Φτάσαμε πλέον να ζητιανεύουμε και πληθυσμό να μας λύσει την υπογεννητικότητα
Engin_Akyurt / pixabay
Και τώρα ας πούμε μερικές σκληρές αλήθειες, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα κι όσο πιο γρήγορα την αντιληφθούμε τόσο καλύτερα. Με τη θέση και τους γείτονες που έχουμε και δεδομένης της τωρινής κατάστασης, το πολιτικό δίπολο της χώρας θα έπρεπε να είναι δεξιά-ακροδεξιά και δεν εννοώ ναζί.
Ελένη Παπαδοπούλου
Εμείς ωστόσο εδώ και δεκαετίες παίζουμε ανάμεσα σε αριστερά, σοσιαλιστές, κεντροαριστερά και ισχυρή παρουσία ΚΚΕ. Ούτε οι πρώην κομμουνιστικές χώρες δεν έχουν τόση αριστερίλα όσο εμείς. Αντιθέτως κατάφεραν μετά από τόσα χρόνια κομμουνισμού να έχουν πατριωτικές δεξιές κυβερνήσεις και να τείνουν πλέον να γίνουν ευρωπαϊκές υπερδυνάμεις.
Αλλά αυτά δεν τα λέει ο Σκάι, οπότε ο Ελληνας έχει μαύρα μεσάνυχτα για το πόσο καλά κινείται η Πολωνία ή η Ουγγαρία του “ακροδεξιού λαϊκιστή” Ορμπάν. Η αδυναμία του δεξιού χώρου να συγκροτήσει αυτό το ισχυρό δίπολο, ελλείψει και ισχυρής ηγετικής φυσιωγνομίας, και ο βλακώδης ελληνικός μανταμοσουσουδισμός που νομίζει ότι η ψήφος σε ανθέλληνες και επικίνδυνους μπαρουφολόγους, όλων των αποχρώσεων, είναι κάποιο είδος προόδου μας έχουν μετατρέψει σε έναν μαλθακό λαό, που ζητιανεύει το οτιδήποτε. Από λεφτά μέχρι στρατιωτική βοήθεια.
Για να μην πω ότι πλέον ζητιανεύουμε και πληθυσμό να μας λύσει την υπογεννητικότητα. Ακόμη και να κάνουμε παιδιά βαριόμαστε, να’ναι καλά όσοι διέλυσαν τον θεσμό της οικογένειας.
