ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΣΤΑΘΕΡΟ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ
ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ…
Γράφει ο Γεωκών
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…
Με το κερί στο χέρι, μπροστά στον Εσταυρωμένο είχαν παραδοθεί τις μέρες αυτές στους λογισμούς τους οι πιστοί.
Σήμερον κρεμάται… και σήμερα και χτες και αύριο και πάντα, τον δρόμον του μαρτυρίου θα βαδίσουν όσοι έχουν στους ώμους το βάρος ενός ιδανικού, είτε Θεός, είτε άνθρωποι είναι, είτε πόλεις είτε έθνη θα περάσουν από την θυσία, δεν γίνεται αλλιώς.
ΤΟΝ ΔΡΟΜΟΝ ΤΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑ ΘΑ ΔΙΑΝΥΣΟΥΝ ΟΣΟΙ ΒΑΔΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΔΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
«Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται…», μάτωσε και το μέτωπο Του Θεού μας για την κατάκτηση του ωραίου, και με ακάνθινο
στεφάνι θα ματωθούν και με ήλους θα προσηλωθούν και ραπίσματα θα δεχτούν, όσοι εμπνέονται από ιδανικά που δεν εναρμονίζονται με τις αντιλήψεις των «ισχυρών» της ημέρας.
Βαρύ είναι το βάρος του σταυρού, ήρθε στιγμή που και Ο ίδιος Ο Υιός Του Θεού το ένοιωσε, σκληρή η δοκιμασία όσων βαδίζουν προς την ανάσταση.
Κάποιο «παρελθέτω απ’εμού το ποτηριον» θα πλανηθεί στα χείλη και των πιο αδάμαστων κάποιο παράπονο, το «Ηλι, Ηλι, Λαμά σαβαχθανί» θα βγει από τα στήθη και των πιο καρτερικών, μα όμως δεν θα λυγίσουν, ακλόνητοι θα μείνουν ως το τέλος που θα αντικρύσουν την Ανάσταση.
Με το κερί στο χέρι σκέφτονται οι πιστοί, ο νους τους μεταφέρεται κάπου αλλού, σε μια γη που διανύει την πορεία του Γολγοθά της , στη νήσο των Κυπρίων μεταφέρουν νοερά το δράμα.
Στην γη που προσκυνούν για πατρίδα βλέπουν τους βάρβαρους τούρκους να έχουν σκλαβωμένη την μισή πατρίδα, και υψώνουν έπειτα το βλέμμα δακρυσμένο προς Τον Μεγάλον Θεόν, και σκέπτονται :
Και στην γη μας η αιώνια ιστορία μαρτυρίων, δοκιμασιών, θυσιών…Η θυσία χρειάστηκε και στον Θεον…
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΧΙΣΘΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑΠΕΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ Ο ΝΕΟΣ ΝΑΟΣ, ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΧΙΣΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΜΨΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ.
ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΣΤΑΘΕΡΟ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ , ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ Η ΙΔΙΑ ΤΡΟΧΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ.
