Η διαδικασία και το σύστημα διεξαγωγής των ερχόμενων Εθνικών εκλογών.

Γράφει ο Χρήστος Ηλ.Τσίχλης Δικηγόρος Αθηνών-Συνταγματολογος- Συνήγορος Αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος στην Ελλάδα.

Στις ερχόμενες εθνικές-Βουλευτικες εκλογές, θα εφαρμοστεί το σύστημα που ισχύει πάντοτε, ενώ
στις επόμενες εθνικές εκλογές θα εφαρμοστεί η απλή αναλογική. Εάν η νέα Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία βουλευτών, τροποποιήσει τον εκλογικό νόμο, ο νόμος αυτός θα εφαρμοστεί άμεσα από τις ερχόμενες εθνικές εκλογές,ενώ εάν τροποποιηθεί με απλή πλειοψηφία,θα εφαρμοστεί από τις επόμενες. Εάν καταργηθεί από την επόμενη βουλή η απλή αναλογική με απλή πλειοψηφία και όχι αυξημένη, τότε οι επόμενες εκλογές, δύναται να επαναληφθούν μετά από μικρό διάστημα, ώστε να μην εφαρμοστεί η απλή αναλογική, η οποία κατά πολλούς οδηγεί στην ακυβερνησία. Ο νέος εκλογικός νόμος ψηφίστηκε από την ολομέλεια της Βουλής με απλή
πλειοψηφία και όχι με την αυξημένη πλειοψηφία των 200 βουλευτών. Αφού το
νομοσχέδιο δεν έλαβε την αυξημένη πλειοψηφία των 200 βουλευτών που
προβλέπει το Σύνταγμα,  οι διατάξεις του θα ισχύσουν από τις επόμενες και
όχι από τις ερχόμενες εθνικές εκλογές, εκτός από μία: αυτή του δικαιώματος ψήφου στα
17 έτη   η οποία θα ισχύσει άμεσα – δηλαδή, από τις ερχόμενες εθνικές
εκλογές.  Αυτό που αλλάζει από τις επόμενες εκλογές,είναι  η κατάργηση
του μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα,  πράγμα το οποίο σημαίνει ότι
θα
εφαρμόζεται απλή αναλογική , οι έδρες θα μοιράζονται με βάση τα ποσοστά για
όσα κόμματα ξεπεράσουν   το όριο του τρία τοις εκατό πανελλαδικά,  το
οποίο διατηρείται
ως κατώφλι   εισόδου στη Βουλή. Δεν επέρχεται καμία αλλαγή ως προς  τον αριθμό των βουλευτών και τον τρόπο εκλογής τους.  Το
άρθρο 51 παρ 1 του Συντάγματος ορίζει, ότι ο αριθμός των βουλευτών
καθορίζεται με νόμο και δεν μπορεί να είναι μικρότερος των διακοσίων ούτε
μεγαλύτερος των τριακοσίων. Δηλαδή το Σύνταγμα επιτρέπει την μείωση
των βουλευτών
στους 200,αλλά το νομοσχέδιο δεν περιείχε σχετική διάταξη.
Ο εκλογικός νόμος δυστηχώς δεν
προβλέπει την καθιέρωση δικαιώματος ψήφου της ομογένειας και των
ελλήνων του εξωτερικού. Οι 400.000 έλληνες που εγκατέλειψαν τη χώρα
στα χρόνια της κρίσης, αλλά και όλοι οι ομογενείς δεν θα δικαιούνται
ψήφο. Οι έλληνες του εξωτερικού θα μπορούσαν να ψηφίζουν στις κατά
τόπους πρεσβείες ή προξενεία σε ψηφοδέλτιο επικρατείας για κόμμα και
όχι για υποψήφιους βουλευτές. Τα ψηφοδέλτια επικρατείας θα
καταμετρώνται και θα προστίθενται στο ποσοστό του κάθε κόμματος.
Πρόκειται για μία ηθική αναγνώριση των διαχρονικών αγώνων των ελλήνων
του εξωτερικού για την πατρίδα.
Επιπλέον, ο νέος νόμος καταργεί το μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα,
αλλά δεν
προβλέπει εναλλακτική λύση σε περίπτωση παρατεταμένης ακυβερνησίας.
Έχει αποδειχθεί στο παρελθόν ότι η ελληνική δημόσια διοίκηση είναι
άρρηκτα συνδεδεμένη με την εκάστοτε κυβέρνηση και δεν δεν δύναται να
λειτουργεί αρμονικά σε περίπτωση ακυβερνησίας. Είναι λανθασμένη
επιλογή αυτή την στιγμή η χώρα να εισέρχεται σε μία κατάσταση
ακυβερνησίας και αδυναμίας να λαμβάνει ταχείες και ουσιαστικές
αποφάσεις για την οικονομία και την κοινωνία.

Πολλοί αναρωτιούνται για ποιό λόγο
καθιερώνεται το δικαίωμα ψήφου στα 17 έτη και όχι στα 16 ή στα 15. Οι
μικρότερες ηλικίες έχουν δικαίωμα στην άποψη για την καθημερινοτητά
τους. Άλλωστε το ευρωπαικό κοινοβούλιο πρόσφατα, σχετικά με την
μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου για τις ευρωεκλογές, προτείνει την
καθιέρωση δικαιώματος ψήφου στα 16 έτη, διότι οι νέοι θα πρέπει να
συμμετάσχουν στην ευρωπαική ιδέα από μικρότερη ηλικία.
Τέλος, το όριο εισόδου στην βουλή στο τρία τοις εκατό, δεν συνάδει
με το νόημα της απλής αναλογικής που οραματίζεται η κυβερνητική πρόταση,
αφού
εμποδίζει περισσότερα κόμματα να εκπροσωπηθούν στο ελληνικό
κοινοβούλιο. Το ποσοστό εισόδου ενός εκλογικού σχηματισμού στη βουλή,
εξακολουθεί να είναι τρία τοις εκατό επί των εγκύρων ψηφοδελτίων
επικρατείας.   Η κατάργηση του μπόνους είναι πράγματι βήμα προς την
κατεύθυνση της απλής αναλογικής. Αλλά η απλή αναλογική δεν είναι μόνο το
μπόνους. Είναι και το όριο εισόδου στη βουλή για να υπάρχει πλήρης ισοτιμία
της ψήφου μεταξύ των πολιτών.     Αν λοιπόν η κυβέρνηση ήθελε να κάνει μια
εκλογική μεταρρύθμιση, την οποία μάλιστα την ονομάζει  ως
απλή αναλογική, για να κατοχυρώσει ως δημοκρατικό δικαίωμα την ισοτιμία της
ψήφου,  θα έπρεπε όχι μόνο να καταργήσει  το μπόνους αλλά και να εξαλείψει
παντοιοτρόπως το πλαφόν του τρία τοις εκατό για την είσοδο ενός
κόμματος στη βουλή.
Δηλαδή αν ένα κόμμα έχει ένα τοις εκατό σε ψήφους δικαιούται τρείς
βουλευτές, αν έχει δύο τοις εκατό
δικαιούται έξι βουλευτές (διότι σήμερα τα κόμματα που μένουν εκτός βουλής
συγκεντρώνουν ποσοστά διψήφια αν τα αθροίσει κανείς). Πόσο δίκαιο λοιπόν
είναι να μην εκπροσωπείται στη βουλή ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού
λαού; Κατά πολλούς, η απλή αναλογική δεν θα οδηγήσει σε συνεργασίες, αλλά σε “συναλλαγή” θέσεων-αξιωματων , σε εκβιασμούς της μειοψηφίας προς την πλειοψηφία και στην επιβολή πολιτικών προς χάριν της συμφωνίας ή συναλλαγής.