Το πουκάμισο του Τσίπρα, ο σπόρος του Κοτζιά, κι ο κομφορμίστας
Μιχάλης Κονιόρδος*
Παραίτηση Κοτζιά; Παραιτήθηκε ο ΥΠΕΞ; Ωχ ! Κρίμα… Ωχ και κρίμα και να τη η πρώτη ρίμα.
Ωχ
Κυριολεκτικά “ωχ”.
Και κρίμα
Κυριολεκτικά “κρίμα”.
Ωχ και κρίμα
κάνουνε δυσάρεστη την ρίμα
σημαίνει πως δεν πάνε όλα πρίμα
κι αυτό είναι κρίμα και ωχ
καθώς υπάρχει ένα διπλό ωχ,
απ’ τη μια που έφυγε ο “Σουσλώφ”
κι απ’ την άλλη μένει ο γηγενής «Ορλώφ».
Δεν είναι μακράν η άριστη επιλογή
ούτε άλλωστε κι η μόνη εναλλακτική
Πρέπει πριν κάποιος αποφασίσει να διαιτητεύσει
να ’χει την ψυχοσύνθεση αποθηκεύσει
του κάθε του εταίρου, επαρκώς κι επιμελώς
και πάνω απ’ όλα ενδελεχώς και ουσιωδώς
καθώς έναν άνθρωπο που έχει ήδη δις απαρνηθεί
στο παρελθόν την θέση του ΥΠΕΞ, άξιζε πιότερο να εκτιμηθεί
και να μετρηθεί επίσης αυτό που κουβαλάει σαν αρχαία ιδεολογία
μεθοδική κι αναλυτική γνώση, μα κι έντονο εγωισμό σαν ιδιοσυγκρασία
που μερικές φορές παίρνει την σπάνια ομορφιά και χροιά
του να απαρνηθεί κάποιος την οικογενειακή κληρονομιά.
Για σένα είχα γράψει (28-4-2015) κάτι σαν ευχή, κάτι σαν λευκή επιταγή
έστω και για ένα « Ένα πουκάμισο » ήταν απ’ όσο θυμάμαι η απλόχερή μου ( μας ) ευχή
το κέρδος σου ( μας ) στην διαπραγμάτευση, να ‘ναι η αξιοπρέπεια, ένα πουκάμισο, ήταν η ευχή.
Πήρε ο παραιτηθείς το πουκάμισο που σου ευχήθηκα ή μήπως ήταν δυο κι είχα λαθέψει στο εύρημα;
Όπως και να ‘χει, εσύ έχεις τον πρώτο λόγο κι εμείς οι ταπεινοί στης κάλπης το μέτρημα.
Με όσο πόνο ψυχής κι αν την παραίτηση έσπευσες να αποδεχθείς,
σίγουρα επίσης θα παραδεχθείς, πως ο σπόρος που έριξε ο παραιτηθείς
για να μετρηθεί στον χρόνο χρειάζεται να δοκιμασθεί·
το ίδιο κι η συνέπειά σου στην «erga omnes» του τέως ΥΠΕΞ, πολιτική.
Χρειάζεται πότισμα καλό, τόσο μάλιστα που απαιτεί από μέρους σου πολιτική γενναιοδωρία
και να αναζητήσεις, έστω και σαν απλή και άτυπη ακόμα, συμβουλευτική διαδικασία
τους γηγενείς πρωταγωνιστές του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Κοπεγχάγης της 13/12/2002 τόσο αυτούς που αναφέρονται ονομαστικά αλλά και βέβαια όσους δεν αναφέρονται ονομαστικά στο κείμενο της 24-5-2015 και των οποίων η υπερκομματική τους διπλωματική αντίληψη και σοφία, είναι αναμφισβήτητη καθώς και το αποτέλεσμα της δουλειάς τους, επίσης, χρόνια τώρα.
Σε μια ερώτηση που έγινε σ’ έναν επιβάτη της 2ης θέσης της γραμμής των Σποράδων, στο τέλος μιας χαμηλόφωνης εν πλω συζήτησης, καλοκαίρι του 2014, ρωτήθηκε αν και σε πόσο βαθμό είναι βάσιμα τα δημοσιεύματα περί πιθανής υπουργοποίησής του μετά τις αναμενόμενες τότε εκλογές που τελικά διεξήχθησαν τον Ιανουάριο του 2015. Αφού σίγησε για αρκετό διάστημα, τόσο, όσο δεν περίμενε κανείς πλέον ότι θα απαντήσει, ξαφνικά ψιθύρισε: «Μεταξύ μιας παιδικής χαράς και μιας συμμορίας εκβιαστών, προτιμώ την παιδική χαρά. Αργά ή γρήγορα, θα ενηλικιωθεί».
Τόσο εκείνος , όσο κι ο συνομιλητής του, μάλλον, ίσως, πιθανόν, μπορεί, και να λαθέψανε σχετικά με την προοπτική ενηλικίωσης της παιδικής χαράς. Επί του παρόντος, που λένε και οι γιατροί – ελπίζω.
Γιατρικό υπάρχει εκεί που φθάσανε τα πράγματα ; Όλο και κάτι μπορεί να υπάρξει: πολιτική γενναιοδωρία, αυτοσυγκράτηση, ωριμότητα και λίγο συναίσθημα δεν βλάπτει.
Ωριμότητα; « Η ωριμότητα του άνδρα, σημαίνει να έχει ξαναβρεί τη σοβαρότητα που είχε, ως παιδί στο παιγνίδι » έχει γνωμοδοτήσει ο Νίτσε, και λογικά θα πρέπει να το γνωρίζει ο κάθε άρρεν Πρωθυπουργός ενστερνιζόμενος αυτή την οπτική.
Και λίγο συναίσθημα δεν βλάπτει, ε ; Δεν βλάπτει, είχε ισχυρισθεί ανοιξιάτικα κάποτε (23/3/1997 ) η Λίνα Βερτμίλερ σε μια συνέντευξή της στην εφημερίδα «Το Βήμα»:
«…Όταν μιλώ για συναισθήματα, προσωπικώς μιλώ για κάτι εξαιρετικά σημαντικό που γνωρίζω. Το συναίσθημα για μένα δεν είναι κάτι το μυστήριο….Το συναίσθημα είναι ο άνεμος ο οποίος φουσκώνει τα πανιά της βάρκας μας, της βάρκας της ζωής μας. Η ύπαρξή μας φυσάει συναισθήματα κι εμείς ταξιδεύουμε στο ταξίδι της ζωής».
Εξαιρετικά σημαντικό, τόσο, που το αναγνωρίζει (ς);
Πολιτική γενναιοδωρία λοιπόν , αυτοσυγκράτηση, ωριμότητα και λίγο συναίσθημα, μπας κι ο σπόρος, γίνει σπορά και όχι βορά στα χέρια του κάθε κομφορμιστή.
*Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, τέως σύμβουλος του ΑΣΕΠ, τέως Διοικητής – Πρόεδρος του ΔΣ του ΓΝΠ Αθηνών «Π. & Αγ. Κυριακού», τέως ειδικός σύμβουλος του ΥΠΕΞ ( 1985 -1989 )
