ὑπείροχον ἔμμενε ἄλλων μηδέ γένος πατέρων αἰσχυνέμεν». Πάντοτε νά ἀριστεύης καί νά ὑπερέχης τῶν ἄλλων διά νά μήν ντροπιάσης τό γένος τῶν προγόνων σου. Οἱ εἰσελθόντες εἰς τήν Ἑλλάδα καί μάλιστα καί παρανόμως καί βιαίως, εὐκόλως μεταλλάσονται ἀπό κάτι πού εἶναι, σέ κάτι ἄλλο πού δέν εἶναι, δηλ. σέ Ἕλληνα. Οὔτως καί τόν ἑαυτόν του προσβάλλουν ἀλλά καί τό γένος τῶν προγόνων των. Μεταλλάσονται ὡς νά εἶναι μεταλλαγμένα προϊόντα. Καί τίθεται ἕνα ἐρώτημα, οἱ ὁμοεθνεῖς του δ΄αὐτήν τήν μετάλλαξιν, θά τούς τιμοῦν ἤ θά λέγουν ὅτι εἶναι προδότες.

Κύριε Παυλόπουλε φαίνεται ὄτι ἔχετε μελετήσει τήν Ἐλληνικήν γραμματίαν, ἀλλά ἴσως δέν τήν ἔχετε κατανοήσει, ἀλλά καί ἐάν τήν ἔχετε κατανοήσει διά ἀγνώστους εἰς ἡμᾶς λόγους δέν τήν ἔχετε ἐφαρμόσει.

loading...