Περί “διαφορετικότητας”
Πώς γίνεται όλοι αυτοί που φωνασκούν για την “διαφορετικότητα” και τον “πολυ-πολιτισμό”, να στοχεύουν ουσιαστικά στο ακριβώς αντίθετο; Δηλαδή στην ομογενοποίηση και πολτοποίηση μέσω της παγκοσμιοποίησης;
Γιατί πρέπει όλος ο κόσμος να γίνει σαν τις ΗΠΑ, ντε και καλά; Γιατί οι Κινέζοι, οι Αιγύπτιοι, εμείς και οι Εβραίοι, που είμαστε οι αρχαιότεροι ζώντες λαοί και πολιτισμοί στον κόσμο, πρέπει να ανακατευτούμε με την ισλαμική ή την αφρικανική κουλτούρα;
Τα σύνορα, σε αντίθεση με ότι ευαγγελίζονται οι νεοταξίτες, ίσα-ίσα, διασφαλίζουν την διαιώνιση της διαφορετικότητας στον πλανήτη. Αν όλες οι χώρες γίνουν αντίγραφα των ΗΠΑ , όπως επιδιώκουν οι ελίτ, στο τέλος θα ενωθούν και θα είναι όλες ίδιες. Και οι συγκρούσεις δεν θα πάψουν… Αντίθετα θα είναι πολύ πιο εύκολες. Όπως έχουμε μέχρι τώρα πολέμους μεταξύ χωρών, θα έχουμε πολέμους ανάμεσα στα γκέτο και τις συμμορίες των διαφόρων “πολιτισμών”…. Στην Αμερική για παράδειγμα, αλλά και σε όλες τις μεγαλουπόλεις – Βαβέλ της αναπτυγμένης Δύσης, έχουμε τα γκέτο. Πορτορικάνοι, αφρο-αμερικάνοι, αγγλοσάξωνες, Ιταλοί, Έλληνες, Άραβες, ανατολικο-ευρωπαίοι…στο “μεγάλο μήλο” για παράδειγμα…. Chinatowns σε κάθε μεγάλη πόλη, κλπ.
Ο άνθρωπος ενστικτωδώς, αναπτύσσει κοινωνικές σχέσεις με τους “δικούς του”, αυτούς που ξέρει καλύτερα και θα τον καταλάβουν και αυτοί. Ότι και να κάνουν οι παγκοσμιοποιητές, αυτό θα συμβαίνει. Είναι δε ηλίου φαεινότερο, πως εντός των γκέτο θα αναπτύσσονται πιο έντονα τα φαινόμενα της μισαλλοδοξίας, για λόγους αυτοπροστασίας, αυτοσυντήρησης και εν τέλει επιβίωσης, εντός της χαώδους πολυφυλετικής κοινωνικής χοάνης. Πολύ περισσότερο από το αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν σε δικά τους έθνη κράτη , με σεβαστά σύνορα, όπου οι όποιες διαφωνίες θα είχαν κοινωνικοπολιτικά γνωρίσματα και όχι εθνοτικά ή / και θρησκευτικά.
Είναι λοιπόν τόσο ηλίθιες οι ελίτ; Φυσικά και όχι. Πού αποβλέπουν λοιπόν; Μα φυσικά στην κάμψη των αντιστάσεων που δημιουργούνται από την συλλογική συνείδηση που παρέχουν οι εθνικότητες και τα θρησκεύματα. Στην αλληλοεξουδετέρωση των διαφόρων εθνικών και θρησκευτικών ομάδων, μέσα στα όρια του υπερ-κράτους, ώστε αυτές (οι ελίτ) να δρουν ανενόχλητες με το προαιώνιο “διαίρει και βασίλευε”.
Θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί στοχεύουν σήμερα μόνο την λευκή φυλή, τον χριστιανισμό και την οικογένεια στον δυτικό πολιτισμό… Διότι απλούστατα εκεί βρίσκεται η όποια εν δυνάμει “αντί-ελίτ”, λόγω του υψηλότερου κοινωνικο-μορφωτικού επιπέδου. Αν ξεμπερδέψουν με αυτήν, τα υπόλοιπα είναι ευκολότερα. Πολύ περισσότερο χειραγωγείσιμος είναι ο ισλαμιστής που ζώνεται με εκρηκτικά και είναι βέβαιος πως θα συναντήσει τα πιλάφια και τις 72 παρθένες. Ο τελευταίος μάλιστα αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο των ελίτ, για την τρομοκράτηση και πολυδιάσπαση των δυτικών (χριστιανικών) κοινωνιών. Σε καμιά ισλαμική χώρα δεν υπάρχουν για παράδειγμα ΜΚΟ, για τον σεβασμό των δικαιωμάτων (εδώ γελάμε πικρά) των χριστιανικών μειονοτήτων που ζουν εκεί. Αυτές ευδοκιμούν με απεριόριστη ροή χρήματος, μόνο στην Δύση. Οι λόγοι προφανείς.
Οι ελίτ ελέγχουν απόλυτα το χρήμα, σε αυτές χρωστούν όλα τα κράτη ανεξαιρέτως, αλλά και άνθρωποι ως φυσικά πρόσωπα από την ημέρα της γέννησης τους. Οι χώρες που προσπαθούν να ξεφύγουν μερικώς από τον έλεγχο τους, δαιμονοποιούνται.
Τελικός στόχος ένας δραστικά μειωμένος , ομογενοποιημένος και πλήρως υποταγμένος παγκόσμιος πληθυσμός. Εκεί μας οδηγεί ο πολυ-πολιτισμός και η επιβολή της “διαφορετικότητας”.
Νίκος Παρτσαφυλλίδης
