ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΝΗΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.
Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ «ΠΡΟΟΔΟΥ»
ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ
+++
« Κηρύξατε αποστόλοις», εδόθη εις τις γυναίκες, δια του Αγγέλου η εντολή, το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως Ιησού
του Λυτρωτή.
Από την πρώτη γυναίκα την Εύα, ήρθε στο ανθρώπινο γένος , ο πόνος και η δυστυχία, τώρα οι γυναίκες πρώτες γίνονται αγγελιοφόροι, ανεκλαλήτου χαράς και ευτυχίας.
Τώρα οι γυναίκες αναγγέλλουν «θανάτου την νέκρωσιν, ΄Αδου την καθαίρεσιν». Ανεστήθη ο Λυτρωτής, αφού εξεπλήρωσε με το Πανάγιο Αίμα Του το χρέος του ανθρωπίνου γένους, προς τον Πλάστη Θεό και άνοιξε του Παραδείσου την οδό.
Μεγάλη της γυναίκας η αποστολή, το μήνυμα της σωτηρίας να μεταφέρη σε κάθε εποχή. Αιτία να γίνεται αυτή, να σώζεται η οικογένειά της, ο άνδρας, τα παιδιά της , μα και όλη η γενιά της.
Μπορεί από την πρώτη γυναίκα να επήλθε η παρακοή, μα από την Δευτέρα Εύα, την Υπεραγία και Πανάχραντον Μαρία, ήλθε εις τον κόσμο η σωτηρία.
Πήτε Μου όμως, σε ποια θέση βρίσκεται η γυναίκα η σημερινή, είναι οδοδείκτης προς την σωτηρία ή ευθύνεται αυτή για το κατάντημα αυτό της κοινωνίας;
Στέκεται εις το ύψος της αποστολής της, ή άγεται και φέρεται όπως θέλουν οι εχθροί της; Νοιάζεται για την δική της σωτηρία ή και για την δική της οικογενεία;
Είναι το φως μέσα στην οικογένειά της, να φωτίζωνται και τα μέλη τα δικά της; Γίνεται αυτή θυσία, για να σωθή η δική της οικογενεία; ή μήπως είναι αιτία απωλείας, όλης της κοινωνίας;
Ω! γυναίκα της εσχάτης εποχής, σου ομιλώ Εγώ η Μάννα η Αγνή, που έζησα κι Εγώ κάτω στην γη και αντιμετώπισα ό,τι κι εσύ. Αντιμετώπισα κι Εγώ όλων των ειδών τις δυστυχίες και εβίωσα εις όλον της το μεγαλείο, των ανθρώπων την σκληροκαρδία.
Τίποτα όμως δεν εστάθη ικανό, να Με απομακρύνη από τον Πλάστη Μου και Θεό. Με άφηναν παντελώς αδιάφορη τα θέλγητρα αυτής της ζωής, γιατί ήμουν δοσμένη παντελώς εις την ενατένιση της αιωνίου και παντοτεινής.
Σάρκα φορούσα κι Εγώ, δεν της επέτρεπα όμως να κατευθύνη και να επηρεάζη το ιδικό Μου ψυχικό. Τι κάνεις όμως παιδί Μου εσύ; Ενθυμείσαι πως έχεις και αθάνατο ψυχή; Γιατί με λύσσα προσπαθείς να ξεχάσης αυτήν;
Δεν φοβάσαι που αιώνια εις την κόλαση θα βασανίζεται η φτωχή; Γιατί ξεχνάς, ποια είσαι και ποιά η δική σου αποστολή; Μετά της Εύας την παρακοή, ο Πλάστης και Θεός είπε: «πως διά της τεκνογονίας θα σωθής».
Πού είναι όμως τα παιδιά σου, μπορείς να Μου πης; Τα γέννησες ή σαν την οχιά , έφαγες τα δικά σου παιδιά; Πες Μου, πώς άντεξες εσύ να τα σκοτώσης, αντί σαν μάννα την ζωή, να τους δώσης;
ΕΥΑ ονομάστηκε η πρώτη γυνή, που σημαίνει ΖΩΗ, γιατί αυτή είναι της γυναίκας η μεγάλη αποστολή, συνδημιουργός με τον Θεό, να γίνεται αυτή και να φέρνη εις τον κόσμο μία νέα ζωή.
Μα εσύ γυναίκα της εσχάτης γενεάς, τρως τα παιδιά σου και δεν τα γεννάς, γεύεσαι την ηδονή και τα παιδιά σου πετάς. Δώρο είναι από τον Θεό η ηδονή, επειδή θα φέρης στον κόσμο ένα παιδί. Εσύ όμως παίρνεις το δώρο, κάνεις αυτό θεό και πετάς στον βόθρο, των σπλάχνων σου τον καρπό.
