Ποιος περίμενε;

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα
                                                                                                   
Ποιος περίμενε ότι θα καταρρεύσει η Σοβιετική Ένωση; Ποιος περίμενε ότι
θα πέσει το τοίχος του Βερολίνου, δηλαδή θα επανενωθεί η Γερμανία; Ποιος περίμενε ότι θα γίνουν τα τρία μεγαλειώδη συλλαλητήρια για την Μακεδονία; Ποιος περίμενε τέλος ότι η μαθητιώσα νεολαία θα ξεσηκωθεί όχι για τα σχολικά –μαθητικά προβλήματα, αλλά για το ύψιστο εθνικό θέμα της Μακεδονίας και συγκεκριμένα εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών.
Απαντάω κανένας. Κι όμως συνέβη. Βέβαια τον γενικό σάλπισμα το έδωσαν τα συλλαλητήρια, όπου ήσαν για πρώτη φορά παρούσες όλες οι ηλικίες. Αλλά κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει τον ξεσηκωμό της μαθητιούσας νεολαίας, της ελπίδας του έθνους. Τελικά υπάρχει ελπίδα!
Εκείνο που θα ακολουθήσει- και πρέπει να είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό- είναι ο αποφασιστικός ξεσηκωμός της σπουδάζουσας-φοιτητικής νεολαίας, η οποία δεν θα μείνει βουβή και απράγμων, όσο κι αν οι παγκοσμιοποιημένοι, πολυπολιτισμικοί, νεοταξικοί, «διεθνιστές»  θα αποκαλούν την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού ακροδεξιούς και φασίστες. Εδώ ισχύει η λαϊκή ρήση: Εξ ιδίων τα αλλότρια! Υπηρετώντας δουλοπρεπώς τα εξωθεσμικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας, προσπαθούν να υποτάξουν και τον ελληνικό λαό στους ξένους αφέντες τους. Δεν θα περάσει η τρομοκρατία τους. Θα τους γυρίσει μπούμερανγκ.
Ο Μίκης θεοδωράκης είχε απόλυτο δίκαιο, όταν στην ομιλία του στο συλλαλητήριο του Σύνταγμα στις 4 Φεβρουαρίου μίλησε για αριστερόστροφους φασίστες.