…Εκεί φτάσαμε! Και πού είστε ακόμα…
Σήμερα, σε ετούτη την ανεπανάληπτη και απερίγραπτη εποχή, σαν πρόσωπα ύψιστης τιμής, κορυφαίας αξίας, σαν επίγειες δόξες, δεν αναγνωρίζονται τα μεγάλα πνεύματα, ένας μεγάλος
κοινωνικός ήρωας ή ανθρωπιστής, ένας μεγάλος σωτήρας επιστήμονας, ένας της αυτοθυσίας υπέρ υψηλών Αξιών..
Σήμερα, μεγάλος, σπουδαίος και μοναδικός υπερήρωας και κορυφαία αξία είναι ένας στιβαρός καλογυμνασμένος νεαρός -μαύρος ή άσπρος, δεν έχει καμία σημασία- που απλά και χωρίς άλλες γνώσεις, ταχύτατα ρίχνει πολλές φορές και εύστοχα μια πλαστική μπάλα σε ένα στρογγυλό στεφάνι!
Ενώ κάτι άλλες μεγάλες πραγματικά αξίες μένουν πια στην σκιά της σιωπής, αυτός γίνεται εκατομμυριούχος, πρόσωπο ιερό, προσκυνούμενο από όλο το πλήθος, διάσημο, ηρωικό, έως και θεϊκό,
Διαβάσαμε δε και σε μια επίσημη ανακοίνωση πρόσφατα για έναν συγκεκριμένο τέτοιο «θεό», ότι:
«Αν είσαι ένας υπάκουος πολίτης, μπορείς να τον δεις αυτόν τον Μέγα από κοντά, αν είσαι πολύ καλός πολίτης, μπορεί να πάρεις και αυτόγραφό του και αν είσαι υπερτέλειος πολίτης, μπορείς και να αξιωθείς, ακόμα και με χειραψία να τον… αντετακουμπήσεις!»…..
Εκεί φτάσαμε.
Και πού είστε ακόμα…
Κώστας Χατζιδάκης, συγγραφέας*
