ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΟYTE ΣΩΤΗΡΕΣ ΟΥΤΕ ΚΟΜΜΑΤΑ: ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΗΡΩΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ
Γράφει ο Σταύρος Καλεντερίδης
Δύο χιλιετίες και πέντε αιώνες πριν, η πολιτική επιστήμη βρήκε σε αυτά τα χώματα τις ρίζες της.
Εδώ βρήκε τις απαρχές της και η εφαρμοσμένη πολιτική. Επρόκειτο όμως για πολιτική του συλλογικού συμφέροντος, και όχι για πολιτική των «συμφερόντων».
Σήμερα φαίνεται πως οφείλουμε στη συλλογική μας επιβίωση, να ξαναφτιάξουμε την πολιτική για να φτιάξουμε τη δημοκρατία μας.
Πώς; Έχοντας πλέον δοκιμάσει τα πάντα, φαίνεται πως η λύση δεν πρόκειται να έρθει από εντός του πολιτικού συστήματος.
Ταυτόχρονα, παρατηρώντας τη χρόνια διαφθορά και ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού της Ελλάδας, είναι πλέον ξεκάθαρο πως δεν φαίνονται σωτήρες και ηγέτες στον ορίζοντα.
Συνειδητοποιήσαμε ευτυχώς πως δεν υπάρχουν ιππότες να μας σώσουν «καβάλα στ’ άλογο» και να μας οδηγήσουν στη γη κάποιας επαγγελίας.
Επιτέλους τελειώσανε και οι μαύροι καιροί, τότε που οι ανίκανοι δημαγωγοί έβγαιναν στα μπαλκόνια και υποβάθμιζαν τη χώρα και τους πολίτες με τα ψέματα και τη γραφικότητα τους.
Στον κόσμο του πολιτικού ενήλικα οι λέξεις σωτήρας και πολιτικός ηγέτης προκαλούν τον οίκτο ή τον γέλωτα – ανάλογα με το αν χρησιμοποιούνται σοβαρά ή όχι.
Επί της ουσίας περιγράφουν έναν αδύναμο πολιτικό στόχο, ευάλωτο σε εξωτερική επιρροή και έλεγχο. Ήρθε η ώρα να ξεμπερδέψουμε με τους ανειδίκευτους – παντογνώστες και τους επαγγελματίες πολιτικούς.
Ήρθε η ώρα να τελειώσουμε με τους δήθεν «αντιπροσώπους» οι οποίοι εύκολα χρηματίζονται, εξαγοράζονται και εκβιάζονται, από συμφέροντα εντός και εκτός της χώρας. Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε την εξουσία εμείς οι πολίτες. Ήρθε η ώρα του δ.
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Πως εμείς είμαστε αυτοί που περιμέναμε. Αν δεν ασχοληθούμε εμείς με τα κοινά, κανείς δεν πρόκειται να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της κοινωνίας μας.
Ο Αριστοτέλης μας υπενθυμίζει πως «στην Ολυμπία δεν στεφανώνονται οι καλύτεροι και οι ισχυρότεροι, αλλά αυτοί που λαμβάνουν μέρος στους αγώνες (διότι από αυτούς αναδεικνύονται οι νικητές), ομοίως και για τα αγαθά της ζωής, αυτοί οι οποίοι πράττουν, κερδίζουν δικαίως και τα έπαθλα» (Ηθικά Νικομάχεια/Ά/1099a).
Εμείς είμαστε η λύση, μακριά από σωτήρες και κόμματα. Αληθινά και ελεύθερα.
Γιατί λοιπόν φτιάξαμε ένα υπερκομματικό κίνημα και όχι ακόμα ένα κόμμα – απόκομμα; Λόγω του πολιτικού και πολιτειακού μας συστήματος, τα κόμματα στην Ελλάδα δεν δύνανται να λειτουργήσουν με δημοκρατικό τρόπο.
Ως επί το πλείστον, πρόκειται για προσωποκεντρικούς πελατειακούς οργανισμούς, ελεγχόμενους από συγκεκριμένα άτομα, εμφορούμενους από ξεπεσμένες και αναχρονιστικές πολιτικές ιδεολογίες.
Ο ανύπαρκτος και οπισθοδρομικός διχασμός «δεξιάς – αριστεράς», αποτελεί τραγικότατο παράδειγμα των ανωτέρω, ενώ την θλιβερή ολιγαρχική εικόνα συμπληρώνουν μεσαιωνικές πρακτικές όπως νεποτισμός, ευνοιοκρατία, πολιτική βαρονία και οικογενειοκρατία.
