Η δυσωδία στις Δημοτικές Εκλογές

Η ευθύνη αποκάθαρσης της ατμόσφαιρας ανήκει στους δημότες

Ο υπογράφων, με καθαρή συνείδηση, συναγείρει τους Δημότες για αποκάθαρση

Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
Η γενική αντίληψη των πολιτών για την πολιτική και τους πολιτικούς είναι ότι είναι βρώμικη και αυτός είναι και ένας λόγος για τον οποίο οι άξιοι και ικανοί πολίτες, δεν ασχολούνται με την πολιτική. Η γενίκευση ασφαλώς είναι άδικη, διότι υπάρχουν τίμιοι και ικανοί πολιτικοί, μόνο που δεν αποτελούν την πλειοψηφία. Σε Τοπικό Επίπεδο, επιβάλλεται να είσαι προσεκτικότερος και ειλικρινής στην τοπική κοινωνία, διότι βλέπεις τον πολίτη κατά πρόσωπο και η ειλικρίνεια και η αιτιολογία γίνεται ολοφάνερη. Άλλωστε τα τοπικά και προσωπικά θέματα σε έναν Δήμο, εν πολλοίς είναι θέμα καλής θελήσεως και ικανότητος για την αντιμετώπισή τους, με απλό και αποδοτικό τρόπο.

Για τον ίδιο αυτό λόγο, ο τοπικός Άρχων δεν είναι εύκολο να κρύβεται πίσω από προσχήματα και δικαιολογίες όταν εκτρέπεται σε άνομες ενέργειες ή αποφάσεις. Έχει όμως υποχρέωση να διοικεί τον Δήμο με σύνεση και δικαιοσύνη και να μην εκμεταλλεύεται τη θέση του και τις αρμοδιότητες που του παρέχει ο νόμος, διότι αν ολισθήσει σε άνομες ενέργειες και αποφάσεις για προσωπικό όφελος, είναι ανάξιος να διοικεί το δήμο και οι δημότες έχουν τιμωρητική υποχρέωση. Το περίεργο είναι ότι ο κόσμος πιστεύει ότι όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά, είναι βρώμικοι, αλλά τελικά τους ψηφίζει. Η ανεξήγητη αυτή αντίφαση, όσο επικρατεί, δεν υπάρχει ελπίδα να βελτιωθούν οι συνθήκες και να επιλυθούν τα προβλήματα του Δήμου.

Η μόνη ανεκτή εξήγηση, είναι να τα θεωρούν όλα αυτά ως δεδομένα και που τα κάνουν όλοι, οπότε αρνούνται να αντιδράσουν αφού δεν βλέπουμε κάτι καλύτερο και συμβιβάζονται με την παθογένεια αυτή ασκήσεως της πολιτικής. Μια άλλη εξήγηση είναι να έχουμε όλοι περιπέσει σε «Μιθριδατισμό», που είναι το τελευταίο σκαλοπάτι της κατάπτωσης της πολιτικής αλλά και της κοινωνικής ζωής. Και τούτο διότι δεχόμενη ως δεδομένη μια τέτοια κατάσταση, δεν υπάρχει ελπίδα διόρθωσης και αποκατάστασης της νόμιμης και δίκαιης διοίκησης του Δήμου.

Στην έννοια του μιθριδατισμού υπάγεται και η αδιαφορία γενικότερα των δημοτών, πιστεύοντας ότι είναι ανώφελο μιας και δεν θα διορθωθεί τίποτε και έτσι οι Άρχοντές μας λειτουργούν όπως οι ίδιοι επιλέγουν, χωρίς αιδώ και χωρίς φόβο να εκτεθούν. Θα μου πείτε και πολύ σωστά, ότι δεν θα έπρεπε να λειτουργεί αποτρεπτικά ο φόβος, αλλά η συνείδηση και η αρετή την οποία οφείλει να έχει εξ αντικειμένου ο Άρχοντας. Όμως «Ο κακός χαρακτήρας αν πάρει μεγάλη εξουσία στα χέρια του, απεργάζεται μεγάλες συμφορές», έγραψε ο αρχαίος θυμόσοφος Αισχίνης.

Ο κάθε πολίτης επομένως, έχει καθήκον να ενδιαφέρεται για τα κοινά έτσι ώστε είτε, αν αισθάνεται δυνατός και κατάλληλος, να ασχοληθεί, είτε σε κάθε περίπτωση να μη δέχεται τίποτε ως δεδομένο αν αυτό είναι σε βάρος της πόλης και του πολίτη. Σε κάθε περίπτωση όμως έχει υποχρέωση να εξετάζει προσεκτικά και σε βάθος το ποιόν και την ιστορία του κάθε υποψηφίου άρχοντα, για να έχει τα καλύτερα αποτελέσματα για τον δήμο του. Όταν ρωτήθηκε ο Σωκράτης ποια πόλη διοικείται κακώς, απάντησε: «Εκείνη στην οποία οι άρχοντες εγκαθίστανται από φατρίες». Στην περίπτωση αυτή ισχύει η ρήση του Ευριπίδη στον Θησέα ότι: «Ένας άνδρας που έχει άξιο χέρι για να δράσει, δεν υπομένει, αλλά συνηθίζει, απ’ όσους έχουν χτήματα, ν’ αρπάξει».

Ο λόγος που ο υπογράφων αναφέρει όλα τα πιο πάνω, είναι διότι, κατόπιν προτροπής συνδημοτών μας, οι οποίοι γνωρίζουν την ιστορία μου, την επιτυχή επαγγελματική μου διαδρομή και την ανιδιοτελή, επιτυχημένη και ανιδιοτελή δωδεκαετή μου θητεία στον δήμο, και με δεδομένο ότι διαχρονικά ο δήμος έχει άλυτα προβλήματα, πείσθηκα να διεκδικήσω την Δημαρχία, με την πεποίθηση, ότι μπορώ μαζί με ένα δημοτικό συμβούλιο από άφθαρτα πρόσωπα, από νέους επιστήμονες και μεγαλύτερους με συσσωρευμένη εμπειρία και γνώσεις, να επιλύσουμε όλα τα προβλήματα του δήμου και των δημοτών μας και να καταστήσουμε τον δήμο μας πρότυπο και ζηλευτό. Η ηλικία μου είναι ένα ακόμη πλεονέκτημα αποδοτικής διοίκησης.

Στην εκκίνηση της προσπάθειας, υπήρξε μεγάλη ανταπόκριση, μέχρι ενθουσιασμό και έτσι αρχίσαμε να καταστρώνουμε τα σχέδια επιτεύξεως του υψηλού αυτού μας στόχου. Προϊόντος του χρόνου, η προεκλογική ατμόσφαιρα άρχισε να χαλάει και ελαφρά στην αρχή και εντεινόμενη στη συνέχεια, ανεφύη μια δυσοσμία η οποία τροχοπεδούσε κάθε υγειά και ρηξικέλευθη προσπάθεια. Τα γνωστά παντός είδους και μορφής συμφέροντα, αντιλαμβανόμενα ότι έρχεται το τέλος της κυριαρχίας τους, σε συνδυασμό με την αγωνία των προεξαρχόντων «εκτελεστών» και συνεργατών τους, επιδόθηκαν σε έναν υπόγειο πόλεμο να απαξιώσουν την υψιπετή αυτή ιδέα μας. Το σχόλιο των φίλων κι συνεργατών ήταν, «μα δεν γνωρίζεις την βρωμιά που ενυπάρχει και αναδύεται»;

Ασφαλώς την γνωρίζω με τη σύγχρονη λέξη που χρησιμοποιούμε, τα «λαμόγια». Τα λαμόγια λοιπόν είναι ο αντίπαλός μας και αυτά πρέπει να υπερνικήσουμε, Γνωρίζω ότι δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά αν δεν το πετύχουμε τότε να μην αναμένουμε καμία βελτίωση και θα έχουμε μία από τα ίδια. Ήδη, από ό,τι ακούγεται, υπάρχουν άτομα που γνωρίζουν λεπτομέρειες και γεγονότα συγκλονιστικά, τα οποία αν βγούν στον αέρα, θα δημιουργήσουν θύελλα και μεγάλη αναταραχή των εμπλεκομένων προσώπων. Η απλή αναλογική του νόμου, άνοιξε την όρεξη σε ένα μωσαϊκό πολλών υποψηφίων, οι οποίοι είναι βέβαιο ότι ενδιαφέρονται για το καλό του Δήμου. Όπως είναι επίσης βέβαιο ότι κανείς δεν είναι εύκολο να αντισταθεί στα διαμορφωμένα συμφέροντα από μόνος του. Χρειάζεται επομένως μια ευρεία συνένωση των υγιώς σκεπτομένων δυνάμεων, αν θέλουμε να νικήσουμε, χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες, για να αποδείξουν εμπράκτως την ανιδιοτέλεια και το ενδιαφέρον τους για τον Δήμο.

Ο υπογράφων λοιπόν, ως ο παλαιότερος, με αποδειγμένη εμπειρία, γνώσεις, διαγωγή και αποτελεσματικότητα, προσφέρομαι να ηγηθώ μιας τέτοιας ειλικρινούς και έντιμης προσπάθειας, με σκεπτικό και δημόσια δέσμευση, ότι η φιλοδοξία μου είναι η λειτουργία του Δήμου να μπεί σε ράγιες ήθους, σταθερής εντιμότητας, διαφάνειας και αξιοκρατίας, και να αποχωρήσω ήσυχα και ήρεμα ότι έπραξα το καθήκον μου πριν ακόμη ολοκληρωθεί η θητεία μου και να παραδώσω τα κλειδιά στον ικανότερο για να συνεχίσει στα σωστά και αποδοτικά πλέον πλαίσια του Δήμου. Είναι ο μόνος τρόπος, να αποδειχθεί κατ’ αρχή το ουσιαστικό ενδιαφέρον των σημερινών υποψηφίων, να αποκατασταθεί η ευταξία, η αποδοτικότητα και, γιατί όχι, το μεγαλείο του ξεχωριστού Δήμου μας, και να απαλλαγούμε από τα παράσιτα και τη διαφθορά.

Στο μεταξύ απευθύνω γενικό συναγερμό στους δημότες ολόκληρου του Δήμου, σε μια πάνδημη εξέγερση εναντίον όλων αυτών των «λαμόγιων» και την κάθε είδους και μορφής διαφθορά, να πλαισιώσουν και να στηρίξουν τον συνδυασμό μας και την εν γένει προσπάθειά μας, όχι απαραιτήτως ως υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι. Αν θέλουμε ο δήμος να αναδειχθεί όπως το θέλουμε όλοι και τον ονειρευόμαστε, με τη συνεργασία και στήριξη όλων των δημοτών μας, οι οποίοι θα σέβονται και θα αγαπούν τον Δήμο, όπως και ο Δήμος θα σέβεται και θα αγαπά τους δημότες, με τους οποίους θα συνδιαλέγεται φιλικά και στην ουσία, θα συνδιοικούν, αφού η γνώμη των δημοτών θα μετράει και θα εντάσσεται στο πρόγραμμα του Δήμου, για να πετύχουμε την «Νέα Λαμπρή Εποχή» για τον Δήμο μας. ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ!!!

Νίκος Αναγνωστάτος

e-mail:[email protected]

thiakos.blogspot.com.

loading...

3 thoughts on “Η δυσωδία στις Δημοτικές Εκλογές

  1. Ο γιός της Ντόρας θέλει να δημαρχεύσει στην Αθήνα …

    Δεν μπορεί, διάολε, να είσαι εγγονός, ενός εφιάλτη πολιτικού και πρωθυπουργού όπως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, υιός μιας επίσης πολύπραγης πολιτικού και πολλές φορές υπουργού, δεν μπορεί να είσαι ανιψιός του αρχηγού της Ν.Δ. Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν μπορεί να κουβαλάς όλο αυτό το οικογενειακό φορτίο και να πετάς με θράσος χιλίων πιθήκων, στα μούτρα της Αθηναϊκής κοινωνίας , ένα αλαζονικό …
    «Γιατί η Αθήνα μάς ανήκει»…

    Ποιοι είναι αυτοί οι άπληστοι, που δηλώνουν ότι «τους ανήκει» η πόλη;

    https://www.dailymotion.com/video/x73ftwf

    Μπακογιάννης: Θέλουμε να διώξουμε από την αυτοδιοίκηση την κομματίλα

    Τα Δρακουλόπαιδα, τα Δρακουλοέγγονα, τα Ντοροκοπρόσκυλα και τα περιτρίμματα του καταρρέοντος Μιζοτακισμού, θεωρούν ότι είναι γεννημένοι για να αρμέγουν τα δημόσια ταμεία και να άρχουν του Ελληνικού λαού.

    Αφήστε μας βρε μιζοαρπάχτρες τουλάχιστον την ελπίδα για κάτι νέο , πιο έντιμο , πιο ηθικό πιο αξιόλογο…

    Η πολιτική δεν έχει πλέον χώρο για επίγονους, άπληστους και αχόρταγους…

  2. Ο Κωστάκης Μπακογιάννης είναι γόνος της πρωθιέρειας της διαπλοκής, της ίντριγκας και της ξενοδουλίας και εγγονός του φαταούλα δράκουλα των Χανίων κι έχει την αρχομανία και την απληστία καταγεγραμμένη στο οικογενειακό DNA του.

    Ποιόν μπορεί να ενδιαφέρει το άδηλο πολίτικο-δημαρχιακό μέλλον του αχρείου υιού της πορφυρογέννητης αρχομανούς Ντόρας και εγγονού του πάτρωνα της οικογενειοκρατίας ,του νεποτισμού και του κοτζαμπασισμού, γνωστου εφιάλτη της Δημοκρατίας …

    Ένα προφητικό αλλά και επίκαιρο σήμερα άρθρο του Παύλου Μπακογιάννη που γράφτηκε πριν 35 χρόνια
    (… Εκείνοι που καταστρατηγούν πρώτοι τους νόμους και δεν σέβονται τους κανονισμούς είναι η……λεγόμενη άρχουσα τάξη, η ηγεσία…Είναι καθολική η γνώμη, ότι σε αυτόν τον τόπο μετράει μόνο, όποιος έχει “σχέσεις”, “γνωριμίες”, “μέσα” και φυσικά “χρήμα”. Κι επειδή όποιος έχει αυτό το τελευταίο, αγοράζει και όλα τα άλλα, η απόκτηση χρήματος έχει μεταβληθεί πλέον σε ιδεολογία. Λατρεία του χρήματος και αδίστακτη χρησιμοποίηση κάθε μέσου για την απόκτησή του, και φυσικά ανάλογη χρήση όταν αποκτηθεί…)

    «Ζούμε στη χώρα που ανέχεται το Μητσοτακέικο να σιτίζεται οικογενειακώς και αποκλειστικά από το δημόσιο εδώ και κάτι αιώνες και το μπακογιανέικο να στηρίζει τον πολιτικό του βίο, πάνω σε έναν θάνατο…» έγραψε η Κατερίνα Ακριβοπούλου.

  3. «…δεν εκλέγει το εκλογικό σώμα, αλλά εκείνοι που καταφέρνουν να εξαγοράσουν τα «πακέτα ψήφων», δηλαδή οι πλούσιοι…»

    Το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα δεν ανανεώνεται, αντλείται από τα πιο υποβαθμισμένα και ανυπόληπτα κοινωνικά στρώματα ( γόνους, επιγόνους και εγγονούς επαγγελματιών της πολιτικής), η δε ψήφος των πολιτών είναι παγιδευμένη σε επιλογές ντροπής ή απελπισίας.

    EAM B ΥΔΡΟΧΟΟΣ : ( ΠΑΝ ΤΡΑΙΑΝΟΣ)
    (…Σεβόμενος απολύτως την μνήμη του δολοφονηθέντος, αλλά και σεβόμενος την ιστορική αλήθεια ο μακαρίτης δεν φλέρταρε απλώς αλλά ως γνωστόν μπήκε σώγαμπρος στο Μητσοτακέικο…
    Οι νεκροί στην Ελλάδα είναι η καλύτερη “πρώτη ύλη” για πολιτικό μάρκετινγκ.
    Κερδισμένοι αυτού του μάρκετινγκ για την περίπτωση Μπακογιάννη ήταν ολόκληρη η οικογένεια Μητσοτάκη.

    Ως θύμα τρομοκρατίας έγινε ο Μητσοτάκης Πρωθυπουργός.

    Ως θύμα τρομοκρατίας έγινε η Ντόρα η πρώτη γυναίκα Υπουργός Εξωτερικών.

    Ως θύμα τρομοκρατίας έγινε ο γιος της Δήμαρχος Καρπενησίου και Περιφερειάρχης .

    Ακόμα και ο Κυριάκος έγινε αρχηγός ως συγγενής θυματός και πιστωτης της siemens.
    Ότι απολαμβάνει η οικογένεια του λαομίσητου αποστάτη, το απολαμβάνει από τη σωστή διαχείριση της έννοιας της “τρομοκρατίας”.

    Με αίμα, το οποίο ανήκε σε ξένο, μια ολόκληρη οικογένεια “ξεπλύθηκε” από τις “αμαρτίες” της και επιμένει να μας εκμεταλλεύεται για πάνω από τριάντα χρόνια.

Comments are closed.