Ω! Τι Κόσμος !

Κώστα  Δημ  Χρονόπουλου 
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Τι υπέροχος αλήθεια κόσμος! Πόσο … αγγελικά πλασμένος! Πόσο ανείπωτα υποκριτικός! Αηδιαστικός!

Μαζεύτηκαν στο Βερολίνο οι κακομοιριασμένοι Βαλκάνιοι για να συναντήσουν την κα Καγκελάριο -ποιάν άλλη; – και τον Γάλλο Πρόεδρο.
Aντικείμενο: Η ένταξη χωρών της περιοχής (κυρίως της Σερβίας) στην Ε.Ε
Στόχευση: Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση , μέσω ένταξης, αυτών των χωρών (;). Το τραγελαφικό του γεγονότος δεν είναι η διεύρυνση /ενδυνάμωση της Ε.Ε με τα νέα Βαλκανικά μέλη.  (Σ.Σ Ποιός τα υπολογίζει;).
Αλλά η προσπάθεια απόκρουσης από τους Δυτικούς ηγέτες της Ε.Ε, τυχόν διεισδύσεων και προσεταιρισμού των από την Κίνα και, ιδίως, την Ρωσία. Μέγα το υποκριτικό ενδιαφέρον (όψιμο και κατόπιν εορτής) όχι βέβαια για το καλό των Βαλκανίων, αλλά για ίδιον συμφέρον των ηγούμενων της Ε.Ε.
Συνειρμικά θυμήθηκα τι συνέβη πριν μερικά χρόνια. Τότε που οι Γερμανοί, κατ’ εξοχήν, οι Αμερικανοί και οι λοιποί Συνάθλιοι (;) συγγενείς με άπειρη στοργή, – διέλυσαν την πάλαι ποτέ ενιαία Γιουγκοσλαβία !!!.
Τα κομμάτια /κρατίδια τα οποία δημιουργήθηκαν, αλληλοϋποβλέπονται, αλληλοσυγκρούονται και η , παραδοσιακή, Βαλκανική μπαρουταποθήκη της Ευρώπης είναι  έτοιμη να πάρει φωτιά.
Ευτυχώς όμως που υπάρχει ανθρωπισμός. Χώρες, μεγάλες δυνάμεις ασυνήθιστα ευαίσθητες και στοργικές. Αυτές-όπως διατείνονται τουλάχιστον – δεν πρόκειται να το επιτρέψουν. Για αυτό άλλωστε τους κάλεσαν ώστε να … μονοιάσουν, να τα βρουν (!).
Βέβαια μικρής σημασίας /λεπτομέρεια, αποτελεί το γεγονός πως οι καλοσυνάτοι ηγέτες της Ε.Ε οι οποίοι θέλουν ειρήνη, γαλήνη, ευημερία στα Βαλκάνια, είναι οι ίδιοι που τα ισοπέδωσαν βομβαρδίζοντας την Γιουγκοσλαβία.
Αναρωτιέται κανείς γιατί έτσι έπρεπε να γίνει;
Γιατί … έπρεπε (;) να προηγηθεί η βίαιη /αιματηρή διάλυση μιας χώρας, να επακολουθήσει ο κατακερματισμός, ο πόνος, τα δάκρυα, οι νεκροί, η οικονομική καταστροφή; Ποιός ο ηθικός, δεοντολογικός, ανθρωπιστικός, λογικός  λόγος;

Μήπως για να έρθουμε στο σήμερα,  όπου οι αιμοσταγείς θύτες θα αλείψουν με λάδι και ιαματικά βότανα τις πληγές των θυμάτων τους, ως θεόπεμπτοι φιλάνθρωποι;

ΥΓ Πόσες (ανύπαρκτες; )πιθανότητες έχει άραγε το ανθρώπινο είδος να προχωρήσει, να επιβιώσει, να ευτυχίσει, με παρόμοιες νοοτροπίες. Με την συνεχιζόμενη, διαιωνιζόμενη αρχή: “Του δικαίου του ισχυροτέρου”. Και, να σκεφτεί κανείς, πως όλοι αυτοί που παριστάνουν τους ταγούς, περιβάλλονται με κάθε τιμή, προβολή κ.ο.κ. Εκλέγονται και επανεκλέγονται /επιβραβεύονται από τα εκλογικά σώματα των χωρών τους.
      Αλήθεια ποιοί νομίζετε πως είναι περισσότερο αξιοθρήνητοι;  Εκείνοι ή αυτοί που τους  εμπιστεύονται, τους ψηφίζουν , τους εκλέγουν ;