Πρόγραμμα ΝΔ: το απόλυτο τίποτα της νεοφιλελεύθερης καταστροφής

Tου system failure

Είναι πολύ εύκολο να καταλάβει κανείς το σχέδιο Μητσοτάκη για την επόμενη μέρα, με βάση αυτό που διαφημίζει ως “πρόγραμμα”. Η χειρότερη δεξιά της μεταπολίτευσης, φανατικά προσηλωμένη στον καταστροφικό νεοφιλελευθερισμό, έχει ως βασικό και απ’ότι φαίνεται μοναδικό στόχο, τις
επενδύσεις και την ανάπτυξη. Δηλαδή, με λίγα λόγια, ο Κυριάκος θα πατήσει ένα κουμπί και όλα τα άλλα θα τα κάνουν οι περίφημες αγορές. Θα’ρθουν επενδυτές, θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, θα επιστρέψουν οι νέοι από το εξωτερικό και η νεκρή μεσαία τάξη θα αναστηθεί ως εκ θαύματος.

Μια μεσαία τάξη που, κατά τη λογική των μιντιακών γκεμπελίσκων και των δεξιών τρολ, καταστράφηκε επί ΣΥΡΙΖΑ. Λες και δεν υπήρχε χώρα πριν το 15. Λες και η γαλαζοπράσινη λαίλαπα δεν χρεοκόπησε τη χώρα, δεν πετσόκοψε μισθούς και συντάξεις, δεν ρήμαξε τα ασφαλιστικά ταμεία, δεν έσωσε τα τραπεζιτικά παράσιτα με δισεκατομμύρια στέλνοντας τον λογαριασμό στα συνήθη υποζύγια.

Η αλήθεια είναι ότι η ΝΔ (με ή χωρίς δεκανίκια), έχει ως μοναδική αποστολή να συνεχίσει το “λαμπρό” της έργο από εκεί που το άφησε. Βέβαια, η “Αριστερή παρένθεση”, που η Τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού φρόντισε έτσι και αλλιώς να κουρελιάσει, κράτησε λίγο παραπάνω απ’ότι υπολόγισαν τα “μεγάλα αφεντικά”. Τώρα, ήρθε η ώρα να ξεκουμπιστεί, διότι υπάρχει κίνδυνος να θυμηθεί τις Αριστερές της καταβολές και να καταστρέψει το “θεάρεστο” σχέδιο του νεοφιλελεύθερου ιερατείου.

Το σχέδιο Μητσοτάκη, λοιπόν, είναι ακριβώς αυτό: το απόλυτο τίποτα της νεοφιλελεύθερης καταστροφής. Αυτό που απέτυχε με πάταγο, όπου και αν εφαρμόστηκε. Αυτό, που έκανε τους δείκτες και τα μπόνους των γκόλντεν μπόυς να εκτοξεύονται στα ουράνια, κατασκευάζοντας μια εικονική πραγματικότητα υποτιθέμενης ανάπτυξης.

Είναι αυτό το παραμύθι, που επιτρέπει στους οικονομολόγους της κυρίαρχης σχολής να αναμασούν ιστορίες περί “Ιρλανδικού θαύματος”, κρύβοντας κάτω από το χαλί την άσχημη αλήθεια: την καλπάζουσα ανισότητα, τα μαγειρεμένα στοιχεία για την ανεργία, τη φτωχοποίηση, τα διαλυμένα εργασιακά δικαιώματα, την καταστροφή του κράτους πρόνοιας, τον κανιβαλισμό του φυσικού περιβάλλοντος από τα πολυεθνικά τέρατα.

Αυτό το “απόλυτο τίποτα” πούλησαν οι τραπεζίτες στον Μπιλ Κλίντον στις αρχές της δεκαετίας του 90, πείθοντάς τον ότι όλα θα δουλεύουν ρολόι αν αφήσει ελεύθερες τις αγορές να κάνουν ότι θέλουν. Το σύστημα θα αυτορρυθμιστεί και όλοι ξαφνικά θα έχουν δουλειές και θα ζουν καλύτερα, του είπαν πάνω-κάτω. Δεν είναι ώρα για κρατικές παρεμβάσεις και κοινωνικές πολιτικές.

Όταν όμως έσκασε η μεγάλη φούσκα και κατέρρευσε η νεοφιλελεύθερη εικονική πραγματικότητα, η ασχήμια αποκαλύφθηκε σε όλο της μεγαλείο. Εκατομμύρια Αμερικανοί έχασαν τα σπίτια τους, τις δουλειές τους. Εκατομμύρια παλεύουν να τα βγάλουν πέρα σε έναν άγριο αγώνα καθημερινής επιβίωσης. Εκατομμύρια νέοι πνίγονται στα χρέη από τα φοιτητικά δάνεια, πασχίζοντας να βρουν μια καλή δουλειά στην αρένα που έστησαν οι μεγάλες εταιρίες. Εκατομμύρια στερούνται πρόσβαση στην ιδιωτική και πανάκριβη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καθώς αδυνατούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά. Στις μεγάλες πόλεις, ολόκληρα τετράγωνα γεμίζουν με σκηνές αστέγων, φαινόμενο που παίρνει διαστάσεις επιδημίας.

Αλλά οι νεοφιλελεύθεροι κανίβαλοι εκμεταλλεύονται ακόμα και αυτούς. Έχοντας διαλύσει όλες τις δημόσιες δομές του κράτους πρόνοιας, η κεντρική κυβέρνηση απλά επιδοτεί γενναία ιδιωτικές εταιρίες που προσφέρουν στους άστεγους ένα πιάτο φαί. Τα υπόλοιπα, πηγαίνουν στις τσέπες των ανθρώπων που στήνουν αυτές τις εταιρίες. Πώς να μη θέλουν περισσότερους άστεγους; Πώς να μη θέλουν περισσότερες σκηνές να κατακλύζουν τις περιοχές των μεγάλων πόλεων; Μεγάλες μπίζνες στα κεφάλια των εξαθλιωμένων.

Όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν και το πλήθος άρχισε να αγριεύει, το σύστημα έβγαλε ένα νέο λαγό απ’το καπέλο: τον Ντόναλντ Τραμπ. Οι Αμερικανοί, αηδιασμένοι από το φιλελεύθερο κατεστημένο που τους πρόδωσε, ψήφισαν τον “αντισυστημικό” Τραμπ. Μόνο που δεν κατάλαβαν ότι τους την είχαν πάλι στημένη. Γιατί ο Τραμπ είναι απλά μια εφεδρεία του συστήματος. Και μαντέψτε: προεκλογικά υπόσχονταν ότι περίπου και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δηλαδή, με λίγα λόγια, λιγότερους φόρους, περισσότερες δουλειές.

Μαντέψτε τι έγινε στη συνέχεια. Ο Τραμπ έκανε οριζόντιες φοροαπαλλαγές που ωφέλησαν καθαρά το μεγάλο κεφάλαιο και επιβάρυναν ακόμα περισσότερο την εργατική τάξη. Και από δουλειές; “να φαν και οι κότες”. Οι μεγάλες φοροελαφρύνσεις και οι γενναίες επιδοτήσεις, όχι μόνο δεν ώθησαν τις μεγάλες εταιρίες να προσλάβουν περισσότερους Αμερικανούς, αλλά αντίθετα, σε πολλές περιπτώσεις προέβησαν σε μαζικές απολύσεις! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η General Motors, η οποία πριν μερικούς μήνες ανακοίνωσε απολύσεις που ξεπερνούσαν τις 14.000. Και όχι μόνο αυτό. Ανακοίνωσε με “θράσος” ότι θα κρατήσει ανοιχτά τα εργοστάσια στο Μεξικό, λόγω χαμηλότερου κόστους παραγωγής!

Δηλαδή, με λίγα λόγια, οι εταιρίες και οι δυνάμεις της αγοράς έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τον “σκληρό” Ντόναλντ, παρά τις γενναίες φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις που τους χάρισε απλόχερα.

Έρχεται λοιπόν τώρα ο Μητσοτάκης να υποσχεθεί μια από τα ίδια. Να μας πείσει ότι θα φέρει δουλειές και επενδυτές. Γιατί να έρθουν στην Ελλάδα, όταν ήδη μισθοί και φοροαπαλλαγές έχουν πιάσει πάτο σε Σκόπια, Βουλγαρία και αλλού; Τι πρέπει να προσφέρει ο Μητσοτάκης, μπας και έρθουν κάποιοι “άγιοι” επενδυτές να μας “σώσουν”; Γη και ύδωρ. Τα πάντα. Μηδέν φορολογία, μηδέν ελέγχους, συνθήκες εργασιακής δουλείας.

Έτσι, μ’αυτά και μ’αυτά, θα βιώσουμε ένα νέο φαύλο κύκλο νεοφιλελεύθερης καταστροφής, με τα κρατικά έσοδα να καταρρέουν, σε μια ήδη χρεοκοπημένη οικονομία. Τη συνέχεια, δεν είναι δύσκολο να τη μαντέψει κανείς: ο Μητσοτάκης θα πει ότι βρήκε καμμένη γη και ότι πρέπει να πάρει νέο δάνειο από την Τρόικα, με το ΔΝΤ να επιστρέφει και να επιβάλει ένα νέο γύρο βάρβαρων μέτρων, δηλαδή ένα νέο φαύλο κύκλο νεοφιλελεύθερης καταστροφής. Ότι δηλαδή έκανε και ο ιδεολογικά ομογάλακτος Μαουρίσιο Μάκρι στην Αργεντινή.

Φυσικά, η όλη κατάσταση θα έχει και κερδισμένους. Είναι η Τρόικα εσωτερικού, που θα δει τα κέρδη της να εκτοξεύονται από την εξάλειψη των τελευταίων μικρομεσαίων ανταγωνιστών, τις φοροαπαλλαγές και τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Μόνο που, βλέποντας μια τέτοια εικόνα, οι νέοι που εργάζονται στο εξωτερικό, δεν πρόκειται να επιστρέψουν, όπως υπόσχεται ο Κυριάκος.

Με λίγα λόγια, η ΝΔ έπεισε τη λούμπεν μικροαστική τάξη ότι μπορεί κατά κάποιο τρόπο να “τετραγωνίσει τον κύκλο”. Και το κόλπο φαίνεται να πιάνει. Πώς το κατάφερε; Λίγο η μιντιακή προπαγάνδα, λίγο η αφέλεια των μικροαστών ότι θα τους βάλουν ξανά στο παιχνίδι οι ολιγάρχες, λίγο τα υπνωτικά σποτάκια της ΝΔ με τις ωραίες ιστοριούλες και μουσικούλες που κατακλύζουν τηλεόραση και διαδίκτυο, λίγο απ’όλα.

Και πιο πολύ, το γεγονός ότι το σύστημα πήρε τη δεξιά και ουσιαστικά την “Τραμποποίησε”. Έφτιαξε δηλαδή ένα έκτρωμα τύπου Τραμπ, που προήλθε από μια μίξη νεοφιλελευθερισμού και ψευδοπατριωτισμού. Ένα έκτρωμα, που σταυροκοπιέται με ευλάβεια μαζί με τους πιστούς, που φιλάει τα χέρια των παπάδων, που πουλάει πατριωτισμό με το τσουβάλι, όπως πρέπει άλλωστε να κάνει κάθε “καθώς πρέπει” δεξιά. Ξέρει άλλωστε να παίζει καλά αυτό το ρολάκι, προκειμένου να πείθει ότι θα λειτουργεί δήθεν ως ανάχωμα απέναντι στους ασεβείς Αριστερούς “προδότες”. Μόνο που, την ίδια ώρα, κάτω από το τραπέζι αρπάζει με μανία ότι προλάβει και στέλνει τα λεφτά σε φορολογικούς παραδείσους. Και αυτή τη δουλειά έχει μάθει να την κάνει καλά.

Τα μίντια των “μεγαλοβαρόνων” έφτιαξαν αυτό το έκτρωμα έτσι όπως το ήθελαν. Και δίπλα από τις “δουλειές”, τους “επενδυτές” και την “ανάπτυξη”, κόλλησαν μια “προστασία συνόρων” και μια “ασφάλεια”, την οποία φυσικά μπορεί να εγγυηθεί μόνο το δικό τους κατασκεύασμα.

Δεν είναι λοιπόν περίεργο που οι λούμπεν μικροαστοί και οι κάθε τύπου “νοικοκυραίοι” τσίμπησαν το καινούργιο τυράκι που τους τάισαν, χωρίς να βλέπουν, για άλλη μια φορά, τη φάκα …