Τι Συνέβη στην Αρχή της Ιλιάδας
Η Καινή ήταν γυναίκα ξεχωριστή, κόρη βασιλιά, τόσο όμορφη που την ερωτεύτηκε ακόμα και ο Ποσειδώνας. Αυτή όμως είχε αποφασίσει για τη ζωή της, να μην δοθεί σε κανέναν και να μην κάνει παιδιά.Όταν ο θεός την καταδίωξε, του είπε πως θα του δινόταν αν της εκπλήρωνε πρώτα μια επιθυμία. Τον έβαλε να ορκιστεί για να μη μπορεί να αλλάξει γνώμη• όταν ο όρκος τον έδεσε, ζήτησε να τη μεταμορφώσει σε αντρειωμένο άντρα, άτρωτο από φονικά όπλα. Έτσι ο θεός την έκανε από Καινή, γενναίο άντρα, τον Καινέα, και αναγκαστικά παραιτήθηκε. Δεν μπορούσε πια να τη διεκδικήσει κανένα αρσενικό, δε θα χάριζε ποτέ την αγνότητά της σε κλέφτες της καρδιάς.
Ο Καινέας έγινε χάρη στη γενναιότητά του, την αρσενική του υπεροχή και το προστατευτικό δώρο του Θεού, βασιλιάς των Λαπιθών, λαού της Θεσσαλίας που περιφερόταν σε όλη την Ελλάδα (περιπλανώμενοι). Όντας άτρωτος, κήρυξε με τους Λαπίθες πόλεμο στους Κενταύρους, που το σώμα τους ήταν μισό ανθρώπου και μισό αλόγου, και ήταν ορμητικοί και επιθετικοί όπως οι φυσικές δυνάμεις. Ορμούσε άφοβα, έως αλαζονικά στις μάχες.
Πρόσταξε τελικά τους Λαπίθες να τον προσκυνούν ως όμοιο των Θεών αλλά ο Δίας ένιωσε την ανισορροπία/ύβρη και ξεσήκωσε τους Κενταύρους, οι οποίοι ξερίζωσαν κορμούς από έλατα και άρχισαν να τον σφυροκοπούν στο κεφάλι, μέχρι που τον κάρφωσαν όρθιο στη Γη. Ο Καινέας πέθανε από ασφυξία και επέστρεψε στην αρχική του μορφή, ή σε πουλί με λαμπερά φτερά.
Σημαντικοί μυθικοί ήρωες της αρχαιότητας όπως ο Καινέας, ο θεόμορφος Θησέας που εκτέλεσε ηρωικά κατορθώματα όμοια με του Ηρακλή, ο Λαπίθης Πολύφημος και άλλοι, έτρεφαν μεγάλο σεβασμό στα λόγια και τις συμβουλές ενός άντρα από τον οποίο ξεκινά το μεγάλο μας ταξίδι. Ήταν ο Νέστορας, ο βασιλιάς της Πύλου. Είχε μετρημένο και σοφό χαρακτήρα, και ήταν ευλογημένος από τον Απόλλωνα με πολλά χρόνια ζωής (πάνω από τριών γενεών). Όταν συμμετείχε στον Τρωικό πόλεμο, στον οποίο μπαίνουμε σήμερα, ήταν πλέον γέρος αλλά πιο σοφός από ποτέ, και θαρραλέος στις μάχες. Η φρονιμάδα, η τόλμη και η σοφία τον έκαναν έναν από τους σεβάσμιους άντρες του πολέμου, από τη μεριά των Ελλήνων.
Όταν όμως υπάρχει θυμός, πάθος για εξουσία και εκδικητική μανία, ακόμα και ο συνετός δε μπορεί μόνος να εξισορροπήσει τις μεγάλες δυνάμεις. Τα χρόνια της εμπειρίας του γέροντα, ο σεβασμός των σπουδαίων του παρελθόντος στο πρόσωπό του, η ικανότητα να συμβουλεύει γλυκά δεν απάλυναν τους οργισμένους άντρες.
Όταν ο Νέστορας προσπάθησε να μιλήσει στους δυο ηγέτες των Ελλήνων στην Τροία, που μάχονταν να υπερισχύσουν ο ένας του άλλου με κατηγορίες και διεκδικήσεις, δεν τα κατάφερε. Ο Αχιλλέας (ο θεϊκός πολεμιστής) μάλωσε στη συνέλευση με τον Αγαμέμνονα, τον αρχηγό των Ελλήνων, και αυτό έστειλε πολλές γενναίες ψυχές στον Άδη και έφερε μεγάλη οδύνη στους Αχαιούς.
Το μένος αυτό του Αχιλλέα είναι η Ιλιάδα.
Πώς πυροδοτούνται οι πόλεμοι; Από ανισορροπίες και ενέργειες οργής που χτυπάνε ολούθε τυφλά, γκρεμίζοντας εύθραυστα κάστρα σοφίας, προκαλώντας αλυσίδα καταρρεύσεων του ηθικού, που όσο μακραίνει, τόσο πιο ευάλωτο καθίσταται. Η συσσώρευση της οργής είναι σταδιακή στον πόλεμο, στη φιλία, στην ερωτική σχέση, στην επιβίωση. Και όταν έχει μαζευτεί μεγάλος όγκος μίσους, χρειάζεται μεγάλη σοφία για εξισορρόπηση, όσο επιτρέπει η ανθρώπινη φύση και η τύχη. Τότε μπορεί να προβάλουν απ’ την πολύμορφη μάζα των ανθρώπων και άνθρωποι φωτισμένοι, ακτίνες ελπίδας, ελπιδοφόροι οδηγοί όταν όλα τα φώτα έχουν σβήσει.
Ο βασιλιάς Αγαμέμνονας είχε λάφυρο τη δεκαεννιάχρονη Χρυσηίδα, ξανθιά, λεπτή και μικροκαμωμένη. Όμως του τη στέρησαν γιατί ο χρησμός έλεγε ότι αν δεν την επέστεφαν στον πατέρα της, ο Απόλλωνας θα θέριζε το στρατόπεδο των Ελλήνων. Πάνω στην οργή του και για να καλύψει το κενό του και την ήττα, διέταξε τον αντίμαχό του στα λόγια και την εξουσία, τον Αχιλλέα, να του δώσει τη δική του, τη Βρισηίδα. Αυτή ήταν ψηλή, μελαχρινή, λευκή στο δέρμα, ντυνόταν όμορφα και ο Αχιλλέας την αγαπούσε.
Αναγκάστηκε να του την παραχωρήσει, αν και μέσα στην καρδιά ήθελε να του επιτεθεί και να τον σφάξει. Τότε πήρε όρκο πως γι’ αυτό θα έπαυε να βοηθά, αυτός και οι Μυρμιδόνες του, μέχρι τη μέρα που ο βασιλιάς ταπεινωμένος θα τον παρακαλούσε να γυρίσει στον πόλεμο.
Όχι μόνο αυτό, μα κάλεσε θλιμμένος και τη μάνα του από τα βάθη της θάλασσας, κόρη του θαλάσσιου γέροντα, και την πρόσταξε να πάει στον Δία και να του ζητήσει να τσακίσει το στρατόπεδο των Ελλήνων ως αντεκδίκηση (εξισορρόπηση ανισορροπίας με ανισορροπία) γι’ αυτό που του έκανε ο Αγαμέμνονας. Το επιχείρημά του ήτανε σκληρό για τη μάνα του, γιατί της είπε, «δε φτάνει που είναι στη μοίρα μου να πεθάνω νέος, ο Αγαμέμνονας τώρα μου στερεί τη χαρά ακόμα κι απ’ αυτήν τη μικρή ζωή». Η οργή του Αχιλλέα εξαπλώθηκε και στον Όλυμπο, όπου οι Θεοί φιλονικούσαν έτσι κι αλλιώς, παράλληλα με τους ανθρώπους.
