ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΙ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΩΜΕΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ “ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;”
ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΑ ΑΥΤΑ
Γράφει ο Κωνσταντινος Καλιμαυκίδης
Ανοίγω μπας και δω κάτι νέο, ρίχνω μια ματιά και νάμαστε πάλι, εντός εκτός και επί τα αυτά όπως μας μάθαιναν κάποτε.
Τότε τουλάχιστον μαθαίναμε από τους δασκάλους, είχαμε και αγωνία για το μάθημα και τις εξετάσεις.
Ο κάθε δάσκαλος διαφορετικός αλλά κάτι έβγαινε γιατί έδειχναν τρόπους και πρότειναν δράσεις .
Τώρα διαβάζω τους διακαναλικούς αρθρογράφους σας χωρίς προτάσεις μόνο με αναφορές τετριμμένες και αοριστίες στο ίδιο μοτίβο.
Δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι υποτιμητικό για το μυαλό, την αντίληψη και την εξυπνάδα για κάποιον ειδικά και όλους γενικά όταν του λες συνέχεια ο τάδε φταίει και συ την πάτησες, σημαίνει ότι είσαι κοιμισμένος κορόιδο, δεν φταις εσύ που κάθισες και σε γέλασε.
Αν δεν του δείξεις και εξηγήσεις που και γιατί, δεν πρόκειται να το αντιληφθεί μόνος του, διαφορετικά δεν σε χρειάζεται αν γνώριζε δεν θα την πάθαινε.
Δεν αρκεί η καλή πρόθεση μόνον, όταν αυτή επαναλαμβάνεται στον τύπο που αναπαράγει την επίρριψη ευθυνών σε τρίτους, είναι κουτσή αν όχι επικίνδυνη, γιατί σε αδρανοποιεί εφησυχάζοντάς σε ότι οι άλλοι φταίνε όχι εμείς, πρέπει εγώ ο καθένας μας να ξαναδιαβάσουμε το μάθημα, να δούμε τι δεν κάναμε σωστά και πού την πατήσαμε και να το διορθώσουμε ατομικά και συλλογικά.
Τι μας κάνανε οι Συριζαίοι, οι Πασόκοι, οι Δεξιοί, Αριστεροί, οι άρχοντες, οι σύμμαχοι, οι εταίροι, ο Πάκης, ο Ιερώνυμος και η κουτσή Μαρία…
Αυτά τα βλέπουμε και τα ακούμε πρωί -βράδυ προ και μετά φαγητού δεκαετίες τώρα και τι κάνουμε, πάμε σαν τα πρόβατα στα κομματικά μαντριά και στις λίστες της SINGULAR LOGIC.
Το τι λένε οι γέροντες και οι πνευματικοί είναι κενός λόγος αν εσύ, εγώ, όλοι μας, δεν ανοίξουμε τα μάτια μας φυσικά και πνευματικά να τα δεχθούμε και να τα κατανοήσουμε για να βελτιωθούμε, αν δεν αρχίσουμε από εσωτερική εξεταστική αναζήτηση.
Ο κάθε γιατρός συνιστά εξετάσεις πριν αποφασίσει τους τρόπους θεραπείας που θα προτείνει και θα εφαρμόσει από κοινού με τον ασθενή.
Εδώ αρχίζει η ίαση, από την διάγνωση και την προτεινόμενη στη συνέχεια θεραπευτική αγωγή.
Αν δεν προηγηθούν αυτά σε πνευματικό επίπεδο ότι και να λένε οι άγιοι και οι γέροντες και οι προφητείες είναι βλαπτικά γιατί προκαλούν εφησυχασμό ότι θα έρθει η λύση από τρίτους, χωρίς την συμμετοχή μας μαγικά άνωθεν.
Πια δική μας συμμετοχή απαιτείται;
Η συνειδητοποίηση πρώτα της κατάστασης μας και η αναζήτηση θεραπείας δια της πίστεως, αν δεν πιστέψεις τον γιατρό δεν τον ακούς και δεν ακολουθείς την θεραπεία που πρότεινε και ψάχνεις άλλες γνώμες.
Το ίδιο ισχύει και σε φυσικό και πολιτικό επίπεδο.
Αν ο γιατρός είναι αλμπάνης και κομπογιαννίτης δεν ξαναπατάς.
Αμφιβάλω αν εφαρμόζεται στην πολιτική, κρίνοντας από τα αποτελέσματα.
Άρα προς τι τα άρθρα για γέροντες,προφητείες για πολιτικές και το πως θα μας έχουν καταντήσει οι άλλοι όταν θα μας συμβεί το κακό;
