Μαέστροι της απάτης που δεν είχαν τον … Θεό τους! (φωτό)
Η θρησκεία βασίζεται στην πίστη και όχι στον Λόγο, στη μεταφυσική παρά στη λογική.Κι έτσι συχνά-πυκνά γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από μαέστρους της απάτης που δεν έχουν προφανώς τον θεό τους.
Άλλοι το κάνουν για λεφτά και άλλοι για τη δόξα, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που ισχυρίζονται ότι ό,τι έγινε, έγινε για να φανερωθεί η ευπιστία του ανθρώπου που είναι έτοιμος να πιστέψει τα πάντα φτάνει να έχουν ιερό περίβλημα.
Όσο πιστεύουμε στα θαύματα και τις ιερές αποκαλύψεις, κάποιος εκεί έξω είναι έτοιμος να το εκμεταλλευτεί…
Η Ιερή Ακροποσθία
Η μεσαιωνική χριστιανική εκκλησία αγαπούσε πολύ τα ιερά κειμήλια, ιδιαίτερα αυτά που συνδέονταν ευθέως με τις επίγειες περιπέτειες του Ιησού. Κανένα δεν ήταν μάλιστα τόσο πολύτιμο και ταυτοχρόνως τόσο αμφισβητήσιμο όσο η Ιερή Ακροβυστία, που αναφέρεται στην περιτομή του Ιησού και επειδή ακριβώς ήταν κάποτε μέρος του σώματός του, αποτελούσε διακαή πόθο να βρεθεί.
Η ιστορία μας ξεκινά περί το 800 μ.Χ., όταν ο άνθρωπος που εκχριστιάνισε τα γερμανικά φύλα Καρλομάγνος παρουσίασε την Ιερή Ακροποσθία στον πάπα Λέοντα Γ’, ισχυριζόμενος ότι του την είχε παραδώσει ένας άγγελος. Ο ποντίφικας τον έχρισε αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τα Χριστούγεννα του 800 μ.Χ., αν και μέσα σε λίγες δεκαετίες τουλάχιστον δώδεκα ακόμα Ιερές Ακροβυστίες θα έχουν κάνουν την εμφάνισή τους στη μεσαιωνική Ευρώπη.
Κάθε κάτοχος την έστελνε στο Βατικανό αξιώνοντας επιβεβαίωση της αυθεντικότητάς της. Γαλλικό μοναστικό τάγμα έφτασε μάλιστα στο σημείο να κάνει τη δική του Ιερή Ακροποσθία να ματώσει, κάτι που την έστειλε στην κορυφή. Ο πάπας Κλήμης Δ’ την ανακήρυξε αυθεντική εκεί στις αρχές του 13ου αιώνα, ρίχνοντας περισσότερο λάδι στην ιερή φωτιά. Η Ιερή Ακροποσθία απασχόλησε πολύ τη χριστιανοσύνη εκείνη την εποχή, καθώς υπήρχαν μια σειρά από θεολογικά ερωτήματα που καλούσαν επιτακτικά σε απάντηση.
Υποβλήθηκε πράγματι ο Ιησούς σε περιτομή την όγδοη ημέρα της ζωής του; Ανήλθε η ακροποσθία μαζί του στους ουρανούς; Γιατί το γεγονός αναφέρεται μόνο στο Ευαγγέλιο του Λουκά και οι άλλοι τρεις Ευαγγελιστές (Ματθαίος, Μάρκος και Ιωάννης) κρατούν το στόμα τους κλειστό για την τελετή; Μήπως ο χιώτης λόγιος Λέων Αλλάτιος που έγινε σύμβουλος σε μια σειρά από ποντίφικες είχε δίκιο όταν ισχυρίστηκε ότι η Ιερή Ακροποσθία μετατράπηκε στους δακτυλίους του Κρόνου;
Η ιστορία της Ιερής Ακροβυστίας έχει μέσα της όλα τα συστατικά της ιερής απάτης, καθώς περισσότερες από 21 εκκλησίες ισχυρίστηκαν κάποια στιγμή ότι έχουν το σπουδαίο κειμήλιο της χριστιανοσύνης στην κατοχή τους. Όσο για τον ρωμαιοκαθολικισμό, κουράστηκε με τα καμώματα και διακήρυξε ότι όλες οι Ιερές Ακροποσθίες είναι απάτη (εκτός από μία, υπαινίχθηκε δαιμόνια ο Πάπας). Στις αρχές του 20ού αιώνα κανένας καθολικός δεν μπορούσε να γράψει ή να μιλήσει γι’ αυτή, καθώς η ποινή ήταν ο αφορισμός…
Η Πέτρα του Δεκαλόγου
Ήταν το 1860 όταν ένας Αμερικανός ονόματι Ντέιβιντ Γουίρικ έκανε μια αναπάντεχη ανακάλυψη ψαχουλεύοντας σε παλιό καταυλισμό Ινδιάνων στο Οχάιο. Βρήκε μια μαύρη πέτρα που περιείχε αναπαραστάσεις του Μωυσή με τις Δέκα Εντολές και επιγραφές στα αρχαία εβραϊκά.
Το κειμήλιο έμεινε γνωστό ως «Πέτρα του Δεκαλόγου» και χρονολογήθηκε στην εποχή της δεύτερης καταστροφής του Ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ (70 μ.Χ.), κάπου μεταξύ 20-80 μ.Χ. Λίγους μήνες πρωτύτερα μάλιστα, ο ίδιος άντρας είχε ανακαλύψει στην περιοχή άλλη μια πέτρα με εβραϊκές επιγραφές.
Το γεγονός έγινε όπως ήταν φυσικό παγκόσμια είδηση που απείλησε να ξαναγράψει την Ιστορία: αρχαίοι Ισραηλίτες είχαν αποβιβαστεί στα μεσοδυτικά των ΗΠΑ κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ. μεταφέροντας στις βαλίτσες τους σπουδαία κειμήλια! Το πειστήριο δεν άντεξε ωστόσο στην ενδελεχή έρευνα και η επικρατούσα θεωρία είναι σήμερα πως ο τύπος είχε φυτέψει μόνος του τις πλάκες για να φέρει τα πάνω-κάτω στην ιστορία των λαών.
Τοπικός οδοντίατρος φύτεψε άλλες δυο εβραϊκές πλάκες το 1864 στο ίδιο μέρος για να δείξει πόσο εύκολο ήταν να κάνεις κάτι τέτοιο και να ξεγελάσεις την επιστημονική κοινότητα της εποχής…
Η Επιστολή του Μπενάν
Η Επιστολή του Μπενάν ήταν υποτίθεται ένα απόκρυφο Ευαγγέλιο που αναδύθηκε στη Γερμανία το 1910. Το έργο ήταν λέει γερμανική μετάφραση ενός παπύρου της κοπτικής παράδοσης του 5ου αιώνα που περιέγραφε τις αναμνήσεις ενός αιγύπτιου γιατρού, του Μπενάν. Ο γιατρός είχε περάσει τα νιάτα του σπουδάζοντας πλάι στον Ιησού στο εβραϊκό ιερατείο και δίπλα σε αιγύπτιους γιατρούς μετά, αλλά και σε μυστικούς θεραπευτές.
Ο Μπέναν αναζήτησε αργότερα τον παλιό του σύντροφο Ιησού και είδε έτσι με τα μάτια του τη Σταύρωση αλλά και την Ανάσταση. Ήταν αυτός μάλιστα που το είπε πρώτος στις γυναίκες που επισκέφτηκαν τον τάφο του Θεανθρώπου , μεταφέροντας κατόπιν τα χαρμόσυνα αναστάσιμα νέα στην Ευρώπη.
Το κειμήλιο έκανε αίσθηση όταν εμφανίστηκε και πολλοί έσπευσαν να το χαιρετίσουν ως μεγάλη υπόθεση. Στο κάδρο μπήκε τότε ένας βερολινέζος ακαδημαϊκός και μελετητής πατερικών κειμένων, ο οποίος ζήτησε ένα αντίγραφο του αυθεντικού παπύρου για να τον εξετάσει. Όταν δεν του παραδόθηκε τίποτα, η επιστημονική κοινότητα χαρακτήρισε απάτη την όλη ιστορία και πήγε για άλλα.
Αργότερα έμαθε ο κόσμος ότι ο συντάκτης-εκδότης του έργου δεν ήταν ακαδημαϊκός, ιστορικός, θεολόγος ή αρχαιολόγος, παρά συγγραφέας παραλογοτεχνίας με έφεση στα αιγυπτιακά ρομάντζα και τις θεωρίες συνωμοσίας…
Το Γράμμα του Πρέστερ Τζον
Κατά το έτος 1165 μ.Χ., ένα μυστηριώδες γράμμα καταφτάνει στην αυλή του βυζαντινού αυτοκράτορα Μανουήλ Α’ Κομνηνού στη Βασιλεύουσα. Αποστολέας δεν ήταν κανένας άλλος από τον ίδιο τον Πρέστερ Τζον, τον μυθικό πατριάρχη και χριστιανό μονάρχη μιας χώρας περικυκλωμένης από μουσουλμάνους και παγανιστές κάπου στην εξωτική Ανατολή.
Δεν είναι εύκολο σήμερα να εκτιμήσει κανείς τον αντίκτυπο που είχε ο μύθος του Πρέστερ Τζον για τη χριστιανοσύνη, τόσο τη Δύση όσο και το Βυζάντιο. Ο θρύλος του ηγέτη της νεστοριανής εκκλησίας που επέμενε να κρατά άσβεστη τη φλόγα του χριστιανισμού μέσα στους αλλόθρησκους πληθυσμούς της Ανατολής (κάπου στην Ινδία ή ακόμα και στην Αιθιοπία τοποθετούσαν το βασίλειό του) μπόλιασε το φαντασιακό της Ευρώπης για τουλάχιστον πεντακόσια χρόνια (12ος-17ος αιώνας).
Έφτασαν μέχρι και να ισχυριστούν πως ήταν απόγονος των Τριών Μάγων και κυβερνούσε πια σε ένα βασίλειο με ανείπωτους θησαυρούς αλλά και καθημερινά θαύματα και παράξενα πλάσματα.
Φανταστείτε λοιπόν τον αντίκτυπο που είχε μια επιστολή στον βυζαντινό αυτοκράτορα από τον ίδιο τον αινιγματικό ηγεμόνα του επίγειου χριστιανικού παραδείσου! Μια δεκαετία αργότερα (1177), ο πάπας Αλέξανδρος έστειλε την προσωπική του φρουρά να επιδώσει στον Πρέστερ Τζον την απάντησή του, την ίδια ώρα που οι Πορτογάλοι εγκαινίασαν αρκετές αποστολές στην Αφρική αναζητώντας το μυθικό χριστιανικό βασίλειο.
Δεν βρήκαν τίποτα. Ο Πρέστερ Τζον και οι ιστορίες του δεν ήταν παρά απάτη. Απάτη που έπαιζε βέβαια ρόλο, μιας και μιλάμε για τον 12ο αιώνα, όταν η χριστιανική Ευρώπη ένιωθε το μουσουλμανικό στοιχείο να την περικυκλώνει και χρειαζόταν την ελπίδα. Την ελπίδα που παρείχε πια ο Πρέστερ Τζον. Όσο για τον συντάκτη της επιστολής, γνώριζε καλά την αρχαία γραμματεία αλλά και τη μυθολογία της Ανατολής, ειδικά την κατακτητική οδό του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα βάθη της Ασίας. Κατοπινές γλωσσολογικές μελέτες υπέδειξαν ότι η επιστολή συντάχτηκε από Ιταλό…
Η Κιβωτός του Νώε
Σχετικά πρόσφατα, το 2009, ερευνητική ομάδα ανακοίνωσε περιχαρής πως βρήκε το μέρος που εξόκειλε η βιβλική κιβωτός: ήταν στα 4.000 μέτρα, πάνω σε κορυφή του όρους Αραράτ της Τουρκίας. Η αποστολή του Χονγκ Κονγκ είπε πως βρήκε ξύλινα δοκάρια και διαμερίσματα που θα μπορούσαν να είχαν στεγάσει ζώα. Σημειωτέον, η ίδια αποστολή είχε ξανανακαλύψει την Κιβωτό του Νώε το 2007, αυτή τη φορά σε σπηλιά του Αραράτ.
Τώρα όμως τα πειστήριά τους εξετάστηκαν από αρχαιολόγους του Πανεπιστημίου Κορνέλ, που τα χαρακτήρισαν απάτη. Τα πισσαρισμένα δοκάρια έφεραν πάνω τους ακόμα και ιστούς αράχνης, κάτι το αδύνατο σε τέτοιο υψόμετρο. Η έρευνα απέδωσε καρπούς, αν και ελαφρώς διαφορετικούς: τα ξύλινα απομεινάρια είχαν φυτευτεί σε μια σπηλιά από κάτι κούρδους ανιχνευτές που ήθελαν να ξεγελάσουν ομάδα ευαγγελιστών χριστιανών…
Με δύο λόγια, χριστιανισμός = η άπατη αρχιτεκτονική του ψεύδους.
Ουτε τον Δια τους
Τέλος, επειδή προκλήθηκαν μεταξύ τους μεγάλες φιλονικίες, οι Σπαρτιάτες αποφάσισαν να ρωτήσουν το Μαντείο των Δελφών αν ο Δημάρατος ήταν παιδί του Αρίστωνος. Ο Κλεομένης, προβλέποντας αυτήν την κίνηση, κατόρθωσε να πάρει με το μέρος του την Πυθία Περίαλλα, χάρη στον Κόβωνα, γιο του Αριστοφάντου, ο οποίος, έχοντας μεγάλη ισχύ τότε στους Δελφούς, την έπεισε να πει ό,τι ήθελε ο Κλεομένης. Έτσι, όταν οι απεσταλμένοι την ρώτησαν, η Πυθία απάντησε ότι ο Δημάρατος δεν ήταν παιδί του Αρίστωνος. Αργότερα αποκαλύφθηκε η απάτη, έδιωξαν τον Κόβωνα από τους Δελφούς και η Πυθία Περίαλλα στερήθηκε το αξίωμά της.»
Αίσωπος, μυθογράφος.
Και δούλος ήτανε, και τον σκότωσαν οι ιερείς των Δελφών, οι άγιοι άνθρωποι… Σύμφωνα με μια εκδοχή, στάλθηκε από τον Κροίσο με προσφορές στους Δελφούς, όπου, βλέποντας τις απάτες των ιερέων και την απληστία τους, τους κατηγόρησε . Εκείνοι, πήραν από το ναό μια χρυσή φιάλη και την έκρυψαν στις αποσκευές του. Ετσι, τον κατηγόρησαν για κλέφτη κι ιερόσυλο. Τον καταδίκασαν σε θάνατο ρίχνοντας τον στον γκρεμό από την κορυφή του Παρνασσού, Υάμπεια.
Σε άλλη εκδοχή, ο Αίσωπος ήταν δούλος βοσκός. Οταν είδε τον επιστάτη να χτυπά άδικα έναν άλλο δούλο, έτρεξε να τον βοηθήσει. Τον πούλησαν στον σοφό Ξάνθο από τη Σάμο. Άρχισαν να ταξιδεύουν μαζί και έτσι γνώρισε τον κόσμο. Μετά, ο Ξάνθος τον πούλησε στον σοφό Ιάδμονα. Αυτός εκτιμώντας τα προσόντα του, τον απελευθέρωσε.
Κάποτε επισκέφθηκε το Μαντείο των Δελφών. Κατηγόρησε τους ιερείς ότι μαντεύουν για να πλουτίζουν, και τους κατοίκους, ότι αντί να καλλιεργούν
τα κτήματά τους και να φροντίζουν τα ζώα τους ζούσαν από τ' αφιερώματα των προσκυνητών. Οι ιερείς τον παγίδεψαν, βάζοντας ένα χρυσό ποτήρι
στις αποσκευές του και τον κατηγόρησαν για κλέφτη κι ιερόσυλο. Έτσι τον καταδίκασαν σε θάνατο, ρίχνοντας τον από τις κορυφές των Φαιδριάδων,
στον Παρνασσό.
Πολλοί διατύπωσαν την άποψη πως ο Αίσωπος ήταν μυθικό πρόσωπο, αλλά οι κληρονόμοι του Ιάδμονα κατόρθωσαν μολοντούτο να αποζημιωθούν
από τους Δελφούς για την απώλεια του δούλου τους…
Ο μέσος αρχαίος Έλληνας δεν ήταν απλά θρησκόληπτος Δεν ήταν μέρος της ζωής του η Θρησκεία.. Η ζωή του όλη, δημόσια και ιδιωτική, ρυθμίζονταν από αυτή. Φυσικά, μπορούμε να κατηγορούμε τον Μεσαίωνα για θεοκρατία. Όμως, ο Μεσαίωνας είχε διαχωρίσει το Κράτος από την Εκκλησία, σαν έννοιες και σαν οργανωτική δομή. Στην αρχαία Ελλάδα, τέτοιος διαχωρισμός δεν υπήρχε. Το κράτος ήταν η θρησκεία, και η θρησκεία ήταν το Κράτος. Όλα αυτά θα γίνουν ακόμα πιο κατανοητά από παραδείγματα που θα παρατεθούν αργότερα.
Είναι πραγματικά αστείο να ακούμε σήμερα διάφορους να ζητάνε χωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος, στο όνομα της αρχαίας Δημοκρατικής παράδοσης… Είναι ακόμα αστειότερο να ακούμε τους ίδιους να κατηγορούν τον Μεσαίωνα για θεοκρατία και σκοταδισμό, πάλι σε υποτιθέμενη αντίθεση με την αρχαία Ελλάδα.
Αν αυτοί οι άνθρωποι αγωνίζονται πράγματι εναντίον του σκοταδισμού, πρέπει να γνωρίζουν πως η διαστρέβλωση της αλήθειας και της Ιστορίας είναι βασικό του γνώρισμα…
Όταν ακούμε για τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα που συλλειτουργούσε με τον Πατριάρχη στην Αγιά Σοφιά, πρέπει να θυμόμαστε τον Θεμιστοκλή να θυσιάζει ως αρχιερεύς μαζί με τον Μάντη Ευφραντίδη πριν τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Δεν μπορεί να κατηγορούμε τον ένα και να υμνούμε τον άλλον, επειδή έκαναν το ίδιο πράγμα…
Ο Αχιλλέας θυσίαζε νεαρούς Τρώες στον νεκρό Πάτροκλο, ο Θεμιστοκλής θυσίαζε νεαρούς Πέρσες στο Διόνυσο, ο Μεγαλέξαντρος θυσίασε μια ολόκληρη φυλή (τους Κοσσαίους) εις μνήμην του Ηφαιστίωνα, (κατά τον Πλούταρχο) και ο Αυτοκράτορας έκαιγε Βογομίλους [αιρετικούς] στην πυρά, ως θυσία στον Κύριο των Δυνάμεων. Έτσι είχε μάθει από τους προγόνους του/μας. εμάς όμως, μας ενοχλεί μόνο αυτός, ο τελευταίος, γιατί… κατάστρεψε το πνεύμα της αρχαίας Ελλάδας.
Η μόλυνση του περιβάλλοντος από την τσίκνα της θυσίας ήταν ίδια, αλλά σκεπάζεται από την οσμή της άγνοιας και της παραπληροφόρησης…
Προς έναν φανατικό κάποιας θρησκείας.
Αν η αποδοχή μιάς θρησκείας είναι θέμα λογικής, τότε γιατί δεν καταλήγουν όλοι οι άνθρωποι να λατρεύουν τον δικό σου Θεό;
Αν λοιπόν δεν θέλεις να βγάλεις όλους τους αλλόθρησκους εκ γενετής χαζούς,
πρέπει να δεχτείς ότι είναι θέμα πίστης.
Αλλά αν είναι μόνο θέμα πίστης, τότε πού υπερέχει η δική σου θρησκεία από οποιαδήποτε άλλη;
Όσο αυθαίρετα πιστεύω εγώ στον ένα και μοναδικό Θεό των Εβραίων (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Μουσουλμανισμός), πιστεύει και ο γείτονάς στον Κρίσνα ή τον ΄Ελληνα Δία.
Ούτε είναι λογικό να αποδεχθούμε το πλήθος των πιστών ως κριτήριο. Να πεί δηλαδή ένας Ινδουιστής ότι ο Ινδουισμός είναι πληρέστερη θρησκεία, επειδή έχει περισσότερους πιστούς, ενώ οι ορθό-δοξοι είναι μόλις το 2,3% του πληθυσμού της Γης.
Έστω λοιπόν και καταλήξαμε στον Θεό των Εβραίων. Πώς επιλέγουμε ανάμεσα σε Ιουδαϊσμό, Χριστιανισμό ή Ισλάμ;
Αν επιλέξουμε Χριστιανισμό, ποιό είναι το ασφαλές κριτήριο για να επιλέξουμε ανάμεσα σε ορθό-δοξη και καθολική πίστη;
Μπορείς να βρείς όποιο (αυθαίρετο προφανώς) κριτήριο θέλεις. Και πριν πείς ότι δεν είναι αυθαίρετο, αναλογίσου ξανά.
Αν λόγου χάρη είσαι καθολικός, τόσα εκατομμύρια ορθό-δοξοι είναι ανόητοι και εσύ είσαι ο έξυπνος;
Δηλαδή αυτοί είναι βλάκες που δεν πιστεύουν ότι το Άγιο
Πνεύμα είναι “και εκ του υιού εκπορευόμενο”;
Και πώς ακριβώς μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ή να διαψεύσουμε ότι συμβαίνει το ένα ή το άλλο;
Δεν μπορούμε φυσικά.
Τα ιερά βιβλία ΟΛΩΝ των θρησκειών λένε για θαύματα, για υπερφυσικές ικανότητες του Θεού τους
(άλλωστε τί Θεός θα ήταν αυτός, εάν δεν είχε υπερφυσικές ικανότητες;).
Αν είχες γεννηθεί σε μουσουλμανική χώρα δεν θα ήσουν Μουσουλμάνος;
Αν οι γονείς ήταν Βουδιστές ή άθεοι, δεν θα ήσουν και εσύ Βουδιστής ή άθεος.
Μη μου πεις ότι μελέτησες όλες τις άλλες θρησκείες, τις συνέκρινες και επέλεξες τελικά αυτήν που έχεις;
Οι θρησκείες χωρίζουν τους ανθρώπους, παράγουν μίση, πολέμους.
Μακρυά από φανατισμούς. Να σεβόμαστε όλους τους συνανθρώπους μας θρησκευόμενους ή όχι, ένθεους ή άθεους, να αποδεχθούμε το δικαίωμα στην διαφορετικότητα.
ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΒΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΑΧ ΤΟΝ ΒΟΥΔΑ ΤΟΝ ΚΡΙΣΝΑ;
ΤΑ ΛΥΚΟΡΝΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΑΖΕΥΤΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΒΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΛΕΕΙ ΑΠΙΣΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΠΕΙΛΕΙ ΕΧΕΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΣΟΥ.
ΑΠ' ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΗΝ ΒΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΑΔΩΝ ΣΟΥ ΑΣΧΕΤΩΣ ΤΟΥ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ.
ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΣΤΕΛΙΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΤΟΝ ΜΠΑΓΛΑΜΑ ΠΟΥ Ο ΕΝΑΣ ΛΕΕΙ ΕΙΝΑΙ 12ΘΕΪΣΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΑΘΕΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥΣ.
ΓΙΑ ΤΟΣΟ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΜΙΛΑΜΕ.
ΟΛΟΙ ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ
Ο Ν. Τωμαδάκης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
γράφει:
"Ο χριστιανισμός υπήρξε πολέμιος κατά κύριο λόγο του Ελληνισμού, ως ζωής και ως σκέψεως… Η μεγαλυτέρα διαβολή την οποία ενήργησε κατά του κλασσικού κόσμου είναι η εμφάνισις αυτού ως ειδωλολατρικού……".
Οι Έλληνες κατασκεύαζαν αγάλματα ΟΧΙ για να τα προσκυνούν αλλά για να καλλιεργούν την αίσθηση του ωραίου διά μέσου τη τιμής την οποία απέδιδαν στους θεούς τους αλλά και σε εξέχουσες προσωπικότητες.
Τι πάει να πει άγαλμα στην ελληνική γλώσσα;
Να τι μας λένε τα λεξικά.
Άγαλμα:
"Πάν εφ’ ω τις αγάλλεται, τιμή, ευφροσύνη, δόξα. Αγάλλω θα πει χαίρομαι, τέρπομαι, ευφραίνομαι, κοσμώ."
Που βρίσκεται η ειδωλολατρία στ’ αγάλματα;
Τα αγάλματα αυτά ΔΕΝ χρησιμοποιήθηκαν για κερδοσκοπία. ΔΕΝ υπήρχαν παγκάρια στους ναούς των προγόνων μας.
Όταν ο Έλληνας ποιητής Όμηρος αρχίζει το ποίημά του με την προσφώνηση: "Φίλε Δία, τον πατέρα των θεών και των ανθρώπων…..", πώς να προσκυνήσει αυτόν τον φίλο του και πόσο μάλλον τα παιδιά του φίλου του;
Ωστόσο άπαντες οι Νεοέλληνες γνωρίζουν «άριστα» ότι οι πρόγονοί τους ήσαν ειδωλολάτρες! Κι αυτό χάριν της λωτοφαγίας.
Οι "πατέρες" της εκκλησίας επιτελούν το «θεάρεστο» αυτό έργο της κατασυκοφάντησης του Αρχαίου Κόσμου, αφού γνωρίζουν ότι απευθύνονται σ’ ανθρώπους που αγνοούν συστηματικά την ιστορία των προγόνων τους.
Ας δούμε όμως την συμπεριφορά των πατέρων αυτών και του ποιμνίου τους σχετικά με την ειδωλολατρεία.
Η προσκύνηση των εικόνων και των ιερωμένων είναι βασική υποχρέωση του κάθε χριστιανού.
Εικονίσματα, οστά, ρούχα και μουμιοποιημένα μέλη αγίων (πτωματολατρεία) ΤΑ ΠΕΡΙΦΕΡΟΥΝ (λιτανείες)
Λάδια, νερά, "άγια φώτα", φυλαχτά κι ένα σωρό άλλα αντικείμενα. Δεκάδες περιτομές του Χριστού
σπαρμένες σε αντίστοιχα μοναστήρια.
Μέχρι και την ανάσα του Χριστού έφερε κάποιος αθεόφοβος Πάπας στη Ρώμη από τα Ιεροσόλυμα, χίλια χρόνια μετά τον θάνατό του!
Τι να πει δε κανείς για τα ατέλειωτα τίμια ξύλα από τον σταυρό του Χριστού, τα συγχωροχάρτια, τα τάματα και τα προσκυνήματα.
Οι χριστιανοί ειδωλοπροσκυνητές αποκαλούν τους απροσκύνητους Έλληνες ειδωλολάτρες!
ΕΥΓΕ ΣΤΟΝ ΣΥΝΕΛΛΗΝΑ 5.37μ.μ., ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ.
ΕΥΤΑΞΙΑΣ
5.37
Εξαιρετικο το σχολιο σου.
Θα μου επιτρεψεις να το αναδημοσιευσω.
Ερρωστε!
ΑΧΑΧΑΧΑ
ΓΥΦΤΟΣ ΚΕΡΝΑΕΙ ΓΥΦΤΟΣ ΠΙΝΕΙ
ΜΕ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΝ ΠΙΑΣΑΝΕ ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΚΑΠΗΛΟ ΚΩΛΟΓΥΦΤΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΛΗΣΕΙ
ΚΑΤΑ Τ' ΑΛΛΑ ΘΑΥΜΑΖΕΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ
ΝΑ ΡΕ ΠΟΙΟΙ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΟΥΝ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ.
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ.
Στρατηγός Μακρυγιάννης: «Γι' αυτά πολεμήσαμε!»
Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια- φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο,τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ” Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων χίλια τάλαρα γύρευαν. […]
Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: «Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μη καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι' αυτά πολεμήσαμε».