Οι Δασκάλες που θυσίασαν τις ζωές τους για την Ελλάδα να αποτελούν παράδειγμα για όλους

-Γράφει η Κίττυ Παπαδοπούλου* 

Ο Αγιος Κοσμας έκανε γνωστό ότι το ποθούμενο δεν θα ερχόταν όσο το έθνος βρισκόταν στην αμάθεια.

Επίσης απέδειξε-διδαξε ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι ισότιμοι ενώπιον του Θεού.

Εκείνη την εποχη τα παρθεναγωγεία άρχισαν να ιδρύονται και οι απόφοιτές να προσφέρουν το υπερπολυτιμο έργο στον Ελληνισμό, που ξεκίνησε να αποτινάξει τις αλυσίδες της σκλαβιάς.

Στην Μακεδονία μετά τα 1870 άρχισε άγριος προσηλυτισμός.

Τότε ο Ελληνισμός αφυπνίστηκε και με  όπλο την παιδεία αγωνίστηκε να προασπίσει τα Ελληνικά συμφέροντα έναντι της Βουλγαρικής απειλής. Οταν ξέκινησε ο ένοπλος Μακεδονικός αγώνας, οι νεαρές δασκάλες επιτέλεσαν το χρέος στο ακέραιο.

Με τα βιβλία στο χέρι και το περίστροφο κρυμμένο στον κόρφο, αντιμετώπισαν τους κομιτατζήδες που θέλανε να τις εξοντώσουν γιατί γνωριζαν πως αν αποκεφάλιζαν πνευματικά τον τόπο, η Μακεδονία θα έπεφτε στα χέρια τους. Οι γυναίκες αυτες ήταν μεγαλες Ηρωίδες.

Οι νεαρές δασκάλες κατά την διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα επιτέλεσαν το χρέος τους ακέραια προς την πατρίδα.

Οι δασκάλε ήταν πραγματικά ανδρείες και την αντρειοσύνη αυτή μετεδωσαν στις ψυχές των μικρών μαθητών τους, αλλά και στους φοβισμένους Ελληνες.

Μεσα απο τις φλογερες ομιλιες τους πήραν θάρρος οι κατατρεγμένοι από τους Βουλγάρους, χωρικοί και αντιστάθηκαν.

Το αποτελεσμα ηταν να ερθε, με αγώνες θυσίες από πολλούς γνωστούς και αφανείς ήρωες, η πολυπόθητη λευτεριά στην Ελληνικη Μακεδονική γη.

ΒΕΛΙΚΑ ΤΡΑΙΚΟΥ

Η Β. Τράικου υπήρξε μια δασκάλα, νεομάρτυς του Μακεδονικού αγώνος. 

Χωρίς γονείς από μικρή, μα προικισμένη με αδάμαστη θέληση, με την βοήθεια φιλανθρώπων κατόρθωσε να φοιτήσει στο Ανώτερο Παρθεναγωγείο Θεσσαλονίκης.

Το 1900 διορίστηκε δασκάλα στην περιοχής Καρατζόβας, σημερνινος Δήμος Αλμωπίας της περιφερειακης ενότητας Πέλλας, στην καρδιά των Βουλγάρων Κομιτατζήδων.

Οταν τον Αύγουστο του 1901, που ο Ίων Δραγούμης κατευθύνονταν στο Ελληνόψυχο Μοναστήρι,την Ηράκλεια Λυγκηστίδα, (σημερινή Μπίτολα),πραγματοποιήθηκε στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης μεγάλη σύσκεψη Ελλήνων πατριωτών, η Βελίκα ήταν παρούσα κι έκανε τις προτάσεις της.

Το φθινόπωρο ο Δραγούμης ζήτησε από το Κέντρο Θεσσαλονίκης να του στείλουν ένα πρόσωπο άξιο να επωμιστεί το βαρύ έργο του συνδέσμου Μοναστηρίου – Καστοριάς – Θεσσαλονίκης. Συνιστούσε να είναι έμπιστο, γενναίο, ικανό, να αντέχει σε κακουχίες και πεζοπορία, να διαθέτει εξαιρετική ευφυΐα για ν’ αποφεύγει τις παγίδες των Βουλγάρων, να διακατέχεται από βαθύ αίσθημα ευθύνης και προ παντός να είναι αποφασισμένο να δώσει και τη ζωή του ακόμα για ό,τι πιστεύει κι υπηρετεί.

Η κοπέλα εκείνη στάθηκε άξια στο ύψος της σπουδαίας της αποστολής, γιατί, γνωρίζοντας άπταιστα την τουρκική και βουλγαρική γλώσσα και προικισμένη με σπάνια υποκριτικά προσόντα, παριστάνοντας πότε τη μισότρελη Τουρκάλα χωρική και πότε τη Βουλγάρα ραδικού ή γαλατού, έγινε το μάτι και το αυτί του αγώνα. Κανείς δεν μπορούσε να την υποψιαστεί, καθώς μετέφερε έγγραφα ραμμένα στα ξεφτισμένα της φουστανια ή “χαμένα” στις πλεξουδες της.

Αεικίνητη εκμηδένιζε την απόσταση Μοναστήρι – Θεσσαλονίκη.

 Το 1903, η βουλγαρική θηριωδία στη Μακεδονία είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Η γη βάφονταν με αίμα αθώων. Άγρια εγκλήματα γίνονταν καθημερινά κι όμως, η Βελίκα, απτόητη, γύριζε στις ερημιές. Όλοι θαύμαζαν κι υπολόγιζαν την προσφορά της.

Με τον ερχομό του Παύλου Μελά ο αγώνας εντάθηκε, η μικρή ηρωίδα προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες σαν σύνδεσμος των προξενείων.

Σε μια τέτοια αποστολή στα Γιαννιτσά, οι βαρβαροι Βουλγαροι έσχισαν τα νεανικά της στήθη.

Εντουτοις παρά τα βασανιστήρια στα οποία την υπέβαλαν να ομολογήσει τι γνώριζε, εκεινη εξακολουθούσε να μην μιλα.

Πήρε στο θάνατο τα μυστικά της. Ήταν καλοκαίρι, 28 Αυγούστου του 1904.

Στην Θεσσαλονίκη, όπου μεταφέρθηκε η σωρός της, της έγινε μεγαλοπρεπής κηδεία και τη θρήνησε μια ολόκληρη λαοθάλασσα.

Σήμερα, οι μοντέρνοι νεοέλληνες θεωρούν ότι πρέπει να ξεχαστεί και να παραμείνει μία άγνωστη!

Δασκάλες καθ ολη την διάρκεια του Μακεδονικου Αγωνα , παρά το νεαρό της ηλικίας τους, έφευγαν από την ησυχία της Αθήνας και πήγαιναν να διδάξουν στα Ελληνόπουλα της Μακεδονίας Χριστό και Ελλάδα. Πολλοί και πολλές βρήκαν φρικτό θάνατο. 

  ΛΙΛΗ ΒΛΑΧΟΥ

 Η Λίλη Βλάχου ηταν αδελφή του Μακεδονομάχου Ιωάννου Βλάχου  ,που σκοτώθηκε το 1906 σε μάχη έξω από το Μοναστήρι.

Σπούδασε στο Αρσάκειο με δαπάνη του Ελληνικού δημοσίου και ανέλαβε τη διεύθυνση του Παρθεναγωγείου Εδέσσης.

Από την πρώτη στιγμή μπήκε στον αγώνα. Έτσι πέρα από τα άλλα της καθήκοντα,εμψύχωνε με ομιλίες τους Εδεσσαίους και οι μαθήτριές της, ακολουθώντας τα δικά της χνάρια, μεταμορφώθηκαν σε θαυμάσιους συνδέσμους των αγωνιστών.

Η δασκαλα ξεχωρισε αρκετα ώστε ο πρόξενος Κορομηλάς να την κάλεσει στην Θεσσαλονίκη,  να ενισχύσει το προσωπικό του διδασκαλείου.

Εκεί η Βλάχου μύησε στον αγώνα όλες τις δασκάλες,ενώ ανελάμβανε με επιτυχία πολλές δύσκολες αποστολές εκτός Θεσσαλονίκης.

Οι Βούλγαροι θορυβημένοι πλήρωσαν αδρά έναν δήμιο τουρκαλβανό και την δολοφόνησαν μέσα στο ίδιο της το σχολείο το 1907.”

Σήμερα οι περισσότεροι δεν ενδιαφερονται για την παιδεία. Αφήνουν τα παιδιά χωρίς πρότυπα, χωρίς διάπλαση ήθους, χωρίς πραγματική γνώση των κλασικών συγγραφέων. Αρκούνται στην μετάδοση γνώσεων που θα τα οδηγήσουν σε μία εύκολη πρόσβαση στην Ανωτάτη παιδεία για να πάρουν απλώς ένα πτυχίο και μετά να αναζητούν εργασία. Οι υπεύθυνοι για τη χάραξη εκπαιδευτικής πολιτικής κάποτε θα πρέπει να μάς απαντήσουν: Γιατί από τα σχολικά βιβλία του Γυμνασίου και Λυκείου απουσιάζει τελείως ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού; Γιατί από τα Αρχαία Ελληνικά του Γυμνασίου εξοβελίσθηκαν όλα σχεδόν τα πρωτότυπα κείμενα από την Καινή Διαθήκη και τους Πατέρες της Εκκλησίας; Γιατί από πολλά βιβλία απομακρύνθηκαν τα κείμενα των δοκίμων νεοελλήνων λογοτεχνών και αντικαταστάθηκαν από εκτρωματικά κείμενα που προσβάλλουν την Εκκλησία, υπονομεύουν τον πατριωτισμό, προωθούν τη μαγεία και την παραθρησκεία ή στην καλύτερη περίπτωση διδάσκουν γραμματική μέσω συνταγών μαγειρικής; Στη θέση του Παπαδιαμάντη, του Παλαμά και του Μυριβήλη υπάρχουν σήμερα οι συνταγές για μακαρόνια με κιμά. 

Πολλοί σκέπτονται το μέλλον των παιδιών τους και θεωρούν ότι αρκεί μία τεχνοκρατική-επαγγελματική κατάρτιση χωρίς αναφορές σε ουσιαστικά μαθήματα.

Αυτο είναι ενα τερά στιο λάθος. Το σχολείο δεν υπάρχει μόνο για να γεμίζει το μυαλό των παιδιών με επαγγελματικες γνωσεις και αριθμούς.

Αριθμούς και υπολογισμούς ξέρει και ο ηλεκτρονικός υπολογιστής. Ομως δεν έχει ήθος, δεν έχει αρχές και αξίες.

Τί παιδιά θέλουμε να αποφοιτήσουν από τα σχολεία;

Παιδιά ρομπότ χωρίς υπόβαθρο αξιών; Γνώσεις είχαν και οι στρατηγοί του Χίτλερ, αλλά δεν είχαν ανθρωπιά. Διάβαζαν Γκαίτε, άκουγαν κλασική μουσική και το άλλο πρωί εκτελούσαν τους αμάχους στο Δίστομο ή στα Καλάβρυτα! Τα Θρησκευτικά και η Ιστορία είναι απαραίτητα μαθήματα για τη διαμόρφωση ήθους, για να μην βγάζουν τα σχολεία μας αντικοινωνικά άτομα που θα πατήσουν επί πτωμάτων. 

Η λέξη “παιδεία” είναι παράγωγο του ρήματος παιδεύω, που σημαίνει εκπαιδεύω.

Παιδεία εiναι η διανοητική και ψυχολογική καλλιέργεια των νεων,  η οποία επιτυγχάνεται κυρίως μέσω της εκπαίδευσης.

Εκτός από τις γνώσεις, η παιδεία αποσκοπεί στην μόρφωση , στην δημιουργικοτητα, καθώς και στην διάπλασή-διαμόρφωση της προσωπικότητάς και στην ανάπτυξη ήθους των παιδιών.

Για αυτο οι εκπαιδευτικοί πρέπει να εχουν παιδεία-ήθος.

Το νεοελληνικό κρατος ξεκίνησε με έναν κυβερνήτη, που το ανέστησε, που πίστευε πως αν η παρούσα γενεά δεν ενδυναμωθεί από ανθρώπους μορφωμένους εν καλή διδασκαλία και μάλιστα προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως και των ηθών μας, θα είναι δυσοίωνο το μέλλον της και η διακυβέρνησίς της αδύνατη. Η Ελλάδα μας, η οποία, διά στόματος του στρατηγού Μακρυγιάννη, ομολογούσε ότι τον Χριστόν φοβόμαστε και αυτη ειναι η θρησκεία, η οποια μας ελευθέρωσεν και βγήκαμε εις την κοινωνίαν του κόσμου, κατασπαράσσεται, οδηγείται στον τάφο από τα απολειφάδια της νεας ταξης. Ποιοι; Εμείς οι Έλληνες, πάλε ποτέ λαός αρχοντικός, διδάσκαλος της ανθρωπότητος, κατά θείαν πρόνοιαν, xλεύη της Οικουμένης και των εθνών. Κατήργησαν τον Εθνικό Ύμνο στο δημοτικό σχολείο, μετέτρεψαν την γιορτή των Τριών Ιεραρχών, σε αργία, αλλοιωσαν το μάθημα των Θρησκευτικών το οποίο κατάντησε προπαγάνδα της πανθρησκείας, πρόδωσαν την Μακεδονία, ξηλώνουν από την ιστορία το Εικοσιένα και τον Μακεδονικό Αγώνα, τι έμεινε για να θυμίζει ότι τούτος ο τόπος είναι των Ελλήνων; 

*Η Κίττυ Παπαδοπούλου ειναι απόφοιτη φιλοσοφίας, παιδαγωγικής, ψυχολογίας και αθλήτρια